Evdən təlimə getmək adı ilə çıxdı…

Mayor Emin Bəhmən oğlu Süleymanov 1977-ci il 21 iyulda İmişli rayonunda anadan olmuşdu. Rayondakı Namiq Şirinov adına 5 saylı məktəbin 9- cu sinfində oxuyarkən isə sənədlərini Cəmşid Naxçıvanski adına hərbi liseyə verir . Elə kiçik yaşlarından hərbyə maraq göstərirdi Atasına hərbi paqon, papaq tikdirməyi israr edirdi.
1995- ci ildə hərbi liseyi biyirdikdən sonra Bakı Ali Birləşmiş Komandanlıq Məktəbinə qəbul olur. 1999- cu ildə " Leytenant " rütbəsi alaraq Gəncədəki "N"saylı hərbi hissədə xidmətə başladı. Çox savadlı zabit olduğuna görə Leytenant Emin Süleymanov "N" saylı hərbi hissənin reaktiv artilleriya divizionunun reaktiv artilleriya batareyasının idarəetmə tağım komandiri vəzifəsinə təyin edilir . Müxtəlif vəzifələrdə xidmət edrək mayor rütbəsinə qədər yüksəlmişdi. Ön cəbhədədə Azərbaycanımızın keşiyində durmuşdu . Hətta öz vəsaitindən belə əsgərləri üçün uyğun şərait qurmağa çalışıb ki, əsgərləri əziyyət çəkməsinlər.
Bir zabit kimi 10 ilə yaxın çətin dağ şəraiti olan Murov dağ silsiləsində də " N" saylı hərbi hissədə xidmət etmişdi.
2016-cı ilin aprel ayı idi. Qəfil gələn zəng onu dərhal narahat etdi. Anası Tamara xanıma, həmçinin ailəsinə bildirmədən qatılmışdı döyüşə. Murov dağ "N" saylı hərbi hissədən gələrək Goranboy rayon Tapqaraqoyunlu kəndində döyüşlərdə göstərdiyi şücaətlərə görə Azərbaycan Respublikasının Müdafiyə nazrinin əmrinə əsasən Fəxti fərmanla təltif olunmuşdu. Həyat yoldaşı Məhsəti xanım belə xatırlayır o günləri:
“Çox həyəcanlı və dəhşətli günlər idi mənim üçün. Biz onun təlimə getdiyini zənn etmişdik .Top səsləri eşidilirdi. Sonra qonşudan eşidəndəki Emin də döyüşdədi özümə yer tapa bilmirdim. Nələr baş verdiyini belə düşünmürdüm. Yalnız onun zəngini gözləyirdim ki, telefona cavab verəm. Allah dualarımızı eşitdi, sağ salamat qayıtdı evə. Qəfil qapını açıb içəri girəndə sevincimizin həddi-hüdudu yox idi. Sanki günəş doğdu evə. Müəyyən ərazilərimiz alınmışdı, sevinirdik. Eminin sağ - salamat qələbə müjdəsi ilə qayıtması isə bu kəlmələrə sığmayacaq qədər qürur və fəxr hissi idi. Şəhidlərimizin olması isə qələbəyə rəğmən çox sarsıtdı bizi… Çox sevirdi peşəsini. Sanki müharibənin başlayacağı günü gözləyirdi.”
Anası Tamara xanımın dediklərindən belə məlum oldu ki, Süleymanovlar ailəsi Atası polis mayoru Süleymanov Bəhmən, böyük qardaşı Süleymanov Mehman müəllim də 1 ci Qarabağ müharibəsində Azərbaycanın əzari büyövlüyü uğrunda döyüşmüşdürlər. Müstəsna xidmətləri olan Mayor Emin Süleymanov bir çox medallarla, qüsursuz xidmətlərinə görə 1- ci, 2- ci, 3- cü dərəcəli medallarla təltif olunmuşdur. Arzusu böyük idi. Peşəsinin vurğunu idi baxmayaraq ki, 43 il ömrünün 30 ilə yaxınını yorulmadan can qoymuşdur Azərbaycan ordusuna…
2020-ci ilin yay ayları idi. Bir tərəfdən genış yayılmış xəstəlik ucbatından karantin şəraiti, bir tərəfdən də müharibə əks-sədası bürümüşdü ölkəmizi. Artıq generalımız Polad Həşimov, polkovnik İlqar Mirzəyev və onlarla birlikdə Şəhid olan hərbiçilərimizin bu sarsıntısı ölkəni vəcdə gətirdi.Torpaqlar hələ də düşmən tapdağı altında idi. Mayor Emin Süleymanov da bir Azərbaycan ordusunun zabiti kimi kədər hissi keçirmişdi. Polad Həşimovu yaxından tanıyırdı. Həqiqətən mərd, qorxmaz zabit olduğunu bildirmişdi ailəsinə. Polkovnik İlqar Mirzəyev kursant dövründə Emin Süleymanovun tağım komandiri olmuşdu. Sentyabrın 26 idi müharibənin ilk günləri televiziya xəbərlərindən məlumat verilsə də ailəsi buna inanmaq belə istəmirdi.
Emin təlimə gedirmiş kimi evdən çıxır. 2016-cı ilin yayından Gəncədə yerləşən N saylı hərbi hissədə artilleriya batareyasının komandiri vəzifəsində xidmət edirdi Mayor Emin Süleymanov. Müharibədən xəbərsiz ailə səksəkə içində hər gün Eminin gəlişini gözləyirdi.
4 oktyabr birdən gurultulu səsi Gəncəni bürüyür. Bu səs çox narahat etmişdi ailəsini. 5 oktyabr nankor düşmən şəhəri yenidən raket atəşinə məruz qoyur. Övladları üçün narahat olan Emin ailəsini Bakıya göndərir. Həmin gündən daha ağır, həyəcanlı günlər başlayır . Torpaqlar alındıqca xalq bayram edirdi. Eminə çox güvənən ailəsinin heç xəyalından da keçmirdi ki, bir gün Eminin də Şəhid xəbəri gələ bilər. Çünki çox peşəkar artillerist idi və buna baxmayaraq heç yaxınlarına bildirmirdi ki, ən qızğın yerlərdə döyüşür.
İlk olaraq döyüş yolu Kəlbəcərdən, Fizuli, Cəbrayıl, Qubadlı, Şuşa- Daşaltı, Laçın dəhlizi istiqamətinə qədər irəliləyərək igidlik göstərərək vuruşmuşdu, könüllü əsgərləri ilə birlikdə. Ailə olaraq çox narahat idi. Çünki aprel döyüşlərində keçirdikləri böyük sarsıntı heç yaddan çıxmamışdı.
14 noyabr qızı Emiliyanın ad günü idi. Hər il olduğu kimi atasının sürpriz hədiyyəsi ilə həmin günü səbrsizliklə gözləyirdi. Telefon danışığında da deyib ki ,"ad günümə kimi gəl Ata ". Emin əminliklə söz verə bilmirdi gələcəyinə, çünki ən ağır və məsuliyyət var idi çiyinlərində. Vətəni yağı düşməndən azad etmək! Buna baxmayaraq hər gün zəngini və qəfil qapını açıb gələcəyini gözləyirdilər, aprel döyüşlərində olduğu kimi…
Sonunda 8 noyabrı Bakı bayram edirdi. Şuşa düşməndən azad edilmişdi. Ailəsi ondan neçə gündür xəbər tuta bilmədiyi üçün ürəkdən sevinə bilmirdi. Bir gün zəngi gəlmədiyinə görə həddindən artıq narahat idilər. Çünki nəinki günü hətta saatı, dəqiqəni, saniyələri belə gözləyirdilər ki bir zəng gəlsin Emindən. Emini sağ- salamat qələbə müjdəsi ilə gözləyirdilər.
9 noyabr Daşaltı, Laçın döyüşləri zamanı şəhidlik zirvəsinə ucalır. Artıq bir daha sağ salamat geri dönməyəcək hissi bürümüşdü Məhsəti xanımı. 13 noyabrda isə Şəhid xəbərini aldıqları gün yer, göy çökdü sanki- söylədi anası Tamara xanım.Sözünə davam edərək Emin ailəmizin fəxri, anaya, ailəsinə, bacı, qardaşına dayaqdı. Övladlarımdan fərqlənirdi. Çox səliqəli, qayğıkeş, diqqətli idi. Onun kimi oğulu tarix tək- tək yetişdirər. Elə bil hərbi üçün doğulmuşdu. Çox arzuları yarımçıq qaldı, balamın. Emin bizim sağalmaz yaramızdı. Düzdü şəhidlik uca məqamdır, qürurumuzdur, mən Eminlə fəxr etmişəm, bu gün də fəxr edirəm balamla. Amma onun gülüşünü, danışığını, üzünü görməmək çox ağırdı bir anaya. Övladları Bəhmən və Emiliya bu gün də atalarının yolunu gözləyirlər .
Qəhrəmanlıq səlnaməsi olan Emin Süleymanov 13 noyabr 2020 -ci il ata yurdu olan İmişli rayonunun Xubyarlı kəndində torpağa tapşırıldı. Məqamın ucadır Vətən oğlu!

Bünyamin Nərimanoğlu