"Nur ocağı" ədəbi məclisi Səməddin Laçınlıın şeirlərini təqdim edir:

A dünya
Anadan olandan cəfakeş oldum,
Niyə mən doymadım səndən, a dünya?!
Zəhmətlə bağ saldım, bostan becərdim,
Bəs niyə baxıram gendən, a dünya?!

Mən səhv eləmişəm nədə, bilmədim,
İşlərim çox düşdü bədə, bilmədim,
Yolumu itirib gedə bilmirəm,
Verdiyin dumandan, çəndən a dünya.

Keçdim hər qayadan, daşdan, qorxmadım,
Ayaqdan qorxmadım, başdan qorxmadım,
Borandan qorxmadım, qışdan qorxmadım,
Qorxmadım sultandan, xandan a dünya.

Düşdüm çətinliyə, daş oldu yolum,
Namərd qarşısında donmadı dilim,
Qəmlərə qərq oldu hər ayım, ilim,
Bezmədim heç zaman candan, a dünya.

Biçarə şairəm, yoxdu pənahım,
Allaha yetməyir amanım, ahım.
Mənə agah eylə, budur günahım,
Gen gəzdim şöhrətdən, şandan, a dünya.

Həyat yollarında yıxıldım, durdum,
Halal zəhmətinən bir yuva qurdum,
Qan salan, sırtılmış çox üzlər gördüm,
Qorundum, çox qaçdım qandan, a dünya.

Vətənsiz
Ay namərd qəlbimi yaralama sən.
Vətənsiz onsuzda yaralıyam mən.
Düşüb ürəyimə vətənin xalı,
Otuz il baharı saralıyam mən.

Ömrümün dayrəsi kəsgin daralır.
Başımın üstünü boran- qar alır.
Yollara baxmaqdan gözüm qaralır,
Vətənsiz həyatı qaralıyam mən.

Dost bildik kafiri, aldatdı bizi,
Bağladı yolları, cığırı, izi,
Qoydu işğal altda dağları, düzü,
Onunçün dağlardan aralıyam mən.

Kafiri qovmuruq qucağımızdan,
Daim ləzzət alır bucağımızdan.
Didərgin salıblar ocağımızdan,
Az qalır unudam haralıyam mən.

Namərdlər kəsilib mərdlərə qənim.
Səməddinəm səbrim tükənib mənim,
Kafirin əlində qalıb Vətənim,
Qəribəm, demirəm buralıyam mən.

Salam deyərsən

Gedirsən Vətənə, uğurlar olsun.
Məndən o dağlara salam deyərsən.
Getdiyin yolların qoy bahar olsun,
O barlı bağlara salam deyərsən.

Yolun açıq olsun, sabahın nurlu,
Başın uca olsun, ay dağlar oğlu.
Çəməni çiçəkli, nehrəsi yağlı,
Güllü yaylaqlara salam deyərsən.

Çıx Qabaqtəpədən Talaya boylan,
Maxsuçuxurunda mən əvəz yaylan,
Şır-Şır bulağıdı dərdlərə dərman,
O buz bulaqlara salam deyərsən.

Dağılmış, talanmış o saraylara,
Orda məskən salan boz ayılara,
Dağların göz yaşı olan çaylara,
Şair Səməddindən salam deyərsən.

Gözlərim
O qədər dərd gördüm, qəm gördüm, Allah,
Çətin bu dünyada gülə gözlərim.
Vaxtsız qırov düşdü, qar yağdı telə,
Ürəyim bahardı, çilə gözlərim.

Namərddən, yaltaqdan uzaq dolandım,
Həyatım qış oldu, sazaq dolandım,
Biçarə dolandım, yazıq dolandım,
Baxmadı heç zaman ələ gözlərim.

Atdım addımımı saflığa, düzə.
Namərd qarşısında enmədim dizə,
Qəlbikövrək oldum qoydular sözə,
Doldu qəm yaşıyla silə gözlərim.

Baxmadım kimsənin mən çəp işinə,
Uymadım pislərin pis vərdişinə.
Mat qaldım dünyanın bu gərdişinə,
Sərt oldu sözlərim, pilə gözlərim.

Çox keçdim həyatın qaranlığından,
Uzaqda dolandım viranlığından.
Zövq almadım kefin bir anlığından,
Düz baxdı obaya, elə gözlərim.

Dostluğa qəlbimdə var etibarım.
Dostlarım gələndə olar baharım.
Dostluqdu baş tacım, həm də vüqarım.
Zillənər dost üçün yola gözlərim.

Azad yaşadığım çöldən ayrıldım,
Vətəndən ayrıldım, eldən ayrıldım,
Qara şəvə kimi teldən ayrıldım,
Oldu həsrətlərə kölə gözlərim.

Səməddinəm ağa qara demədim,
Bir namərdin bircə sözün yemədim,
Xeyirxahlıq oldu mənim sənətim,
Çox düşdü yağışa, selə gözlərim.

Getdi
Saxda məhəbbətin aldatdı məni.
O gözəl gənliyim zay oldu getdi.
Yığdın gözlərimə dumanı, çəni,
Canım bivəfaya tay oldu, getdi.

Düşdüm hər bəlaya eşqimdən ötrü,
Yığdım vərəqlərə bu qəmli sətri,
Nə qədər başıma tutsam da çətri,
O bahar günlərim yay oldu getdi.

Düşdüm məhəbbətin, eşqin selinə,
Düşdüm namərdlərin acı dilinə,
Düşdüm bu həyatın daşqın selinə,
Axdı göz yaşlarım çay oldu, getdi.

Qarğışa tuş gəldim, fellərə düşdüm,
Elə bil bəd əsən yellərə düşdüm,
Mən də Məcnun kimi çöllərə düşdüm,
Ömrüm matəm oldu, vay oldu, getdi.

Səməddin, vəfasız, məhəbbət qanmaz.
Saxda məhəbbətlə ürək də yanmaz,
Yalandan yansa da heç alovlanmaz,
Yalan haray saldı, hay oldu, getdi.

Gülüm
Dolur gözüm səndən uzaq,
Gəlim olum sənə qonaq,
Qoy öpüşsün bu dil dodaq,
Ayrılığın üzür, Gülüm.

Mən yaşadım sis-dumanlı,
Cavan idim, dəliqanlı,
Ömrüm olub yarıcanlı,
Ölüb getmir, dözür, Gülüm.

Ürəyimə xallar düşüb,
Qara saça çallar düşüb,
Əllərimdən güllər düşüb,
Ayaqlarım əzir, Gülüm.

Vurğun oldum gül camala,
Mən yanında qala- qala,
Sən uymuşdun mala, pula,
Taleh nə pis yazır, Gülüm.

Yoxdur ilqar, yoxdur peyman,
Sızıldayır qoca, cavan,
Bu dərdlərə dözməyən can,
Bu həyatdan bezir, Gülüm.

Vurğun oldum sənə, niyə,
Qəlbim oldu eşqə dəyə,
Öz başına döyə- döyə,
Səməddindır gəzir, Gülüm.

Ötəri
Yarı canım gedib, yarısı qalıb,
Çəməndən ötəri, güldən ötəri.
Çox məkan dolandım, əyridən qaçdım,
Bir sözü düz deyən dildən ötəri.

Sonasız göllərə səyahət etdim,
Vəfalı yar üçün sonacan getdim,
Eşqin yollarında sərf oldum, itdim.
Sonalar axtardım göldən ötəri.

Düşdüm hər çətinə, daş oldu yolum.
Baharda gəzdiyim qış oldu yolum,
Eşqisiz ütəyə tuş oldu yolum.
Əllərim uzandı əldən ötəri.

Əzablı eşqimə qul oldum, susdum.
Hər günü kədərli dil oldum, susdum.
Yandım öz içimdə kül oldum, susdum.
Nəsildən ötəri, eldən ötəri.

Səməddin keçənə güzəşt deyərlər,
Həyat ələyinə süzgəç deyərlər.
Günah işlədənə gəl, keç deyərlər,
Aylarım xərcləndi ildən ötəri.

Ürəyim
Qəriblik ömrümü aldı əlimdən,
Ayrılıqdan kədər aldı ürəyim.
Ayrıldım bağımda öz bülbülümdən,
Vətəndə qırıldı, qaldı ürəyim.

Dözdüm hər çətinə, talandı qəlbim.
Odsuz ocaqlara qalandı qəlbim.
Buz kimi əridi, yalandı qəlbim,
Girov qəbirlərə doldu ürəyim.

Ərgohu, Talanı gəzib doymadım.
Şır- şır bulağında nişan qoymadım,
Düşmənin hiyləsin niyə duymadım,
Namərdə nişangah oldu ürəyim.

Qocaları tanklarınan yordular,
Uşaqları qar- boranda qırdılar.
İgidləri ürəyindən vurdular,
Şəhidə, qaziyə quldu ürəyim.

Səməddinəm saralıram gül kimi.
Sovruluram Vətənimə kül kimi,
Niyə susduq biz lal olmuş dil kimi,
Kədərlə köklənmiş teldi ürəyim.

Mənim
Həyat yollarımda yıxıldım, durdum,
Bir kimsə yetmədi dadıma mənim.
Başımı soxmağa bir dəyə qurdum,
Bir kimsə yanmadı oduma mənim.

Çalışdım, vuruşdum yaşamaq üçün,
Təmiz ad- sanımı daşımaq üçün,
Özüm öz başımı qaşımaq üçün,
Ehtacım olmadı yadıma mənim.

Göz yaşım üzümdə coşqun çay oldu,
Yazığa, fəqirə canım tay oldu,
Acılar içində ömrüm zay oldu,
Kimsə bal qatmadı dadıma mənim.

Səmədəm haramdan uzaqda gəzdim,
Şələlər altında əlimi əzdim,
Zəhmətlə yaşadım, əzaba dözdüm,
Bir ləkə düşmədi adıma mənim.

Bilinmir
Zalım fələk yara vurub sinəmə,
Bircə damla şirin payı bilinmir.
Dünya özü yalançıdır, sən demə,
Nə bir ili, nə bir ayı bilinmir.

Bu həyatda dad qalmayıb heç nədə,
Çiyinlərim yara olub şələdə.
Kişilikdən lovğalanır hər gədə,
Nə bir kökü, nə bir soyu bilinmir.

Yağ yerinə zəhər qatıb aşıma,
Qaldırmamış dəmir qatıb daşıma,
Baharımda qar yağıbdı başıma,
Nə bir yazı, nə bir yayı bilinmir.

Sığal çəkib, aldanmışam əlinə,
İnanmışam mən içinə, çölünə,
Düz söz gəlmir, bir kimsənin dilinə,
Barmaq çatmır, doğru sayı bilinmir.

Nə düşmüsən bu fələyin üstünə,
Ay Səməddin çox boğuldun tüstünə,
Oğrun- oğrun girib sənin qəsdinə,
Nə alovu, nə də suyu bilinmir.

Mənim
Vətənimdə harayım var,
Gözlərimdə qan çayım var,
Qəm- kədərdən çox payım var,
Yoxdu ayım, ilim mənim.

Vətən dərdi yaralıyam,
Ömrü ağlı qaralıyam,
Unutmaram haralıyam.
Qabar olub dilim mənim.

Vətənimdən güc alıram,
Xəyallara çox dalıram,
Yavaş- yavaş qocalıram,
Bükülübdür belim mənim.

Səməddiməm var acımız,
Şəhid, qazi baş tacımız,
Nakam qalıb çox bacımız.
Qeyrətlidir elim mənim.