Fazil Mustafanın vəkili təhsil sisteminin yeniləşməsi və islahatların aparılmasının vacibliyindən danışıb

2024-cü il fevralın 7-də ölkəmizdə keçiriləcək prezident seçkiləri ilə əlaqədar İTV-nin radiosunda prezidentliyə namizədlərin ödənişsiz efir vaxtında Böyük Quruluş Partiyasının prezidentliyə namizədi Fazil Mustafanın vəkili Könül Quliyeva namizədin seçki platformasında təhsil sisteminin formalaşdırılması, yenidən qurulması və islahatların aparılması üçün vacib, əhəmiyyətli məqamlara toxunub.
O, qeyd edib ki, F.Mustafanın seçki platformasında təhsil sistemində yeniliklər formalaşdırılması xüsusi yer tutur: "Təhsilin keyfiyyyətinə nəzarət–bu təhsil müfəttişlərinin yoxlaması demək deyil! Fazil Mustafa üçün həyati məsələ təhsildir. Həm də Siam ekizləri kimi bir-birindən ayrılmaz təlim və təhsil.
Bu gün ölkədə təhsilin keyfiyyətinin yüksəldilməsindən çox danışılır. Amma necə? Şübhəsiz ki, təhsilin keyfiyyətinin yüksəl- dilməsi, ümumilikdə, bir çox amillərlə bağlıdır. Ancaq bu amillərdən mühüm olanlarından biri də keyfiyyətə nəzarət mexanizmləri ilə bağlıdır.
Artıq müəllimlik şagirdi bazar şərtlərinə və rəqabətə hazır- layan texniki bir iş səviyyəsinə salınmışdır. Bu müəllim tipi ictimai məsuliyyətlərdən uzaqlaşmış, vəzifəsi şagirdləri mərkəzi imtahanlara hazırlamağa bərabər olan mexaniki bir texnik-müəllim olaraq tanına bilir. Etik və ədalət cavabdehliyi daşımayan bir müəllimlik modeli ortaya çıxmışdır".
Vəkil vurğulayıb ki, sivil dünya təcrübəsinə görə təhsilin keyfiyyətinə ən effektiv nəzarət müstəqil ekspertlər və bütövlükdə vətəndaş cəmiyyəti tərəfindən həyata keçirilənidir. Belə ki, dövlət tərəfindən müəyyən edilən standartlar əsasında apanlan təhsil prosesinin keyfiyyətinin konkret nəticələr əsasında obyektiv şəkildə qiymətləndirilməsi üçün heç bir tərəfdən asılı olmayan müstəqil qiymətləndirməyə ehtiyac var: "Yalnız dövlət tərəfindən təhsilin keyfiyyətinə nəzarət edilməsi iki səbəbə görə effektiv deyil. Birincisi, təhsil standartlarını dövlət özü müəyyən edir ki, əgər təhsilin keyfiyyətsizliyi bununla bağlı olsa obyektiv və subyektiv olaraq bu ortaya çıxarılmayacaq. İkincisi, dövlət nəzarəti heç də şəffaf olmadığından, bu nəzarətin təhsilin keyfiyyətinə də real olaraq heç bir müsbət təsiri olmur.
Bir sözlə, ölkədə təhsilin keyfiyyətinin təmin edilməsinin zəruri şərtlərindən biri kimi keyfiyyətə müstəqil nəzarət mexanizmləri formalaşdırılmalıdır"
K.Quliyeva onu da qeyd edib ki, platformada 2005-ci ildən qoşulduğumuz Boloniya prosesindən ya imtina etməli, ya da ciddi şəkildə onun prinsiplərinə əməl etməliyik: "Ali məktəblərdə müəllim hazırlığına xüsusi diqqət yetirilməlidir. Tədris proqramları köklü şəkildə yenilənməli, öyrənilməsi gələcək pedaqoji fəaliyyətdə önəmli əhəmiyyət kəsb etməyən fənlər ümumiləşdirilməli və ya ixtisara düşməli, müasir çağırışlara cavab verə biləcək yeni fənlər əlavə olunmalıdır. Bu baxımdan gələcək müəllimlərin tədris edəcəkləri fənndən asılı olmayaraq sosiologiya, uşaq və yeniyetmə psixologiyası, məktəb gigiyenası, ailə təsərrüfatının idarə olunması, dünya xalqlarının mədəniyyəti və milli mədəniyyət, ünsiyyət mədəniyyəti, natiqlik qabiliyyəti kimi sahələri əhatə edən fənlərin tədrisi faydalı ola bilər".

ГЕРОЙ ДВУХ ВЕКОВ

В истории национального освобождения и независимости каждого народа всегда присутствуют гении, выступавшие в качестве спасителя. Решительно ведя за собой свои народы, эти гении становились победителями в самые судьбоносные моменты. Общенациональный лидер азербайджанского народа Гейдар Алиев оставил яркий и неизгладимый след в современной мировой истории как выдающаяся личность, обладатель необычайных способностей, врожденного таланта, мудрый государственный деятель. Содержательный жизненный путь Гейдара Алиева, своими исключительными заслугами оставившего вечную память о себе, его богатое и разностороннее наследие является школой неисчерпаемых поучительных примеров. Оглядываясь на прошедшие годы, мы еще раз становимся свидетелями важных исторических достижений, которых добился азербайджанский народ под руководством своего мудрого лидера. Возрождение и пробуждение национального самосознания началось с приходом Гейдара Алиева к власти, и именно благодаря ему независимость нашей страны приобрела вечный и необратимый характер. Дальновидность, мудрость, решительность, железная воля, богатый государственный опыт Великого лидера помогли Азербайджану возвыситься на достойное место в мире.
Отдавая дань неоценимым заслугам Гейдара Алиева перед Родиной, народом, в эти дни в каждом уголке нашей страны и далеко за ее пределами отмечается 100-летний юбилей со дня его рождения с высоким почитанием и глубокой благодарностью каждого азербайджанца.
Большой, содержательный и славный жизненный путь Гейдара Алиева не умещается в понятия времени и места. Сильная привязанность и преданность своему народу в характере и деятельности Общенационального лидера Гейдара Алиева проявилась еще с юношеских лет. Появившийся на свет в простой, трудящейся азербайджанской семье в Нахчыване, этот великий человек уже с молодости занимал высокие должности, неся на своих плечах бремя тяжести большой страны.
Общенациональный лидер Гейдар Алиев всегда уделял пристальное внимание происходящим в стране демократическим преобразованиям и защите прав человека. Проводящий системные изменения во всех областях нашей общественно-политической, культурной жизни, Великий лидер особое место отводил роли молодежи в этих процессах, обеспечивая ее активное участие в различных организациях, государственных учреждениях, на политических и экономических аренах.
В памяти народа навсегда останутся заслуги Великого лидера в должности руководителя Азербайджана в 1969-1982 годах. Приход Гейдара Алиева к власти в Азербайджане, в то время считавшимся одной из отсталых республик бывшего СССР, полностью изменил жизненный ритм АзССР, начались невиданное оживление и подъем, строительно-созидательные работы. В процессе напряженной деятельности Гейдара Алиева были достигнуты большие успехи в экономике, промышленности и сельском хозяйстве, культурной и образовательной областях. Были построены многочисленные промышленные предприятия, очаги культуры и образования, медицинские учреждения, новые жилые массивы, дороги, проведены газовые линии в отдаленные районы.
В республике также были возведены дворцы, имеющие большое значение для политической и культурной жизни, а также множество красивых, видных зданий, придающих особую неповторимую красоту столице и другим городам; были установлены величественные памятники личностям, сыгравшим важную роль в истории нашего народа, деятелям литературы и искусства.
Именно в те годы руководства республикой Гейдаром Алиевым был заложен крепкий фундамент нашей нынешней независимости, начался подъем национального духа, идеологии азербайджанства, предприняты решительные шаги в направлении национализации кадрового корпуса.
Принятие в 1978 году Конституции Азербайджанской ССР и закрепление в ней азербайджанского языка в качестве государственного является заслугой Общенационального лидера Гейдара Алиева. В период главенства тоталитарного советского режима определение правовых основ сохранения и дальнейшего развития духовных ценностей народа, особенно его языка, являлось очень смелым шагом по тем временам. С этой задачей, полностью противоречащей требованиям советской национальной политики, смог справиться именно Гейдар Алиев. "Пусть восторжествует справедливость!" – сказанные Гейдаром Алиевым эти слова, составляющие суть всех его дел, стали лозунгом для всего народа.
Дальнейшее возвышение Гейдара Алиева в политической иерархии такой огромной страны, как СССР, - высокие должности члена Политического Бюро ЦК КПСС и в то же время первого заместителя председателя Совета Министров, - являются предметом особой гордости. Восхождение Гейдара Алиева на пик политической элиты имело особое значение для Азербайджана. Пользуясь своим возросшим авторитетом, он добился направления ряда проектов всесоюзного масштаба в Баку, а также выделения для Азербайджана еще больших средств из союзного бюджета. В результате титанической деятельности гениального Гейдара Алиева Азербайджан стал одной из передовых республик бывшего союза.
В период руководства Нахчываном в 1991-1993 годах Гейдаром Алиевым были предприняты важные шаги на пути к достижению независимости нашей республики: из названия Автономной Республики были убраны слова «советская социалистическая», наш трехцветный национальный флаг был впервые принят в качестве государственного флага в Нахчыване, определен День солидарности азербайджанцев мира, трагедии 20 января была дана политическая оценка, было отказано в проведении референдума о сохранении СССР, приостановлена деятельность важных имперских структур, а также впервые советские воинские части были выведены из Автономной Республики.
Однако нашей стране, только что обретшей независимость в 1991 году, грозила опасность потерять ее. В стране шла война. Руководство страной практически было парализовано. В республике царили хаос и анархия.
Видя единственный путь к спасению в лице Гейдара Алиева, азербайджанский народ настойчиво призывал его вернуться к власти в республике. Наш народ верил, что только Гейдар Алиев может вывести Азербайджан из сложившегося тяжелого положения, социально-экономического и военно-политического кризисов. Здесь вспоминается высказывание известного французского мыслителя Вольтера: «Достаточно одного гения, чтобы спасти государство». Гейдар Алиев был также гением, подаренным Богом для облегчения судьбы азербайджанского народа, гением, посланным в качестве спасителя своего народа в нужное время.
Не случайно Гейдар Алиев навсегда вошел в память азербайджанского народа как государственный деятель - основатель и спаситель, Общенациональный и Великий лидер, завоевавший всенародную любовь.
Гейдар Алиев, подчинившись воле своего народа, вернулся к руководству страной и взял на себя очень трудную и почетную миссию по спасению от развала независимой Азербайджанской Республики, азербайджанского народа, исторических достижений его национально-освободительного движения. В прямом смысле слова это была ни с чем не сравнимая самоотверженность великодушного сына Отечества, который, говоря: «Всю свою оставшуюся жизнь я посвятил моему народу», в буквальном смысле бросился в борьбу за свой народ. Гейдар Алиев еще раз доказал, что не пожалеет своих политических способностей и многолетней управленческой компетентности ради неустанного служения для процветания своего народа и независимости государства.
Неоспорима и роль молодежи в развитии Азербайджана, его экономической, политической и культурной жизни, в становлении демократического государства и общества. Если мы посмотрим на историю Азербайджана, то станем свидетелями того, что наша молодежь играла уникальную роль на каждом ее этапе.
Общенациональный лидер Гейдар Алиев всегда считал вопросы, связанные с молодежью, одной из основных составляющих своей политики. Только за период, когда Гейдар Алиев руководил республикой в 1969-1982 годах, были открыты сотни новых учебных заведений, молодежных центров, военных школ, тысячи молодых азербайджанцев учились в престижных вузах бывшего СССР и получали современные по тем временам специальности.
Осуществление необходимых мероприятий в сфере работы с молодежью в нашей стране также связано с именем Великого лидера. Одним из важных направлений, которому Гейдар Алиев, вернувшийся к власти по требованию народа в 1993 году, уделял больше внимания, была работа с молодежью. Главной целью реализуемой молодежной политики являлось формирование современно мыслящего молодого поколения, опирающегося на национальные ценности, неразрывно связанного с Родиной и народом, и использование потенциала этой молодежи для дальнейшего развития государства. Накануне ускорения демократических процессов в стране, с целью организации молодежи 26 июля 1994 года был подписан указ главы государства о создании Министерства молодежи и спорта. Таким образом, молодежная политика государства стала управляться из единого центра. Многочисленные встречи нашего Великого лидера с молодежью, его ценные рекомендации послужили делу сплочения молодежи вокруг общенациональных и государственных интересов. Логическим следствием этого является то, что 2 февраля 1996 года был проведен Первый Форум молодежи Азербайджана. Говоря о работе, проделанной в области молодежной политики и спорта, Великий лидер Гейдар Алиев подчеркнул, что верит в более успешный завтрашний день для молодежи Азербайджана. В этот период подписание указов, обеспечивающих решение проблем молодежи, принятие соответствующих законов, активное вовлечение молодежи в государственное строительство внесли важный вклад в молодежную политику государства. Таким образом, были созданы все условия для того, чтобы азербайджанская молодежь как полноправный гражданин взяла на себя ответственность за свое будущее и постаралась оправдать оказанное ему доверие. Согласно соответствующему указу, подписанному нашим Общенациональным лидером в 1997 году, день 2 февраля был объявлен «Днем азербайджанской молодежи». И каждый год в этот день Великий лидер встречался с молодежью, интересовался их проблемами и обеспечивал значение роли молодежи в постановке новых целей молодежной политики.
Эти встречи, ставшие традиционными, ныне продолжает достойный последователь великого лидера, Верховный Главнокомандующий, Президент страны господин Ильхам Алиев. Как молодой азербайджанец, я хотел бы с большой гордостью поделиться с вами одним нюансом. Мне довелось принять участие в одной из таких престижных встреч - Бакинском форуме, посвященном 25-летию учреждения Дня молодежи, 2 февраля 2022 года. В ходе встречи господин Президент говорил о важной роли молодежи в судьбе нашей страны и народа, ее незаменимой роли в достижениях нашей страны в сфере внешней и внутренней политики.
Феномен Гейдара Алиева, характеризующийся его управленческим талантом, неиссякаемой энергией, высоким профессионализмом, широко известен в мире и сегодня изучается как один из самых влиятельных политических деятелей мирового масштаба. Ярким воплощением реализации идей Гейдара Алиева является независимая Азербайджанская Республика.
«Для каждого человека национальная принадлежность является источником гордости. Я всегда гордился и сегодня горжусь тем, что я азербайджанец.»
Общенациональный лидер нашего народа – Гейдар Алиев
Как представитель молодого поколения, я понимаю, что высказываться о таких цельных личностях - задача трудная, ответственная и столь же почетная. Мы гордимся великим лидером Гейдаром Алиевым и с неиссякаемым уважением и благоговением чтим его память! Азербайджанский народ никогда не забудет Вас и Ваши неоценимые заслуги!

Тахмасиб Имамалиев
Председатель Студенческой Молодежной Организации Азербайджанского Государственного Педагогического Университета

FARS ŞOVİNİZMİNİN GƏLİNCİK (KUKLA) OYUNU

KİV-lərdə bu yaxınlarda Türkiyə xarici işlər naziri, sayın Hakan Fidanın Tehran rejiminin xarici işlər naziri Abdullahiyanla görüşündə Türkiyənin və Tehran rejiminin “Quranı müdafiə etmək haqqında” razılığa gəldikləri barədə qısa məlumat dərc edilmişdi. Bu məlumat ilk baxışda adi və əhəmiyyətsiz, xarici işlər nazirləri arasında mövzu olaraq, müzakirə edilib, razılıq əldə edilməsi üçün, hətta gülünc görünür. Məlumdur ki, İsveçin NATO-ya üzvlüyə qəbul olunması məsələsində Türkiyə kürd terrorçularına açıq dəstək verdiyinə görə İsveçin bu təşkilata üzv olmasına veto qoymuşdu. Bu məsələnin Türkiyə və İsveç arasında gərgin müzakirə edildiyi bir vaxtda bir nəfərin Türkiyə səfirliyi yaxınlığında quran kitabını yandırması, təbii ki, təsadüfi olmayıb, Türkiyə-İsveç münasitbətlərinin daha da gərginləşdirilməsi, Türkiyənin bu akta susqun qalacağı halda isə, bundan ərəb ölkələri ilə Türkiyənin münasibətlərinə soyuqluq gətirmək üçün Türk düşmənlərinin öncədən düşünüb, məqsədli şəkildə təşkil etdikləri akt idi. Türkün irili-xırdalı düşmənləri çoxdur. Məsələni bir qədər dərindən qurdalayan olsa, pərdə arxasından rusun, fransızın, erməninin və ya farsın barmağı çıxacaq. İndiki məsələdə Türkiyə-İsveç münasibətlərinin korlanmasında ən çox maraqlı olan bu dörd millət və dövlətdir. Bu aktı türkün hansı düşməninin təşkil etməsinin də elə bir önəmi yoxdur. Əsas məsələ isə bu aktdan kimin və necə sui-istifadə etməsidir.
Birincisi, İsveçdə yandırılan quran kitabı, onu yandıran adamın şəxsi mülkiyyətidir. İsveç dövləti dünyəvi dövlətidir. Beynəlxalq hüquqa, eləcə də İsveç dövlətinin qanunvericiliyinə görə həmin adam hansı kitab və ya digər cansız əşya üzərində sahiblik hüququna malikdirsə, o bunu başqasına sata, bağışlaya, başqalarının sağlamlığına, malına zərər vurmadan onu məhv etmək hüququna malikdir və o bu qanuni hüququndan istifadə edib. Həmin adama, İsveç dövlətinə, İsveç dövləti və beynəlxalq qanunlar baxımından heç kimin, heç bir dövlətin etirazı, iddiası, təpkisi qəbul edilə bilməz. İdeoloji cəhətdən də həmin adama qarşı heç bir iddia irəli sürülə bilməz. Çünki, hər hansı itdeologiyanın daşıyıcısı olmaq, hər kəsin şəxsi işi, şəxsi hüququ olub, hər kəs, hər gün özünün qəbul etdiyi ideologiyanı istədiyi qədər dəyişə bilər. Hansısa ideologiyanı qəbul etmək, heç kəsə ömürlük onun daşıyıcısı olmaq öhdəliyi qoyula bilməz.
Türkiyənin “Quranı qorumaq” kimi fanatik və mücərrəd bir məsələyə qoşulması başa düşüləndir. Hələ Osmanlı dövlətində ərəblərin yaratdığı islam dini rəsmi dövlət ideologiyası statusu daşımış, bu günün Türkiyəsində əhalinin mütləq əksəriyyəti bu və ya digər dərəcədə islam dininin daşıyıcısıdır. Türkiyənin Prezidenti başda olmaqla, dövlət piramidasının məmurları da islam dininin daşıyıcılarıdır. Osmanlı dövləti islam dəyərlərini və islamın müqəddəs sayılan məkanlarını, habelə hansı dövlətdə yaşamasından asılı olmayaraq müsəlman millətləri, başqa dinin daşıyıcıları olan millətlərin, dövlətlərin zorakılığından, işğalından, təpkilərindən daim bütün imkanları çərçivəsində qorumuş, bu gün də bu işi davam etdirməkdədir. Bu baxımdan bu gün Türkiyənin Xarici İşlər Nazirinin “Quranı qorumaq” haqqında kimlərləsə, bu məsələni müzakirə etməsi tamamilə təbii haldır. Təəccüblü və gülünc görünən məsələ Tehranın şovinist fars molla faşizminin “Quranı qorumaq” sevdasına düşməsidir. Əslində isə bunda təəccüb ediləsi heç nə yoxdur. Öz mütəfəkkirlərinin etiraf etdiyi kimi, hiyləgərlikləri hələ ana bətnində formalaşan ermənilərin Ağdamdan alınacaq ərzaq mallarından imtina edərək, ərzağın hökmən Ermənistandan, həm də məhz Laçın yolu ilə gətirilməsini tələb edərək, bütün dünyaya, Bakının onları “acından öldürərək”, “soyqırımına” məruz qoyduğu “iddia” etməklə, bütün dünyanın, o cümlədən Ermənistanın da Azərbaycanın ərazisi olduğunu etiraf edib, ən azı rəsmən qəbul etdikləri Qarabağ torpaqlarımızı de fakto Ermənistan ərazilərinə qatmaq istəyən şovinist erməni faşizmi ilə siam ekizi olan şovinist fars molla-faşist hakimiyyəti “Quranın müdafiəsinə” marağında bir çox məqsədlər güdür.
Birincisi, Quran fars milləti və fars dövləti üçün bir parça kağız olmaqla, heç bir mənəvi dəyərə malik deyil.
İkincisi, Quran fars milli şovinizmi və şovinist fars molla-faşizmi üçün fars şovinizminin başqa millətlər üzərində hökmüranlığını, hegemonluğunu təmin etmək, başqa millətləri assimilyasiya edərək özlərinin ərazi, əhali, iqtisadi-ictimai baxımdan nəhəng millətə çevrilməsi üçün vasitədir. Lap elə ingilislərin Amerikanı işğal etmək istədikləri zaman hindulara bəzəkli şüşələr verərək əvəzində onlardan qızıl aldıqları kimi.
Üçüncüsü, farsların islama və islamın ideoloji əsası olan Qurana əsil, həqiqi münasibəti, dəyərli milli alim xanımlardan olan Yasəmən xanım Qaraqoyunlunun şovinist fars sosioloqu Əli Şəriətinin “əsərlərindən” etdiyi seçmələrdən birmənalı olaraq aydın olur. Əli Şəriəti yazır; Sasani imperiyasını ərəblər yendikdən sonra ərəblərə qarşı mübarizə aparmaq üçün biz Şübiyyə təşkilatı yaratdıq. Biz ərəbsiz islam yaratdıq. Biz islamı ərəbin əlindən aldıq. Biz Peyğəmbər və sünnəyə əsaslanan islam deyil – İmamətə əsaslanan islam modeli qurduq. İmamət Hz.Əlinin oğlu Hüseyinlə, Sasani kralı Yəzdigardin qızı (milliyyətcə fars – Ş.Q.) Şəhrəbanunun izdivacından doğulan Zeynalabdinin nəslini əsas alan bir sistemdir. Şiə ərəb dünyası ilə İran (fars – Ş.Q.) dünyasını ayıran NET (qəti – Ş.Q.) sərhəddir. Biz İranda hökmüranlıq etmiş (651-ci ildən 1925-ci ilədək, 1274 il – Ş.Q.) türk xanədanını kriter olaraq almırıq. Dövlətin başında duran sülalənin etnik kökəncə kim olması önəmli deyil, önəmli olan bu sülalənin iranlılığa (farsçılığa – Ş.Q.) İranın ruhuna (fars milli ruhuna – Ş.Q.) İran ideologiyasına (fars milli ideologiyasına – Ş.Q.) xidmət etməsidir. Önəmli olan İran dövlətçiliyinin (fars milli dövlətçiliyinin – Ş.Q.) İran ruhunda (fars milli ruhunda – Ş.Q.) davam etməsidir. O İran ki, öz torpaqlarında yunan, ərəb, türk, Avropa mədəniyyətlərini sındırıb, əridib yox etmişdir. O İranlı ruh (fars milli ruhu – Ş.Q.) ki, türk Sultan Mahmud Qəznəviyə sarayında fars dilində yazan 700 şairə maaş bağlatdırmışdır. O ruh ki, Səlcuqları fars dilini Samanilərdən ödənc alıb bütün dünyaya yaydırmağa məhkum etmişdir. O ruh ki, türkləri fars dilini evrənsəl dilə çevirməyə sövq etmişdir.
İndi isə fars milləti və Tehranın şovinist fars molla-faşizmi üçün, islamın, quranın nə olduğuna şovinist fars sosioloqu Əli Şəriətinin öz sözləri əsasında baxaq. Farslar ərəblərə məğlub olduqdan sonra Şubiyyə təşkilatı yaradıb, Məhəmməd peyğəmbərin nəvəsi, imam Əlinin oğlu Hüseynin, fars Yəzdigərdin qızı Şəhrəbanudan olan oğlu Zeynalabdinə əsaslanan ŞİƏLİK təriqəti yaratmışlar. Eynilə ermənilərin xristianlığın Qriqorianlıq təriqətini yaratdığı kimi. Yəni, islamın müəllifi ərəb Məhəmməddən imtina edərək imamətə, yəni, fars əsilli Zeynalabdinə əsaslanan bir din təriqəti yaratdıqları halda, istər-istəməz, labüd olaraq, Məhəmmədin yaratdığı və sünnəyə əsaslanan islamın nəzəri əsası, konstitusiyası olan qurandan da imtina etmiş olurlar. Onlar bunu ermənisayağı, birbaşa deyil, “Biz ərəbsiz islam yaratdıq, biz islamı ərəbin əlindən aldıq”, kimi diplomatik ifadə ilə, üçtüörtülü etiraf edirlər.
Bundan sonra isə “Şiə ərəb dünyası ilə İran (fars) dünyasını ayıran NET bir sərhəddir”, ifadəsilə isə şiəliyin islam dini ideologiyası deyil, fars milli ideologiyası olduğunu, onun ərəb milli ideologiyasına, yəni, islama zidd eyni zamanda da, şiəliyin sünnə ilə NET sərhədd olması ilə şiəliyin islam dini olmadığını da ortaya qoyur. Bu cəhət isə ermənilərin erməni milli ideologiyası olaraq yaratdıqları Qriqorianlığı xristianlıq adlandıraraq özlərinə başqa milli ərazilərdə dövlət qurub, özgə ərazilərini işğal edərək böyük millətə və böyük dövlətə çevrilmək üçün xristian həmrəyliyi əsasında xristian millətlərin resurslarından istifadə etdiyi kimi farsların da şiəliyi islam dini ideologiyası kimi qələmə verməkdə məqsədləri müsəlman millətlərin həmrəyliyindən öz milli maraqlarını həyata keçirməkdə israrlı olmasıdır. Bu Tehranın şovinist fars molla-faşizminin bütün praktiki əməllərində özünü çox aydın göstərir. Tehranın şovinist fars rejimi mehtərbaşı Rza Palaninin və onun oğlu Məhəmmədrza Palaninin hakimiyyəti, istərsə də şovinist fars molla-faşizmi dövründə bir müsəlman milləti və dövləti ilə səmimi, mehriban, milli və dövlətlərarası münasibətlərə malik olmayıb. Onların hər iki rejimi dövründə bütün səmimi münasibətləri, əlaqələri ancaq xristian dövlətləri ilə olub və hazırda da belədir.
Palanilər dövründə və molla-faşizmi dövründə də Tehran hakimiyyəti müsəlman ərəb dövlətlərinə və Türkiyəyə qarşı barışmaz düşmən münasibətində olub və hazırda da belədir. 1925-ci ildə türk Qacar xanədanını xristian ingilislərin köməyilə hərbi çevriliş edərək hakimiyyətdən salıb, hakimiyyəti ələ alan Palaniləri, mollalar fransızların və rusların köməyi ilə taxtdan salıb, Palanilərin 1935-ci ildən bəri İran adlandırdıqları Qacar yurdunda türk mənliyinə aid olan nə varsa, hamısını, o cümlədən dilini, təhsilini, mətbuatını, mədəniyyətini ən sərt qaydalarda qadağan edib, türklərin tarix boyu sıx, toplum halında yaşadıqları ərazilərdə süni olaraq fəlakətli ekoloji, iqtisadi, hüquqi şərait yaradaraq onları öz yurdlarından didərgin salmaqla, ən elementar şəxsi, milli hüquqlarını tələb edənləri edam etməklə türk milli mənliyini yox etməyə çalışırlar. Son otuz ildə Şimali Azərbaycan Respublikasının ərazilərinin işğal edib xarabazarlığa çevrilməsində, müsəlman, həm də 64 ədəd şiə məscidlərinin dağıdılaraq, yarıuçuq qalanlarında donuz saxlanılmasında, İrəvanda türk milli üslubunda tikilən şiə məcidinin, fars milli üslubunda yenidən qurulmasına ermənilərə əsas yardımçı, şovinist fars molla faşizmi olmuşdur. Bu gün də Zəngəzur dəhlizinin açılıb Azərbaycanın Naxçıvan bölgəsilə birgə düşmən mühasirəsindən çıxmasını ən çox israrla əngəlləyən farslardır. Artıq səkkiz ildən çoxdur ki, müsəlman ərəb ölkələrində böyük hərbi qruplaşmalar yaradıb ərəblərin xristian düşmənlərindən çox müsəlman ərəbləri öldürənlər də, müsəlman olduqlarını iddia edən farslardır. Tarix boyu türk milli ərazisi, türk yurdu olmuş İrəvan xanlığının ərazilərini ermənilərin bu gün Ermənistan adlandırdığı kimi, fars şovinizminin də 1274 il, bu gün İran adlandırdıqları türk yurdunda hökmüranlıq etmiş türk xanədanını kriter olaraq almadıqlarının səbəbi də, milli şüuru olmayan türk sultanları və şahlarına hiylə yaltaqlıq edib, ermənilər kimi öz məqsədlərinə çatmaq üçün qadınlarını onların döşəyinə çevirən farsların, Sultan Mahmud Qəznəviyə fars dilində yazan 700 şairə maaş bağlatdırmaları, Səlcuqları fars dilini bütün dünyaya yaydırmağa məhkum etmələri, türkləri, fars dilini evrənsəl dilə çevirməyə sövq edə bilmələrindən damaqlarında dad qalıb. Bu gün Türkiyə dövlətinin rəhbərlərinin çox hissəsinin islam dininin daşıyıcısı olduğundan sui-istifadə edərək, Məhəmmədi, onun islamını, quranını qəbul etməyib, onun yaratdığı islama, Qurana və müsəlman ərəblərin özünə belə düşmənçilik edən şiə farslar, “Quranın müdafiəsi” bəhanəsilə fars molla-faşizmi bu gün beynəlxalq münaisbətlərin önəmli fiqurlarından və türk dünyasının ikinci Atatürkü olan Ərdoğanın “sirr küpü” Hakan Fidanla danışıqlarda “Quranın birgə müdafiəsi” haqqında razılıq əldə etdiklərini elan etməklə bir neçə məqsədi təqib edir.
Birincisi, Türkiyə və türkləri bu gün dünyanın aparıcı gücü və Türkiyənin müttəfiqi olan xristian Qərblə düşmən etmək. İkincisi, isə Məhəmmədin yaratdığı islamın daşıyıcıları olub, Quranı müqəddəs kitabı kimi qəbul edən və Türkiyə ilə isti münasibətləri olan müsəlman ölkələrinə özlərini “Quranı birgə müdafiə haqqında razılıq” şüarı altında bu ölkələrə “İslamın bayraqdarı” rolunda sırımaq məqsədi daşıyır. Üçüncüsü isə, fars hakimiyyətinin hər hansı bir formada saxlanılması və mollaların öz şəxsi təhlükəsizliklərinə təminat verilməsi barədə Qərblə apardıqları gizli danışıqlarda bəhanə olaraq, Qərbin bala nökərçəsi Rza Palaninin dili ilə elan etdiyi “İran qonşu dövlətlərlə münasibətlərini yaxşılaşdırmalıdır” şərtini yerinə yetirdikləri görüntüsü yaratmaqla, əllərini gücləndirməyi hədəfləyirlər. Tehran rejiminin xarici işlər naziri, həmin Abdullahiyan bu günlərdə elan etmişdir ki, müsəlman ölkələri Danimarka və İsveçdən alınan mallara embarqo qoymaq fikrindədir. Əslində isə nəinki sanksiyalar tətbiq edilib, embarqo qoymaq, son 100 ildə milyonlarla müsəlman türkü, ərəbi öldürüb, bu gün də bu cinayətlərini davam edən şovinist fars faşizminə qarşı cihad elan edib, “müsəlman çuluna” bürünmüş fars faşizmini məhv etmək müsəlman dövlətlərinin ən müqəddəs və təxirəsalınmaz işi olmalıdır. Hiyləgər farslar isə türkləri, ərəbləri və başqa müsəlmanları xristianlarla düşmən edib, çarpışdırıb zəiflətməklə “müsəlman çulunda”, onlara ağalıq etməyi hədəfləyir.
Fars şovinizminin cavabını verməyib, ona güzəştə getdikcə onlar qarşısındakıları axmaq hesab edərək daim azğınlaşır. Təkcə Türkiyə və Azərbaycan deyil, bütün türk dövlətləri Tehran rejimi ilə münasibətlərə aid hər hansı bir danışıqlarda ilkin, zəruri şərt olaraq İran adlandırılan ölkədə türk dilinin rəsmi dövlət dili statusu, orada yaşayan 86 milyon əhalinin 60 milyonunu təşkil etməklə, öz milli ərazilərində yaşayan türklərin təhsil sisteminin bütün dərəcələrində türk dilində təhsil olmasının, türk mədəniyyətinin bütün sahələrinin dövlət büdcəsindən və şəxsi mənbələrdən maliyyələşdirilərək fəaliyyətinin və təbliğinin tam azadlığının, eləcə də türk dilində televiziya, radio, qəzetlər, jurnallar, kitablar, elektron mətbuat vasitələrinin tam azad mövcudluğunun təmin edilməsi qoyulmalıdır. Tehran rejimi bu məsələləri tam həll etməyənə qədər onunla bütün münasibətlər minimum diplomatik həddə dondurulmalıdır. Daha bəsdir, yetər. Türk düşmənlərinin gəlincik oyunlarının qarşısında, türk milli hüquqları və milli varlığının qorunması bütün beynəlxlaq münasibətlərdə danışıqların əsas özülü olmalıdır. Çünki artıq dünya fars şovinizminin xatırladığı dünya deyil. Artıq türkün yeni dil açan körpələrindən tutmuş, rəhbərlərinə qədər “Bakı-Təbriz-Ankara, biz hara farslar hara?”, məntiqi, hər bir türkün varlığına hopub. Türk millətinin taleyinə nur saçacaq TURAN adlı günəş, artıq üfüqdə görünməkdədir. Bu nurun fars və erməni şovinizminin gözünü əbədi kor edəcəyi labüddür.

Şapur Qasimi
17.08.2023
+99455 522-36-15

Elməddin BEHBUD

Ya"Yerablur", ya da "Qobustan" həbsxanası

Serebrenitsa soyqırımı zamanı 8000-dən çox mülki insan, uşaq, qadın qətlə yetirilib. Avropa dövlətləri nəinki mülki bosniyalıları mühafizə etmək üçün ora getməyə səfərbər olmayıb, əksinə, kütləvi qətliamdan bir qədər əvvəl 400 nəfər Niderland hərbiçi ərazini tərk edərək soyqırım üçün açıq şəkildə şərait yaradıb.
Xocalı şəhəri 1991-ci ilin oktyabr ayından etibarən Ermənistanın faşist silahlı dəstələrinin blokadasında olub. Ancaq Avropa dövlətləri Xocalıya gedərək minlərlə körpə, qadın yaşlı insanı mühafizə etməyi ağıllarından da keçirməyiblər. Buna görə də (digər səbəblər bu mövzuya aid deyil) 1992-ci ilin fevralında ermənilər xocalılara sırf milli mənsubiyyəti səbəbindən divan tutdu, soyqırım törətdi.
İndi Azərbaycan 30 illik işğala, onlarla kütləvi qətliama baxmayaraq ermənilərə qisas hissi ilə yanaşmır və içərisində yüzlərlə cinayətkarın olmasına baxmayaraq separatçıların girovluğunda olan insanlara hər cür humanitar yardım göstərməyə, onların ehtiyaclarını qarşılamağa hazır olduğunu bildirir. Hətta Ermənistanın qanunsuz olaraq separatçıları bəsləməsinə də bu mərhələdə göz yumaraq rəsmi İrəvanın göndərdiyi humanitar yüklərə Ağdam-Xankəndi yolunun açıq olduğunu elan edib. Ermənilər isə kənar təsirlərlə bundan imtina edirlər. Əgər məqsəd Qarabağdakı erməni əhaliyə humanitar yardım etməkdirsə bunun maşrutu nə səbəbə qarşıdurmaya gətirib çıxarmalıdır?!
30 illik işğal dövründə bir azərbaycanlının pozulmuş hüquqlarına görə Ermənistan sərhəddinə getməyən, hələ də öz doğma yurduna ayaq basa bilməyən qərbi azərbaycanlılara görə Ermənistana qarşı bircə hədələyici tvit paylaşmayan Avropa İttifaqına üzv dövlətlərin Ermənistandakı səfirlikləri indi nədənsə "humanitar yardım" şousunda xüsusi canfəşanlıqla iştirak edirlər. Özü də avropalı diplomatların can-başla müşahidə etdiyi TIR-ların aid olduğu “Spayka” şirkəti 44 günlük müharibə zamanı Gürcüstan üzərindən Ermənistana hərbi yük daşıyıb.
Təbii ki, bu məsələdə ermənilərin və onların avropalı quyqurbulayanlarının məqsədləri Laçın SBM-də təxribat törətmək, Azərbaycanın beynəlxalq imicini korlamaq və manipulyasiya ilə məşğul olmaqdır.
Xankəndidə toy keçirən, kafe və klublarda əylənən, süfrə arxasında müxtəlif pozalarda çəkdirdikləri cürbəcür fotoları sosial şəbəkələrdə paylaşan ermənilər humanitar problemlərinin olmadığını göstərirlər.
Deməli, Xankəndi və ətraf ərazilərdə hazırda bir problem var: Azərbaycanın azsaylı erməni vətəndaşlarını qanunsuz silahlı dəstələrinin, separatçıların girovluğundan azad olunması. Əminəm ki, Azərbaycan dövlətinin siyasi iradəsi ərazimizdə qanunsuz fəaliyyətlərə legitimlik qazandırılması cəhdlərini qətiyyətlə və sonadək rədd edəcək və qısa müddət sonra Xankəndidəki hərbi xuntanı ya "Yerablura", ya da "Qobustan" həbsxanasına göndərəcək.

Heydər Əliyevin gənc tərəfdarları – milli qurtuluşun fədailəri!

Bu gün Milli Qurtuluş Günüdür!

Yaxın keçmişimiz qızıl səhifələrindən olan bu günə gələn yola Milli Ordunun ehtiyatda olan Baş Leytenantı Müştəba Əliyev işıq salır.
Onu da qeyd edək ki, M.Əliyev Azərbaycanın ən gərgin ictimai-siyasi dövrünü əhatə edən həmin vaxtlarda Heydər Əliyev ideyalarını müdafiə edən azsaylı gənclərdən olub. Müştəba Əliyev həmin dövrü belə xatırlayır:
Böyük dövlət adamı Heydər Əliyevin SSRİ- Siyasi Bürosunda istefa verdikdən sonra onun doğma vətəninə qayıtması Azərbaycanda başlanan Azadlıq hərəkatına qoşulması o vaxtki qul təfəkkürlü rəhbərləri narahat edirdi. Gənclik isə iki hissəyə ayrılmışdı.
1) Azərbaycanı müstəqilliyə yalnız meydan eyforiyasında olan təcürbəsiz siyasətçilərin aparacağına inan gənclik.
2) Azərbaycanı müstəqilliyə Heydər Əliyevin aparacağına inan gənclik.
Etiraf etmək lazımdır ki, Heydər Əliyevə inan gəncliyin siyasi lideri o dövrdə 19 yaşlı gənc və çılğın siyasətçi hazırda Milli Məclisdə təmsil olunan millət vəkili Sadiq Qurbanov idi. Onun siyasi fəaliyyətinin ən fəal dövrü məhz ümmumilli lider Heydər Əliyevə qarşı süni şəkildə yönəldilmiş yaş senzi mitinqlərin təşkil olunmasından başlayır. Mən də bir gənc kimi həmin mintiqlərin təşkil olunmasında iştirak etmişəm. 1992-ci ilin yaz aylarında təşkil olunan ilk mintiqlərdə təxminən iki yüzə yaxın adam iştirak edirdi, bunların böyük əksəriyyətini Sadiq Qurbanovun BDU-dən başqa təhsil ocaqlarında və əhalinin müxtəlif təbəqələrindən cəlb etdiyi tələbələr idi. Yaxşı xatırlayıram mintinqdə bir neçə ziyalının çıxışından sonra gənclər adından çıxış etmək üçün söz BDU-nin tələbəsi Sadiq Qurbanova verildi.
Təxminən 10 dəqiqəlik çıxışını o zaman Heydər Əliyevə yönəlik süni maniələrdən danışdı. Respulikamızdakı ictimai-siyasi vəziyyətin ağır olmasından, xalqımızın və dövlətimizin nicat yolunun yalnız Heydər Əliyev olduğundan söylədi. Heydər Əliyevin müdafiəsinə həsr edilmiş ilk mitinq həm də yaddaşımdan heç bir zaman çıxmayacaq iz buraxdı. Belə ki, tribunada Heydər Əliyevə həsr olunmuş plakatın bir tərəfini mitinqin sonunadək mən saxladım. Mitinqdən sonra Sadiq Qurbanov gəncləri N.Nərimanov metrostansiyası yanında Elektrotexnika İnstitutuna toplaşmağı məsləhət bildi. Biz gənclər hər gün Elektrotexnika İnstitutunda yığışmaqla S. Qurbanovdan məsləhətlər almağa başladıq.

Sadiq Qurbanovun ətrafına yığışan gənclərə ilk məsləhəti o oldu ki, növbəti mitinqlərə çoxlu sayda insanları, ilk növbədə isə Heydər Əliyevi sevən fəal tələbə gəncləri cəlb etmək lazımdır ki, tədbirlərdə daha çox insanlar iştirak etsinlər. Biz də təhsil aldığımız ali məktəbdə və ətrafımızda olan gənclərlə apardığımız iş nətəcəsində növbəti mitinqlərdə ora yığılan iştirakçıların sayı dəfələrlə artmaqla geniş bir kütlə halını aldı.
Onu da qeyd edim ki, həmin vaxtı Azərbaycan Respublikası Prezidentinin səlahiyyətlərini Yaqub Məmmədov icra edirdi. Yaş senzi haqqında qanunu isə Ayaz Mütəllibov qəbul etmişdi. Bundan sonra 14 may 1992-ci il tarixində bir günlük hakimiyyətə qayıdan Ayaz Mütəllibov və ya sonradan hakmiyyəti zəbt edən AXC-Müsavat cütlüyünün də Heydər Əliyevə qarşı münasibəti dəyişmədi. Nəticədə Azərbaycanın müstəqilliyinin Heydər Əliyevin siyasətində görən gənclər daha da siyasi fəaliyyətdə fəal olmağa başladılar. Tam əminliklə deyə bilərəm ki, yaş senzinə qarşı mitinqlərin təşkili, tələbə gənclərin cəlb olunması, iştirakçıların sayının tədbirdən-tədbirə çoxalması birbaşa Sadiq Qurbanovun müstəsna xidmətinin nəticəsi idi.
Həmin vaxtları gənclərin mitinqlərə cəlb etmək çox çətin vəzəfə idi. Ayaz Mütəllibov, Yaqub Məmmədov nə də AXC-Müsavat hökuməti Heydər Əliyevə həsr olunmuş mitinqlərin keçirilməsinə icazə vermirdi və fəal iştirakçıları cəzalandırır, onları həbs edir və oxuduqları ali məktəblərdən qovurdular. Belə bir halda məhz Sadiq Qurbanovun başına gəldi. Ümummilli lider H. Əliyevin təbliğatını apardığına, mitinqlərin təşkilindəki fəallığına görə BDU-nin rəhbərliyi tərəfində daim təzyiqlərə məruz qalırdı. O isə bütün bunlara dözərək, öz əqidəsindən heç bir zaman dönmədi. Sonrakı mərhələdə isə YAP Gənclər Birliyinin və fəal gənclərdən ibarət Gənclər Şurasının yaranması ideyasını Sadiq Qurbanov irəli sürdü. Bunun üçün Respublikamızın ali məktəblərimizin tələbələrinin və digər gənclərimizin iştirakı ilə bir neçə dəfə yığıncaqlar keçirildi. Bu yığıncaqların keçirilməsi belə böyük əks səda doğurdu. Yaxşı yadımdadır ki, yığıncaqların birində AXC-Müsavat üzlərindən olan iki nəfər tələbə içəri daxil oldu və YAP Gənclər Birliyinin yaranmasını Sovet komsomol təşkilatına bənzətdi və belə bir təşkilatın hansı səbəbdən yaranması ideyasına açıqlıq gətirilməsini istədilər. Onda Sadiq Qurbanov onlara geniş izahat verdi. Onlar S.Qurbanovun arqumentləri qarşısında aciz qaldılar. Onların fikri əslində Gənclər Təşkilatının iclası pozmaq və bu təşkilatın yaranmasını ləngitmək idi. Hər iki gənci mən yaxından tanıyırdım. Paradoksal olsa da sonralar o gənclərin biri hökumətdə yüksək vəzifə tutdu.

Dəfələrlə keçirilən yığıncaqlardan sonra YAP Nizamnaməsinə uyğun olaraq YAP Gənclər Təşkilatının yaranması qərara alındı. Nəticədə 26 may 1993-cü il tarixdə Elektrotexnika İnstitutunun akt zalında Respublikamızın ali məktəblərinin və YAP-ın gənc fəallarının iştirakı ilə yığıncaq işinə başladı. Akt zalı tam dolduğundan tədbirdə iştirak etmək istəyən onlarla tələbə İnstitutun qarşısında və koridorlarda qaldı. Nəticədə yığıncaq başladı və yığıncağın sədri Sadiq Qurbanov və yığıncağın katibi isə mən seçildim. YAP İdarə Heyətinin üzvü Hacıbala Abutalıbov da yığıncaqda iştirak edirdi. 2 saatadək davam edən iclasdan sonra 35 nəfərdən ibarət Mərkəzi Şura və 11 nəfərdən ibarət İdarə Heyəti seçildi. Açıq səsvermə ilə Qurbanov YAP Gənclər Birliyinin sədri seçildi. Həmin yığıncağın protokolu yazıldı. YAP Gənclər Birliyinin yaranması haqqında məlumat isə mənim adımla (imzamla) Yeni Azərbaycan qəzetinin 3 iyun 1993-cü il tarixli 9 saylı buraxılışında çap olundu. Məlumatın qəzetdə çap olunması Respublikamızda geniş əks-səda doğurdu və bundan sonra YAP sıralarına gənclərin axını başladı.
1993-cü ilin yay ayından Azərbaycan Milli ordusuna həqiqi hərbi xidmətə getdiyim üçün YAP Gənclər Təşkilatında fəaliyyətimi davam etdirə bilmədim.
Bu gün Milli Qurtuluş günü müasir Azərbaycan tarixinin bir parçası olan bu hadisələri düzgün qiymətləndirmək hər birimizin vəfa borcudur. İndi komfortlu kabinetlərdə Heydər Əliyevçi olan bəzi məmurlar bu yolda özlərini hər cür risqə atan fədəkar insanların fəaliyyətini qiymətləndirmək onların uzaqgörənliyini dəyərləndirməlidirlər. Tarix göstərdi ki, Azərbaycanın aydın gələcəyini, müstəqlliyinin ərazi bütövlüyünün Heydər Əliyev siyasi dühasının parlaq qələbəsində görən gənclik yanılmayıb.
Milli Qurtuluşumuz mübarək olsun!

BALA PƏHLƏVİNİN BAŞI KİMİN NOXTASINDADIR?

İsrail parlamentinin 32 deputatının Güney Azərbaycanla bağlı ölkənin Xarici İşlər Nazirliyinə müraciəti çulunun rəngindən asılı olmayaraq türk millətinin ən qatı düşmənlərindən biri olan şovinist fars faşizminin bütün nümayəndələrinin, o cümlədən 1925-ci ildə ingilislərin vasitəsilə hərbi çevriliş edərək, Qacar türk yurduna sahibləndikdən sonra, orada 1274 il ərzində hökmüranlıq etmiş türklərə qarşı 53 il ərzində vəhşi terror və qətliamlar törətmiş Rza Mehtərbaşının özü və oğlu xislətli nəvəsi, ingilislərin ABŞ-da “ehtiyat texniki hissə” kimi bəsləyib saxladığı şovinist fars faşizminin tipik nümayəndəsi olan, bala nökərcə Rza Pəhvəlinin üzündəki “demokrat” pərdəsini cırdı. Bir neçə ay öncə bu gün onun babası Mehtarbaşının 1935-ci ildən başlayaraq Qacar türk yurdunu İran adlandırmasından istifadə edərək, bu coğrafiyada torpağın əsil sahibləri olub, ölkə əhalisinin 60 faizini təşkil edən TÜRKLƏRİN rəğbətini qazanmaq məqsədilə mətbuata,-“İranda Azərbaycanlılara hörmət edilməlidir”,-demişdi. Bu ifadə, ölkənin tarixinə, əhalisinin etnik və say tərkibinə, bu etniklərin ölkənin həyatında roluna, eləcə də, ölkədə sayı 10-12 milyondan çox olmayan, lakin 1274 il onları qoynunda bəsləyən türklərə xəyanət etmək sayəsində bu coğrafiyada yaşayan 11 (on bir) millətin boğazına ilan kimi sarılıb, onları adi insan və milli hüquqlarından məhrub edib, ən vəhşi üsullarla assimilyasiyaya məruz qoymasını bilməyənlərə və xəbəri olub bilmək istəməyənlərə demokratik bir adamın türk millətinə qarşı Tehranın şovinist fars molla rejiminin törətdiyi cinayətlərə qarşı etiraz kimi görünə bilər. Yəni bu ifadə ilə bala Pəhləvi bu gün İran adlanan coğrafiyanın türklər və qismən (Ərəbistan səhrasının bir hissəsi) ərəblərə məxsus olan milli ərazilərini fars milli əraziləri elan edərək, öz milli ərazilərində yaşayan bu millətləri fars milli dövlətçiliyinin əsarəti altında saxlamaq iddiasını ortaya qoyur. Bunu isə ancaq mütləqiyyət idarəsi üsulu ilə etmək olar.
Qərb, əsasən də ABŞ bu coğrafiyada ərəblərin, xüsusilə də türklərin öz milli ərazilərində müstəqil milli dövlətini qurmasını qətiyyən istəmir. Bunun ən əsas səbəbi də, bu ölkədə türklərin öz milli torpaqlarında müstəqil dövlət qurması halında bütövlükdə türk dünyasının quru ərazilərinin Vahid Türk Ərazisi olaraq bütövləşməsidir. ABŞ isə bunun əksinə olaraq İraqda qurduğu kürd dövlətinin ərazisini zolaq halında Cənubi Azərbaycan, Suriya ərazisinə uzatmaqla Türkiyənin Şimali Azərbaycan və Orta Asiya türklərindən coğrafi cəhətdən ayıraraq türkləri millət və dövlət olaraq birləşib, bütövləşməyə qoymayaraq, onları parçalanmış halda əsarətdə saxlamağı hədəfləyirlər.
Bu həm də onu hakimiyyət başına gətirmək istəyənlərin onun anasının türkəsilli olmasını vurğulayaraq bundan irəli gələn türk milli təəssübkeşliyi, eləcə də atasının və babasının türklərə qarşı törətdikləri, bugünkü Tehranın şovinist fars molla rejiminin törətdiyi cinayət və qətliamlardan geri qalmayan cinayətlərinə görə peşimançılıq və xəcalət hissindən doğan bir yanaşma kimi görünə bilər. Onun İsrail knessetinin 32 üzvünün Cənubi Azərbaycan türklərinin tapdalanan insan və milli hüquqlarının beynəlxalq norma və qanunlara uyğun olaraq qorunmasına yardım edilməsi amacı ilə Xarici İşlər Nazirliyinə müraciət etməsinə göstərdiyi reaksiya və İsrail parlament üzvlərinin öz müraciətini dərhal geri götürməsi bir çox məsələləri çox dəqiq aydınlaşdırdı.
Rza Pəhləvi bu müraciəti İranın ərazi bütövlüyünə qarşı atılan addım olaraq qəbulolunmaz hərəkət kimi dəyərləndirib. Qəribə olan həm də burasıdır ki, o bu müraciətin İranın bu günkü hakimiyyətinin maraqlarına uyğun olduğunu iddia edib.
Birincisi, bala Pəhləvi faşist babasının 1935-ci ildə qacar türk yurdunu İran adlandırmasının məqsəd və səbəbini çox yaxşı bilir. Yəni, İran sözü nə ərazi adı, nə də millət adı deyil. İran termininin mövcudluğu Hind-Avropa dilləri qruplarından biri olan farsdilli dil qrupuna verilən addan başlanır. 1935-ci ildə Qacar yurdunun türk milli ərazisi olduğunu bütün dünyaya, o cümlədən türklərə unutdurmaq, insanların zehnində bu ərazinin fars milli ərazisi olması haqqında saxta fikirin süni yolla formalaşdırılmasına yönələn mənhus bir tədbirdir. Belə ki, bu gün İran dedikdə, bu məsələlərin tarixini bilməyənlərdə fars milli torpaqlarında qurulub, mövcud olan fars dövləti kimi qavranılır. Bu günə şüar şəklində, lakin reallıqları əks etdirməyən dekorativ beynəlxalq hüquq normaları beynəlxalq güc mərkəzlərinə bu şüarlardan sui-istifadə edərək beynəlxalq müstəvidə bütün məsələlri cəngəllik qanunları əsasında zor tətbiqi vasitəsilə obyektiv və ədalətli şəkildə yox, məhz öz maraqları çərçivəsində həll edirlər. Tarixdə, bu günümüzdə buna istənilən sayda nümunələr, faktlar mövcuddur. Elə son 200 ildə Şimali Azərbaycan türk torpaqlarının rus imperiyası tərəfindən başqa millətlərə peşkəş edilməsi, bu ərazilərdə təkcə min illər boyunca mövcud olan türk milli maddi, mədəni abidələrinin deyil, eləcə də türk milli mənliyinə son qoyulmasını, son 100 ildə Cənubi Azərbaycanda şovinist fars faşizminin türk milli mənliyinə son qoyulması üçün əməllərində şovinist rus faşizmindən daha mənhus əməllərə rəvac verməsini göstərmək olar. İsrail knessetinin 32 üzvünün Cənubi Azərbaycan türklərinin özünün doğma ərazilərində şəxsi və milli hüquqlarının qorunmasına yönəli müraciətinə cavab olaraq bu müraciətin “İran dövlətinin sərhədlərinin pozulması” olaraq beynəlxalq normalara zidd olduğunu deməsi, əslində Qacar Türk yurdunda qanunsuz olaraq qurulmuş şovinist fars hakimiyyətinin qorunması məqsədini güdüb, nə demokratiya, nə də anasının türk əsilli olmasından, doğan hiss olmayıb, onun ata-babası kimi şovinist fars faşizminin tipik, qatı nümayəndəsi olduğunu ortaya qoyur.
Bala Pəhləvi,-“Bu gün mən Yerusəlimdəki dostlarımıza özümün və həmvətənlərimin narahatlığını bildirdim”,-deyərək, həm də İsrail dövlətinin məsələyə aydınlıq gətirməsini, İran-İsrail xalqları arasındakı dostluğa kölgə salan bu hərəkət barədə açıqlama verməsini xahiş edib.
O “özümün və həmvətənlərimin” deməklə özünün “vacib, ölkə üçün məsuliyyət daşıyan bir şəxs” və bu gün İran adlanan ərazinin isə fars milli ərazisi, farsların vətəni təsəvvürünü yaratmaqla bərabər, özünü bütün ölkə əhalisini, ən azı bütün farsları təmsil edən persona olaraq təqdim edir. Hansı ki, bu ölkənin 86 milyon əhalisinin 60 milyonunu təşkil edən türklər, sayı 3-4 milyonla hesablanan kürdlər, bəluclar, ərəblər öz müstəqil dövlətlərini yaratmaqla şovinist fars faşizminin əsarətindən xilas olmaqla israrlıdırlar.
İkincisi, onun İsrail dövlətinin bu məsələyə aydınlıq gətirməsini istəməsi Qərbin, xüsusilə ABŞ-ın xüsusi xidmət orqanlarının onu hakimiyyət başına gətirəcəkləri barədə ona ciddi vədlər verildiyindən xəbər verir. Bunu həm də onun, bu məsələnin “İran-İsrail xalqları arasındakı dostluğa kölgə salan hərəkət” adlandırması da, özünü artıq dövlət başçısı olaraq gördüyünü sübut edir.
Bala Pəhləvinin bu bəyanatından sonra İsrail parlamentinin üzvlərinin öz təklifini geri götürməsi də bir çox məsələləri aydınladır.
Belə ki, Tehranın molla rejiminin İsrail dövlətini yer üzündən siləcəyi ilə hədələməsi, Qərbin, o cümlədən ABŞ-ın karbohidrogenlərə tələbatının əsas təminatçısı, dünya ağalığı müstəvisində onun hərbi, iqtisadi, siyasi prosseslərdə strateji “bostanı” olan ərəb ölkələrində böyük hərbi birləşmələr yaradıb bu bölgələrdə daim hərbi toqquşmalar, siyasi sabitsizlik yaradıb, nəinki ABŞ-ın, bütövlükdə Qərbin bu regionda maraqlarına, hətta mövcudluğuna belə ciddi təhlükə yaratmaqla bərabər, üstəlik nüvə silahı əldə etməsinin bir addımlığında olması, “ərəb məhəlləsində” ABŞ-ın forpostu olan İsrailin Azərbaycan və Türkiyə ilə isti münasibətlərin qurulmasında mühüm rol oynadı. Buna baxmayaraq heç kimi, heç bir dövləti, heç bir milləti, bütövlükdə hətta özünün məxsus olduğu fars millətini belə rəsmən təmsil etməyib, sıravi ABŞ vətəndaşı olan bala Pəhləvinin “xahişi” ilə İsrailin parlamentinin 32 üzvünün imzaladığı obyektiv, ədalətli, fərdi və milli hüquqların beynəlxalq hüquq normalarının bütün müddəalarına uyğun olan müraciətinin operativ olaraq geri götürülməsi göstərir ki, Tehranın molla rejimini aradan götürərək, yerinə bala nökərçəsi Pəhləvini gətirməklə Qacar Türk yurdunu təkcə türklər üçün deyil, həm də bu coğrafiyada yaşayan 11 millətin nümayəndələri üçün xalqlar həbsxanası olaraq saxlamaqla, ABŞ bu ölkəni öz müstəmləkəsinə çevirmək məqsədində ciddi və qərarlıdır. Digər tərəfdən bu günlərdə Tehran rejiminin müxtəlif dövlətlərin bayraqları altında neft və digər yüklər daşıyan ABŞ-a məxsus gəmiləri həbs etməsi ABŞ, İsrail və Tehranın molla rejiminin qarşıdurması deyil, prosesin dünya ağalığı iddiasında olan beynəlxalq güclərin arasında gedən mübarizənin bir hissəsi olduğunu sərgiləyir. Çünki, Tehran rejimi tək və özbaşına ABŞ və İsraillə, əslində isə istər iqtisadi, istərsə də hərbi cəhətdən dünyanın ən böyük gücü olan NATO ilə özünü labüd məhvə aparan belə bir qarşıdurmaya getməyə cürət edə bilməzdi. Əgər biz dünya ağalığı iddiasında olan dünya güclərinin bu strateji mübarizəsinin digər seqmentlərinin Suriya, Ukrayna və Qarabağdakı proseslər olduğunu nəzərə alsaq dünya güclərinin hər birinin bütün mübarizə seqmentlərində proseslərin gedişini hansı istiqamətə yönəltməyə israrla cəhd edəcəyini düzgün proqnozlaşdıraraq Türk milli, o cümlədən, Azərbaycan maraqlarının etibarlı qorunması üçün vaxtında gücümüz çatan real tədbirlər hazırlayıb, reallaşdıra bilərik.
May ayının 14-də Türkiyədə keçirilən seçkilərdə də dünya gücləri arasında gedən mübarizə və onların Türk Milli Birliyinə, ümumiyyətlə türk millətinin müstəqilliyinə olan münasibətlərinin xarakteri özünü çox aydın biruzə verdi. Belə ki, son iyirmi ildə Türkiyənin iqtisadi, texniki cəhətdən güclənməsi, SSRİ-nin xarabalıqları üzərində şərti azad olan Türk dövlətlərinin dünya iqtisadiyyatında əhəmiyyətli amilə çevrilməsi, Türkiyənin və digər Türk dövlətlərinin öz milli maraqlarına uyğun iqtisadi, texniki, hərbi siyasət yeritməsi cəhdləri artıq təkcə dünya ağalığı iddiasında olan gücləri deyil, bütün türk düşmənlərini hərəkətə gətirmişdir. Türkiyədəki seçkilərdə türk düşmənlərinin bu günə türk dünyasının lideri olan Ərdoğanı hakimiyyətdən uzaqlaşdırmaqla, eyni zamanda Türk dövlətlərinin lokomotivi olan Türkiyəni, süni surətdə yaradıb idarə etdikləri “altılıq” vasitəsilə ələ keçirib, artıq bütün dünyada alovlanmağa başlayan Türk Milli Oyanışı prosesini qapamaqla bütün dünya türklərini parçalanmış halda, əsarətdə saxlamağı hədəfləyirlər.
Bu gün İran adlandırılan Qacar Türk yurdunda Qərbin şovinist fars faşizminin qatı nümayəndəsi Bala Pəhləvini hakimiyyətə gətirmək hədəfi də dünya güclərinin və erməni, fars kimi türk düşmənlərinin ümumi niyyətlərinin tərkib hissəsidir.

Şapur Qasimi
19.05.2023
+99455 522-36-15

İqor Korotçenkodan maraqlı təklif

“Milli müdafiə” jurnalının baş redaktoru, tanınmış rusiyalı hərbi ekspert İqor Korotçenkonun sözlərinə görə, Ermənistana qarşı dərhal bu cavab tədbirləri görülməlidir:

1. Rusiyanın hakimiyyət dəhlizlərindən beynəlxalq erməni lobbisinin təsir agentləri təmizlənməlidir – onlar xarici siyasətlə bağlı qərarların qəbulu prosesinə dağıdıcı təsir göstərmək imkanından məhrum edilməlidir;

2. Rusiya və Ermənistan arasında ticari-iqtisadi münasibətlər dünya qiymətlərinə keçməlidir – Rusiyanın enerji daşıyıcılarının (qaz) tədarükü heç bir endirim və üstünlüklər olmadan həyata keçirilməlidir;

3. Ermənistanın kişi vətəndaşları üçün Rusiya vətəndaşlığını almaq şərti Rusiya Silahlı Qüvvələri ilə ən azı 2 il müddətinə müvafiq müqavilə bağlamaq yolu ilə “xüsusi əməliyyat zonası”nda rus bölmələrinin tərkibində döyüş əməliyyatlarında məcburi iştirak olmalıdır;

4. Rusiya ərazisində nasist əməkdaşı Qaregin Njdenin xatirəsini əbədiləşdirmək cəhdləri ilə bağlı hər hansı ictimai hərəkət Rusiya Federasiyası Cinayət Məcəlləsinin nasizmin reabilitasiyası maddəsi ilə cinayət işlərinin başlanmasına səbəb olmalıdır.

QƏRB «İRAN»DA NƏ ETMƏK İSTƏYİR?

«Hürriyyət» qəzetinin 28.02.2023-cü il sayında Ramazan Siracoğlu bu gün İran adlanan ölkədə baş verən prosseslər üçün ortaya cavabı düzgün tapılması çox önəmli olan iki mühüm sual qoyub, – «İran müxalifəti keçid hökuməti» formalaşdıra bilər?» «Və yaxud» sabiq şahzadə Reza Pəhləvi siyasi müxalifətin başçısı olmaq iqtidarındadır?»
Müəllif orada gedən prosesin ən əsas və maraqlı cəhətini ifadə edən sualı çox dəqiqliklə müəyyən edib, bu prosesin reallıqları barədə xeyli faktları oxucuya təqdim etsə də, prosesin reallıqlarını təsvir etməklə kifayətlənərək, sonda da ortaya özü qoyduğu bu suallara cavab tapmayaraq, nəticənin nə olacağını gələcəyin göstərəcəyini bildirir. Əlbəttə ki, proseslər başa çatdıqda onun təkcə nəticələri deyil, bu proseslərin başlamasına start verib, sonadək arxa planda duraraq onu yönləndirənlər, onların məqsədləri və s. məsələlərə aid, bu gün gizlində olan faktların xeyli hissəsi ortada olacaq. Lakin əsas məsələ bu gün göz qabağında məlum olan faktları təhlil edib, onun sabahkı inkişaf istiqamətini düzgün müəyyən edərək, bu ölkədə türk dövlətinin bərpa edilməsi, ən azından isə Güney Azərbaycanın, hansı siyasi rejim qurulmasından asılı olmayaraq şovinist fars faşizminin əsarətindən xilas edilməsi üçün güneyli Türk Milli Azadlıq Mübarizlərinin fəaliyyətinin hansı istiqamətdə, məzmunda və formada qurulmalı olduğunun düzgün proqnozlaşdırılmasıdır. Bu həm də, bu məsələdə birbaşa maraqlı olan ayrılıqda Türkiyə, Azərbaycan və Türkmənistanın, bütövlükdə isə Türk Dövlətləri Təşkilatının öz müttəfiqləri ilə birlikdə bu ölkənin əhalisinin 60 milyona qədərini təşkil edib, ölkə ərazisinin ən böyük hissəsinin sahibi olan türk millətinin əsarətdən xilas edilməsi üçün gedən proseslərə nə vaxt, hansı vasitələrlə təsir etməli, hətta lazım olduğu anda qətiyyətlə müdaxilə etməyə hazır olması üçün zəruridir.
Ölkədə molla rejiminə qarşı etirazların başlanmasının ilk günlərindən prosesin əsas təşkilatçısının ABŞ olduğu həm mollalara, həm də məlumatları düzgün təhlil edərək, nəticə çıxaran hər bir adama məlum idi. Molla rejiminə qarşı başlanan etirazların ilk bir neçə günü hamı bunu əhalinin molla rejiminin 44 il ərzində bütün əhaliyə qarşı törətdiyi cinayətlərin təbii nəticəsi kimi qəbul edirdi. Bu həqiqətən də 44 il ərzində əhalinin molla rejiminə qarşı yığılan nifrətinin bir anda püskürməsi idi. Lakin bu vəhşi rejimin bu prosesə ehtiyatla yanaşması prosesin arxasında rejimin qorxaraq, ehtiyat etdiyi bir gücün dayandığından soraq verirdi. Çox tezliklə hakimiyyətə türk əsilli, keçmiş prezidentliyə namizədin gələcəyi xəbərinin yayılmasından və Güney Azərbaycan türklərinin buna ciddi və müsbət reaksiya verməməsindən sonra, ingilislərin vasitəsilə qanunsuz hərbi çevriliş nəticəsində hakimiyyətə gələrək 53 il ərzində bu ölkədə yaşayan millətlərə, o cümlədən türklərə, xüsusilə Güney Azərbaycan türklərinə qarşı vəhşi kütləvi cinayətlər törətmiş mehtərbaşı Rzanın nəvəsi, Məhəmməd Rzanın, oğlu, ABŞ-da yaşayaraq cinayətkar babasının təkcə adını deyil, ata-babasından fars şovinizmini, türkə düşmənçiliyini genetik olaraq daşıyan Rza Pəhləvinin hakimiyyətə ən real namizəd olaraq mətbuatda yayımlanması, bu proseslərin kimlərin idarə etməsi və hansı məqsədləri təqib etmələrini ortaya qoydu. Son 97 il ərzində beynəlxalq milli və insan hüquqlarının ən iyrənc üsullarla, vəhşicəsinə tapdalayan şahlıq və molla rejiminin yetkililərinə nəinki təpki göstərmək, hətta onları məzəmmət etmək, irad tutmağı ağlına belə gətirməyən, Avropa və ABŞ tərəfindən idarə olunan beynəlxalq təşkilatlar birdən-birə bu ölkədə insan hüquqlarının pozulduğunu dilə gətirməyə başladılar. Məsələ isə çox sadədir.
1925-78-ci illər arasında şovinist fars faşizminin tipik nümayəndələri olan ata-bala Rza Mehtərbaşı və Məhəmmədrza Pəhləvilərin və onların türk millətinə, həm də Rus imperiyasına qarşı mübarizədə öz ağaları olan ingilislərin ölkədə törətdikləri saysız hesabsız cinayətlərindən cana doymuş xalqın onlara olan nifrətindən istifadə edərək bu ölkəni ingilislərin nəzarətindən çıxarıb, mollaları hakimiyyətə gətirməklə öz nəzarəti, himayəsi altına alan Rusiyanın, SSRİ-nin dağılmasından düzgün nəticə çıxararaq mütərəqqi iqtisadi-ictimai quruluş qurub sürətlə inkişaf etmək əvəzinə, Rusiyanı bütün istiqamətlərdə tənəzzülə sürükləyən yol tutmaqla son dərəcə zəiflədilməsindən sonra belə, zorla SSRİ-ni bərpa etmək iddiasına düşüb, Ukraynaya hücum etdikdən sonra Rusiyanın məğlubiyyətinin qaçılmaz olduğu məlum olduqdan sonra ingilislər orta şərqdə onların iqtisadi, siyasi maraqlarına ciddi təhlükə olan şovinist fars molla faşizmini aradan götürməklə bərabər, bu coğrafiyada Rusiyanın da mövqelərini çox ciddi zəiflətməyi hədəfləyirlər. Avropa birliyi ölkələrini, Rusiyanı, Çini, nə də İngilislərə – ABŞ cütlüyünü bu ölkədə on bir millətin milli, fərdi hüquqlarının vəhşicəsinə pozulması deyil, ilk növbədə öz iqtisadi, siyasi maraqlarının təmin edilməsi, o cümlədən türk millətinin birləşib bütövləşərək güclənməsinin qarşısının alınması düşündürür. Məhz bu məqsədlərinin reallaşdırılması üçün ABŞ-da bəsləyib, yetişdirdikləri Rza Pəhləvini molla rejiminin zülmündən cana doyan müxtəlif millətlərin nümayəndələrinin, xüsusilə bu ölkənin əsil sahibləri olan türklərin stresdən çıxmamış, isti-isti boğazına ilan kimi sarımaq istəyirlər. Məhz bu məqsədlə ata-babasından da hiyləgər, şovinist fars faşisti olan bala Pəhləvini onun ata-babasının 53 il ərzində törətdikləri geniş miqyaslı dəhşətli cinayətlərini gündəmə gətirə biləcək, onun özünün şovinist fars faşisti olduğunu aşkarlayacaq sualların verilməsindən belə qoruyaraq, onu cəmiyyətə demokrat çulunda sırımağa çalışırlar.
Rza Pəhləvinin molla rejiminə qarşı olan müxtəlif yönlü müxalifət qüvvələrini vahid cəbhədə birləşdirə, ölkədə postmolla rejimi dövrü üçün «keçid hökuməti» formalaşdıra biləcək fiqur kimi ictimaiyyətə sırımaq cəhdləri Qərbin bütün hallarda bu gün İran adlanan ölkədə çulunun rəngini dəyişmiş şovinist fars faşizmini hakimiyyətdə saxlamaqda iddialı olduğunu sübut edir. «Keçid hökuməti» məsələsinə gəldikdə isə molla rejiminin heç bir halda hakimiyyət başında qala bilməyəcəyi, həm molla rejimi yetkililərinə, həm də başqalarına məlum olduğundan. Tehran rejiminin mənbələrindən, özlərinə toxunulmazlıq təminatı almaq üçün mollaların nümayəndələrinin ABŞ, Britaniya, Fransa və Rusiyanın məxfi nümayəndələri ilə gizli danışıqlar apardıqları barədə qeyri-rəsmi məlumatlar gəlməkdədir. Rza Pəhləvinin liderliyi ilə «koalisiyalı keçid hökuməti» adı ilə ingilislərin planına uyğun «demokratik Pəhləvi rejiminin» qurulmasına liberal münasibət bəsləyən qüvvələrdən ibarət komanda formalaşdırmaqla molla rejimini əvəzləmək, bu baş tutmadığı halda ABŞ-ın İraqa müdaxiləsini burada təkrar edərək bu «müvəqqəti hökuməti» uzun müddətə bu ölkə əhalisinin, xüsusilə türklərin boğazına dar ağacının kəndiri kimi keçirməyi hədəfləyən ingilislərin, ABŞ-Britaniya cütlüyünün ortaya atdığı təklifdir.
Ramazan Siracoğlunun sadaladığı, xaricdə yaşayan və Rza Pəhləvinin hakimiyyətə gətirilməsinə ən müxtəlif mövqe sərgiləyən ayrı-ayrı insanlara gəldikdə, bu kontingentdə müxtəlif millətə, savada, milli şüura və s. malik olan insanların mövcudluğu təbii haldır. Birincisi, bu adamlar hansısa siyasi qüvvəni təmsil edən adamlar deyil. İkincisi isə, 98 il ərzində öz dilindən, mədəniyyətindən zorla məhrum edilib, beyinlərinə ancaq şovinist fars nağılları yeridilməklə formalaşdırılan, öz şəxsi və milli hüquqlarını hansı üsul idarə şəraitində əldə edib, qoruya biləcəyini bilməyib, son 44 il ərzində davam edən molla rejiminin ancaq dəhşətlərindən yaxa qurtarmaq haqqında düşünən insanların mütləq əksəriyyəti gələcək rejimin onlara nə gətirəcəyi barədə deyil, nəyin bahasına olursa-olsun, ancaq mövcud rejimin pəncəsindən qurtarmağa çalışırlar.
Milli hüquqlarının təmin edilməsi haqqında düşünən siyasi qüvvələrin təmsilçiləri olan türk, kürd, bəluc, ərəb milli azadlıq hərəkatlarının nümayəndələrinin heç biri Münhen konfransına dəvət edilməyib Rza Pəhləvinin ümumi «müxalifət lideri» simasında dəvət edilməsi, konfransda İran adlanan coğrafiyada yaşayan 11 millətin milli və şəxsi hüquqlarının qorunması yox, molla rejiminin əvəzlənməsinin müzakirə mövzusu olması, Qərbin bu ölkədə öz nüfuz dairəsində olub, qərbin maraqlarına loyal münasibət bəsləyən Rza Pəhləvi kimi şovinist fars faşistini hakimiyyətə gətirmək məqsədini sübut edir. Anası farslaşmış türk olan Rza Pəhləvinin, Siracoğlunun dediyi kimi «sümüklərinin iliklərinə qədər paniranis olması» da çox mətləblərdən xəbər verir. Bu gün İran deyilən 11 (on bir) millətin yaşadığı ölkədə milli torpağı olmayıb, öz milli ərazilərində yaşayan 60 milyona yaxın türkü, xeyli sayda ərəbi, bəlucu və s. millətləri öz əsarəti altında saxlayan fars şovinizminin «paniranizmi», bu ölkənin aborigenləri olan millətləri 10-12 milyon farsın əsarətində saxlanılması deməkdir. Belə ki, İran sözü ərazi, dövlət, millət adı olmayıb, Hind-Avropa dil qrupundan biri olan «fars dili qrupuna» verilən şərti addır. Rza Pəhləvi məhz buna görə, öz müsahibələrində bu ölkədə yaşayan millətlərin milli hüquqlarının təmin edilməsi və vətəndaş hüquqlarının hansı iqtisadi-ictimai quruluşa aid mexanizmlər vasitəsilə qorunacağı barədə susur. Məhz bu susqunluq onun ölkədə yaratmaq istədiyi və bu gün «demokratiya» şuarı altında onun və ağalarının gizlətməyə çalışdığı şovinist fars faşizmi qurmaq iddiasını büruzə verir. Onun İtaliya televiziyasına verdiyi müsahibəsində «İranın təcili olaraq Rusiyadan uzaqlaşmasının, İsrail ilə münasibətlərinin normalaşmasına nail olmasının, nüvə proqramından birdəfəlik əl çəkməsinin və qonşu dövlətlərlə dinc yanaşı yaşamaq prinsipinə riayət etməsinin son dərəcə vacib olduğunu», bildirməsi, Qərbin tələbləri ilə yüz faiz üst-üstə düşməklə, onun kimin namizədi olduğunu sübut edir. Elə Kavə Şahruzun, «bu mübarizəni Reza Pəhləvisiz də aparmaq imkansızdır», sözlərinin də tərcüməsi, bu mübarizəni Qərbin, ilk növbədə ABŞ-ın dəstəyi olmadan aparmağın imkansız olması deməkdir.
Rza Pəhləvinin Avropa dövlətlərinə İranın beynəlxalq banklarda dondurulmuş hesabının hazırkı müxalifətə (əslində isə şəxsən özünün ixtiyarına – Ş.Q.) və İran xalqının istifadəsinə verilməsi kimi populist, mücərrəd, şüar məzmunlu müraciətinin isə, ağalarının Azərbaycana təklifi ilə eyni məzmunu olub bir neçə sual yaradır. Avropalılar Bavariyalılara, Basklara, Kataloniyalılara, İrlandiyalılara onların öz milli torpaqlarında öz müqəddəratını təyin etmək hüququ tanımadıqları və heç vaxt, heç bir halda tanımaq istəmədikləri halda başqa ölkələrdən daşıyıb Qarabağa gətirdikləri bir ovuc terrorçu erməniyə «öz müqəddəratını təyin etmək» hüququnun tanımasını tələb etməsi, Rza Pəhləvinin təklifi ilə eyni olması da onun başının kimin noxtasında olduğunu dəqiq sərgiləyir.
Birincisi, son bu 44 il ərzində babasının və atasının “İranı” və xalqı talayıb ABŞ və Avropadakı banklara yığdığı yüzlərlə milyardların İran xalqının istifadəsinə verilməsini niyə heç vaxt, hətta bu gün də təklif və tələb etməyib və etmir də? Xoyda zəlzələdən zərər çəkən əhaliyə “İranın” dövlət yetkililərinin heç bir kömək göstərməməsi, Azərbaycan Respublikası və Türkiyənin Xoydakı zəlzələdən zərər çəkənlərə yardım etmək təklifindən imtina etməsini dilə gətirməməsi belə bir yana, xalqdan, o cümlədən Xoy şəhəri sakinlərindən, ata-babasının talan edib, bu gün onun özünün gen-bol istifadə etdiyi milyardların heç olmasa kiçik bir hissəsini NİYƏ Xoy əhalisinin istifadəsinə vermir?
Qısası “İranda” türk dövləti bərpa edilməsə, hansı əsillinin hakimiyyətə gətirilməsindən asılı olmayaraq, türk millətinin milli və şəxsi hüquqlarının təmin edilməsi imkansızdır. Buna görə də öz milli torpaqlarında müstəqil milli dövlətini qurmaq istəyən bütün millətlər hər hansı bir paniranizm, demokratiya şüarlarına inanıb, sonda əsarətdə qalmasını istəmirsə, fars hakimiyyətinə qarşı birləşərək təşkilatlanıb, ümumi düşmənə və onların havadarlarına qarşı qəti mübarizə aparmalıdır.

Şapur Qasimi
05.03.2023
+99455 522-36-15
"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
10 mart2023

ABŞ-da mühakimə edilən erməni terrorçuları dövlətin himayəsində.

Erməni terrorçusu Yanıkyanın Ermənistan dövləti tərəfindən himayə edilərək ordu qəbristanlığında dəfn edilməsinə etiraz edən şəhid diplomat Bahadır Demirin həyat yoldaşı Sina Baydurun 2 il sonra ABŞ prezidentlərinin 24 apreldə gerçəkləşən ən-ənəvi müraciətlərində adıçəkilən ölkənin dövlət başçısının soyqırım ifadəsini işlətməsi keçmiş səfirin etirazına səbəb olmuşdur.
Bundan sonra şəhid diplomat Bahadır Demirin həyat yoldaşı Sina Baydur (Demir) "Soyqırım “ ifadəsini işlədən ABŞ Prezidentinə açıq məktubla müraciət etdi. Sina Baydurun şəxsi həyatı ilə bağlı söylədiyi Bahadır və mən yeni evlənmişdik. O, 30 yaşında mən isə 26 yaşındaydım. Bir səhər onu yola saldım və sonra morqda soyuq paslanmayan polad bir masanın üzərində güllə dolu cəsədi ilə qarşılaşdım- bu fikirləri həyacansız oxumaq mümkün deyil.
Səməd Vəkilov,
Hüquqşünas

Hörmətli Co Bayden!
Mən Türkiyə Cümhuriyyəti Los Angeles Başkonsulun müavini vəzifəsini daşımış Bahadır Dəmirin dul qalmış həyat yoldaşıyam. Həyat yoldaşım 27 yanvar 1973-cü ildə Santa Barbarada erməni əsilli Amerikalı Qurgen Yanıkyan tərəfindən öldürüldü. Bahadır Dəmir və Başkonsul Mehmet Baydar hər ikisi bu sui-qəsdin qurbanı oldular. Bunlar, 1982-ci ildə Los Angeles Başkonsulu Kemal Arıkan və Boston Fəxri Başkonsulu Orhan Gündüzün də aralarında olduğu Amerikan torpaqlarında ermənilər tərəfindən öldürülən dörd Türk diplomatından ilkisidir.
Bahadır və mən yeni evlənmişdik. O, 30 yaşında mən isə 26 yaşındaydım. Bir səhər onu yola saldım və sonra morqda soyuq paslanmayan polad bir masanın üzərində güllə dolu cəsədi ilə qarşılaşdım.
Kaliforniya Əyaləti Santa Barbara Yüksək Maəhkəməsi , Q.Yanikianı ömürlük azadlıqdan məhrum etdi. Ancaq daha sonra 1984-cü ildə , eyni zamanda etnik bir erməni olan keçmiş Kaliforniya Valisi George Deukmejian, Q.Yanikianı serbəst buraxdı. Yaralanmaya yönəlik haqarət təqib edildi və Yanikyanın nəşi Ermenistana göndərildi və orada onu bir dövlət qəhrəmanı kimi dəfn edildi. Amerikan topraqlarında erməni terroru qurbanlarına yönəlik digər həqarətlər davam etdi. Bu il Los Angeles Əyalet hakiminin şərti azadlığa buraxılma qərarı verməsinin ardından Başkonsul Kemal Arıkana sui-qəsd etmiş Hampig Sassounian, vali Gavin Newsomun qərarına etiraz etməməyi ilə nəticələndi. Bundan sonra ABŞ höküməti onu federal cinayət suçlamasıyla yargılamamayı seçmiş gibi görünüyor. Böylece bir Türk diplomatı öldüren bir başka Ermeni terörist daha serbest kalır.
Sonra 24 aprel açıqlamanız gəldi, Hörmətli Prezident, Soyqırım cinayətinin işlənildiyini elan edərək tarixin ziddiyyətlərini və eyni zamanda münaqişlərdə öldürülən Osmanlı müsəlmanlarının həyatını tamamən görməzdən gələrək hadisəni belə səciyələndirməyinizlə daha çox insanın qəlbini qırdınız.
İstanbul Amerikan Kız Kolleci məzunuyam və uzun illər ABŞ-da işləmkdən zövq aldım. Ancaq ifadəniz Amerikan tərsi haqqında öyrəndiyim hər şeylə ziddiyət təşkil edirdi ədalət mühakiməsi hər kəs üçün hüquq bərabərliyinin təminatı olmalıdır.
Ofisinizin həqiqətə söykənən bir açıqlama verməsi üçün əsla çox gec deyildir. Lütfən ABŞ Yerevandakı Erməni İnqilab Federasiyası arxivlərinə xalqın çıxış imkanlarını təşviq edin. "Lütfən mühakimə zamanı Türk və Erməni olmaqla hər iki topluma da ədalətlə davranın. Bu, dostca yanaşmanın təməl prinsipidir. Bahadır, Yanikyanın gülələri ilə öldürülməmiş olsaydı müdafiə ediləcəyi bir şey var idisə o həqiqət ola bilərdi”

Hörmətlə: Mələk Sina Baydur,
4 may 2021-ci il

ARTIQ «TƏRTƏR-2»-YƏ START VERİLİB

Ölkədə 1988-ci ilin noyabrında başlayıb, 1991-ci ildə SSRİ-nin çökməsi ilə nəticələnən hadisələr yaşlı nəslin çoxlarının yadındadır. O zaman bir tərəfdən imperiyanın dağılmasının nəticəsi olaraq bütün milli respublikalarda imperiya sahiblərinin zorla Moskvaya tabe edilərək, əvvəlcədən düşünülmüş şəkildə iqtisadi strukturlarını da hörümçək toru kimi toxumaqla Rusiyadan asılı vəziyyətə saldığından, Azərbaycanın iqtisadi sistemi də onun fəaliyyətini təmin edən mənbələrlə qarşılıqlı əlaqələrinin kəsilməsi səbəbindən iflicləşib məhvə məhkum oldu. Bu amil təkcə sadə vətəndaşlar deyil, ölkənin ziyalı, məmur təbəqəsinin ən azı, adi məişət səviyyəsində mövcudluğunu da real təhlükə qarşısında qoymaqla bərabər, həm kütlə, həm də ölkənin hüquqi, inzibati və s. sistemlərində müdhiş bir xaos və anarxiya mühiti yaratdı. Ölkənin bu vəziyyətindən sui-istifadə edərək hakimiyyəti ələ keçirmək istəyən müxtəlif, başqa yeni yaranmış milli respublikaları, o cümlədən də xüsusilə Azərbaycanı imperiyanın əsarətində, heç olmasa öz orbitində saxlamağa çalışan Rusiyanın dəstəklədiyi qüvvələrin arasında gedən sərt, kəskin mübarizə ilə yanaşı Rusiya-Ermənistan-İran triosunun birbaşa iştirakından əlavə Avropa və ABŞ-ın Azərbaycana tətbiq etdiyi 907-ci düzəliş qəbilindən olan təpkiləri şəraitində ölkə əhalisinin əmək qabiliyyətinə malik olan əhalisinin 70-80 faizi, iş tapıb, pul qazanaraq özlərinin, həm də Azərbaycanda qalan yaxınlarının mövcudluğunu təmin etmək məqsədilə Rusiyaya üz tutdular. O zaman Rusiyada hakimiyyət başında olan Yeltsinin və onun ətrafının şəxsən H.Əliyevə qarşı son dərəcə mənfi məxsi münasibəti, eləcə də Rusiyada 150 ildən bəri Rusiyanın bütün hakimiyyət və s. strukturlarına hoparaq vahid sistemdə birləşmiş ermənilərin ruslarla birgə Azərbaycanlılara qarşı apardıqları təbliğatla bərabər, polisin, OMON-un türk respublikalarından gələnlərə, xüsusilə Azərbaycanlılara qarşı tez-tez həyata keçirdikləri cəza tədbirləri şəraitində, qarlı-şaxtalı Rusiya iqlimində yaşamaq üçün heç bir şəraiti olmayan yerlərdə qalmaqla, bazarlarda meyvə, paltar satan, hətta küçələri süpürən azərbaycanlı, vaxtilə Azərbaycanda elmi fəaliyyətlə məşğul olan alimlərə, müxtəlif orta səviyyəli vəzifələrdə çalışmış məmurlara rast gəlmək adi hala çevrilmişdi. Çox zaman insanın ağlına belə gətirə bilməyəcəyi əzablara sinə gərib, o dövrdən bəri, bu günədək orada iqtisadi və s. sahələrdə yerləşə bilmiş Azərbaycan vətəndaşlarının sayı iki milyon nəfər civarındadır. Bu insanların hamısı Rusiyada işləyib yaşaya bilmələri üçün müxtəlif yollarla həm də Rusiya vətəndaşlığı ala bilmişlər. Ukraynanı bir neçə gün ərzində işğal və ram edərək, əsarətə alacağını düşünərək, 2022-ci ilin, fevral ayının 24-də Ukraynaya qarşı işğalçı müharibəyə başlayan Rusiya bu ölkənin rəhbərliyi ilə müxtəlif millətlərdən ibarət Ukrayna vətəndaşlarının monolit birliyi və həmrəyliyinə əsaslanan işğalçılara qarşı qəhrəmanlığı, inadlı müqaviməti nəticəsində ciddi uğursuzluqlara düçar olaraq çoxlu hərbi texnika və peşəkar canlı hərbi qüvvə itirdikdən, eləcə də bütün dünya ölkələri və dünya ictimaiyyəti tərəfindən müxtəlif xarakterli, Ukraynaya hərbi, humanitar yardım, ictimai rəy təpkiləri, habelə Rusiyaya qarşı çoxsaylı sanksiyaların tətbiqi ilə üzləşdikdən sonra ölkə daxilində özünün etnik dayağı olan rusları özünə qarşı çevirməmək məqsədi ilə öz döyüşkənliyi ilə seçilən türk xalqları olan buryatları və s. ilə birlikdə çeçenləri də hərbi səfərbərliyə cəlb etdi. Müasir hərbi hazırlığa malik olmayıb ön cəbhəyə göndərilən və məhv edilən rusiya hərbiçilərinin sayı yüz minə çatdıqda is dövlətdən narazılığı artıq partlayış həddində qərarlaşan Rusiya ictimaiyyətinin qəzəbini bir qədər neytrallaşdırmaq məqsədilə Rusiya hökuməti ölkədə fəaliyyət göstərib, Rusiya vətəndaşlığı olmayan əmək miqrantlarını belə müxtəlif məcburi və maraqlandırma yolları vasitəsilə Ukrayna cəbhəsinə real ölümə göndərməkdədir. Təbii ki, Rusiyanın işğalçı müharibədə qalib gələcəyi halda, Rusiyanın növbəti işğal obyektinin onların öz doğma vətəninin olacağını bilən bu insanların mütləq əksəriyyəti Rusiyanın bu imperialist iddialarının qurbanı olmamaq üçün öz vətənlərinə qayıdırlar. Bu kontingentin Rusiyadan çıxa bilməməsi üçün Rusiya özünün həm yerüstü, həm də hava sərhədlərində imkanı olan bütün maneə və qadağaları qoyub. Ara-sıra bu maneə və qadağalardan yayına bilənlər öz vətənlərinə qayıdıb ailələrinə qovuşur. Onların bir hissəsi də doğma Azərbaycana qayıdıb gələn Azərbaycan vətəndaşlarıdır. Bir müddət öncə millət vəkillərinin bəziləri, səhv etmirəmsə Fazil Mustafa, Razi Nurullayev və s. də haqlı olaraq Rusiyada yaşayan soydaşlarımıza Ukrayna ilə müharibəyə getməyib, vətənə qayıtmaları barədə çağırışlar da səsləndirmişlər. Məzmun və mahiyyət etibarilə bu müraciətlər obyektiv və ədalətli idi. Oxucunun məsələnin mahiyyətini dəqiq və obyektiv dərk edə bilməsi üçün onun bir neçə cəhətini qeyd edək.
Birincisi, bu günə Rusiya və Ukraynada yaşayan soydaşlarımızın birlikdə ümumi sayı 3 (üç) milyon civarındadır. Onların 1 (bir) milyona yaxını sağlam, aktiv əmək qabiliyytli, birinci və ikinci Qarabağ döyüşləri iştirakçıları da daxil olmaqla, hərbi xidmətdə olub, hərbi xidmət hazırlığı olan 50 yaşına qədər Azərbaycan vətəndaşlığı ləğv edilməmiş, lakin əsasən şəxsiyyət vəsiqələrinin, xarici pasportlarının etibarlılıq vaxtı keçmiş kişilərdir. Bunu da qeyd edim ki, onların əksəriyyəti, hətta işləməsələr belə ailələrini dolandıra biləcək, ölkədə müxtəlif iş qurmağa bacarığı və vəsaiti olan insanlardır. Yəni, onlar dövlətə yük olub, dövlətdən ev, maddi təminat, uşaq pulu və s. istəyəcək kontingent də deyil. Bir əhəmiyyətli detal da budur ki, müharibəyə getməkdən yayınıb Rusiyadan, Ukraynadan Avropaya, Türkiyəyə, hətta Azərbaycanın özünə mühacirət edib, əslən Rusiyalı, Ukraynalı vətəndaşları bütün dövlətlər qəbul edib, sığınacaq və maddi yardım da verdiyi halda, Azərbaycanda əslən Azərbaycanlı olub, Azərbaycan vətəndaşlığı ləğv edilməyib, şəxsiyyət vəsiqəsinin və ya xarici pasportunun etibarlılıq müddəti keçmiş vətəndaşlarımızın bu sənədlərinin yenisi ilə əvəzlənməsinə, Azərbaycan Konstitusiyası və ondan irəli gələn bütün qanunların ziddinə olaraq, Daxili İşlər Naziri tərəfindən «MÜHARİBƏ QURTARANA QƏDƏR», yəni, Rusiya-Ukrayna müharibəsinin sonunadək, şifahi olaraq QADAĞA QOYULUB. Bu isə mahiyyəti etibarilə ölkənin genefonduna, eləcə də ölkənin hərbi hazırlığa malik, canlı hərbi potensialının iki yad ölkənin iddiası, mənafeyi, qələbəsi naminə, «TƏRTƏR-1» qətliamından yüzlərlə dəfə genişmiqyaslı QƏTLİAMA MƏHKUM EDİLMƏSİDİR. «TƏRTƏR-1» qətliamında həlak olanların ailə üzvlərinin, insanlıq anlayışına sığmayan vəhşi işgəncələrə məruz qalaraq, ömürlük fiziki və mənəvi cəhətdən şikəst olanların özlərinin və yaxınlarının, həyatının bir hissəsini qanunsuz, ədalətsiz olaraq zindanda keçirənlərin dövlətçiliyimizə qarşı yaranmış nifrətini neytrallaşdırıb xoş, isti münasibətini, məhəbbətini bərpa etmək mümkün olmadığı kimi, «TƏRTƏR-2»-nin də baş verəcək daha dərin və genişmiqyaslı fəsadlı nəticələrinin də aradan götürülməsi mümkün olmayacaq. Bu gün «TƏRTƏR-1»-in dəhşətlərini, ictimai maraqlarımızı özlərinin şəxsi mənafe, maraqlarından, həyatlarının təhlükəsizliyindən üstün tutub, əyninə «kəfən» geyib, ölümdən, zindandan qorxmayaraq ictimailəşdirərək, bu cinayətlərin rəsmən araşdırılmasını reallaşdıran millətsevərlərimiz müəyyən dərəcədə buna nail olsalar da, bir neçə xırda «kilkə» həbs edilib, cinayətin əsas təşkilatçıları olan «akulalar»hələ də azadlıqda hətta vəzifələrin də asudə zəngin həyat sürməkdədirlər.
Bu gün cəmiyyətimiz ölkənin genefondu və hərbi hazırlıqlı, canlı hərbi potensialımızın məhvinə yönəldilmiş bu cinayətkar qərarın həyata keçirilməsinə susaraq onun ləğv edilməsinə nail olmasa, sabah daha böyük və dəhşətli fəlakətlərlə üzləşməyimiz obyektiv reallığa çevrilərək qaçılmaz olacaq. «TƏRTƏR-2» fəlakəti isə, məhz «TƏRTƏR-1» fəlakəti ilə eyni mənbədən, eyni səviyyədə, eyni xəttlə cəmiyyətimizin üstünə şığımaqdadır. Yəni, fəlakət üstümüzə eyni dalğa, eyni koordinatlarla gəldiyi kimi, bir müddətdən sonra, millət çarəsiz durumda, bu cinayətlərin təşkilatçıları, rəhbərləri də «TƏRTƏR-1»-in «akulaları» kimi azad və firavan həyat sürməkdə olacaqlar. 30 ilə yaxındır ki, ölkədə qəribə, heç bir sağlam məntiqə yaramayan bir hal yaranıb. Erməniyə güllə atan igidlərimiz müxtəlif şər, böhtan, əsassız, məntiqsiz müstəntiq, məhkəmə qərarları ilə zindanlara atılaraq çürüdülür, yaralı qazilərimiz övladlarına quru çörək, yaralarını sağaltmağa dərman almaq üçün pul tapmadığından intihar edir. Dövlət büdcəsini milyardlarla dollar məbləğində talayanları tamamilə cəzasız qalaraq asudə firavan həyat sürür, sıravi icraçılar simvolik cəza alaraq, tezliklə əvf olunur. Taladıqları milyardların bir hissəsi özlərinə qaytarılır. 30 il daim bizə qarşı hərbi cinayətlər törətməklə məşğul olan, yurdlarımızı viran qoyan ermənilərə Azərbaycan vətəndaşlığı, şəxsiyyət vəsiqəsi, xarici pasportunu bizdən qəbul etmələri üçün yalvarır, bizə qarşı heç bir cinayət törətməmiş, bizə xəyanət etməmiş, qanları qanımızdan, canları canımızdan olan Azərbaycan vətəndaşlarımıza qanunla, həm də halallıqla onlara məxsus olan etibar müddəti keçmiş sənədlərini dəyişməkdən imtina edirik. Onları labüd məhvə məhkum edərək, cəmiyyətimizi, dövlətçiliyimizi diz çökdürürük.
Biz hara gedirik, daha doğrusu, BİZİ HARA SÜRÜYÜRLƏR? CƏNABLAR! Ortaya çox maraqlı bir sual çıxır. Daxili İşlər Nazirinə belə bir göstəriş vermək hüququ və imkanı olan, Moskvanın və ermənilərin Azərbaycandakı «5-ci kolonunun» rəhbəri Ramiz Mehdiyev və Əli Həsənov və s. kimi, onun avtaba daşıyanları artıq neytrallaşdırılıb. Görəsən, nazirə belə bir müdhiş göstəriş verməyi hansı kolonun, hansı rəhbəri ƏMR edib?
Şapur Qasimi
14.01.2023
+99455 522-36-15