Onunla adımız kimi taleyimiz də oxşardır.O, məndən on il bir ay qabaq dünyaya gəlib, ikimiz də Zəngəzurdanıq . O, Qafandan, mən Laçından. Daldaya düşəndə ona da qaçqın deyirlər , mənə də. O, da dağların qoynunda səfalı bir kənddə dünyaya gəlib, mən də. Şeir yazmasaq da hər ikimiz şair təbli insanlarıq. 2019-cu ildə mən 40 yaşımı, o isə 50 yaşını qeyd edir. Söhbəti çox uzatmadan Dədə-babadan bizim camaat arasında tez-tez işlədilən “Biz bir dərənin suyunu ” içdiyim adam, iyulun 9-da 50 yaşını qeyd edən adaşım Siyavuş Ərəbov haqqında yazmaq istəyirəm.
Qısa arayış: Ərəbov Siyavuş Balay oğlu. 1969-cu il iyul ayının 9-da Qafan rayonunun səfalı Gığı kəndində ziyalı ailəsində anadan olub. Siyavuşun atası Balay kişi orta məktəbdə müəllim, anası Qızılgülxanım isə bağça müəlliməsi işləyib. 1987-ci ildə hərbi xidmətə çağırılıb. Hərbi komisarlığın hesabına sürücülük məktəbini bitirib. Hazırda Bakı şəhərdində yaşayır. Ailəlidir Balay, Anar və Turqay adlı 3 oğlu var. Oğlanlarının 3-də ali məktəbdə təhsil alır.
Hər bir insanın qəlbində heç zaman sönməyən bir sevgi var, Vətən sevgisi... Ana sevgisi... Yurd, yuva sevgisi... Bu sevgi heç zaman sönmür. Bu sevgi heç zaman tükənmir...
Siyavuşun qəlbinə hakim kəsilən Vətən sevgisi, yurd, yuva sevgisi o qədər güclüdür ki, bu gün də Qafansız, doğulduğu doğma Gığısız özünü kimsəsiz, tək-tənha, yalqız hiss edir.
“Neçə illərdir ayrılmağıma baxmayaraq, anadan olduğum Qafan rayonu, doğulduğum Gığı kəndi yaddaşımda ən əziz, xoş, canlı bir xatirə kimi əbədi həkk olunub. Gığı mənim üçün Tanrının sevgi ilə yaratdığı – hər tərəfdən dağlarla əhatə olunmuş, füsunkar təbiət gözəlliyini özündə cəm edən müqəddəs bir torpaqdır. Mənim üçün eyni zamanda dünyanın ən gözəl, sakit, xoş, zəngin təbiəti, axar-baxarlı, mənzərəli məkanı da anadan olduğum Gığı kəndidir. Kəndimiz sıra dağlar ətəyində, hələ deyərdim, yamacında, yaşıllıqlar içərisində yerləşirdi. Nisbətən kiçik olsa da, rayon kəndləri arasında ali təhsilli, savadlı mütəxəssislərinin sayının xüsusi çəkisinə görə sayılan kəndlərdəndi. Qaynar həyatı vardı Gığının . Kənd camaatı bir-birinə çox mehriban idi. Xeyir-şərdə bir-birinin yanında olar, lazım olan köməyi əsirgəməz, iş başa çatmayınca yanlarından çəkilməzdilər. Dağlarda quzu otarmağım, ot biçməyim, bulaqların gözündən su içib, yarpızlarını yeməyim həyatımın ən gözəl anlarından biridir, bəlkə də birincisidir “-deyir Siyavuş