ULULARDAN, BABADAĞDAN SORAQ ALDIM
HİSSƏLƏR
Xosrov Pərviz Şapur, bir neçə yaxın dostu, mühafizəçisi ilə üzü Kərkükə doğru uzanan dağın ətəyində, meşəsi, çəmənliyi, bulağı olan mənzərəli bir yerdə atdan düşdülər. Qantəpərin, kəklıkotunun, qaraqınığın- dağ çiçəklərinin ətri havaya yayılmışdı.
Xosrov:
-Kəndlərdən, bağlardan, əkin sahələrindən uzaq olmalıyıq. Başıma gələni yəqin bilirsiniz. Hələ ki qadağa var, musiqiçiləri özümlə gətirmədim. Gətirdiklərimizi yeyək, bu nanəli-yarpızli bulağın suyundan içərik, bu təmiz havanın da dadını çıxararıq...
Əlbəttə, Xosrovun başına kələnləri bilirdilər. Təbiəti seyrə çıxıb, əyləniblər, gecəni bir evdə qonaq qalıblar, o evdə haylı-küylü musiqi məclisi qurublar... At kəndlinin məhsulun zay edib, nökər kəndlinin üzüm bağına ziyan vurub... Şahənşaha şikayət edilib, cəzaların alıblar... Əlavə cəzadan xilas olsun, atası onu bağışlasın deyə Xosrov boynunda kəfən, bir neçə ağsaqqalla saraya gəlmış atanın-şahənşahın ayaqlarına düşmüşdü... Ağlamış, orada olanlar da kövrəlmiş, atanın da ürəyi yumşalmış, onun günahından keçmişdi. Əlavə cəzadan da qurtulmuş, ancaq xeyli danlanmışdı...
Qayıtmağa hazırlaşırdılar ki, atların kişnərtisi ətrafa yayıldı. Bir xeyli atlı qız onlardan bir qədər aralı açıqlığa gəlib çıxdı. Əllərində çomağa bənzər ağac, bir əldə də yundan düzəlmış top vardı.
Şapur:
-Çövkən oyunudu. Bunlar türk qızları olmalıdı.Türk döyüşçüləri də, bilisən, at üstə ox, kəmənd, nizə, qılınc işlətməkdə mahirdilər. Yaxınlaşıb oyuna baxmağa başladılar. Qızların çevikliyi, ölçülü-biçili, səriştəli hərəkətləri başqa aləm idi.
Oyunda fasilə yarananda Xosrov diqqətini çəkən qızlardan birinə yaxınlaşdı.
-Xoş gördük. Bu gözəl oyunun adı nədi?
-Çövkən.
Xosrov yenə həmin qızdan:
-Hansı eldənsiniz?
-Türk elindən...
-Qızları at belində belə çevik, cəld oyun bacarır, gör sizin elin kişiləri nələrə qadirdi...
-Sağ olun, biləsiniz, bizim ellər ta qədimdən ata dəyər verən ellərdi, atla yola çıxar, arana, yaylağa köç edərlər... At üstə oyunlar oynayarlar, yarışlar keçirərlər... At üstə getdikləri döyüşlərdə qələbə qazanarlar. Bu, idmandı, həm də ölkəmizə göz tikən işğalçılarla döyüşə hazırlıqdı...
Xosrov bu qızın həm gözəlliyinə, həm də verdiyi açıq-aydın cavablara heyran qaldı.
-Sizin adınızı bilmək olarmı?
-Şirin...
-İran ərazisində daha çox türk elinə aid oyundu, bildim. Ancaq mən də oynamaq istəyirəm. Bacara bilsəm...
-Məşq etməklə öyrənə bilərsiniz...Biz çox vaxt bura gəlirik... Bizim yaylaqlardı bura...
-Yox,indi başlamaq istəyirəm...
Şirin qızlarla danışdı, Xosrov da oyuna qatıldı...
Oyun başa çatanda Şirin:
-Öyrənirsiniz... İlk oyundu, daha yaxşı öyrənərsiniz...
Şapur Xosrovu bir kənara çəkdi.
-Sənə tərif etdiyim qızdı bu. Şirin... Bəyəndinmi? Saraya qonaq dəvət elə...
Xosrov Şirinə yaxınlaşdı:
-Mən şahənşahın oğlu Xosrovam... Hərdən belə seyrə, gəzintiyə, ova çıxırıq.Bu yerlərə gələcəksinizsə, yenə görüşərik... Ancaq mən sizi Mədaində görmək istərdim. Xahiş edirəm, bizə qonaq gəlin...
Şirin:
-Tanrı bizi ovlardan yox, ovçulardan etsin... Mən sizin adınızı eşitmişəm, özünüzü də gördüm.
Qızın tanrı sözü Xosrovun diqqətini çəkdi, qızın inancına hörmət göstərdi.
-Tanrı sizi qorusun, xanım. Maraqlı fikir dediniz,“ovlardan yox, ovçulardan etsin” nə deməkdi?
-Ov tora düşənlərdi, sonları da yaxşı olmur, həyatlarını asanlıqla itirirlər... Belə görürəm, ovdan, ovçulardan uzaq olmaq məsləhətdi...
-Mən bu dağın ətəyində etdiyim ovdan danışıram...
-Mən də bu dağın ətəyindən danışıram.
Xosrov gülümsündü:
-Mədainə gəlin, siz ov kimi gəlməzsiniz yəqin, sizi qonaq dəvət edirəm... Çox şad olaram... Sizi gözləyəcəm...
Şirin atın üstə qalxaraq:
-O dediyim fikir əsassız deyil. Çox təssüf ki, həyatda insanı ova döndərən nələrsə olur... İnsan o nələrdən qorunmağı bacararsa, ov olmaz, gələcək həyatını da puç etməz... Əlbəttə, bacara bilsə!.. Dəvət üçün sağ olun, şahənşah oğlu!..
Xosrov:
-Sağ olun, xanım!..
Ardı var.

Musa Aslanxanlı