ELMİN ZƏRRAFI, SÖZÜN SƏRRAFI

Əvvəlcə gözəl ziyalı olan professor Zərraf Şirinovla necə tanış olmagımızdan başlayım. Deməli, bu yaxınlarda bir balaca nasazlamışdım. Cərrahi müdaxilə ehtimalı vardı. Bacıoğlum Yaşar dedi ki, Bakıda bu sahənin böyük mütəxəssisi var, özü də çox səmimi insandır, gəl, ona gənəşək, görək, nə deyəcək.
Professorun görüşünə gedəsi oldum. Dəqiq peşəkar müayinələrdən və bir-iki dərmandan sonra əməliyyata ehtiyac olmadığı qənaətinə gəldi.
Onun elmi və peşəkar uğurları fərəh doğurur. Tibb elmləri doktorudur. Akademik M.A.Topçubaşov adina Elmi Cərrahiyyə Mərkəzinin qaraciyər, öd yolları və mədəaltı vəz xəstəliklərinin cərrahlığı şöbəsinin baş elmi işçidir. 170-dən artıq çap edilmiş elmi məqalələri var. Üç monoqrafiyanın müəllifidir. Rusiya Federasiyası Patent İdarəsi tərəfindən səmərələşdirici işinə görə 3 patent alıb. Onun namizədlik və doktorluq işi mədə və onikibarmaq bağırsağın xorasının cərrahiyyəsi mövzusundadır. Düz 14 il bu şöbəyə rəhbərlik edib. Bu sferada müddət 2500-dən çox cərrahiyyə əməliyyatı olub, həmçinin öd kisəsində həm açıq, həm də laporaskopik əməliyyatlar həyata keçirir. Ümumiyyətlə, hesabında 5000-dən artıq uğurlu əməliyyat təcrübəsi var. Moskva, Ankara, İstanbul, Manhaym şəhərlərində ixtisasartırma kursu keçib.
Zərraf həkim nurlu bir kişidir. Peşəsinə, pasientlərinə münasibəti ilə el arasında yaranmış xoşagəlməz "cərrah-qəssab" qoşalaşdırmasını bilmərrə rədd edən, halallıga, mənəvi dəyərlərə tapınan bu şəfqət sahibi həm də şairmiş, çoxlu ortaq dostlarımız da varmış. Bir-birimizə kitab bağışladıq və beləliklə, loğman timsallı qənimət insanla ülfət bagladım.
O, ilahi təyinatına görə həkimdir. Amma ilham pərisi onu rahat buraxmayıb şeir yazmağa vadar edir ki, bunu da beyindəki bilik enerjisinin ürəkdəki estetika selinə proyeksiyası saymaq olar. Belə bir tanrı lütfü heç də hər kəsin qismətinə düşmür. Gərək o qədər pak duyğulu və səmimi olasan ki, qüsullanıbsanmış kimi, ələ qələm alıb da şeir yazmağa ürək eləyəsən. Konsiliumların, qəbulların, pasientlərlə ixtilatların, cərrahi əməliyyatların, təlim kurslarının, beynəlxalq konfransların, elmi araşdırmaların, tibbi yeniliklərə dair mütaliələrin, sosial qaygıların arasından vaxt "ogurlayıb", necə deyərlər, iki daşın arasında könül sazını şeirə kökləyə, gah zildə, gah da bəmdə çala biləsən. İnamla deyim ki, onda bu cəsarət və hünər var.
Həkim resept yazır, şair-şeir. Məncə, şeir də elə reseptdir. Durulmagın, arınmağın, ürəkdən kini-küdurəti atıb onu gərəksiz yükdən xilas etməyin, emosional rahatlıq tapmagın, hissi, duygunu coşdurmagın resepti. Belə də demək olar: şeir həm reseptdir, həm də dərman, iksir. Deməli, Zərraf Şirinov həkim və şair kimi ikili standartla deyil, şəfa və poeziya bagrıbadaşlıgında yaşayıb çalışmalar yapır.
Onun daşıdığı Zərraf adı, mənim ekspromt yozumuma görə, zər sərrafı anlamındadır. Bu adın sahibi sözün qumsal səhrasında zər kəlmələri, ziba deyimləri tapıb, seçib götürə biləndir.
Bir neçə günə həkim-şairin iki kitabını oxudum...
“Gorumuza sarı gedək” və “Vətən torpağı Kəlbəcər” adlı kitabları ilə tanışlıqdan gördüm ki, onun həssas qəlbinin çırpıntıları poeziyaya əməlli-başlı köklənib. Bəzi şeirlərini maşında, təyyarədə bədahətən deməsi, dostları ilə deyişmələri şair Zərrafın Aşıq Ələsgər, Dədə Şəmşir kimi sələflərinin söz bulağından su içdiyini, şifahi xalq yaradıcılığı örnəklərinə dərindən bələd olduğunu göstərir.
Vaxtilə Hüseyn qağa yazmışdı:
Hüseyn Arif, bu nə sirr –
Vədə ötür, vaxt tələsir.
Könlümə köç, külək əsir,
Çöldə soyuq dəyər sənə.
Bu misralarsa Zərraf Təhməzoğluya məxsusdur:
Bilirsənmi neyləmişəm,
Gəncliyimi əyləmişəm.
Sevgini dəfn eyləmişəm
Qəbir könlümə-könlümə,
Gəl, gir könlümə-könlümə!
Hərənin öz yanaşması. Zərraf həkimin axıcı misraları da bulaq suyu kimi çağlar, göz yaşı kimi duru duyğulardan soraq verir.
Vətən müharibəsinin “Zəfər yürüşü”ndən əvvəlki illlərə təsadüf edən əksər şeirlərindən göründüyü kimi, Zərrafı dərd dilləndirib, yurd həsrəti yandırıb, soydaşlarımızın xain qonşularımızdan çəkdikləri halbahal edib.
…Kəlbəcərin işğalı zamanı rayonun 60 minlik əhalisi köməksiz şəkildə mühasirədə qalmışdı. Yeganə qurtuluş yolu qarlı Murovdağ silsiləsi idi. Rayon əhalisi uşaqları, qoca və xəstələri necə xilas etmək yolunu bilmirdi. Bu faciədə erməni faşistləri bir neçə yüz nəfəri öldürüblər, bir neçə yüzünü əsir götürüblər. Rayonu talan edib, yandırıblar. Faşistlərin törətdiyi Ağdaban faciəsi təcavüzün ən qanlı səhifələrindən olub. Kəlbəcərin işğalı zamanı onlar 2-ci dəfə Ağdabanı oda qalayıb, viranəyə döndəriblər. Qızlar əsir düşməmək üçün əl-ələ tutaraq özlərini qayadan atıblar. Zərraf Təhməzoğlu o hadisəni ürəyinin qanı ilə yazıb:
Bağlandı keçidlər, quruldu tələ,
Qorudu namusun verib əl-ələ.
Atıldı dərəyə, qərq oldu selə,
Neçə Nigar, Həcər müsibət oldu.
Erməni qəsbkarları bir gecədə bir kəndi yer üzündən siliblər. Bu zaman rayonun Başlıbel kəndində də misilsiz vəhşiliyə rəvac verilib. Doğma torpaqlarını tərk etməyən 62 nəfər dağlara sığınıb. Lakin onlar cəmi 17 gün gizlində qala biliblər. Aprelin 18-də erməni quldurları qadın, uşaq və yaşlıların gizləndiyi yeri aşkarlayıb. Bu insanlar cəmi 2 ov tüfəngi və əhalini qoruyan əsgərlərdə olan bir neçə avtomat silahla düşmənə müqavimət göstəriblər. Başlıbelin işğalı zamanı 27 nəfər güllələnib. Terrorçular II Dünya müharibəsi veteranı Hüseyn Hüseynovu diri-diri yandırıblar. Kənd sakini, ruhi xəstə Qənaət Ağayevi işgəncə ilə qətlə yetiriblər. 19 nəfər kənd sakini (qadın, uşaq və qoca) isə girov götürülüb. Düşmən gülləsindən canını qurtara bilən 30 nəfər yenidən dağlara çəkilib və daha 113 gün mühasirə həyatı yaşayıb. Mühasirədən çıxaraq dörd sutka piyada yol qət edən 29 nəfər iyulun 22-də Daşkəsən ərazisinə keçə bilib. Amma bir nəfər - I və II Dünya Müharibəsi iştirakçısı Ələsgər Ələsgərov doğma yurdu tərk etməyərək Başlıbeldə qalıb, haqqında hər hansı məlumat yoxdur... Şair qəlbli vətənpərvər ziyalı bütün bunlara necə biganə qala bilərdi?!
Zərraf ana yurda möhtac dünyada,
Yaşamarıq almasaq bac, dünyada.
Mən ünlü türk şarkıçısı Esat Kabaklının “Vatanına göz dikeni ez, oğlum” mahnısını Sumqayıtda onun öz ifasında dinləyəndə ağlamışdım. Eyni hissləri Zərraf Təhməzoğlunun hərbi xidmətə yollanan oğlu Cavanşirə yazdığı şeirini oxuyanda da yaşadım:
Vuruş, Vətən var olsun!
Millət bəxtiyar olsun!
Allah sənə yar olsun!
Get sağ-salamat, oğlum!
Özü demişkən, “gözləri nəmin yurd yeri”, “xəyalları boş bir arxac, düyün düşmüş əriş-arğac, sevdası qurumuş ağac” olan şair elə hey qisasa çağırıb. Bir şeirində:
Qalx, şirinim, şəkərim, noğulum, qalx,
Qalx, atam, qardaşım, yavrum, oğlum, qalx!
-deyib. Başqa bir şeirində isə xəbərdarlıq edib:
Belə getsə, bizdən Vətən daşınır,
Vətən bağışlamaz vətəndaşını.
Amma hələ 2020-nin 27 sentyabrı gəlib çatmamışdı.
Yetər boyun əydik hər zillət üçün,
Tanrı bir yol açsın bu millət üçün!
Zərraf şərbət içib şəhadət üçün,
Sonunda beş arşın ağım var mənim.

Nəhayət, o gün gəldi. Şəhidlər verdik, qazilərimiz oldu. Düşmənin gözünü ovduq, əzəli yurd yerlərimizdən iti qovan kimi qovduq. Nəhayət, Şuşaya, Kəlbəcərə Azərbaycan bayrağı sancıldı. Və Zərraf Təhməzoğlu da “Şükür, qucaq açan Murovumuz var!” – deyərək Kəlbəcərə gedə bildi, el-obanı təbrik edə bildi:
Vətən deyib üstündə çox əsmişik,
Hazırlanıb döyüşə tələsmişik.
Şuşada yağının başın əzmişik,
Alınıb qisasım-qanım, Kəlbəcər,
Gəlirəm, qurbandı canım, Kəlbəcər!

Çox çəkmişik haqsızlığın cəbrini,
Dünya sınayırdı türkün səbrini.
Tapaq, öpək babaların qəbrini,
İlk beşiyim, son məkanım Kəlbəcər,
Gəlirəm, qurbandı canım, Kəlbəcər!
Zərraf Təhməzoğluya gözaydınlığı verməkdən şərəf duyuram. “Qarabağ qaziləri” İctimai Birliyi artıq bir neçə ildir ki, tibb sahəsində şəhid ailələrinə, Qarabağ əlillərinə, müharibə iştirakçılarına göstərdiyi diqqət və qayğıya görə fərqlənən insanları fəxri diplomla təltif edir. Bizim professor da həmin mükafata layiq görülüb. Cavabında deyib ki, göstərdiyi bu xidmət onun peşə borcudur və bundan sonra da Azərbaycan torpaqları uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid olanların alilələrinə, əlillərə, müharibə veteranlarının müalicəsinə diqqətlə yanaşacaq.
Qayıdım Zərraf Təhməzoğlunun şeurlərinə. Deyim ki, onun şeirləri təbii olduğu üçün heç də həmişə cilalı-sığallı olmur. Oxunaqlı və axıcı bayatıları, rübailəri, müxəmməsləri, təcnisləri çoxdur. Amma bəzi şeirləri nəlbəkidə göyərdilən səməni, dibçəkdə bəslənən gül kimi qəlibə salınmayıb, dağın, çölün, çəmənin təbii gülləri timsalındadır. Bir növ də filiz, külçə halındadır, amma qızıl külçəsi halında. Bu, həm də onun şairlik iddiasında olmamasından irəli gəlir. Sadəcə duyğularını isti-isti qələmə alıb eləcə də saxlayır.
Qədim bir əfsanəyə görə, Loğman ölümsüzlük iksirinin formulunu kəşf edərək əlinə yazır, amma yağış yağanda formul silinib gedir. Bizim Logman – Zərraf Təhməzoğlu isə yazdıqlarından kitab bagladıgı üçün elə bir qorxusu yoxdur.
Bu dünyada yaxşılıqlar qalacaq, bir də kitablar...
Əli NƏCƏFXANLI,
AYB üzvü, Əməkdar jurnalist
"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
23 iyun 2023

SAF QƏLBİN SAHİBİ...

"Dostlara töhfəm" silsiləsindən...
Çox dəyərli şair dostum, eloğlum İdris Babayev üçün...


Heç kəs qınamasın qohum, qardaşı,
Şeirimdən qoyulsun mənə başdaşı,
Oxusun anam da, qarışsın başı,
İdrisəm, eşidim anamın səsin,
Mənim ölməyimi anam bilməsin...

Qəlbin təmizliyinə, saflığına bax ki...Kim özünə arzular vaxtsız ölümü. Ürək lazımdır bunu dilə gətirməyə. Olum, ölüm bu ki, Allahın insana bəxş etdiyi məqamdır, andır. Mən nahaq yerə yazımı bu şeirlə başlamadım ki... Haqqında danışdığım İdris Babayevin gözəl şeirlərindən olan "Anam bilməsin" şeirindəndir...Əlimdə bir şeir toplusu, kitab var. "Bəxtsiz qonağıyam mən bu cahanın"- şair dostum İdris Babayevin çap edilmiş ikinci kitabı. Kitabı oxuyuram, bir-birindən maraqlı şeirlər məni ovsunlayır. Kitaba ön söz yazan dəyərli şairə dostumuz Aynur Yasəmən Əliyevadan, şair dostum Seyyid Süleymandan, oxucu-müəllim Aprel Məmmədovdan sonra yazı yazmaq mənimçün məsuliyyətli bir işdir.
Poetik fikirlərin fərqli üslubda, müxtəlif formada oxucuya çatdırılması müəllifə yalnız uğur gətirir. Yardımlı ədəbi mühitində sözünü demiş onlarca qələm əhli var. Yəqin ki, onları tanımamış deyilsiz. Bu gün aramızda Sakit İlkin, İqbal Nəhmət, Fikrət Şahbazlı, Zöhrab Zövünlü, Ələsgər Cəfər, Mehralı Mustafa, Pənah Dumanoğlu və başqa şair dostlarım var. Hər birisinin öz dəsti-xətti olan dostlarım...Bu cərgəyə İdris müəllim desəm ki, təzə qoşulub bəlkə də yanılaram.
Uzun illər yazıb-yaradan, amma bunu gizlədən bir ürək sahibi İdris müəllim. El deyimi var "Gec olsun, güc olsun"...Artıq İdris müəllim rayonumuzun mühitindən kənara çıxa bilən qələm dostlarımızdandır. Şeirləri müntəzəm çap edilir. "Haqqın sədası", "Azad qələm", "Yardımlının səsi" qəzetlərində şairin şeirləri çap edilib. İdris müəllimin şeirləri bir çox almanaxlarda da işıq üzü görüb.
...İdris Babayev üçün mövzu qıtlığı demək olar ki yoxdur. Vətən, ana, təbiət, sevgi nə mövzu varsa ona müraciət var. Mən rayonumuzda yaşayan şairlər üçün çoxlu tədbirlər keçirmişəm, ədəbi birliyin sədri olaraq. Bu aylarda fikrimiz vardı ki, İdris müəllimin "Bəxtsiz qonağıyam mən bu cahanın" şeirlər kitabının təqdimatını keçirdək. Hər kəsə bəllidir ki, bu mümkün olmadı, məlum "Korona virus" ücbatından...Ümid edirəm ki, vəziyyət düzələr, tədbir keçirmək bizlər üçün çətin olmaz. Təki sağlıq olsun.! Xalqımızın xoş güzəranı bizim üçün yetər.!

Gözləməkdən saraldı göz, titrədi əl, büküldü bel,
Qan ağlayır yad əllərdə yetm qalıb bu yurd, bu el,
Getdi əldən Xanın yurdu, Şuşa, Laçın həm Çənlibel,
Yatmış vulkan püskürmədi, de gecikir nə vaxtacan?!
Nə yatmısan qalx ayağa, odlar yurdu Azərbaycan!

...Bu həsrət sinəmizdə bir dağdır. Nə qədər torpaqlarımız işğal altında bizim üzümüz çətin ki, gülsün. İdris müəllimin bu şeirini oxuyanda ölməz Məmməd Araz yadıma düşdü. Onun da bu səpkidə olan məşhur şeirini bilməmiş deyilsiz! Vətən ağrısı, vətən nisgili bütün şeirlərin ana xəttində.!...
Şair dostum sözün qiymətini,çəkisini elə gözəl bilir ki...

Koma qurur İdris sözdən,
Yazır dağdan, yazır düzdən,
Söz götürür oddan, közdən,
Bərəkət ver sözə, Allah...

Bizim Yardımlı torpağı, təbiəti elə poeziyadır. Dağlar, düzlər ucu-bucağı bilinməyən meşələr, sərin çeşmələr, bulaqlar vadar edir ki, əlinə qələm alıb vəsf edəsən! Bu cəhətdən İdris müəllimin bəxti gətirib. Mən sözün düzü İdris müəllimə yaxşı mənada qibtə edirəm. Bu kişinin məhsuldar qələmi var. Ürəyi sözlə dolu, sözdən korluq çəkməyən qələm dostum gündən-günə gözəl şeirlər yazır. Təzadlı bir dünyada yaşayırıq. Şair dünyada gedən proseslərə belə bignə deyil. Lirik şeirlərlə yanaşı onun çoxlu satirik şeirləri də var...Bu şeirlərdən uzun uzadı yazmaq olsa da oxucunu yormaq istəmirəm.
İnsanın taleyi, bəxti güləndə,
Sən demə üzünə daş da gülərmiş.
Elin ağsaqqalı "başsız" olanda,
O elin başına daş tökülərmiş...
İnsanda bəxt gözəl şeymiş...Bəxtiniz gözəl olsun gözəl dostum.
...İndi sosial şəbəkənin dəbdə olmasından istifadə etmək də yaxşı imiş. Bunun sayəsində qələm sahiblərindən çoxlu dostlarımız var. Tam sərbəst şəkildə hər kəs öz yaradıcılıq işini burda nümayiş edə bilir. İdris müəllim bu günlərdə çox aktiv şəkildə gözəl şeirlərini paylaşır. Çoxsaylı oxucu kütləsini ələ ala bilibdir...
Mövzu bitmir ki...İdris dostum sadə bir insan olduğundan tərifi sevmir. Mən onun yaradıcılığı haqqında bu qədər yazdım. Düzünü desəm, mənim də ürəyim sözlə doludur. Bütün şeirləri həvəslə oxuyuram,..
Nə var ucuzlaşdı, hətta ölüm də,
Sevinci hər şeydən baha dünyada.
Tükəndi sinəmdə təbim, sözüm də,
Həvəsim yox qalam daha dünyada...
Həqiqətən beləymiş...Hər şey adiləşib vallah, baş gərəkdir dözsün buna...Dünya malında gözü olmayan gözütox adam!
...Qazandığım hörmət oldu,
Ehtiyacım yox sərvətə...
İnsana elə ad-san hörmət qalır, təbii ki, etdiyin xoş əməllə! Sərvət, pul dünya malı, əsas o dünyanın bəhərini dadasan...
Mən özümə borc bildim ki, İdris əmi üçün nəsə yazım. Mən ona həmişə əmi deyirəm. Yaş fərqimiz çox olmasa da...
Gözəl xarakteri, şəxsiyyəti var. İnsanı sevdirən onun sadəliyidir. İmam Əli(ə) məşhur bir kəlamı var. "Xoş o kəsin halına ki, o sadədir, sadədildir, amma həddindən artıq sadəlik bəzən baş ağrısına çevrilər" Sadə dostum, şair qardaşım İdris müəllim sənə uğurlar diləyirəm. Bilirəm ki, o qədər yazılmamış qəşəng şeirlərin var ki. Təki Allah ömür versin, can sağlığı ilə onların hamısını yazasan.
...Yazımın əvvəlində demişdim axı, qələm dostlarımın dəyərli yazılarının yanında mənim yazım zəif olar...Amma yazdım, halalınız olsun. Qəlbimdən keçənləri tam əhatə edə bilmədim. Bu uzun vaxt aparardı....Allah səni var eləsin İdris əmi! Yeni görüşlərdə, tədbirlərdə iştirak etməyi Allah bizlərə nəsib etsin. Yenə əvvəlki günlərimizə qayıdar, bu kitabın "şirinliyini" qeyd edərik yaxşı-yaxşı...Ümidimiz Allahadır, hər şey yaxşı olacaq....

Səmimi dostun,
"Dağ çiçəkləri"ədəbi birliyinin sədri
şair-publisist Əlisəfa ƏHMƏDOĞLU

"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
23 iyun 2023

"MƏN SİZDƏN DOYMADIM DAĞLAR!"

Böyük Qafqaz sıra dağlarının Niyal silsiləsində bir oğlan hər zaman dağların döşünə çıxar və ordan üzü dərələrə baxardı. Dərələrin nə qədər dərin, dağların necə də əzəmətli, vüqarlı olduğunu düşünər və qarlı dağların sinəsinə qarın çökdüyünü, sıx meşələrin, güllü yamacların, çiçəkli təpələrin gözəlliyini görərdi. Dağların hər qarışında bir iz qoyar və xəyallar qurardı. O xəyallar nə onun kiçik bir otaqlı evinə, nə də könlünə sığardı. Anasına vədlər verərdi. Əlləri qabarlı atasının çətinliyini gördükcə ona maddi kömək olmağa can atardı. İşləyib ev tikmək, dörd nəfərdən ibarət olan ailəsini bu kiçik evdən ora köçürmək ən böyük arzusu idi…
Dağlar qədər arzusu vardı. Ana! mən səni çox işləməyə qoymayacam deyərdi. Nədən nakam oğullar bir birinə bənzər? Nədən şəhidlər elə analarına söz verər? Onların arzuları, xəyalları bir olur qədərləri tək. Kişiləşməyə başladığı gündən balalar gözəl anlarını düşünər. O günün olacağın gözlər, amma zalım fələk bu arzulara çatmaq üçün macal verərsə. Sən saydığını say! Gör bu zalım fələk nə sayır! Kim idi bu oğul?
Azərbaycanın, vətəninin keşiyində duran, ona laiqincə sadiq bir əsgər. Bir vətən oğlu idi bu oğul. Allahyarov Teymur Allahi oğlu iki mininci il sentyabr ayının beşində İsmayıllı Rayonunun Lahıc qəsəbəsinin, Ərəgid kəndində kasıb, zəhmətkeş, mərd, vətənpərvər, saf bir ailədə dünyaya göz açıb. Teymur iki uşağı olan ailənin yeganə oğlu idi. Anası Dilarə xanımın dediyinə görə, o çox Vətənpərvər olub. Eləcə də məktəbi əla qiymətlərlə bitirib. Çox ağıllı, savadlı bir şagird olub. Amma ailənin vəziyyəti çətin olduğundan o işləmək, ailəyə kömək etmək istəyib. Oxumağı, ali təhsil almağı bir xəyal olub. Anası onun hərbi xidmətə getməyindən, vətənpərvərliyindən fəxr və qürur hissi ilə danışır:
Teymur 2018 ci ilin oktyabrında hərbi xidmətə çağrılıb. Altı ay Goranboy, Ağdam rayonlarındakı hərbi hissələrdə topçu vəzifəsini fəallıqla yerinə yetirib. Düşmənlə üz - üzə dayanıb. Vətənin bir qarış torpağınə yağılara verməmək üçün keşik çəkib, hərbi xidmətini yerinə yetirib. Komandiri ailəyə belə bir oğul yetişdirdiyi üçün təşəkkür edib.
Teymur düşmənin hər hiyləsinin qarşısın almaq üçün həmişə ayıq - sayıq dayanıb. O həm də hərbi xidməti bitirdikdən sonra, orduda xidmət etmək istəyib. Düşmən təxribatının qarşısının alınmasında dəfələrlə iştirak edib. Bu mərd oğul Ağdamın Baharlı kəndində xidmət etdiyi hərbi hissədə 2020-ci il yanvarın səkkizində qəflətən dünyasını dəyişir və arzuları yarımçıq qalıb.
Teymurun qara xəbərini alan dağlar nərə çəkdi, haray saldı bir birinə.Teymurun bu acısı onların sinəsindəki qar yükündən daha ağır oldu...Axı bu oğlanın dağlara etibar etdiyi nə qədər arzusu, nə qədər sirri var idi...
Teymur dağlara verdiyi sözünü tuta bilmədi. Amma o böyük qürurla, qüdrətlə qayidırdı. Çünki Teymur Vətən bayrağına bükülüb qayıdırdı. Son dəfə salamlaşıb ayrılırdı dağlardan, uşaqlıq xəyallarından, anasına gül topladığı yamaclardan. Qoyun- quzu dalınca qaçdığı günlərdən, məhlə uşaqlarından...
Keçirdiyi qısa ömür bir tarixin yaddaşıydı. Teymurun bu dərdi onun tək valideynlərinə yox, dağların da sinəsinə dağ çəkdi. O gündən dağların sinəsini bir ana fəryadı da dağlayır. O gündən tək dağlar yox, axıb gedən Girdiman da lal oldu. Susdu.Təbiət də ana ilə qoşa ağladı. Teymur anasının yuxusunda belə ona təsəlli və qucağına ağ quzu verir. Sonra onu tərk edir. Yenə gözlə məni deyir. Teymur dağların qulağına pıçıldadı:- Sirrim var! Darıxmayın vüqarlı dağlar,- dedi. Gedən şəhidlərin qisası alınacaq. 44günlük Zəfər gəlir qarşıdan .
Bağışla! Bağışla məni ana! Hər bir nakam oğulun ilk və son sevgisi olan ana! Mən sənin arzularını yerinə yetirə bilmədim! Bağışla məni ata, qabarlı əllərindən tutmaq əvəzinə, çiyninə bir balanın həsrət yükünü doyub gedirəm.
Müəllif: Zərifə Səmədova

P.S.Teymur haqda mənə göndərilən bu yazını oxuyanda göz yaşlarım məndən ixtiyarsız axdı. Bu vətən azmı şəhid verdi, azmı oğul itirdi?..Nə qədər ananın gözü yaşlı, nə qədər bala atasız qaldı. Bu torpağın hər qarışı müqəddəsdir. Müqəddəsdir ona görə ki, şəhid qanı suvarıb bu torpağı. Bu torpaq Vətəndir!
Şəhidləri xatırlamaq, onların xatirəsi önündə baş əymək hər birimizin borcudur. Bu günümüzün, sabahımızın, gələcək nəsillərimizin xoşbəxtliyi, firavanlığı üçün şəhidlərimizə, sinəsini gülləyə sipər edən qazilərimizə borcluyuq.

Hörmətlə: Südabə İRƏVANLI
"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
23 iyun 2023