Elməddin BEHBUD

Ya"Yerablur", ya da "Qobustan" həbsxanası

Serebrenitsa soyqırımı zamanı 8000-dən çox mülki insan, uşaq, qadın qətlə yetirilib. Avropa dövlətləri nəinki mülki bosniyalıları mühafizə etmək üçün ora getməyə səfərbər olmayıb, əksinə, kütləvi qətliamdan bir qədər əvvəl 400 nəfər Niderland hərbiçi ərazini tərk edərək soyqırım üçün açıq şəkildə şərait yaradıb.
Xocalı şəhəri 1991-ci ilin oktyabr ayından etibarən Ermənistanın faşist silahlı dəstələrinin blokadasında olub. Ancaq Avropa dövlətləri Xocalıya gedərək minlərlə körpə, qadın yaşlı insanı mühafizə etməyi ağıllarından da keçirməyiblər. Buna görə də (digər səbəblər bu mövzuya aid deyil) 1992-ci ilin fevralında ermənilər xocalılara sırf milli mənsubiyyəti səbəbindən divan tutdu, soyqırım törətdi.
İndi Azərbaycan 30 illik işğala, onlarla kütləvi qətliama baxmayaraq ermənilərə qisas hissi ilə yanaşmır və içərisində yüzlərlə cinayətkarın olmasına baxmayaraq separatçıların girovluğunda olan insanlara hər cür humanitar yardım göstərməyə, onların ehtiyaclarını qarşılamağa hazır olduğunu bildirir. Hətta Ermənistanın qanunsuz olaraq separatçıları bəsləməsinə də bu mərhələdə göz yumaraq rəsmi İrəvanın göndərdiyi humanitar yüklərə Ağdam-Xankəndi yolunun açıq olduğunu elan edib. Ermənilər isə kənar təsirlərlə bundan imtina edirlər. Əgər məqsəd Qarabağdakı erməni əhaliyə humanitar yardım etməkdirsə bunun maşrutu nə səbəbə qarşıdurmaya gətirib çıxarmalıdır?!
30 illik işğal dövründə bir azərbaycanlının pozulmuş hüquqlarına görə Ermənistan sərhəddinə getməyən, hələ də öz doğma yurduna ayaq basa bilməyən qərbi azərbaycanlılara görə Ermənistana qarşı bircə hədələyici tvit paylaşmayan Avropa İttifaqına üzv dövlətlərin Ermənistandakı səfirlikləri indi nədənsə "humanitar yardım" şousunda xüsusi canfəşanlıqla iştirak edirlər. Özü də avropalı diplomatların can-başla müşahidə etdiyi TIR-ların aid olduğu “Spayka” şirkəti 44 günlük müharibə zamanı Gürcüstan üzərindən Ermənistana hərbi yük daşıyıb.
Təbii ki, bu məsələdə ermənilərin və onların avropalı quyqurbulayanlarının məqsədləri Laçın SBM-də təxribat törətmək, Azərbaycanın beynəlxalq imicini korlamaq və manipulyasiya ilə məşğul olmaqdır.
Xankəndidə toy keçirən, kafe və klublarda əylənən, süfrə arxasında müxtəlif pozalarda çəkdirdikləri cürbəcür fotoları sosial şəbəkələrdə paylaşan ermənilər humanitar problemlərinin olmadığını göstərirlər.
Deməli, Xankəndi və ətraf ərazilərdə hazırda bir problem var: Azərbaycanın azsaylı erməni vətəndaşlarını qanunsuz silahlı dəstələrinin, separatçıların girovluğundan azad olunması. Əminəm ki, Azərbaycan dövlətinin siyasi iradəsi ərazimizdə qanunsuz fəaliyyətlərə legitimlik qazandırılması cəhdlərini qətiyyətlə və sonadək rədd edəcək və qısa müddət sonra Xankəndidəki hərbi xuntanı ya "Yerablura", ya da "Qobustan" həbsxanasına göndərəcək.

Heydər Əliyevin gənc tərəfdarları – milli qurtuluşun fədailəri!

Bu gün Milli Qurtuluş Günüdür!

Yaxın keçmişimiz qızıl səhifələrindən olan bu günə gələn yola Milli Ordunun ehtiyatda olan Baş Leytenantı Müştəba Əliyev işıq salır.
Onu da qeyd edək ki, M.Əliyev Azərbaycanın ən gərgin ictimai-siyasi dövrünü əhatə edən həmin vaxtlarda Heydər Əliyev ideyalarını müdafiə edən azsaylı gənclərdən olub. Müştəba Əliyev həmin dövrü belə xatırlayır:
Böyük dövlət adamı Heydər Əliyevin SSRİ- Siyasi Bürosunda istefa verdikdən sonra onun doğma vətəninə qayıtması Azərbaycanda başlanan Azadlıq hərəkatına qoşulması o vaxtki qul təfəkkürlü rəhbərləri narahat edirdi. Gənclik isə iki hissəyə ayrılmışdı.
1) Azərbaycanı müstəqilliyə yalnız meydan eyforiyasında olan təcürbəsiz siyasətçilərin aparacağına inan gənclik.
2) Azərbaycanı müstəqilliyə Heydər Əliyevin aparacağına inan gənclik.
Etiraf etmək lazımdır ki, Heydər Əliyevə inan gəncliyin siyasi lideri o dövrdə 19 yaşlı gənc və çılğın siyasətçi hazırda Milli Məclisdə təmsil olunan millət vəkili Sadiq Qurbanov idi. Onun siyasi fəaliyyətinin ən fəal dövrü məhz ümmumilli lider Heydər Əliyevə qarşı süni şəkildə yönəldilmiş yaş senzi mitinqlərin təşkil olunmasından başlayır. Mən də bir gənc kimi həmin mintiqlərin təşkil olunmasında iştirak etmişəm. 1992-ci ilin yaz aylarında təşkil olunan ilk mintiqlərdə təxminən iki yüzə yaxın adam iştirak edirdi, bunların böyük əksəriyyətini Sadiq Qurbanovun BDU-dən başqa təhsil ocaqlarında və əhalinin müxtəlif təbəqələrindən cəlb etdiyi tələbələr idi. Yaxşı xatırlayıram mintinqdə bir neçə ziyalının çıxışından sonra gənclər adından çıxış etmək üçün söz BDU-nin tələbəsi Sadiq Qurbanova verildi.
Təxminən 10 dəqiqəlik çıxışını o zaman Heydər Əliyevə yönəlik süni maniələrdən danışdı. Respulikamızdakı ictimai-siyasi vəziyyətin ağır olmasından, xalqımızın və dövlətimizin nicat yolunun yalnız Heydər Əliyev olduğundan söylədi. Heydər Əliyevin müdafiəsinə həsr edilmiş ilk mitinq həm də yaddaşımdan heç bir zaman çıxmayacaq iz buraxdı. Belə ki, tribunada Heydər Əliyevə həsr olunmuş plakatın bir tərəfini mitinqin sonunadək mən saxladım. Mitinqdən sonra Sadiq Qurbanov gəncləri N.Nərimanov metrostansiyası yanında Elektrotexnika İnstitutuna toplaşmağı məsləhət bildi. Biz gənclər hər gün Elektrotexnika İnstitutunda yığışmaqla S. Qurbanovdan məsləhətlər almağa başladıq.

Sadiq Qurbanovun ətrafına yığışan gənclərə ilk məsləhəti o oldu ki, növbəti mitinqlərə çoxlu sayda insanları, ilk növbədə isə Heydər Əliyevi sevən fəal tələbə gəncləri cəlb etmək lazımdır ki, tədbirlərdə daha çox insanlar iştirak etsinlər. Biz də təhsil aldığımız ali məktəbdə və ətrafımızda olan gənclərlə apardığımız iş nətəcəsində növbəti mitinqlərdə ora yığılan iştirakçıların sayı dəfələrlə artmaqla geniş bir kütlə halını aldı.
Onu da qeyd edim ki, həmin vaxtı Azərbaycan Respublikası Prezidentinin səlahiyyətlərini Yaqub Məmmədov icra edirdi. Yaş senzi haqqında qanunu isə Ayaz Mütəllibov qəbul etmişdi. Bundan sonra 14 may 1992-ci il tarixində bir günlük hakimiyyətə qayıdan Ayaz Mütəllibov və ya sonradan hakmiyyəti zəbt edən AXC-Müsavat cütlüyünün də Heydər Əliyevə qarşı münasibəti dəyişmədi. Nəticədə Azərbaycanın müstəqilliyinin Heydər Əliyevin siyasətində görən gənclər daha da siyasi fəaliyyətdə fəal olmağa başladılar. Tam əminliklə deyə bilərəm ki, yaş senzinə qarşı mitinqlərin təşkili, tələbə gənclərin cəlb olunması, iştirakçıların sayının tədbirdən-tədbirə çoxalması birbaşa Sadiq Qurbanovun müstəsna xidmətinin nəticəsi idi.
Həmin vaxtları gənclərin mitinqlərə cəlb etmək çox çətin vəzəfə idi. Ayaz Mütəllibov, Yaqub Məmmədov nə də AXC-Müsavat hökuməti Heydər Əliyevə həsr olunmuş mitinqlərin keçirilməsinə icazə vermirdi və fəal iştirakçıları cəzalandırır, onları həbs edir və oxuduqları ali məktəblərdən qovurdular. Belə bir halda məhz Sadiq Qurbanovun başına gəldi. Ümummilli lider H. Əliyevin təbliğatını apardığına, mitinqlərin təşkilindəki fəallığına görə BDU-nin rəhbərliyi tərəfində daim təzyiqlərə məruz qalırdı. O isə bütün bunlara dözərək, öz əqidəsindən heç bir zaman dönmədi. Sonrakı mərhələdə isə YAP Gənclər Birliyinin və fəal gənclərdən ibarət Gənclər Şurasının yaranması ideyasını Sadiq Qurbanov irəli sürdü. Bunun üçün Respublikamızın ali məktəblərimizin tələbələrinin və digər gənclərimizin iştirakı ilə bir neçə dəfə yığıncaqlar keçirildi. Bu yığıncaqların keçirilməsi belə böyük əks səda doğurdu. Yaxşı yadımdadır ki, yığıncaqların birində AXC-Müsavat üzlərindən olan iki nəfər tələbə içəri daxil oldu və YAP Gənclər Birliyinin yaranmasını Sovet komsomol təşkilatına bənzətdi və belə bir təşkilatın hansı səbəbdən yaranması ideyasına açıqlıq gətirilməsini istədilər. Onda Sadiq Qurbanov onlara geniş izahat verdi. Onlar S.Qurbanovun arqumentləri qarşısında aciz qaldılar. Onların fikri əslində Gənclər Təşkilatının iclası pozmaq və bu təşkilatın yaranmasını ləngitmək idi. Hər iki gənci mən yaxından tanıyırdım. Paradoksal olsa da sonralar o gənclərin biri hökumətdə yüksək vəzifə tutdu.

Dəfələrlə keçirilən yığıncaqlardan sonra YAP Nizamnaməsinə uyğun olaraq YAP Gənclər Təşkilatının yaranması qərara alındı. Nəticədə 26 may 1993-cü il tarixdə Elektrotexnika İnstitutunun akt zalında Respublikamızın ali məktəblərinin və YAP-ın gənc fəallarının iştirakı ilə yığıncaq işinə başladı. Akt zalı tam dolduğundan tədbirdə iştirak etmək istəyən onlarla tələbə İnstitutun qarşısında və koridorlarda qaldı. Nəticədə yığıncaq başladı və yığıncağın sədri Sadiq Qurbanov və yığıncağın katibi isə mən seçildim. YAP İdarə Heyətinin üzvü Hacıbala Abutalıbov da yığıncaqda iştirak edirdi. 2 saatadək davam edən iclasdan sonra 35 nəfərdən ibarət Mərkəzi Şura və 11 nəfərdən ibarət İdarə Heyəti seçildi. Açıq səsvermə ilə Qurbanov YAP Gənclər Birliyinin sədri seçildi. Həmin yığıncağın protokolu yazıldı. YAP Gənclər Birliyinin yaranması haqqında məlumat isə mənim adımla (imzamla) Yeni Azərbaycan qəzetinin 3 iyun 1993-cü il tarixli 9 saylı buraxılışında çap olundu. Məlumatın qəzetdə çap olunması Respublikamızda geniş əks-səda doğurdu və bundan sonra YAP sıralarına gənclərin axını başladı.
1993-cü ilin yay ayından Azərbaycan Milli ordusuna həqiqi hərbi xidmətə getdiyim üçün YAP Gənclər Təşkilatında fəaliyyətimi davam etdirə bilmədim.
Bu gün Milli Qurtuluş günü müasir Azərbaycan tarixinin bir parçası olan bu hadisələri düzgün qiymətləndirmək hər birimizin vəfa borcudur. İndi komfortlu kabinetlərdə Heydər Əliyevçi olan bəzi məmurlar bu yolda özlərini hər cür risqə atan fədəkar insanların fəaliyyətini qiymətləndirmək onların uzaqgörənliyini dəyərləndirməlidirlər. Tarix göstərdi ki, Azərbaycanın aydın gələcəyini, müstəqlliyinin ərazi bütövlüyünün Heydər Əliyev siyasi dühasının parlaq qələbəsində görən gənclik yanılmayıb.
Milli Qurtuluşumuz mübarək olsun!

BALA PƏHLƏVİNİN BAŞI KİMİN NOXTASINDADIR?

İsrail parlamentinin 32 deputatının Güney Azərbaycanla bağlı ölkənin Xarici İşlər Nazirliyinə müraciəti çulunun rəngindən asılı olmayaraq türk millətinin ən qatı düşmənlərindən biri olan şovinist fars faşizminin bütün nümayəndələrinin, o cümlədən 1925-ci ildə ingilislərin vasitəsilə hərbi çevriliş edərək, Qacar türk yurduna sahibləndikdən sonra, orada 1274 il ərzində hökmüranlıq etmiş türklərə qarşı 53 il ərzində vəhşi terror və qətliamlar törətmiş Rza Mehtərbaşının özü və oğlu xislətli nəvəsi, ingilislərin ABŞ-da “ehtiyat texniki hissə” kimi bəsləyib saxladığı şovinist fars faşizminin tipik nümayəndəsi olan, bala nökərcə Rza Pəhvəlinin üzündəki “demokrat” pərdəsini cırdı. Bir neçə ay öncə bu gün onun babası Mehtarbaşının 1935-ci ildən başlayaraq Qacar türk yurdunu İran adlandırmasından istifadə edərək, bu coğrafiyada torpağın əsil sahibləri olub, ölkə əhalisinin 60 faizini təşkil edən TÜRKLƏRİN rəğbətini qazanmaq məqsədilə mətbuata,-“İranda Azərbaycanlılara hörmət edilməlidir”,-demişdi. Bu ifadə, ölkənin tarixinə, əhalisinin etnik və say tərkibinə, bu etniklərin ölkənin həyatında roluna, eləcə də, ölkədə sayı 10-12 milyondan çox olmayan, lakin 1274 il onları qoynunda bəsləyən türklərə xəyanət etmək sayəsində bu coğrafiyada yaşayan 11 (on bir) millətin boğazına ilan kimi sarılıb, onları adi insan və milli hüquqlarından məhrub edib, ən vəhşi üsullarla assimilyasiyaya məruz qoymasını bilməyənlərə və xəbəri olub bilmək istəməyənlərə demokratik bir adamın türk millətinə qarşı Tehranın şovinist fars molla rejiminin törətdiyi cinayətlərə qarşı etiraz kimi görünə bilər. Yəni bu ifadə ilə bala Pəhləvi bu gün İran adlanan coğrafiyanın türklər və qismən (Ərəbistan səhrasının bir hissəsi) ərəblərə məxsus olan milli ərazilərini fars milli əraziləri elan edərək, öz milli ərazilərində yaşayan bu millətləri fars milli dövlətçiliyinin əsarəti altında saxlamaq iddiasını ortaya qoyur. Bunu isə ancaq mütləqiyyət idarəsi üsulu ilə etmək olar.
Qərb, əsasən də ABŞ bu coğrafiyada ərəblərin, xüsusilə də türklərin öz milli ərazilərində müstəqil milli dövlətini qurmasını qətiyyən istəmir. Bunun ən əsas səbəbi də, bu ölkədə türklərin öz milli torpaqlarında müstəqil dövlət qurması halında bütövlükdə türk dünyasının quru ərazilərinin Vahid Türk Ərazisi olaraq bütövləşməsidir. ABŞ isə bunun əksinə olaraq İraqda qurduğu kürd dövlətinin ərazisini zolaq halında Cənubi Azərbaycan, Suriya ərazisinə uzatmaqla Türkiyənin Şimali Azərbaycan və Orta Asiya türklərindən coğrafi cəhətdən ayıraraq türkləri millət və dövlət olaraq birləşib, bütövləşməyə qoymayaraq, onları parçalanmış halda əsarətdə saxlamağı hədəfləyirlər.
Bu həm də onu hakimiyyət başına gətirmək istəyənlərin onun anasının türkəsilli olmasını vurğulayaraq bundan irəli gələn türk milli təəssübkeşliyi, eləcə də atasının və babasının türklərə qarşı törətdikləri, bugünkü Tehranın şovinist fars molla rejiminin törətdiyi cinayət və qətliamlardan geri qalmayan cinayətlərinə görə peşimançılıq və xəcalət hissindən doğan bir yanaşma kimi görünə bilər. Onun İsrail knessetinin 32 üzvünün Cənubi Azərbaycan türklərinin tapdalanan insan və milli hüquqlarının beynəlxalq norma və qanunlara uyğun olaraq qorunmasına yardım edilməsi amacı ilə Xarici İşlər Nazirliyinə müraciət etməsinə göstərdiyi reaksiya və İsrail parlament üzvlərinin öz müraciətini dərhal geri götürməsi bir çox məsələləri çox dəqiq aydınlaşdırdı.
Rza Pəhləvi bu müraciəti İranın ərazi bütövlüyünə qarşı atılan addım olaraq qəbulolunmaz hərəkət kimi dəyərləndirib. Qəribə olan həm də burasıdır ki, o bu müraciətin İranın bu günkü hakimiyyətinin maraqlarına uyğun olduğunu iddia edib.
Birincisi, bala Pəhləvi faşist babasının 1935-ci ildə qacar türk yurdunu İran adlandırmasının məqsəd və səbəbini çox yaxşı bilir. Yəni, İran sözü nə ərazi adı, nə də millət adı deyil. İran termininin mövcudluğu Hind-Avropa dilləri qruplarından biri olan farsdilli dil qrupuna verilən addan başlanır. 1935-ci ildə Qacar yurdunun türk milli ərazisi olduğunu bütün dünyaya, o cümlədən türklərə unutdurmaq, insanların zehnində bu ərazinin fars milli ərazisi olması haqqında saxta fikirin süni yolla formalaşdırılmasına yönələn mənhus bir tədbirdir. Belə ki, bu gün İran dedikdə, bu məsələlərin tarixini bilməyənlərdə fars milli torpaqlarında qurulub, mövcud olan fars dövləti kimi qavranılır. Bu günə şüar şəklində, lakin reallıqları əks etdirməyən dekorativ beynəlxalq hüquq normaları beynəlxalq güc mərkəzlərinə bu şüarlardan sui-istifadə edərək beynəlxalq müstəvidə bütün məsələlri cəngəllik qanunları əsasında zor tətbiqi vasitəsilə obyektiv və ədalətli şəkildə yox, məhz öz maraqları çərçivəsində həll edirlər. Tarixdə, bu günümüzdə buna istənilən sayda nümunələr, faktlar mövcuddur. Elə son 200 ildə Şimali Azərbaycan türk torpaqlarının rus imperiyası tərəfindən başqa millətlərə peşkəş edilməsi, bu ərazilərdə təkcə min illər boyunca mövcud olan türk milli maddi, mədəni abidələrinin deyil, eləcə də türk milli mənliyinə son qoyulmasını, son 100 ildə Cənubi Azərbaycanda şovinist fars faşizminin türk milli mənliyinə son qoyulması üçün əməllərində şovinist rus faşizmindən daha mənhus əməllərə rəvac verməsini göstərmək olar. İsrail knessetinin 32 üzvünün Cənubi Azərbaycan türklərinin özünün doğma ərazilərində şəxsi və milli hüquqlarının qorunmasına yönəli müraciətinə cavab olaraq bu müraciətin “İran dövlətinin sərhədlərinin pozulması” olaraq beynəlxalq normalara zidd olduğunu deməsi, əslində Qacar Türk yurdunda qanunsuz olaraq qurulmuş şovinist fars hakimiyyətinin qorunması məqsədini güdüb, nə demokratiya, nə də anasının türk əsilli olmasından, doğan hiss olmayıb, onun ata-babası kimi şovinist fars faşizminin tipik, qatı nümayəndəsi olduğunu ortaya qoyur.
Bala Pəhləvi,-“Bu gün mən Yerusəlimdəki dostlarımıza özümün və həmvətənlərimin narahatlığını bildirdim”,-deyərək, həm də İsrail dövlətinin məsələyə aydınlıq gətirməsini, İran-İsrail xalqları arasındakı dostluğa kölgə salan bu hərəkət barədə açıqlama verməsini xahiş edib.
O “özümün və həmvətənlərimin” deməklə özünün “vacib, ölkə üçün məsuliyyət daşıyan bir şəxs” və bu gün İran adlanan ərazinin isə fars milli ərazisi, farsların vətəni təsəvvürünü yaratmaqla bərabər, özünü bütün ölkə əhalisini, ən azı bütün farsları təmsil edən persona olaraq təqdim edir. Hansı ki, bu ölkənin 86 milyon əhalisinin 60 milyonunu təşkil edən türklər, sayı 3-4 milyonla hesablanan kürdlər, bəluclar, ərəblər öz müstəqil dövlətlərini yaratmaqla şovinist fars faşizminin əsarətindən xilas olmaqla israrlıdırlar.
İkincisi, onun İsrail dövlətinin bu məsələyə aydınlıq gətirməsini istəməsi Qərbin, xüsusilə ABŞ-ın xüsusi xidmət orqanlarının onu hakimiyyət başına gətirəcəkləri barədə ona ciddi vədlər verildiyindən xəbər verir. Bunu həm də onun, bu məsələnin “İran-İsrail xalqları arasındakı dostluğa kölgə salan hərəkət” adlandırması da, özünü artıq dövlət başçısı olaraq gördüyünü sübut edir.
Bala Pəhləvinin bu bəyanatından sonra İsrail parlamentinin üzvlərinin öz təklifini geri götürməsi də bir çox məsələləri aydınladır.
Belə ki, Tehranın molla rejiminin İsrail dövlətini yer üzündən siləcəyi ilə hədələməsi, Qərbin, o cümlədən ABŞ-ın karbohidrogenlərə tələbatının əsas təminatçısı, dünya ağalığı müstəvisində onun hərbi, iqtisadi, siyasi prosseslərdə strateji “bostanı” olan ərəb ölkələrində böyük hərbi birləşmələr yaradıb bu bölgələrdə daim hərbi toqquşmalar, siyasi sabitsizlik yaradıb, nəinki ABŞ-ın, bütövlükdə Qərbin bu regionda maraqlarına, hətta mövcudluğuna belə ciddi təhlükə yaratmaqla bərabər, üstəlik nüvə silahı əldə etməsinin bir addımlığında olması, “ərəb məhəlləsində” ABŞ-ın forpostu olan İsrailin Azərbaycan və Türkiyə ilə isti münasibətlərin qurulmasında mühüm rol oynadı. Buna baxmayaraq heç kimi, heç bir dövləti, heç bir milləti, bütövlükdə hətta özünün məxsus olduğu fars millətini belə rəsmən təmsil etməyib, sıravi ABŞ vətəndaşı olan bala Pəhləvinin “xahişi” ilə İsrailin parlamentinin 32 üzvünün imzaladığı obyektiv, ədalətli, fərdi və milli hüquqların beynəlxalq hüquq normalarının bütün müddəalarına uyğun olan müraciətinin operativ olaraq geri götürülməsi göstərir ki, Tehranın molla rejimini aradan götürərək, yerinə bala nökərçəsi Pəhləvini gətirməklə Qacar Türk yurdunu təkcə türklər üçün deyil, həm də bu coğrafiyada yaşayan 11 millətin nümayəndələri üçün xalqlar həbsxanası olaraq saxlamaqla, ABŞ bu ölkəni öz müstəmləkəsinə çevirmək məqsədində ciddi və qərarlıdır. Digər tərəfdən bu günlərdə Tehran rejiminin müxtəlif dövlətlərin bayraqları altında neft və digər yüklər daşıyan ABŞ-a məxsus gəmiləri həbs etməsi ABŞ, İsrail və Tehranın molla rejiminin qarşıdurması deyil, prosesin dünya ağalığı iddiasında olan beynəlxalq güclərin arasında gedən mübarizənin bir hissəsi olduğunu sərgiləyir. Çünki, Tehran rejimi tək və özbaşına ABŞ və İsraillə, əslində isə istər iqtisadi, istərsə də hərbi cəhətdən dünyanın ən böyük gücü olan NATO ilə özünü labüd məhvə aparan belə bir qarşıdurmaya getməyə cürət edə bilməzdi. Əgər biz dünya ağalığı iddiasında olan dünya güclərinin bu strateji mübarizəsinin digər seqmentlərinin Suriya, Ukrayna və Qarabağdakı proseslər olduğunu nəzərə alsaq dünya güclərinin hər birinin bütün mübarizə seqmentlərində proseslərin gedişini hansı istiqamətə yönəltməyə israrla cəhd edəcəyini düzgün proqnozlaşdıraraq Türk milli, o cümlədən, Azərbaycan maraqlarının etibarlı qorunması üçün vaxtında gücümüz çatan real tədbirlər hazırlayıb, reallaşdıra bilərik.
May ayının 14-də Türkiyədə keçirilən seçkilərdə də dünya gücləri arasında gedən mübarizə və onların Türk Milli Birliyinə, ümumiyyətlə türk millətinin müstəqilliyinə olan münasibətlərinin xarakteri özünü çox aydın biruzə verdi. Belə ki, son iyirmi ildə Türkiyənin iqtisadi, texniki cəhətdən güclənməsi, SSRİ-nin xarabalıqları üzərində şərti azad olan Türk dövlətlərinin dünya iqtisadiyyatında əhəmiyyətli amilə çevrilməsi, Türkiyənin və digər Türk dövlətlərinin öz milli maraqlarına uyğun iqtisadi, texniki, hərbi siyasət yeritməsi cəhdləri artıq təkcə dünya ağalığı iddiasında olan gücləri deyil, bütün türk düşmənlərini hərəkətə gətirmişdir. Türkiyədəki seçkilərdə türk düşmənlərinin bu günə türk dünyasının lideri olan Ərdoğanı hakimiyyətdən uzaqlaşdırmaqla, eyni zamanda Türk dövlətlərinin lokomotivi olan Türkiyəni, süni surətdə yaradıb idarə etdikləri “altılıq” vasitəsilə ələ keçirib, artıq bütün dünyada alovlanmağa başlayan Türk Milli Oyanışı prosesini qapamaqla bütün dünya türklərini parçalanmış halda, əsarətdə saxlamağı hədəfləyirlər.
Bu gün İran adlandırılan Qacar Türk yurdunda Qərbin şovinist fars faşizminin qatı nümayəndəsi Bala Pəhləvini hakimiyyətə gətirmək hədəfi də dünya güclərinin və erməni, fars kimi türk düşmənlərinin ümumi niyyətlərinin tərkib hissəsidir.

Şapur Qasimi
19.05.2023
+99455 522-36-15

İqor Korotçenkodan maraqlı təklif

“Milli müdafiə” jurnalının baş redaktoru, tanınmış rusiyalı hərbi ekspert İqor Korotçenkonun sözlərinə görə, Ermənistana qarşı dərhal bu cavab tədbirləri görülməlidir:

1. Rusiyanın hakimiyyət dəhlizlərindən beynəlxalq erməni lobbisinin təsir agentləri təmizlənməlidir – onlar xarici siyasətlə bağlı qərarların qəbulu prosesinə dağıdıcı təsir göstərmək imkanından məhrum edilməlidir;

2. Rusiya və Ermənistan arasında ticari-iqtisadi münasibətlər dünya qiymətlərinə keçməlidir – Rusiyanın enerji daşıyıcılarının (qaz) tədarükü heç bir endirim və üstünlüklər olmadan həyata keçirilməlidir;

3. Ermənistanın kişi vətəndaşları üçün Rusiya vətəndaşlığını almaq şərti Rusiya Silahlı Qüvvələri ilə ən azı 2 il müddətinə müvafiq müqavilə bağlamaq yolu ilə “xüsusi əməliyyat zonası”nda rus bölmələrinin tərkibində döyüş əməliyyatlarında məcburi iştirak olmalıdır;

4. Rusiya ərazisində nasist əməkdaşı Qaregin Njdenin xatirəsini əbədiləşdirmək cəhdləri ilə bağlı hər hansı ictimai hərəkət Rusiya Federasiyası Cinayət Məcəlləsinin nasizmin reabilitasiyası maddəsi ilə cinayət işlərinin başlanmasına səbəb olmalıdır.

QƏRB «İRAN»DA NƏ ETMƏK İSTƏYİR?

«Hürriyyət» qəzetinin 28.02.2023-cü il sayında Ramazan Siracoğlu bu gün İran adlanan ölkədə baş verən prosseslər üçün ortaya cavabı düzgün tapılması çox önəmli olan iki mühüm sual qoyub, – «İran müxalifəti keçid hökuməti» formalaşdıra bilər?» «Və yaxud» sabiq şahzadə Reza Pəhləvi siyasi müxalifətin başçısı olmaq iqtidarındadır?»
Müəllif orada gedən prosesin ən əsas və maraqlı cəhətini ifadə edən sualı çox dəqiqliklə müəyyən edib, bu prosesin reallıqları barədə xeyli faktları oxucuya təqdim etsə də, prosesin reallıqlarını təsvir etməklə kifayətlənərək, sonda da ortaya özü qoyduğu bu suallara cavab tapmayaraq, nəticənin nə olacağını gələcəyin göstərəcəyini bildirir. Əlbəttə ki, proseslər başa çatdıqda onun təkcə nəticələri deyil, bu proseslərin başlamasına start verib, sonadək arxa planda duraraq onu yönləndirənlər, onların məqsədləri və s. məsələlərə aid, bu gün gizlində olan faktların xeyli hissəsi ortada olacaq. Lakin əsas məsələ bu gün göz qabağında məlum olan faktları təhlil edib, onun sabahkı inkişaf istiqamətini düzgün müəyyən edərək, bu ölkədə türk dövlətinin bərpa edilməsi, ən azından isə Güney Azərbaycanın, hansı siyasi rejim qurulmasından asılı olmayaraq şovinist fars faşizminin əsarətindən xilas edilməsi üçün güneyli Türk Milli Azadlıq Mübarizlərinin fəaliyyətinin hansı istiqamətdə, məzmunda və formada qurulmalı olduğunun düzgün proqnozlaşdırılmasıdır. Bu həm də, bu məsələdə birbaşa maraqlı olan ayrılıqda Türkiyə, Azərbaycan və Türkmənistanın, bütövlükdə isə Türk Dövlətləri Təşkilatının öz müttəfiqləri ilə birlikdə bu ölkənin əhalisinin 60 milyona qədərini təşkil edib, ölkə ərazisinin ən böyük hissəsinin sahibi olan türk millətinin əsarətdən xilas edilməsi üçün gedən proseslərə nə vaxt, hansı vasitələrlə təsir etməli, hətta lazım olduğu anda qətiyyətlə müdaxilə etməyə hazır olması üçün zəruridir.
Ölkədə molla rejiminə qarşı etirazların başlanmasının ilk günlərindən prosesin əsas təşkilatçısının ABŞ olduğu həm mollalara, həm də məlumatları düzgün təhlil edərək, nəticə çıxaran hər bir adama məlum idi. Molla rejiminə qarşı başlanan etirazların ilk bir neçə günü hamı bunu əhalinin molla rejiminin 44 il ərzində bütün əhaliyə qarşı törətdiyi cinayətlərin təbii nəticəsi kimi qəbul edirdi. Bu həqiqətən də 44 il ərzində əhalinin molla rejiminə qarşı yığılan nifrətinin bir anda püskürməsi idi. Lakin bu vəhşi rejimin bu prosesə ehtiyatla yanaşması prosesin arxasında rejimin qorxaraq, ehtiyat etdiyi bir gücün dayandığından soraq verirdi. Çox tezliklə hakimiyyətə türk əsilli, keçmiş prezidentliyə namizədin gələcəyi xəbərinin yayılmasından və Güney Azərbaycan türklərinin buna ciddi və müsbət reaksiya verməməsindən sonra, ingilislərin vasitəsilə qanunsuz hərbi çevriliş nəticəsində hakimiyyətə gələrək 53 il ərzində bu ölkədə yaşayan millətlərə, o cümlədən türklərə, xüsusilə Güney Azərbaycan türklərinə qarşı vəhşi kütləvi cinayətlər törətmiş mehtərbaşı Rzanın nəvəsi, Məhəmməd Rzanın, oğlu, ABŞ-da yaşayaraq cinayətkar babasının təkcə adını deyil, ata-babasından fars şovinizmini, türkə düşmənçiliyini genetik olaraq daşıyan Rza Pəhləvinin hakimiyyətə ən real namizəd olaraq mətbuatda yayımlanması, bu proseslərin kimlərin idarə etməsi və hansı məqsədləri təqib etmələrini ortaya qoydu. Son 97 il ərzində beynəlxalq milli və insan hüquqlarının ən iyrənc üsullarla, vəhşicəsinə tapdalayan şahlıq və molla rejiminin yetkililərinə nəinki təpki göstərmək, hətta onları məzəmmət etmək, irad tutmağı ağlına belə gətirməyən, Avropa və ABŞ tərəfindən idarə olunan beynəlxalq təşkilatlar birdən-birə bu ölkədə insan hüquqlarının pozulduğunu dilə gətirməyə başladılar. Məsələ isə çox sadədir.
1925-78-ci illər arasında şovinist fars faşizminin tipik nümayəndələri olan ata-bala Rza Mehtərbaşı və Məhəmmədrza Pəhləvilərin və onların türk millətinə, həm də Rus imperiyasına qarşı mübarizədə öz ağaları olan ingilislərin ölkədə törətdikləri saysız hesabsız cinayətlərindən cana doymuş xalqın onlara olan nifrətindən istifadə edərək bu ölkəni ingilislərin nəzarətindən çıxarıb, mollaları hakimiyyətə gətirməklə öz nəzarəti, himayəsi altına alan Rusiyanın, SSRİ-nin dağılmasından düzgün nəticə çıxararaq mütərəqqi iqtisadi-ictimai quruluş qurub sürətlə inkişaf etmək əvəzinə, Rusiyanı bütün istiqamətlərdə tənəzzülə sürükləyən yol tutmaqla son dərəcə zəiflədilməsindən sonra belə, zorla SSRİ-ni bərpa etmək iddiasına düşüb, Ukraynaya hücum etdikdən sonra Rusiyanın məğlubiyyətinin qaçılmaz olduğu məlum olduqdan sonra ingilislər orta şərqdə onların iqtisadi, siyasi maraqlarına ciddi təhlükə olan şovinist fars molla faşizmini aradan götürməklə bərabər, bu coğrafiyada Rusiyanın da mövqelərini çox ciddi zəiflətməyi hədəfləyirlər. Avropa birliyi ölkələrini, Rusiyanı, Çini, nə də İngilislərə – ABŞ cütlüyünü bu ölkədə on bir millətin milli, fərdi hüquqlarının vəhşicəsinə pozulması deyil, ilk növbədə öz iqtisadi, siyasi maraqlarının təmin edilməsi, o cümlədən türk millətinin birləşib bütövləşərək güclənməsinin qarşısının alınması düşündürür. Məhz bu məqsədlərinin reallaşdırılması üçün ABŞ-da bəsləyib, yetişdirdikləri Rza Pəhləvini molla rejiminin zülmündən cana doyan müxtəlif millətlərin nümayəndələrinin, xüsusilə bu ölkənin əsil sahibləri olan türklərin stresdən çıxmamış, isti-isti boğazına ilan kimi sarımaq istəyirlər. Məhz bu məqsədlə ata-babasından da hiyləgər, şovinist fars faşisti olan bala Pəhləvini onun ata-babasının 53 il ərzində törətdikləri geniş miqyaslı dəhşətli cinayətlərini gündəmə gətirə biləcək, onun özünün şovinist fars faşisti olduğunu aşkarlayacaq sualların verilməsindən belə qoruyaraq, onu cəmiyyətə demokrat çulunda sırımağa çalışırlar.
Rza Pəhləvinin molla rejiminə qarşı olan müxtəlif yönlü müxalifət qüvvələrini vahid cəbhədə birləşdirə, ölkədə postmolla rejimi dövrü üçün «keçid hökuməti» formalaşdıra biləcək fiqur kimi ictimaiyyətə sırımaq cəhdləri Qərbin bütün hallarda bu gün İran adlanan ölkədə çulunun rəngini dəyişmiş şovinist fars faşizmini hakimiyyətdə saxlamaqda iddialı olduğunu sübut edir. «Keçid hökuməti» məsələsinə gəldikdə isə molla rejiminin heç bir halda hakimiyyət başında qala bilməyəcəyi, həm molla rejimi yetkililərinə, həm də başqalarına məlum olduğundan. Tehran rejiminin mənbələrindən, özlərinə toxunulmazlıq təminatı almaq üçün mollaların nümayəndələrinin ABŞ, Britaniya, Fransa və Rusiyanın məxfi nümayəndələri ilə gizli danışıqlar apardıqları barədə qeyri-rəsmi məlumatlar gəlməkdədir. Rza Pəhləvinin liderliyi ilə «koalisiyalı keçid hökuməti» adı ilə ingilislərin planına uyğun «demokratik Pəhləvi rejiminin» qurulmasına liberal münasibət bəsləyən qüvvələrdən ibarət komanda formalaşdırmaqla molla rejimini əvəzləmək, bu baş tutmadığı halda ABŞ-ın İraqa müdaxiləsini burada təkrar edərək bu «müvəqqəti hökuməti» uzun müddətə bu ölkə əhalisinin, xüsusilə türklərin boğazına dar ağacının kəndiri kimi keçirməyi hədəfləyən ingilislərin, ABŞ-Britaniya cütlüyünün ortaya atdığı təklifdir.
Ramazan Siracoğlunun sadaladığı, xaricdə yaşayan və Rza Pəhləvinin hakimiyyətə gətirilməsinə ən müxtəlif mövqe sərgiləyən ayrı-ayrı insanlara gəldikdə, bu kontingentdə müxtəlif millətə, savada, milli şüura və s. malik olan insanların mövcudluğu təbii haldır. Birincisi, bu adamlar hansısa siyasi qüvvəni təmsil edən adamlar deyil. İkincisi isə, 98 il ərzində öz dilindən, mədəniyyətindən zorla məhrum edilib, beyinlərinə ancaq şovinist fars nağılları yeridilməklə formalaşdırılan, öz şəxsi və milli hüquqlarını hansı üsul idarə şəraitində əldə edib, qoruya biləcəyini bilməyib, son 44 il ərzində davam edən molla rejiminin ancaq dəhşətlərindən yaxa qurtarmaq haqqında düşünən insanların mütləq əksəriyyəti gələcək rejimin onlara nə gətirəcəyi barədə deyil, nəyin bahasına olursa-olsun, ancaq mövcud rejimin pəncəsindən qurtarmağa çalışırlar.
Milli hüquqlarının təmin edilməsi haqqında düşünən siyasi qüvvələrin təmsilçiləri olan türk, kürd, bəluc, ərəb milli azadlıq hərəkatlarının nümayəndələrinin heç biri Münhen konfransına dəvət edilməyib Rza Pəhləvinin ümumi «müxalifət lideri» simasında dəvət edilməsi, konfransda İran adlanan coğrafiyada yaşayan 11 millətin milli və şəxsi hüquqlarının qorunması yox, molla rejiminin əvəzlənməsinin müzakirə mövzusu olması, Qərbin bu ölkədə öz nüfuz dairəsində olub, qərbin maraqlarına loyal münasibət bəsləyən Rza Pəhləvi kimi şovinist fars faşistini hakimiyyətə gətirmək məqsədini sübut edir. Anası farslaşmış türk olan Rza Pəhləvinin, Siracoğlunun dediyi kimi «sümüklərinin iliklərinə qədər paniranis olması» da çox mətləblərdən xəbər verir. Bu gün İran deyilən 11 (on bir) millətin yaşadığı ölkədə milli torpağı olmayıb, öz milli ərazilərində yaşayan 60 milyona yaxın türkü, xeyli sayda ərəbi, bəlucu və s. millətləri öz əsarəti altında saxlayan fars şovinizminin «paniranizmi», bu ölkənin aborigenləri olan millətləri 10-12 milyon farsın əsarətində saxlanılması deməkdir. Belə ki, İran sözü ərazi, dövlət, millət adı olmayıb, Hind-Avropa dil qrupundan biri olan «fars dili qrupuna» verilən şərti addır. Rza Pəhləvi məhz buna görə, öz müsahibələrində bu ölkədə yaşayan millətlərin milli hüquqlarının təmin edilməsi və vətəndaş hüquqlarının hansı iqtisadi-ictimai quruluşa aid mexanizmlər vasitəsilə qorunacağı barədə susur. Məhz bu susqunluq onun ölkədə yaratmaq istədiyi və bu gün «demokratiya» şuarı altında onun və ağalarının gizlətməyə çalışdığı şovinist fars faşizmi qurmaq iddiasını büruzə verir. Onun İtaliya televiziyasına verdiyi müsahibəsində «İranın təcili olaraq Rusiyadan uzaqlaşmasının, İsrail ilə münasibətlərinin normalaşmasına nail olmasının, nüvə proqramından birdəfəlik əl çəkməsinin və qonşu dövlətlərlə dinc yanaşı yaşamaq prinsipinə riayət etməsinin son dərəcə vacib olduğunu», bildirməsi, Qərbin tələbləri ilə yüz faiz üst-üstə düşməklə, onun kimin namizədi olduğunu sübut edir. Elə Kavə Şahruzun, «bu mübarizəni Reza Pəhləvisiz də aparmaq imkansızdır», sözlərinin də tərcüməsi, bu mübarizəni Qərbin, ilk növbədə ABŞ-ın dəstəyi olmadan aparmağın imkansız olması deməkdir.
Rza Pəhləvinin Avropa dövlətlərinə İranın beynəlxalq banklarda dondurulmuş hesabının hazırkı müxalifətə (əslində isə şəxsən özünün ixtiyarına – Ş.Q.) və İran xalqının istifadəsinə verilməsi kimi populist, mücərrəd, şüar məzmunlu müraciətinin isə, ağalarının Azərbaycana təklifi ilə eyni məzmunu olub bir neçə sual yaradır. Avropalılar Bavariyalılara, Basklara, Kataloniyalılara, İrlandiyalılara onların öz milli torpaqlarında öz müqəddəratını təyin etmək hüququ tanımadıqları və heç vaxt, heç bir halda tanımaq istəmədikləri halda başqa ölkələrdən daşıyıb Qarabağa gətirdikləri bir ovuc terrorçu erməniyə «öz müqəddəratını təyin etmək» hüququnun tanımasını tələb etməsi, Rza Pəhləvinin təklifi ilə eyni olması da onun başının kimin noxtasında olduğunu dəqiq sərgiləyir.
Birincisi, son bu 44 il ərzində babasının və atasının “İranı” və xalqı talayıb ABŞ və Avropadakı banklara yığdığı yüzlərlə milyardların İran xalqının istifadəsinə verilməsini niyə heç vaxt, hətta bu gün də təklif və tələb etməyib və etmir də? Xoyda zəlzələdən zərər çəkən əhaliyə “İranın” dövlət yetkililərinin heç bir kömək göstərməməsi, Azərbaycan Respublikası və Türkiyənin Xoydakı zəlzələdən zərər çəkənlərə yardım etmək təklifindən imtina etməsini dilə gətirməməsi belə bir yana, xalqdan, o cümlədən Xoy şəhəri sakinlərindən, ata-babasının talan edib, bu gün onun özünün gen-bol istifadə etdiyi milyardların heç olmasa kiçik bir hissəsini NİYƏ Xoy əhalisinin istifadəsinə vermir?
Qısası “İranda” türk dövləti bərpa edilməsə, hansı əsillinin hakimiyyətə gətirilməsindən asılı olmayaraq, türk millətinin milli və şəxsi hüquqlarının təmin edilməsi imkansızdır. Buna görə də öz milli torpaqlarında müstəqil milli dövlətini qurmaq istəyən bütün millətlər hər hansı bir paniranizm, demokratiya şüarlarına inanıb, sonda əsarətdə qalmasını istəmirsə, fars hakimiyyətinə qarşı birləşərək təşkilatlanıb, ümumi düşmənə və onların havadarlarına qarşı qəti mübarizə aparmalıdır.

Şapur Qasimi
05.03.2023
+99455 522-36-15
"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
10 mart2023

ABŞ-da mühakimə edilən erməni terrorçuları dövlətin himayəsində.

Erməni terrorçusu Yanıkyanın Ermənistan dövləti tərəfindən himayə edilərək ordu qəbristanlığında dəfn edilməsinə etiraz edən şəhid diplomat Bahadır Demirin həyat yoldaşı Sina Baydurun 2 il sonra ABŞ prezidentlərinin 24 apreldə gerçəkləşən ən-ənəvi müraciətlərində adıçəkilən ölkənin dövlət başçısının soyqırım ifadəsini işlətməsi keçmiş səfirin etirazına səbəb olmuşdur.
Bundan sonra şəhid diplomat Bahadır Demirin həyat yoldaşı Sina Baydur (Demir) "Soyqırım “ ifadəsini işlədən ABŞ Prezidentinə açıq məktubla müraciət etdi. Sina Baydurun şəxsi həyatı ilə bağlı söylədiyi Bahadır və mən yeni evlənmişdik. O, 30 yaşında mən isə 26 yaşındaydım. Bir səhər onu yola saldım və sonra morqda soyuq paslanmayan polad bir masanın üzərində güllə dolu cəsədi ilə qarşılaşdım- bu fikirləri həyacansız oxumaq mümkün deyil.
Səməd Vəkilov,
Hüquqşünas

Hörmətli Co Bayden!
Mən Türkiyə Cümhuriyyəti Los Angeles Başkonsulun müavini vəzifəsini daşımış Bahadır Dəmirin dul qalmış həyat yoldaşıyam. Həyat yoldaşım 27 yanvar 1973-cü ildə Santa Barbarada erməni əsilli Amerikalı Qurgen Yanıkyan tərəfindən öldürüldü. Bahadır Dəmir və Başkonsul Mehmet Baydar hər ikisi bu sui-qəsdin qurbanı oldular. Bunlar, 1982-ci ildə Los Angeles Başkonsulu Kemal Arıkan və Boston Fəxri Başkonsulu Orhan Gündüzün də aralarında olduğu Amerikan torpaqlarında ermənilər tərəfindən öldürülən dörd Türk diplomatından ilkisidir.
Bahadır və mən yeni evlənmişdik. O, 30 yaşında mən isə 26 yaşındaydım. Bir səhər onu yola saldım və sonra morqda soyuq paslanmayan polad bir masanın üzərində güllə dolu cəsədi ilə qarşılaşdım.
Kaliforniya Əyaləti Santa Barbara Yüksək Maəhkəməsi , Q.Yanikianı ömürlük azadlıqdan məhrum etdi. Ancaq daha sonra 1984-cü ildə , eyni zamanda etnik bir erməni olan keçmiş Kaliforniya Valisi George Deukmejian, Q.Yanikianı serbəst buraxdı. Yaralanmaya yönəlik haqarət təqib edildi və Yanikyanın nəşi Ermenistana göndərildi və orada onu bir dövlət qəhrəmanı kimi dəfn edildi. Amerikan topraqlarında erməni terroru qurbanlarına yönəlik digər həqarətlər davam etdi. Bu il Los Angeles Əyalet hakiminin şərti azadlığa buraxılma qərarı verməsinin ardından Başkonsul Kemal Arıkana sui-qəsd etmiş Hampig Sassounian, vali Gavin Newsomun qərarına etiraz etməməyi ilə nəticələndi. Bundan sonra ABŞ höküməti onu federal cinayət suçlamasıyla yargılamamayı seçmiş gibi görünüyor. Böylece bir Türk diplomatı öldüren bir başka Ermeni terörist daha serbest kalır.
Sonra 24 aprel açıqlamanız gəldi, Hörmətli Prezident, Soyqırım cinayətinin işlənildiyini elan edərək tarixin ziddiyyətlərini və eyni zamanda münaqişlərdə öldürülən Osmanlı müsəlmanlarının həyatını tamamən görməzdən gələrək hadisəni belə səciyələndirməyinizlə daha çox insanın qəlbini qırdınız.
İstanbul Amerikan Kız Kolleci məzunuyam və uzun illər ABŞ-da işləmkdən zövq aldım. Ancaq ifadəniz Amerikan tərsi haqqında öyrəndiyim hər şeylə ziddiyət təşkil edirdi ədalət mühakiməsi hər kəs üçün hüquq bərabərliyinin təminatı olmalıdır.
Ofisinizin həqiqətə söykənən bir açıqlama verməsi üçün əsla çox gec deyildir. Lütfən ABŞ Yerevandakı Erməni İnqilab Federasiyası arxivlərinə xalqın çıxış imkanlarını təşviq edin. "Lütfən mühakimə zamanı Türk və Erməni olmaqla hər iki topluma da ədalətlə davranın. Bu, dostca yanaşmanın təməl prinsipidir. Bahadır, Yanikyanın gülələri ilə öldürülməmiş olsaydı müdafiə ediləcəyi bir şey var idisə o həqiqət ola bilərdi”

Hörmətlə: Mələk Sina Baydur,
4 may 2021-ci il

ARTIQ «TƏRTƏR-2»-YƏ START VERİLİB

Ölkədə 1988-ci ilin noyabrında başlayıb, 1991-ci ildə SSRİ-nin çökməsi ilə nəticələnən hadisələr yaşlı nəslin çoxlarının yadındadır. O zaman bir tərəfdən imperiyanın dağılmasının nəticəsi olaraq bütün milli respublikalarda imperiya sahiblərinin zorla Moskvaya tabe edilərək, əvvəlcədən düşünülmüş şəkildə iqtisadi strukturlarını da hörümçək toru kimi toxumaqla Rusiyadan asılı vəziyyətə saldığından, Azərbaycanın iqtisadi sistemi də onun fəaliyyətini təmin edən mənbələrlə qarşılıqlı əlaqələrinin kəsilməsi səbəbindən iflicləşib məhvə məhkum oldu. Bu amil təkcə sadə vətəndaşlar deyil, ölkənin ziyalı, məmur təbəqəsinin ən azı, adi məişət səviyyəsində mövcudluğunu da real təhlükə qarşısında qoymaqla bərabər, həm kütlə, həm də ölkənin hüquqi, inzibati və s. sistemlərində müdhiş bir xaos və anarxiya mühiti yaratdı. Ölkənin bu vəziyyətindən sui-istifadə edərək hakimiyyəti ələ keçirmək istəyən müxtəlif, başqa yeni yaranmış milli respublikaları, o cümlədən də xüsusilə Azərbaycanı imperiyanın əsarətində, heç olmasa öz orbitində saxlamağa çalışan Rusiyanın dəstəklədiyi qüvvələrin arasında gedən sərt, kəskin mübarizə ilə yanaşı Rusiya-Ermənistan-İran triosunun birbaşa iştirakından əlavə Avropa və ABŞ-ın Azərbaycana tətbiq etdiyi 907-ci düzəliş qəbilindən olan təpkiləri şəraitində ölkə əhalisinin əmək qabiliyyətinə malik olan əhalisinin 70-80 faizi, iş tapıb, pul qazanaraq özlərinin, həm də Azərbaycanda qalan yaxınlarının mövcudluğunu təmin etmək məqsədilə Rusiyaya üz tutdular. O zaman Rusiyada hakimiyyət başında olan Yeltsinin və onun ətrafının şəxsən H.Əliyevə qarşı son dərəcə mənfi məxsi münasibəti, eləcə də Rusiyada 150 ildən bəri Rusiyanın bütün hakimiyyət və s. strukturlarına hoparaq vahid sistemdə birləşmiş ermənilərin ruslarla birgə Azərbaycanlılara qarşı apardıqları təbliğatla bərabər, polisin, OMON-un türk respublikalarından gələnlərə, xüsusilə Azərbaycanlılara qarşı tez-tez həyata keçirdikləri cəza tədbirləri şəraitində, qarlı-şaxtalı Rusiya iqlimində yaşamaq üçün heç bir şəraiti olmayan yerlərdə qalmaqla, bazarlarda meyvə, paltar satan, hətta küçələri süpürən azərbaycanlı, vaxtilə Azərbaycanda elmi fəaliyyətlə məşğul olan alimlərə, müxtəlif orta səviyyəli vəzifələrdə çalışmış məmurlara rast gəlmək adi hala çevrilmişdi. Çox zaman insanın ağlına belə gətirə bilməyəcəyi əzablara sinə gərib, o dövrdən bəri, bu günədək orada iqtisadi və s. sahələrdə yerləşə bilmiş Azərbaycan vətəndaşlarının sayı iki milyon nəfər civarındadır. Bu insanların hamısı Rusiyada işləyib yaşaya bilmələri üçün müxtəlif yollarla həm də Rusiya vətəndaşlığı ala bilmişlər. Ukraynanı bir neçə gün ərzində işğal və ram edərək, əsarətə alacağını düşünərək, 2022-ci ilin, fevral ayının 24-də Ukraynaya qarşı işğalçı müharibəyə başlayan Rusiya bu ölkənin rəhbərliyi ilə müxtəlif millətlərdən ibarət Ukrayna vətəndaşlarının monolit birliyi və həmrəyliyinə əsaslanan işğalçılara qarşı qəhrəmanlığı, inadlı müqaviməti nəticəsində ciddi uğursuzluqlara düçar olaraq çoxlu hərbi texnika və peşəkar canlı hərbi qüvvə itirdikdən, eləcə də bütün dünya ölkələri və dünya ictimaiyyəti tərəfindən müxtəlif xarakterli, Ukraynaya hərbi, humanitar yardım, ictimai rəy təpkiləri, habelə Rusiyaya qarşı çoxsaylı sanksiyaların tətbiqi ilə üzləşdikdən sonra ölkə daxilində özünün etnik dayağı olan rusları özünə qarşı çevirməmək məqsədi ilə öz döyüşkənliyi ilə seçilən türk xalqları olan buryatları və s. ilə birlikdə çeçenləri də hərbi səfərbərliyə cəlb etdi. Müasir hərbi hazırlığa malik olmayıb ön cəbhəyə göndərilən və məhv edilən rusiya hərbiçilərinin sayı yüz minə çatdıqda is dövlətdən narazılığı artıq partlayış həddində qərarlaşan Rusiya ictimaiyyətinin qəzəbini bir qədər neytrallaşdırmaq məqsədilə Rusiya hökuməti ölkədə fəaliyyət göstərib, Rusiya vətəndaşlığı olmayan əmək miqrantlarını belə müxtəlif məcburi və maraqlandırma yolları vasitəsilə Ukrayna cəbhəsinə real ölümə göndərməkdədir. Təbii ki, Rusiyanın işğalçı müharibədə qalib gələcəyi halda, Rusiyanın növbəti işğal obyektinin onların öz doğma vətəninin olacağını bilən bu insanların mütləq əksəriyyəti Rusiyanın bu imperialist iddialarının qurbanı olmamaq üçün öz vətənlərinə qayıdırlar. Bu kontingentin Rusiyadan çıxa bilməməsi üçün Rusiya özünün həm yerüstü, həm də hava sərhədlərində imkanı olan bütün maneə və qadağaları qoyub. Ara-sıra bu maneə və qadağalardan yayına bilənlər öz vətənlərinə qayıdıb ailələrinə qovuşur. Onların bir hissəsi də doğma Azərbaycana qayıdıb gələn Azərbaycan vətəndaşlarıdır. Bir müddət öncə millət vəkillərinin bəziləri, səhv etmirəmsə Fazil Mustafa, Razi Nurullayev və s. də haqlı olaraq Rusiyada yaşayan soydaşlarımıza Ukrayna ilə müharibəyə getməyib, vətənə qayıtmaları barədə çağırışlar da səsləndirmişlər. Məzmun və mahiyyət etibarilə bu müraciətlər obyektiv və ədalətli idi. Oxucunun məsələnin mahiyyətini dəqiq və obyektiv dərk edə bilməsi üçün onun bir neçə cəhətini qeyd edək.
Birincisi, bu günə Rusiya və Ukraynada yaşayan soydaşlarımızın birlikdə ümumi sayı 3 (üç) milyon civarındadır. Onların 1 (bir) milyona yaxını sağlam, aktiv əmək qabiliyytli, birinci və ikinci Qarabağ döyüşləri iştirakçıları da daxil olmaqla, hərbi xidmətdə olub, hərbi xidmət hazırlığı olan 50 yaşına qədər Azərbaycan vətəndaşlığı ləğv edilməmiş, lakin əsasən şəxsiyyət vəsiqələrinin, xarici pasportlarının etibarlılıq vaxtı keçmiş kişilərdir. Bunu da qeyd edim ki, onların əksəriyyəti, hətta işləməsələr belə ailələrini dolandıra biləcək, ölkədə müxtəlif iş qurmağa bacarığı və vəsaiti olan insanlardır. Yəni, onlar dövlətə yük olub, dövlətdən ev, maddi təminat, uşaq pulu və s. istəyəcək kontingent də deyil. Bir əhəmiyyətli detal da budur ki, müharibəyə getməkdən yayınıb Rusiyadan, Ukraynadan Avropaya, Türkiyəyə, hətta Azərbaycanın özünə mühacirət edib, əslən Rusiyalı, Ukraynalı vətəndaşları bütün dövlətlər qəbul edib, sığınacaq və maddi yardım da verdiyi halda, Azərbaycanda əslən Azərbaycanlı olub, Azərbaycan vətəndaşlığı ləğv edilməyib, şəxsiyyət vəsiqəsinin və ya xarici pasportunun etibarlılıq müddəti keçmiş vətəndaşlarımızın bu sənədlərinin yenisi ilə əvəzlənməsinə, Azərbaycan Konstitusiyası və ondan irəli gələn bütün qanunların ziddinə olaraq, Daxili İşlər Naziri tərəfindən «MÜHARİBƏ QURTARANA QƏDƏR», yəni, Rusiya-Ukrayna müharibəsinin sonunadək, şifahi olaraq QADAĞA QOYULUB. Bu isə mahiyyəti etibarilə ölkənin genefonduna, eləcə də ölkənin hərbi hazırlığa malik, canlı hərbi potensialının iki yad ölkənin iddiası, mənafeyi, qələbəsi naminə, «TƏRTƏR-1» qətliamından yüzlərlə dəfə genişmiqyaslı QƏTLİAMA MƏHKUM EDİLMƏSİDİR. «TƏRTƏR-1» qətliamında həlak olanların ailə üzvlərinin, insanlıq anlayışına sığmayan vəhşi işgəncələrə məruz qalaraq, ömürlük fiziki və mənəvi cəhətdən şikəst olanların özlərinin və yaxınlarının, həyatının bir hissəsini qanunsuz, ədalətsiz olaraq zindanda keçirənlərin dövlətçiliyimizə qarşı yaranmış nifrətini neytrallaşdırıb xoş, isti münasibətini, məhəbbətini bərpa etmək mümkün olmadığı kimi, «TƏRTƏR-2»-nin də baş verəcək daha dərin və genişmiqyaslı fəsadlı nəticələrinin də aradan götürülməsi mümkün olmayacaq. Bu gün «TƏRTƏR-1»-in dəhşətlərini, ictimai maraqlarımızı özlərinin şəxsi mənafe, maraqlarından, həyatlarının təhlükəsizliyindən üstün tutub, əyninə «kəfən» geyib, ölümdən, zindandan qorxmayaraq ictimailəşdirərək, bu cinayətlərin rəsmən araşdırılmasını reallaşdıran millətsevərlərimiz müəyyən dərəcədə buna nail olsalar da, bir neçə xırda «kilkə» həbs edilib, cinayətin əsas təşkilatçıları olan «akulalar»hələ də azadlıqda hətta vəzifələrin də asudə zəngin həyat sürməkdədirlər.
Bu gün cəmiyyətimiz ölkənin genefondu və hərbi hazırlıqlı, canlı hərbi potensialımızın məhvinə yönəldilmiş bu cinayətkar qərarın həyata keçirilməsinə susaraq onun ləğv edilməsinə nail olmasa, sabah daha böyük və dəhşətli fəlakətlərlə üzləşməyimiz obyektiv reallığa çevrilərək qaçılmaz olacaq. «TƏRTƏR-2» fəlakəti isə, məhz «TƏRTƏR-1» fəlakəti ilə eyni mənbədən, eyni səviyyədə, eyni xəttlə cəmiyyətimizin üstünə şığımaqdadır. Yəni, fəlakət üstümüzə eyni dalğa, eyni koordinatlarla gəldiyi kimi, bir müddətdən sonra, millət çarəsiz durumda, bu cinayətlərin təşkilatçıları, rəhbərləri də «TƏRTƏR-1»-in «akulaları» kimi azad və firavan həyat sürməkdə olacaqlar. 30 ilə yaxındır ki, ölkədə qəribə, heç bir sağlam məntiqə yaramayan bir hal yaranıb. Erməniyə güllə atan igidlərimiz müxtəlif şər, böhtan, əsassız, məntiqsiz müstəntiq, məhkəmə qərarları ilə zindanlara atılaraq çürüdülür, yaralı qazilərimiz övladlarına quru çörək, yaralarını sağaltmağa dərman almaq üçün pul tapmadığından intihar edir. Dövlət büdcəsini milyardlarla dollar məbləğində talayanları tamamilə cəzasız qalaraq asudə firavan həyat sürür, sıravi icraçılar simvolik cəza alaraq, tezliklə əvf olunur. Taladıqları milyardların bir hissəsi özlərinə qaytarılır. 30 il daim bizə qarşı hərbi cinayətlər törətməklə məşğul olan, yurdlarımızı viran qoyan ermənilərə Azərbaycan vətəndaşlığı, şəxsiyyət vəsiqəsi, xarici pasportunu bizdən qəbul etmələri üçün yalvarır, bizə qarşı heç bir cinayət törətməmiş, bizə xəyanət etməmiş, qanları qanımızdan, canları canımızdan olan Azərbaycan vətəndaşlarımıza qanunla, həm də halallıqla onlara məxsus olan etibar müddəti keçmiş sənədlərini dəyişməkdən imtina edirik. Onları labüd məhvə məhkum edərək, cəmiyyətimizi, dövlətçiliyimizi diz çökdürürük.
Biz hara gedirik, daha doğrusu, BİZİ HARA SÜRÜYÜRLƏR? CƏNABLAR! Ortaya çox maraqlı bir sual çıxır. Daxili İşlər Nazirinə belə bir göstəriş vermək hüququ və imkanı olan, Moskvanın və ermənilərin Azərbaycandakı «5-ci kolonunun» rəhbəri Ramiz Mehdiyev və Əli Həsənov və s. kimi, onun avtaba daşıyanları artıq neytrallaşdırılıb. Görəsən, nazirə belə bir müdhiş göstəriş verməyi hansı kolonun, hansı rəhbəri ƏMR edib?
Şapur Qasimi
14.01.2023
+99455 522-36-15

NİYƏ DİNİ SİYASƏTƏ ÇEVİRİB, NƏTİCƏSİ İLƏ MÜBARİZƏ APARIRIQ?

İnsan yaranışdan bəri təbiət və cəmiyyətin necə yarandığını dərk etmək üçün daim düşünməkdədir. İbtidai insanların oda, suya, günəşə, hətta heyvanlara və sairəyə sadə inanclar və onlara ibadət formaları yaranmış, daha sonra şüur və düşüncə dairəsi bir qədər inkişaf edərək daha geniş və sistemli fəlsəfi düşüncə formaları olan dinlər yaranmışdır.
İnancların yarandığı dövrlərdə kiçik insan qrupları qəbilə, tayfa halında əsasən təcrid olunmuş halda yaşadığından bir qayda olaraq hər bir inanc bir qəbilə, bir tayfa sərhəddində çərçivələnərək onların həyat tərzinə, təbii şəraitinə uyğun olan adət-ənənələrində öz əksini tapmışdır. Lakin bu inanclar heç kəsin boynuna başqaları qarşısında kimlərəsə tabe olmaq öhdəliyi qoymamışdır. Belə ki, ibtidai-icma quruluşundakı həyat tərzi, insanların bir-birilə münasibətlərinin məzmun və mahiyyəti bunu tələb etmirdi. Qarşılıqlı münasibətlərdə belə bir tələbata ehtiyac yox idi. F.Enqels yazır ki, – “Bütün kəşflər zərurətdən yaranır”. Yəni, insanların həyatına, inkişafına mane olan maneələri dəf etmək, aşmaq üçün, bu maneələrin yaranma səbəbini, onu aradan qaldırmağın üsul və vasitələrini tapmağı düşünməyə məcbur olan insan zehni, düşüncəsi, şüuru, sonda bu üsul və vasitələri tapmağa nail olur. Elə dinlər də inanclar kimi, insanların onları əhatə edən aləmi və orada baş verən prosesləri dərk etmək mərhələsində, əvvəlki dövrlərlə müqayisədə ətraf mühit haqqında nisbətən geniş məlumatlı və daha geniş diapazonda düşünmək qabiliyyəti çərçivəsində yaranmışdır.
Dinin yarandığı tarixin iqtisadi-ictimai mühitinə nəzər saldıqda görürük ki, yaranan ilk dinlər fərdi quldarlıq dövrünə təsadüf edir. Dinlərin yaranması tarixinin ardıcıllığı ilə onların məzmununu müqayisə etğdikdə isə ilk dinlərin məzmunundan başlayaraq insanın “hər şeyə qadir Allah” obrazına tabe olması tələbindən başlayaraq, sonrakı dinlərdə bütün insanların birmənalı olaraq “Allahın qulu” olduğu ehkamı və onların hamısının “Allahın” yer üzünə göndərdiyi, lakin insan olaraq başqa insanlardan heç bir fövqəladə fərqi olmayan “xüsusi nümayəndəsinə” tabe olması tələbi əsasında qurulan düşüncə sistemləri olduğu aşkar olur. Bu bir də onunla sübut olunur ki, hər bir din sistemində istifadə edilən anlayışlar məhz həmin dinin yaranması dövründə mövcud olan real həyat şəraiti, maddi, mənəvi, əxlaq normalarını əks və ifa etdirir.
Dinin inkişafı isə quldarlıq iqtisadi-ictimai quruluşuna malik dövlət mexanizmlərinin yaranması dövründə baş verir. Belə ki, cəmiyyət daxilində quldar-qul münasibətlərinin, qul sahiblərinin bir-birinin arasındakı münasibətlərin, eləcə də qul əməyi üzərində qurulan o dövr üçün iri təsərrüfat sayıla bilib, müəyyən millətlərin yaşadığı yaşayış məskənləri üçün həyati əhəmiyyət kəsb etdiyindən, onları başqa millətlərə məxsus olan mütəşəkkil güc dəstələrinin təcavüzündən qorunması zərurəti, cəmiyyətdə dövlət mexanizminin yaranmasını labüd etmişdir. Quldar-qul münasibətlərinin mövcudluğunun qorunması zərurətindən yaranan quldarlıq dövlətlərində quldar-qul münasibətlərinin cəmiyyətdə hakim münasibət forması olduğundan, bu dövlətlərin inzibati idarəetmə qanunlarının da məzmun, mahiyyət və formalarında əks olması təbii hal idi. Belə ki, bu inzibati idarəetmə qanunları cəmiyyətdə iqtisadi-ictimai münasibətləri məhz quldar-qul mahiyyətində reallaşdırmağa hesablanmışdı və reallaşdırırdı da.
İstisna edilmədən bütün dinlərin insanı “Allahın yaratdığı”, insanların “Allahın qulu olduğunu” və guya “Allahın yerə göndərdiyi elçisi, nümayəndəsi (rəsulu)” vasitəsilə insanlar üçün təyin etdiyi qaydalarda ona və onun nümayəndəsinə qeyd-şərtsiz tabe və müti olmağı təmin etdiyindən göründyü kimi, dinlər məhz fərdi quldarlığın yarandığı ilk dövrlərdə məhz qulların onlar üçün “Allah” statusunda olan sahiblərinə qeyd-şərtsiz tabe və müti olmasını təlqin edən fəlsəfi düşüncə olaraq yaranmışdır. Bu cəmiyyətlərdə dinin geniş yayılması qul sahiblərinin mənafeyini tam olaraq ifadə etdiyindən, hər yerdə dinlərin təşkilatçıları, onun tədrisi, təbliğatı ilə peşəkar olaraq məşğul olanlara hakim təbəqələr tərəfindən zəruri maddi şərait yaradılmış, eləcə də cəmiyyətdə onlar nüfuzunu qoruyan statusla təmin edilmişlər. Dinlərin sürətlə yayılmasının başlıca səbəblərindən biri də dinlərin təqlidçilik yolu ilə, uydurulmuş ehkamlara kor-koranə inanmaq şərti idi. Quldarlıq və feodalizm dövründə insanların mütləq çoxluğunun şüur səviyyəsinin çox aşağı, düşüncə dairəsinin çox dar olması, üstəlik dinə qarşı hər hansı kiçik etirazın belə tonqalda diri-diri yandırılmaq, digər dəhşətli işgəncələrlə öldürülməyə səbəb olması, daxilən inanmayanları belə zahirən “dindar” olmağa, dini qaydalara əməl etməyə məcbur edirdi.
Quldarlıq dövlətlərində din hakim təbəqələrə qulların və aşağı təbəqəyə mənsub olanların itaətdə saxlanılması üçün ideoloji vasitə idi. Şərqin quldarlıq ölkələrində kahinlər aristokratiyası böyük rol oynayırdı. Məbədlərə məxsus olan iri təsərrüatlarda ancaq qul əməyindən istifadə edilirdi. Əlbəttə ki, bu prosseslərə nəzarətçilər rəhbərlik edir və qulların işinə nəzarəti də onlar edirdilər. Feodalizm quruluşu yaranıb, qulların özünün inzibati cəhətdən felən azad olması, təhkimli statusu alan insanları itaət altında saxlamaq zərurəti kəskinləşdiyindən dinin cəmiyyətdəki statusunun daha yüksək səviyyəyə qaldırılmasını labüd etdi. Məhz bu səbəbdən feodal dövlətlərində artıq təşkilatlanaraq güclənmiş dini qurumların rəhbərləri dövlət mexanihmlərində önəmli mövqe tutaraq, ictimai prosseslərin bir hissəsini, məhkəmə-hüquq məsələlərinin həll edilməsinin dini qaydada aparılmasına nail olublar. Fransa imperatoru Napoleon “Generalın gündəliyi”ndə yazıb, “İisus öldükdən sonra Romadakı siyasətçilər çox tez başa düşdülər ki, ondan xalqı idarə etmək üçün istifadə etmək olar və onu Allah dərəcəsinə qaldırdılar”. Avropada ölkənin dini rəhbərinin rəyinin hətta dövlət başçısının qərarlarına belə təsiri adi hala çevrildikdən sonra zəif dövlətlərin işğal edilməsi dini şüarlar altında həyata keçirilmişdir.
Məsələn, xristian dininin tarixində keçirilən səkkiz xaç yürüşünün (I dünya müharibəsində Osmanlıya qarşı edilən xaç yürüşünü nəzərə almasaq) dördü xristianlıq daxilində yaranan təriqətlərə qarşı edilmişdir. 1199-cu ildə Roma Papası III İnokenti İsa Məsihinin məzarını kafirlərdən təmizləmək adı ilə xaç yürüşü elan edib, qısa müddət ərzində yığdığı 200 minlik qoşunla Misir müsəlmanlarına hücum etməli olduğu halda, katoliklərin düşmən saydığı pravoslav xristianlara qarşı yönəltdi.
Xristianların sonrakı dövrlərdə təşkil etdikləri xaç yürüşləri güclənərək Avropanın İspaniya daxil bir hissəsini işğal etmiş ərəblərə, ərəb xəlifəliyi süquta yetdikdən sonra müsəlmanlığı qəbul etmiş, Avropanın və Şərqin bir hissəsini öz hökmranlığı altına almış Osmanlı türklərinə qarşı təşkil etmişlər.
Bu günə qədər dünyada baş vermiş ictimai proseslər sübut edir ki, hansı din olmasından asılı olmayaraq din təşkilatlandığı andan mövcud olduğu ölkənin xalqı və başqa müstəqil millətlərin əsarətə alınması üçün siyasi-ideoloji alətə, silaha çevrilməklə yanaşı, bəşəriyyətin tərəqqisini məhdud çərçivədə qandallayır. Lord Rotşild yazır ki, “kasıblar bir gün cənnətin olmadığını öyrənsə, dünyanı idarə edə bilməyəcəyik”. Əslində Rotşild özünün bu ifadəsi ilə mövcud olduğu dövrdə insan kütlələrini acından və dar ağacında ölmək qorxusu altında əsarətdə saxlamaqla, onları ədalətsiz istismara və vəhşi davranışa məruz qoymağın mümkün olmayacağını dilə gətirir. K.Marks da yazır ki, “din xalq üçün tiryəkdir”.
Xristian dininin orta əsrlərdə hakim olduğu Avropa ölkələrində mövcud olub, bu günə qədər yaddaşlardan silinməyən “inkvizisiya” dövrünün dəhşətləri, istərsə də, Avropada və Şərqdə ərəb istilasının “İslam dini” şüarı ilə başqa millətlərə, xüsusilə türklərə qarşı törətdikləri vəhşi qətliamlar bəşər tarixinə qanlı salnamələr yazmışdır.
Ermənilər Xocalı qətliamını törətdikdə Roma Papası Erməni Katalikosuna zəng edərək, “Mən orada olsaydım, onların əllərindən öpərdim”, yəni, bu qətliamı törədən erməni faşistlərinin əlindən öpərdim, deməsi dinin təşkilati mövcudluğunun insanları qula çevirmək üçün təkcə siyasi-ideoloji silah deyil, həm də insanları əsarət altına almaq üçün müharibəyə, terrora sürükləyən siyasi-ideoloji silah olduğunu aydın göstərir. Bu təkcə xristian dininə deyil, ümumilikdə bütün dinlərin, mahiyyətini güzgü kimi əks etdirən xüsusiyyətdir. Bunu son 44 il ərzində bu gün İran adlanan Qacar yurdunda yaşayan millətlərə tarixdə görünməyən vəhşi zorakılıqlar yaşadan şovinist fars molla faşizminin bu gün də davam edən dinc əhalinin rejimə qarşı dinc etirazlarına görə 20000-dən çox insanı zindanlara atıb, orada onları vəhşi işgəncələrə məruz qoyması, yüzə yaxın uşağı öldürməsi, 500-dən çox insanı, o cümlədən əksəriyyəti yetkinlik yaşına çatmayan yeniyetmələri, qadınları edam etməsi, bir daha təşkilatlanmış hər hansı bir dinin siyasi-ideoloji silaha çevrilərək insanlara hansı fəlakətlər gətirəcəyini aydın göstərir. Tehranın şovinist fars molla faşizminin əsas başçılarından biri olmuş Əli Əkbər Haşimi – Rəfsəncaninin qızı Faizə Rəfsəncani öz müsahibəsində demişdir:
“Bizim xətalarımız (oxu – cinayyətlərimiz – Ş.Q.) İsrail, ABŞ və şah rejimi də daxil olmaqla, “pis” adlandırdığımız bütün rejimlərin səhvlərindən (cinayətlərindən – Ş.Q.) daha çoxdur. Xalqımıza yaşatdığımız müsibətlərin heç birini onlar etməyib. Suriyada 500000 (beş yüz min) insan ölüb, bunda bizim də rolumuz var. Yəməndə 7 ildir davam edən müharibədə də iştirak edirik. Müsəlmanlara qarşı qətliamlara başlamışıq. İsrail-Fələstin savaşında itkilərin sayı 100-200 mini keçdiyini düşünmürəm. Bu da o deməkdir ki, müsəlmanları öldürməkdə İsraili keçmişik”.
Əgər buna molla faşizminin qonşu altı müsəlman – ərəb ölkəsində ümumi sayı 1000000 (bir milyon)-a yaxın olan hərbi birləşmələr saxlayaraq, həmin ölkələrdə hərbi qarşıdurma, terror yaratmaqla, son 30 il ərzində xristian-erməni qardaşları ilə birlikdə müsəlman əhalisi olan Azərbaycan vətəndaşlarını Qarabağda qətliama məruz qoyub, torpaqlarının işğal, yeraltı və yerüstü maddi, mədəni sərvətlərini talayıb, xarabazarlığa çevirdiyini də buna əlavə etsək mənzərə aydın olar.
1835-ci ildə iyul ayının 9-da sıx dini cəhalət dumanına bürünmüş Şamaxıda dünyaya gəlib, Nəcəf, Bağdad, Şam (bu günkü Dəməşq – Ş.Q.) şəhərlərində mükəmməl dini təhsil alsa da, Azərbaycan ədəbiyyatının zirvəsinə yüksəlib, ədəbiyyat tariximizə ən zəngin ədəbi irs qoyub getmiş, dahi satirik şairimiz Mirzə Ələkbər Sabirin ustadı, Seyid Əzim Şirvani hələ 19-cu əsrdə yazırdı;

İndi naxoşdu milləti İslam,
Ona lazımdır, eyləmək əncam.
Dərdimizdir, bu dərdi – nadanlıq,
Ki, tutubdur bizi, pərişanlıq.
Demirəm rus, ya müsəlman ol.
Hər nə olsan, get, əhli-ürfan ol.
Demə bu kafər, ol müsəlmandır.
Hər kəsin elmi var, o insandır.
21-ci əsr Azərbaycanın Mirzə Ələkbər Sabiri olan, gənc şair İbrahim Xudai də yazır ki;

Daşa pul ödəyib çölə atırlar,
Bu şeyi heç, şeytan sərgiləməzdi.
Şeytana atılan daşlar yığılsa,
Bir yetim, küçədə mürgüləməzdi.

Son otuz ildə Tehranın ölkəmizdə mənhus niyyətlərlə apardığı geniş təbliğata uyub, dəb xatirinə kor-koranə zehnini, şüurunu dinə təslim edənlər özlərinin, gələcək nəsillərinin, cəmiyyətimizin və dövlətçiliyimizin taleyi naminə bu real faktları və sətirləri oxuyub, dərindən düşünsələr, gələcəkdə üstümüzə gələcək çox fəlakətlərin qarşısını ala bilərik.

Şapur Qasimi
18.12.2020
+99455 522-36-15

Azərbaycan türklərinin həbsi gündən-günə çoxalır

Məlikan və Tehran şəhərində daha 7 azərbaycanlı fəal həbs edilib.
Milli fəallardan altısı Məlikanda, biri isə Tehranda saxlanılıb.
Şərqi Azərbaycan əyalətinin Məlikan şəhərindən olan media və milli fəalların verdiyi məlumata görə, Hamid Vahidi, Sina Farabi, Babək Nemətzadə, Aydın Fərəczadə, Rza Məhəmmədi və Əkbər Fəthi adlı fəallar həbs ediliblər.
Tehranda həbs edilən Vəhid Əliqulupur Evin zindanına, qalan 6 fəal isə Marağa şəhərinin həbsxanasına köçürülüb.
Fəalların həbsinin səbələri barədə dəqiq məlumat əldə etmək mümkün olmasa da, onların etiraz aksiyaları ilə bağlı saxlanıldıqları ehtimal edilir.