"Əziz Şuşa, biz qayıtmışıq!"

Şuşaya səfər təəssüratı

İllərdir həsrətində olduğumuz doğma torpaqlarımız Ali Baş Komandanın əmri ilə əks hücum nəticəsində igid zabit və əsgərlərimizin qəhrəmanlığı sayəsində, şəhidlərimizin qanı, qazilərimizin canı bahasına işğaldan azad olundu. Mənfur düşmənin ayağı müqəddəs torpaqlarımızdan kəsildi. Hər bir azərbaycan vətəndaşı kimi, o doğma yurdumuzu, Şuşanı, Laçını, Ağdamı, Xankəndini, Xocalını, Əsgəranı, Zəngilanı, Cəbrayılı, ümumiyyətlə doğma Qarabağı görmək arzusu vardı ürəyimdə. İnşallah Zəngəzura, Göyçəmizə də qovuşarıq.
Vətən həsrəti bir ayrı, bir də Vətəni Vətən edən şəhidlərimizin qanının axdığı o müqəddəs yurdu ziyarət etmək istəyi və nə vaxtsa mütləq doğma yurduma ayaq basacağıma inancım mənə ruh verirdi. Həmişə əsərlərimdə nə qədər Şuşanı, Qarabağımızı, unudulmaz şəhidlərimizi vəsv etsəm də, yenə nəyisə unutduğumu, nəyisə qələmə almadığımı hiss edirdim. Bu hissin bir intizardan qaynaqlandığını anlayırdım.
Həyatda həmişə nə arzu etmişəmsə, gec də olsa o arzuma çatmışam. Tanrıma şükürlər olsun ki, həmişə qarşıma yaxşı insanlar çıxarıb. Hətta məqalə və şeirlərimi dərc etdirmək üçün üz tutduğum qəzetlərdə belə sözün əsl mənasında əyani olmasa da qiyabi olaraq yaxşı və dürüst insanlarla qarşılaşmışam. Belə insanlardan biri də "Bütöv Azərbaycan"qəzetinin baş redaktoru və "Hərbi Jurnalistlər Birliyi"nin sədri Tamxil Ziyəddinoğlu və AYB-nin, AJB-nin üzvü, Yazıçı-publisist Hüseyn İsaoğlu (Məmmədov)- dur. Ailəm və öz adımdan "Bütöv Azərbaycan" qəzetinə başda Tamxil müəllim olmaqla , Hüseyin müəllimə və bütün redaksiya heyətinə təşəkkür edirəm. Mənim vətənpərvər mövzuda bir sıra məqalələrim olsa da bu dəfə Şuşa səfərim barədə yazmaq istədim. Amma bir kitaba sığmayacaq təəssuratları bir məqaləyə necə sığdıracağımı düşünürdüm. Hər halda məqaləmin sonu yəqin belə bitəcək; "Ardı var..."
Bir az öncə yaxşı insanlardan söz açdım.Təbii ki, bu ifadə əbəs yerə deyil. Mənim Qarabağı, doğma Şuşamızı görmək istəyimi ətrafımda olan hər kəs bilirdi. Baxmayaraq ki dəfələrlə Şuşaya dəvət alsam da müəyyən səbəblərdən bu arzum reallaşmamışdı. Qistmət deyilən deyim var. Söz açdığım dəyərli insanların biri də mənə doğma olan və ailəmizin əzizlırindən biri olan Gülbəniz müəllimə idi. Bir ay öncə Gülbəniz xanım Naxçıvana gəlmişdi. Yəni söhbət 2024-cü ilin İyul ayına təsadüf edir. Şuşa haqqında söhbətlərimiz zamanı o, mənə söz vermişdi ki, bu dəfə Bakıya gələndə səni Şuşaya aparacağam. Zaman elə gətirdi ki, mən və hər zaman mənə dəstək olan dəyərli insan, həyat yoldaşım Elçinlə birlikdə avqust ayında Bakıya getdik. Orada "sizi portaldan keçirmişəm, turla Şuşaya, Xankəndinə gedəcəyik" -deyə, xoş bir sürprizlə qarşılaşdıq. Bəlkə də kimlərsə fikirləşər ki, Şuşaya getmək çətin deyil ki...Amma mən o torpaqları da Məkkə, Mədinə qədər müqəddəs bilirəm. Orada da nahaqq yerə haqqı deyənlərin qanı axıdılıb. O torpaqları ziyarət etmək Məkkə-Mədinə qədər vacib, müqəddəs və həyəcanlıdır. Ruhların yaşadığı məkanımızdır. Orada mənə elə gəldi ki, hər qayadan bir şəhidin ruhu bizi izləyir, torpağa düşən hər şəhidin qanı nura dönüb səmaları aydınladıb. Sanki ağaclar dil açıb danışmaq istəyirdi. Mən belə hiss edirdim. Qələm əhli olduğum üçün bir az da fərqli düşünə bilərəm, bəlkə kənardan qəribə görünə bilər. Amma həqiqətən bu belədir. Bu diqqətə görə Gülbəniz xanıma təşəkkür edirəm.
Doğrudanda insan fərqli düşüncələrlə daima mübarizə aparır. İkili bir hiss yaşayırsan. Sən və içindəki bir sən. Biri kövrəlir, digəri onu qınayır. Gah sevinir, yenə içindəki sən, səni qınayır. Qəribə hissdir...Kövrəlirsən, qeyri-ixtiyari göz yaşları axıdırsan, bir tərəfdən də qürur hissi keçirirsən.
Sevinc də bizimdir, kədər də bizim,
Şəhid uca məqam, Zəfər də bizim.
Xəyal etdiklərin gerçək olur, insan seli içərisində bir anlıq düşünüsən...Doğrudanmı otuz il ayrılıqdan sonra biz artıq öz doğma torpaqlarımıza geri dönmüşük?!
"Əziz Şuşa, biz səni dirçəldəcəyik"
Ali Baş Komandanın bu qətiyyətli və dəyərli ifadəsi öz əksini tapmışdı. Şuşa dirçəlişə doğru addımlayırdı.
Bizə bu hissləri yaşadan Ali Baş Komandanımız var olsun. Şəhidlərimizin ruhu şad olsun. Qazilərimizə Allahdan şəfa diləyirəm, xalqımız var olsun ki, bir yumruq kimi birləşdi. Şuşada o Daşaltını, o sıldırım qayaları izlədikcə heyrətləndim. Bir daha cəsur Azərbaycan əsgəri ilə fəxr etdim. "Ulu Türküm" adlı şeirimdəki misralar sanki cana gəlmişdi.
Sən ey mənim ulu türküm,
Qeyrət rəmzim, başda börküm.
Doğrudanda qeyrətli oğulların sayəsində qürurdan başımızın ucalığının sevincini yaşamaq necə də ülvü hissdir.
Yaşasın Azərbaycan!
Yaşasın Azərbaycan ordusu!
"Qarabağ Azərbaycandır!"

Tarixi qanla yazanlar

Ayağını, o torpağa
Yavaş bas ki,
O torpaqlar müqəddəsdir.
Orda şəhid qanı vardır.
Heç vaxt qurumayan qanlar
Ləl-cəvahir, altunlardır.
O, torpağın altındadır...
O, torpağın üstündədir...
O torpağın taleyini...
Tarix səhifəsinə yaz ki,
Tarixi qanla yazanlar,
Tarix səhifələrindədir,
Tarixin yaddaşındadır!
"Qurani Kərim"də belə...
Kəlam var ki,
"Şəhid ölmür...onlar,
Əbədi yaşayır"
Vətən onları yaşadır,
Onlar Vətəni yaşadır.

Rəqsanə TAPDIQLI(Nəcəfova)
Heyran xanım adına"Zərif Qadınlar" ədəbi məclisinin üzvü.
Aşıq Pəri Məclisinin Naxçıvan üzrə təmsilçisi.
Məhsəti Şairlər Birliyinin üzvü.