İsa bulağı gözləyir bizi...

Xatirimdə kədər və sevincin qardaş olduğu bir il olaraq dərin kök salan, həsrətin vüsala yetdiyi 2020-ci ildə zəfər günəşi odlar yurdunun üzərinə əbədi şölə saçdı... Ali Baş Komandan İlham Əliyev doğma xalqına zəfər müjdəsini çatdırdı: "Bu gün ölkəmiz üçün tarixi bir gündür. Bu gün Ermənistan-Azərbaycan Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə son qoyulur". Eyni hissləri üç il sonra 2023-cü ildə yenidən antiterror əməliyyatlarında yaşadıq. Xalq, millət olaraq tarixən vətənpərvər olmuşuq, daim müqəddəs torpaqlarımızın keşiyində dayanmışıq. Yurddan, el-obadan ayrı düşsək də, o yerləri heç vaxt unutmamışıq. Bu gün ölkə başçımız Cənab İlham Əliyevin Qarabağımızın geri qaytarılmasından sonra əbədi dədə-baba torpaqlarımız olan İrəvana, Qərbi Azərbaycana qayıdacağımızdan əminliklə bəhs etməsi, biz gəncləri xüsusi ilə sevindirir. Cənab Prezidentin başçılığı ilə İrəvana da gedərik əlbət. Buna inam sonsuzdur...

Ötən ilin sonlarına az qalmış məni sevindirən bir hal daha yaşandı. Uşaqlıqdan bəri arzusunda olduğum Qarabağımızın nazlı qızı Şuşanı canlı görməyi nəsib etdi uca Rəbbimiz. Orada olarkən insan daxili qəribə hisslərə qərq olur. İndi də qəlbimə həkk olunmuş möhtəşəm qayaları, dağ çaylarının zümzüməsini, müalicəvi qaynar və bumbuz bulaqları yada salır, o gözəlliyin sehrindən ayrıla bilmirəm. Ələlxüsus da İsa bulağını. O bulağın şəfalı suyunu içərkən şəhidlərə rəhmət, qazilər sağlıq, millətimə ucalıq, Ali Baş Komandan İlham Əliyevə güc-qüvvət dilədim, ürəkdən təşəkkür etdim. Sanki su qanıma damcı-damcı qarışaraq vətənpərvərlik gücünü artırır, bu sevgini cana əbədi hopdururdu. Xatırlayıram, 2011-ci il idi. Orta məktəb kitabımızda Şuşaya dair bir şeir vardı. İllərdir o şeirdən bir misra xatirimdədir: "İsa bulağı gözləyir bizi". Bu sətirləri Şuşada İsa bulağının yanında demək ən böyük istəklərimdən idi. İstəyimə çatdım, səadətimə qovuşdum. Bir məqamı da qeyd edim: Atlantik Okeanla Aralıq dənizinin yaxın olmasına baxmayaraq, birləşmədiyi kimi, qəlbimin bir hissəsində şəhidlərimizin acı xatirəsi, digər hissəsində isə qələbənin ətri duyulurdu. Bir-birinə qarışmayan və simsar, həmdəm hisslər. Hər biri özünəməxsus şəkildə yaşanırdı, ovuc içi boyda qəlbimdə və vücudumda. Müqəddəs torpaqlardan keçərkən, Şuşaya yetərkən gözümdə həm qələbə, həm şəhidlərimiz canlanırdı. 1990-ların əvvəli və indiki dövr bir film çarxı kimi ruhumu həm oxşayaraq, həmdə sızladaraq keçdi. Bir də Şuşaya çatdıqda, o torpaqlara ayaq basdıqda, bir ətri duydum ki vəsf edilməz.
Qəribə şəkildə gülab ətri duyulurdu torpaqlardan... Sanki şəhidlərimizin qanı qarışmış o torpaqlardan gəlirdi gül ətri. Vəsf edilməz Şuşa göz oxşayırdı. Cismim, ruhum sanki illərdir yetə bilmədiyi evinə, doğmasına yetmişdi. Şuşanın hər zərrəsini gəzmək, tarixi canlı-canlı duymaq hissi izah edilməz idi. Pənahəli xanın əsasını qoyduğu, Ulu öndər Heydər Əliyevin - "Şuşa Azərbaycanın dəyərlisidir" dediyi, Cənab İlham Əliyevin Şuşaya verdiyi dəyəri daha dərindən anlayırdım.

Tehran Yusifli
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi