Özbəkistan şairi Dilorom ABDURƏHMONQIZI

– (Murotova Dilorom Abduraxmonovna) – 1963-cü ildə Özbəkistan Respublikasının Səmərqənd bölgəsində anadan olub. Şair, tərcüməçi, tədqiqatçıdır. Özbəkistan, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Qırğızıstan Şair Yazıçılar İctimai Fondunun üzvü, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Nəsimi adına Dilçilik İnstitutunun fəxri professorudur.
Daşkənd Politexnik İnstitutunda (indiki TDTU) təhsil alıb. İnşaatçı-mühəndisdir.
Müəllifin “Könül şəfəqləri” (2001), “Hayal sabahı” (2006), “Məhəbbət yağışı” (2012) kimi şeir kitabları, “Nəstərin butası” (2018, rus dilindən), “Kadirlidə – 4 gun” (2023, Azərbaycan dilindən) “Ulduzların pıçıltısı” (2022, rus dilindən), “Huzursuz melodiler” (2022, rus, dilindən), “Sözun xaqani” (2024, Azərbaycan dilindən), “Olduğu kimi” (2024, Azərbaycan dilindən) kimi tərcümə kitabları, araşdırma və elmi araşdırmalarına əsaslanaraq “Özbəkistan doppiləri” (2004), “Doppi tikdim ipakları tilodan... Tyubeteika moya, vyşita zlatom ona... Skulcap mine, embroidered with gold, it...” (2010) – özbək, rus və ingilis dillərində yaradılmış özbək takkeleri – papaqlarının kataloqu, “Qızın qırx sənəti varsa...” (2012), “Ekologiyaya ilk addımlar” (2014), “Ailə münasibətlərinin hüquqi aspektləri” (2014), “Sistematik təhlil: nəzəriyyə və təcrübə məsələləri” (2017) kimi bir sıra tədris-metodiki, elmi və populyar dərs vəsaitləri nəşr edilmişdir.
Anna Axmatova, Marina Svetaeva, Aleksandr Blok, Afanasi Bulqakov, Konstantin Paustovsiy, Aleksandr Kuprin, Qabriela Mistral, İvan Franko kimi dünya ədəbiyyatının məşhur nümayəndələri, Azərbaycan, türk, rus, qazax məşhur yazıçılar, şairlər, Ukrayna, Belarus müasir şairləri , Qırğız şair-yazıçıları öz əsərlərini özbək dilinə çevirmişlər. Tərcümələri bir sıra məcmuələrdə və respublika nəşrlərində çap olunub.
Dilorom Abdurahman qızının əsərləri rus, ingilis, türk, azərbaycan, fars dillərinə tərcümə olunub, xarici nəşrlərdə və beynəlxalq kolleksiyalarda dərc olunub.
Yazıçı “Özbəkistan Respublikasının Müstəqilliyinin 30 illiyi”, “Dünya Istaddatlar Birliyi” – “Dynie Talanttary Odag'y” Abay medalı, Azərbaycanın “Qızıl qələm” ədəbi mükafatı laureatı, bir sıra beynəlxalq ədəbi müsabiqələrin qalibidir.
Ailəsi ilə birlikdə Daşkənddə yaşayır. Uzun illər Özbəkistanın Qadın və Qızlar Komitəsində, Respublikanın “Ailə” elmi-praktik mərkəzində çalışıb. Hazırda Özbəkistan Yazıçılar Birliyinin iki yüz illik nəşrləri olan “Şərq tyzni” və “Zvezda Vostoka”da məsul katib vəzifəsində çalışır və yaradır.

NƏVAİ HƏZRƏTLƏRİNƏ

Sən əzəldən bu eşqin sirlərini bilənsən,
Şeir kitablarında bu eşqi göstərənsən.
Sənət qələmin ilə sevgi qəsrini tikib
Heyrət dolu tarixdə bizə aşikar edənsən.

Sən sözündə gövhərsən, dür təki bərq vuranım,
Sən cənnət adlı bağda ahular ovlayanım.
Nəva dolu gülüşlə günəş kimi nur saçıb,
Nuş edib eşq şərabın canına bağlayanım.

Zərrədə bütün varlıq, damlada dərya könül,
İzlərinin naxışı qəlblərə tutya könül.
Hikmət içrə üzənim hər nəfəsi ibadət
Söz mülkünün sultanı, piri, sarayı könül.

Söz aləminə bəzək, qüdrəti deyən Pirim,
Sözü əqil-kamaldan ucada görən Pirim.
İnsanı ucalara yuksəldən sözdür, deyib,
Sözü həm şərəf bilib, həm gövhər bilən Pirim.

Mürəkkəbə su damsa, almaz kimi daşırdı,
Mənası yüz cahanı göy tağındam aşırdı,
Eşq Tanrıdan gəlirsə, səsində ahəng-nəva,
Bir Leylanın qanından min bir mələk şaşırdi.

Sən fələyin özünə söz gövhərin saçanım,
Gövhər dükanın tikib, durlə inci açanım.
Köhnə dunya bağrını hikmət ilə doldurub,
Mənalar dənizindən qəvvas olub keçənim.


Sən hikmət bürclərində nur dolu gulustanım,
Bütün dunyanı tutan söz xəzinəm, cahanım
Qiyamətdə bərq vuran özün cövhərfəşanım,
Nəvai fəzlilətli, mənim türküm Turanım.
Özbək dilindən tərcümə etdi:
Faiq BALABƏYLİ

Şeir deyə bildiyim – İlahi həsrət,
Ürəkdə çırpınan ahlar surəti.
Baxışlarda oyaq qəlblər heyrəti
Böyük Nəqqaş çəkən rəngin hikməti.

İlham dediklərim başdan, əzəldən,
Dünyaya yayılan hüsnünün əksi.
Torpağı titrədən İsa nəfəsi,
Məhəmməd gətirən xoş xəbər səsi.
***
Axşam düşər, susar quşlar,
Ağaclar – yuxu tapmışlar.
Axşam çağı dolmuş çaylar
Məcnun söyüd könlün oxşar.

Axşam çağı dolmuş çaylar,
Sakit-sakit daşmaqda gah.
Səslənməkdə, söylənməkdə,
Nağıl sirrin edər agah.

Qular yatar su boyu tən,
Bulaq qaynar yar köksündən.
Tərpənməkdə bomboş qayıq
Aralanmaz heç yerindən.

MƏNİ YADA SALIRSANMI, MƏHƏBBƏTİM?

Ürəyimi yandırmaqda bu gün ahım,
Gözlərinə sıçrayırmı ürək dağım?
Gülab deyib içdiyim o şirin ağum –
Məni yada salırsanmı, məhəbbətim?

İllər ötdü, sevdim səni, darıxaraq,
Uzaqdakı ulduzumçün yandım ancaq.
Həsrətindən gül ətrini qoxlayaraq,
Məni yada salırsanmı, məhəbbətim?

İllər sakit dağıtsa da xəyalını,
Yuxularda gördüm ancaq vüsalını.
Baharlardan alıb gəldim sualını –
Məni yada salırsanmı, məhəbbətim?

Can içində gah ağrısan, gah da dözüm,
Hicranına heyran özüm, düçar özüm.
Ürəyində qalıb bəlkə mənim sözüm,
Məni yada salırsanmı, məhəbbətim?

BAYSUN BAĞLARINDA

Yarpaqsız ağacların
Səbr budağından
Asılıb qalıbdır
Qan dolu ürək kimi
Öz yarını tapmayan
Qızlarımız – almalar.

Səssiz ağacların
Qədir budağında
inciyib qalıbdır
hətta bağrını
güzgüyə tutmayan,
yalqız almalar.

Dilsiz ağacların
Səbr budağında
Diləyi ilə durub
Əhdindən dönməyən.
Sirrini deməyən
Hərgiz almalar

SURXANIMA

Vətən rəngi enib dolar növrağıma,
Dağdan-daşdan cavab tapdım sorağıma.
Ürəkdəki narahatlıq bitər yəqin,
Bahar yeli ola biləm Surxanıma.

Çaylarına həsrət könlüm buza dönər,
Qaranquşlar nəğməsini gəzib enər.
Çəmənlərdə novruzgülü gülüb durar
Bahar yeli ola biləm Surxanıma.

Duru sular çeşmələrin gözü kimi,
Məxmər güllü bənövşənin üzü kimi,
Yeni köçən gəlinin hürr sözü kimi,
Bahar yeli ola biləm Surxanıma.

Ürəkdəki, qəlbə yaxın nəvalarım,
Rəvayətlər nəql eləyən nənələrim.
Köksümdəki genişliklər, səmalarım,
Bahar yeli ola biləm Surxanıma.




***
Kəpənək,
Gəl, birlikdə tikmə tikək,
Ümidin rəngindən kimsə doyubdu?
Gəl, mənim könlümə bir yol sığal çək,
Barmağım ucunu iynə oyubdu.

Kəpənək,
Seçib ver gözəl rəngləri
Naxışlı ürəkdə qəmlər susarmı?
Susub qalmaqdadır dünya rəngləri
Bir gün baş əyərək yoxa çıxarmı?

Kəpənək,
Gəl, birgə axtarıb görək
Dünyada nələrdir oyaq varmaqda?
Narahat dəyişər gecəylə gündüz,
Sübhanlıq ayətlər oyaq durmaqda?

Kəpənək,
Gəl, indi xəyallar quraq,
Dünyanın işindən kimlər doyubdu?
Sonsuz səmalarda könül yandıraq,
Ürəyə can atıb, bir eşq dolubdu.
Kəpənək,
Gəl daha...

***

Əgər beləysə, edək yüksək dualar,
Ev-eşik qızıldan, qızıldan kandar.
Evinə gəlsə də sevənlər, dostlar,
Könlünə münasib könül olmasa,
Sən tamam qəribsən, qəribsən, ürək.

Sərvətin yaraşsa gözəl meydana,
Ad-sanın yayılsa bütün cahana,
Əllərin yetsə də, lap asimana,
Könlünə münasib könül olmasa,
Sən tamam qəribsən, qəribsən, ürək.

Ayağına düşüb, baş əysə qullar,
Nəğməndən məst olub, uysa könüllər,
Səninçün köksündə olsa da güllər,
Könlünə münasib könül olmasa,
Sən tamam qəribsən, qəribsən, ürək.

Yanında can alan, gözəl qələmqaş,
Çəkib versə qızıl kasalarda aş,
Sədası gözəllə olsa da yoldaş
Könlünə münasib könül olmasa,
Sən tamam qəribsən, qəribsən, ürək.

Çəməni xoş görüb, könlüm, bağ dedin,
Üzündə təbəssüm, vaxtım çağ dedin.
Mərdlərin içində köksüm dağ dedin,
Könlünə münasib könül olmasa,
Sən tamam qəribsən, qəribsən, ürək.

SƏN ANANDAN XƏBƏR AL...

Köynək çıxarmasan da, bildin, bürünmüş qalmaz,
Fərqli zamanlar görən, - qismətlilər ac qalmaz.
Sübh azanından baxar, daxmasına girəmməz,
Sən anandan xəbər al, dünyan kiçilib qalmaz.

Aləm dərdin çeynəyib, gəzməkdə bildirmədi.
Ötkəm tutar qəddini, dərdini sezdirmədi.
Gecə-gündüz duada, nalə edər Allaha,
Can içrə min can çəkib, taleyini dilədi.

Bir yol gözü yumulsa, yuxusuna girmisən,
Həsrət öyən baxışın, qabağında durmusan.
Musiqitək səslənər, heç nə girməz könlünə
Get, anandan xəbər ol, sən nə edib gəzirsən?

Günəşi əzizləyər, balama tənsən, - deyə,
Külək ilə danışar, balamtək əsən, - deyə.
Bir bax, ay da, ulduz da xəbər alıb durubdu,
Ya da kimsə dedimi, o, gen ölümdən deyə?

Kənddən gələnlər ilə, çörək verib göndərir,
Deyir - narahat olma, anan yaxşı, sağ gəzir.
Bu sözlərə inanma, nadan olma, yola düş,
Vida üçün dünyanı möhkəm tutub, gözləyir.

Qəlbdən keçdi əndişə, zəng eləyib çəkdin ah,
İnanma, simlər yalan, dünya yalan, ol agah!
Ölü ömr ağacından tutub durubdu, tələs,
Payızda budaqlarda qalmayır bircə yarpaq...

...qalmayır bircə yarpaq...


ƏZIZ ANAM

Qamətini qaldırıb gəz,
Əyilib qalma sən ağac sayağı.
Deyib “tənbeh” edir atam anamı,
Qamətimizi düzəldərdik belədə bizlər.

Anam qarı yerin üstündə idi.
Yerdə durardı
Təndir
Ocaq
Qazan
Süfrə
Biz isə göylərdəydik, göylərdən.


İllər ötdü, sanki
Çaylardan tez.
Əziz anamın qəddi bükülüb qaldı.
bizim qəddimiz dik
Ondan uzaqda
Yerdən bir dayaq tapıb söykəniş aldı...
***
Səmamda bir rahatlıq əridi,
Qışdan qovulan qar kimi.
Mən isə qoruyub qəlbi,
Darıxmaqdayam -
Yar kimi -
Gözlərimdə yanıb yatar həsrət,
Dünya kimi dünyasından keçə bilməyən
Könül kimi, ruh bədəni tərk etməyən.
Yuxum kimi
Yuxularımdan çıxammayan
Könlümə gəlib çatmayan.
Ya da
Səma kimi -
Gözlərimə baxmaqdadır
Batinimə yatan
Əzizim,
De, ya gözlərin
Göylərdə gizlənibmi?
... onda mən bu dünyaya nə üçün gəldim?

***
Mən bir yarpaq,
Su üzünə düşüb qalan
Və axıb gedən
Sonuncu mənzilə
Bu qədər tez axar çay.
Su boyuna gəlməzmi sevgilim...

***
Gecə -
Gözübağlı getməkdədir
Məcnun sevdası,
Onun qaragöz ilgəyində
Eşqin ruhu aldanıb qalan.
Günlər isə
Sanki zindana salınmış
Məhkumun ilk məhəbbəti –
Axşam çağı qanayar hicran...

Özbək dilindən tərcümə etdi:
Şahməmməd DAĞLAROĞLU



* * *
Hazanrez –
bahçelerde sarışın hayal,
Ey, hayal gücünün
bakışgahi, bak,
Şafak eyvaninda kuşlar zikriyle
Altın ipek gibi
dalgalanır bağ.

Sarhoş hayal gibi
nemli dallarda,
Asılı duruyor mehküm yapraklar.
Eski anılarda her an titriyor,
Dertli hazan ile en son sorular.

Niye?
Neden geldin?
Neden gidiyorsun?!
Gözlerin gözlerim şehrinden alip,
Ben nasıl kalıram
bakışlarımı,
Can gibi bakışın koynundan yolup.

Sensiz bir çöl gibi kuruyan varlık,
Hicranin suratin taşır yüreğe.
Sevdalim, yaşamak
ruhlar yolundan,
atilip,
atilip,
uzanır göke.

Gökyüzü doluyor binlerce sırla,
Arzulu göz gibi giryan yıldızlar.
Fısıltılı,
hışırtılı düşür yapraklar,

Hazanrez – bağlarda basılır izler.

* * *
Ne garip ben
sonsuz bir aşkın,
Yollarında üzgün
duaibadam,
Safran rengli özgür arzularimin,
Şehiri içinde semeri kadam.

Ah, benim özlemlerim
yıkanmış Sema,
Sen neden ağladın,
kimin gözüsün?
Yağmurlar yağdı mı Semerkantta da?
Ve ya aşk Kaysinin hangi sözüsün,
neden ağladın

Yapmamiş günahından utanip,
Ömürü bir başdan kim gözlemekte?
Sen beni semaya kaybetme asla,
Gökler de sevdimi,
yanıyorum sessizce,
Uçmak istiyoruç turnalar gibi,
Muhabbet ülkesin güneylerine...

AKŞAM ŞARKISI

Ruh iç çekiyor
akşam karışık şafaklar ile.
Duygular gizemli,
sesler gizemli,
uyanış gizemli.
Kader ve kaygının arasında
gönül yarım,
ay yarım,
ay gibi yetim.
Dört yanımı kucaklıyor,
özlemin bir aziz,
hüzünlü renki.
Ne büyük bir zevk duymakta gönül,
gizemli dertlerin içinde dertli
a, Tanrım?!
Burda ne vasıf ki,
kalpe dökülür,
ruh ise susamış mülakatina.
Beş büyük değişiklik eşiğinde,
Akşam kaykılıyor
öz eski seltenetine.
Göksel gizemli bağ sallanıyorken,
gönüle melekler geliyor.
Akşamın sesini dinliyorum, kalbe
sanki ilahi ayetler sızıyor.

İBADET
Dünya, açik kalan eski koynundan,
Bakan o bakışlar kalbim içiyor.
Gizli konuşmalar, kalb derinliğinde,
Pişmanlıklar ise gizli geçiyor.

Ömür geçermiş o kervan peşinden,
Yoldan yanılanlar ağliyor hala.
Müslime yıldızlar sahir gök üzre
Ayetleri tekrar sözlüyor hala.

Hayat ağacını salliyor sanki,
Dehr dünyasına yabancı ruhun.
Kalbinde dünyavi tozleri varsa,
Sıs gibi yayılmaz keder-enduhun.

Bir günde beş büyük değişmek döğrü,
Katılıp dünyanın ibadetine.
Ruhdan ışık isteyip kalbini çağır,
Rabbimin verdiği mülakatina.

* * *
Sevdalim, biri az yaralmış dünya,
Öz aşkına kendi sarılmış dünya,
Ya cehalette lenetlenmiş dünya,
Günlerim dünya gibi geçiyor hemen.

Ömür mü gönülden uzakda geçen,
Gönül mü ömürden ayrı su içen,
Ben peki, o sensiz günden vazgeçen,
Hayat mı uykuda geciyor hemen?

Dünyan tuzağına düşmez semaler,
Kaderi sıçrayan Mama Hevvaler,
Kanımda dolaşır gizli nevaler,
Melayikler sessiz gülüyor hemen.

Günlerim Sen gibi geçiyor hemen...

* * *
Doluşan ve safran renkli ağaçlık,
Mehrem — Güz koynuna basar çağında.
Kokuna bağlanan — tutsak ağaçlar,
Soyuna başliyor güz kucağında.

Yağmuru hissetip teşne koynunda,
Islak öpüclerden ağaçlar sarhoş.
Hazanın dansına düşer yarı çıplak,
Onları bekliyor uzun kış — düş...


* * *

Arzular kanadı
yayık kuş muydu,
Bulup,
kaybettiğim gizli düş muydu,
Gönülün endami güzel aşkmiydi,
Bir garip ömür olsa,
geçiyor.

Sevdalim,
teselli verme, şaka yapma hiç,
Kaderin giysisi neden çok ağir,
Dünyanın göleti bunca
kıpkırmızı,
Gögsümde bir şeyler mi yanıyor.

Bu yollar acısı hoş mu veya ağır,
Kirpiğe dizilmiş çiğlar çok çıplak,
Benden uzak durma hiç zaman,
Gönülden bir şeyler mi geçiyor.

Sevgilim,
kalp razım sana söyleyim,
Bakışındaki gizli şarkıya geri döneyim,
Acı dolu fısıltına katılayım,
Gözünde ne arzu yanıyor,
Gökler yüreğimde sınıyor...

Mütercim: Rahmet Babacan

Özünü axtaran şair, təbrik edirik!

Bu gün-mayın 4-də rəngarəng-fəlsəfi, lirik şeirlər müəllifi, gözəl həkim, “Bütöv Azərbaycan” qəzetinin təəssübkeşi Nailə Nuşirəvan qızı İbrahimovanın doğum günüdür. Nailə xanım Qərbi Azərbaycanın Zəngəzur mahalının Qafan rayonunun Şəhərcik qəsəbəsində dünyaya gəlib. Bakı şəhərindəki 63 saylı orta məktəbi və Azərbaycan Dövlət Tibb Universitetini bitirib.
Hələ orta məktəb illərindən şeir yazan Nailə İbrahimova artıq bir neçə kitab müəllifidir. Tanınmış qələm sahibləri, elm adamları onun yaradıcılığı barədə onlarca yazı yazıblar. “Düşüncələr” və “Ürəklə söhbət” şeirlər kitablarından sonra Nailə xanımın “Dəyişmədi illər məni” kitabı çap olunub. Bu kitaba şairin öz şeirləri ilə bərabər onun yaradıcılığına həsr olunmuş “Səmimiyyətin poeziyası”, “Baharlı duyğular”, “ Sözün və səsin pıçıltısı”, Qarabağın ağır dərdi üstümüzə qar ələdi”, “Həzin misralar”,”Yuxularıma gələn kənd”, “İnsan surətinin bütöv bir panoraması” və digər yazılar daxil olunub. Bir müəllifin yaradıcılığına bu qədər resenziya, məqalə və digər janrda yazıların həsr olunması geniş oxucu kütlələrinin onun yaradıcılığına marağının, sevgisinin təzahürüdür.
“Bütöv Azərbaycan” qəzetinin redaksiya heyəti Nailə İbrahimovaya doğum günü hədiyyəsi olaraq bir neçə şerini oxucuların ixtiyarına verir:

Bu tale yükünü necə qaytarım

Od tutur ürəyim, duyğularım da,
Sözüm də kül olub qəlbimdə qalır.
Tale düz yolumu bağlayıb nədən,
Məni bu dolanbac yollara salır.

Çəkdiyim əzablar bəs etmir yenə,
Dözümüm qalmayıb bu qədər yükə.
Ümid başım üstə görünən zaman,
Hər şey dəyişəcək deyirəm bəlkə.

Elə hey düşünüb daşınıram mən
Görəsən nə zaman səhv yolla gəldim?
Mümkünsüz geriyə qayıtmaq daha,
Keçdiyim yollarda qəm-kədər dərdim.

Bilmirəm günahı özümdə görüm,
Yoxsa ki, taledə, bəxtdə axtarım.
Bu, mənim bəxtimə yazılmışdısa,
Bu tale yükünü necə qaytarım?

Bu bir qismət, ya da mənim səhvimsə
Qismətimdən, ya özümdən küsüm mən.
Taleyimi verim yellər aparsın,
Əllərimi bu dünyadan üzüm mən.

Necə gözəl günlərdi

Zəngəzurda doğulub
Boya-başa çatmışam.
Gözəl bir kənd qoynunda
Böyüyüb boy atmışam.

Hər tərəfdə çiçəklər
Baxdıqca göz oxşardı.
Dağlardan gələn sular
Kükrəyərdi, daşardı.

Havası təmiz idi,
Meh xəfifcə əsərdi.
Solub saralan yarpaq,
Asta-asta düşərdi.

Meşədə buz bulaqlar,
Yolumuzu gözlərdi.
Hamı bu gözəlliyi
Seyr edərdi, izlərdi.

Süfrələr açılardı,
Yeyib içib gəzərdik.
Çəmənlikdə gülləri
Çiçəkləri üzərdik.

Necə gözəl illərdi,
Necə gözəl günlərdi,
Necə gözəl aylardı...
Yayda həyat qaynardı.

Şəhərdə yaşayanlar
Yayda kəndə gələrdi.
Şadlıqdan uşaq-böyük
Şənlənərdi, gülərdi.

Qohum-qardaş yığışıb
Sevincini bölərdi,
Necə gözəl günlərdi,
Necə gözəl günlərdi.

Nə yaxşı bilməmişəm

Gözümü yuman kimi
Şirin yuxum gələrdi.
Röyada ruhum mənim
Yaxşıca dincələrdi.

Gənclik – dinclik deyil ki,
Coşardı, çağlayardı,
Mənim qəlbim bir ümman
Gülərdi, ağlayardı.

Fikirlərim göylərdə,
Arzularım tükənməz.
Ümid – gələcək idi,
O günlər geri dönməz.

Ancaq gözəllikləri
Seyr edərdi gözlərim.
Ürəyimdən axardı
Hər kəsə xoş sözlərim.

Gözəl xəyallarımla
Gələcəyə uçardım.
Yaxşılığa can atıb
Pisliklərdən qaçardım.

Vurğundum hər insanda
Timizliyə, düzlüyə.
Hələ rast gəlməmişdim
Namərdə, yüz üzlüyə.

Yoxsa indiki kimi
Yuxum qaçardı məndən,
Bezərdim, usanardım
Yuxusuzluq əlindən.

Nə yaxşı pislikləri
Mən o vaxt bilməmişəm
Nə yaxşı pislikləri
Mən o vaxt görməmişəm.


Bir-iki söz yazdım

Bir-iki söz yazdım, bu gen dünyada
O sözlər dünyanı görən gözlərim.
Bir-iki söz yazdım ürəkdən gələn,
Yazdığım o sözlər – ürək sözlərim.

Hər şerim bir yanan ocaqdan doğub,
Onu ürəyimdə qovurmuşam mən.
Şeirlərim- yanan ocaq tüstüsü,
Beynimdən qəlbimə sovurmuşam mən.

Yanan ürəyimin alovu olub,
Sətir-sətir vərəqlərə düzülüb.
İçimdəki təlatümlü anların
Bir anıdır, sözlərimlə süzülüb.

Bu dünyanın çox sualı cavabsız,
Haqsızlığın haqqı qalıb hesabsız.
Bu dünyada yamanların sayı çox,
Yaxşıları tapmaq olmur çıraqsız.

Dünya yaman çalxalanıb

Dünya yaman çalxalanıb qaynayır,
Hər kəs ona bir züy tutub oynayır.
Böyük-kiçik bir-birini saymayır,
Əyilibdir hər ölçüsü, mizanı,
Kim söndürə bu qaynayan qazanı?

Bir düşməndir sanki insan insana,
Söz deməmiş əlləri batır qana.
Nədir belə insanı yığan cana?
Əyilibdir hər ölçüsü, mizanı,
Kim söndürə bu qaynayan qazanı?

Ər-arvadı, arvad-əri öldürür,
Bu vəhşilik neçə ocaq söndürür.
Kamil insan pis niyyətdən gen durur,
Əyilibdir hər ölçüsü, mizanı,
Kim söndürə bu qaynayan qazanı?


Zalımların müharibə davası,
Başlarında dəli, cünun havası,
Dünyanı məhv edən başsız ədası.
Əyilibdir hər ölçüsü, mizanı,
Kim söndürə bu qaynayan qazanı?

Özümü axtarıram

Bir ocaqdım sönmüşəm,
Lal sükuta dönmüşəm,
Diri ikən ölmüşəm.
Ocaqdakı qorumu,
Közümü axtarıram,
Özümü axtarıram.

Bir çiçəkdim, solmuşam,
Solub xəzan olmuşam,
Nəfəssiz boğulmuşam.
Yeni gələn baharı,
Yazımı axtarıram,
Özümü axtarıram.

Duyğylarım sel idi,
Arzularım bol idi,
Sevgim dəniz, göl idi.
Qəlbimdə o ümmanı,
Dözümü axtarıram,
Özümü axtarıram.

Quş tək qanad aşardım,
Səmalarda uçardım,
Qəlbimdən nur saçardım.
Əzmimi, vüqarımı,
Sözümü axtarıram,
Özümü axtarıram.


Dünya, elə işıqlı
Görünərdi gözümə.
Hər şeyi iti görən
Gözümü axtarıram,
Özüm elə özümü,
Özümü axtarıram.