Müqəddəs amal uğrunda

Əliyev Samir Yaftun oğlu 1975-ci ildə anadan olub. Orta məktəbi bitirdikdən sonra Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi Liseyə qəbul olunub. Hərbi məktəbi başa vurduqdan sonra cəbhəyə yollanıb. 1994-cü il yanvarın 12-də Ağdamın Sırxavənd kəndi uğrunda gedən qanlı döyüşlərdə 19 yaşlı Samir Əliyev şəhidlik zirvəsinə ucalıb. Samiri yaşıdlarından fərqləndirən əsas tərəfi onun şücaəti, rəşadəti idisə, digər məqam da anasının milliyətcə erməni olmasındaydı. Başlıca məqam isə onun haqq tərəfdə vuruşması, yediyi çörəyə, içdiyi suya halal münasibəti idi. Anası - Mariya Yuqorovna Əliyeva 1949-cu ildə Rusiyanın Altay vilayətində doğulub. Yeddi yaşı olanda ailəsi ilə Bakıya köçüb. Azərbaycanlı kişi ilə ailə qurub. Şəhid Samir Əliyevdən başqa bir oğlu və iki qızı var. Bildirir ki, istər birinci Qarabağ müharibəsi, istərsə də Vətən müharibəsi dövründə Azərbaycanda ona qarşı münasibət yaxşı olub. Mariya Yuqorovna deyir ki, digər şəhid analarına nisbətən onun oğul yarası daha dərindir. Çünki övladı anasının mənsub olduğu xalqın nümayəndələrinin-ermənilərin açdığı atəş nəticəsində şəhid olub.
Şəhidin anası böyük zəfər xəbərini eşidəndə bütün şəhid anaları kimi o da çox sevinib. Sevinib ki, uğruna oğlunu şəhid verdiyi torpaq artıq azaddır. Azərbaycan, Qarabağ Samirin də vətəni idi. Vətəni azad-abad görmək, əlbəttə onun da ruhunu şad edib: "44 günlük müharibədə hamı ilə qürur duydum ki, bu uşaqlar necə 44 günün ərzində vətəni xilas etdilər hər şeydən. Mən özüm ki burda necə şadam, bilginən ki, onun ruhu da orada şaddır. O bilib ki, artıq torpaqlar qaytarılıb. Bizim uşaqlarımız vuruşub, döyüşüb bizim torpaqlarımızı alıb, onun ruhu mütləq şad olub orada”.


İki xalqın arasına nifrət toxumu səpənlər, torpaq iddiasına düşüb, boş xülyalarla yola çıxanlar bu mənzərəyə yaxşı baxsın. Məzarda uyuyan şəhid Samir Əliyev azərbaycanlıdır. Məzarı başında ağlayan ahıl ana Mariya Yuqorovna isə erməni. Budur müharibənin əsil üzü. "Həqiqət sarsılsa da qırılmaz" deyiblər. Haqq-ədalət otuz il sonra yerini tapdı. Lakin hər iki tərəfin itirdiyi canların yeri heç vaxt dolmayacaq. Qarabağ uğrunda şəhid olanlar arasında ləzgi də, talış da, yəhudi də, hətta anası erməni olan da var. Bu bayrağın altında yaşayanlar lazım olanda bu torpaq üçün canından keçməyə də hazırdı. Bizi qələbəyə aparan əsas amil də bu birlik, həmrəylik oldu.
İndi Qarabağda yenidən aranı qarışdırmaq istəyənlər hər şeydən əvvəl bu birlikdən, bu sevgidən qorxmalıdır. Mariya Yuqorovnanın da dediyi kimi:
“Qarabağ həmişə Azərbaycanın olub, olacaq da. Onlara dil verən, güc verən bu lobbilərdi. Fransadan. Amerikadan, ordan-burdan olan daşnaklardı. “Padderşka” edirlər, bunlar da onlara uyurlar, onların dediklərini edirlər. Dərindən fikirləşsələr belə şey eləmək lazım deyil. Bu torpaqda yaşamısız. Vaxtı ilə yaşamısız. Əgər gəlirsən ağıllı-başlı yaşamağa terror törətməyəcəksən, nəsə eləməyəcəksənsə sənə dəyib-dolaşan olmayacaq ki. Amma əgər başqa fikirlə gəlirsənsə gəlməsən ondan yaxşıdır”.
Mariya Yuqorovna özü ilə eyni dərdi bölüşən şəhid analarına deyir ki, bizim övladlarımız müqəddəs amal üçün, doğma yurd üçün canlarından keçiblər. Bu gün Ağdamın, Şuşanın, Laçının, Qarabağın azadlığı şəhid analarının ən böyük təsəllisidir. Samir, uğruna şəhid olduğu torpağda, üçrəngli bayrağın altında Əmircan şəhidlər Xiyabanında dəfn olunub. Onunla eyni sırada Qarabağ uğrunda canından keçən onlarla şəhid məzarı da var. Bu məzarların hər biri xalqımız üçün müqəddəsdir. Samir Əliyev də Azərbaycan xalqının yaddaşında daim yaşayacaq. Onun xatirəsi doğulduğu, böyüdüyü küçədə də əbədiləşdirilib. Həmin küçə şəhid Samir Əiyevin adını daşıyır.

İlahə AZAKOVA
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi