"Nur ocağı" ədəbi məclisi Xasay Yusifin şeirlərini təqdim edir:

Vur komandir!

Vur deyirlər, vur komandir,
Vuran əllər qoy var olsun.
Elə vur ki, yağı düşmən
Qabağında qoy xar olsun.

Yol aç gedək Qubadlıya,
Kəlbəcərə, Xocalıya,
Elə vur ki, bu gen dünya
Düşmənlərə qoy dar olsun.

Yol aç, gedək Zəngilana,
Cəbrayıla, həm Laçına,
Salam verək Ağdamıma,
Xudam sənə qoy yar olsun.

Şuşamıza bayraq asaq,
Şəhidlərin qanın alaq,
Qaranlığa işıq salaq,
Sevinənlər qoy var olsun.

Ananın

Cənnət ayağında, şəfa əlində,
Nur çilənir, gözlərindən ananın.
Qoynun cənnət bağı, hər cür meyvəli,
Dürr tökülür dillərindən ananın.

O bir mələk, yaradıbdır İlahi ,
Göydən yerə göndəribdir İlahi ,
Sükür olsun, gözəllikdir İlahi,
Məlhəm olur sözlərindən ananın.

O ismətdir, o namusdur, vüqardır,
Əyilməzdir, yenilməzdir, ucadır,
Dünya kimi şan-şöhrətdir, qocadır,
Kim yazmayıb şöhrətindən ananın.

Gəzmə qiblə, sinəsinə üz çevir,
Namaza dur o varlığa, qiblədir.
Xasay deyər Mədinədir, Məkkədir,
Doymaq olmur səcdəsindən ananın.

Gətir mənə
Azad olmuş o torpağa gedəndə,
Barlı bağlarından bar gətir mənə.
Xəzan vaxtı könlüm yaman arzular,
Almadan, heyvadan, nar gətir mənə.

Zirvəsində gör qalıbmı kəkliyi,
Yamaclarda turacların göyçəyi,
Buz bulaqda sındırarsan sənəyi,
Dağın quzeyindən qar gətir mənə.

Murovdağda ayaq saxla bir anlıq,
Qırxbulaqdan lilpar topla dolçalıq,
Öp torpağın yaddan çıxsın ayrılıq,
Köhnə yurd yerindən qoz gətir mənə.

Xasay deyər dünya fani, neynəyək?
Körpə quzu, bulaq başı, kabab çək,
Dağların qoynundan bir əlçin çiçək,
Özün öz əlinlə dər gətir mənə.

Şəhid balalar
Şəhid balalara ölübdür demə,
Qurbansız qələbə nəsibdir kimə?
Vətən haray çəkib oğul deyəndə,
Onlar hazır oldu soyuq səngərdə.
Düşmən tapdağında anam Qarabağ,
Düşmənin köpəyi qalmamalı sağ,
Gərəkdir döyüşdən çıxaq üzüağ,
Ucaldaq Şuşada üçrəngli bayraq.
Əli yalın getdi düşmən üstünə,
Qorxmadı dik baxdı ölümün gözünə,
Sinə sipər oldu top mərmisinə,
Oyandı körpələr raket səsinə.
Qirpmadı gözünü keçdi canından,
Qızardı üfüqlər İgid qanından,
Vətənin eşqiylə onlardır yanan,
Şəhidliyin zirvəsinə ucalan.
Uca tut başını, ağlama Vətən,
Vardır qeyrətini hər zaman çəkən.
Əgər ki ugrunda gərəksə ölən,
Hər zaman qabaqda dayanmışam mən.
Şəhid balalara ölübdür demə,
Qurbansız qələbə nəsibdir kimə?

Durma, at!
Naşı ovçu ov bərədə gözləmə,
Ov çilədə, maral qaçar, durma at!
İgid comərd, həlqə dardır, amandır
Çıxar dardan, imdad eylə, durma at!

Dünya səni sınağına çəkəndə,
Qada güc gələndə can əyiləndə,
Məlhəm üçün canın əldən gedəndə
Al mətahın, çıx bazara, durma sat!

Xasay deyər Süleymandan qalıbdır,
Bu dünyanın kim oyununa çatıbdır,
Əgər görsən namərd bəxtin yatıbdır
Haraylama, gir qoynuna, sən də yat!

Bacım
Üzünü görüb tanış olmadığım bir xanıma, mənə "Başımın tacı"qardaş deyən Sehran xanıma xitabən :
****
Tapammıram birin, deyəm dərdimi,
Dərdimi sinəmdən alarmı, bacım?
Qəlbi kövrək ola, üz gülər ola,
Məni arxa dayaq sanarmı, bacım?

Onsuz oldum, bəxtim üzə gülmədi,
Nə olmadı, nə də dərdim bilmədi,
Bircə dəfə göz yaşımı silmədi,
Könlüm həsrətində duyarmı bacım?

Ömür gedib, yaşamışam bacısız,
Gedib gənclik qocalmışam bacısız,
Dəm satıban qəm almışam bacısız,
Qəmimin şəriki olarmı, bacım?

Gülərmi mənimlə, üzüm güləndə,
Qəmə bələnərmi, qəmli görəndə,
Xasay bu dünyadan köç eyləyəndə,
Pərişan saçların yolarmı bacım?