İRAN PARLAMENTİNİN VİTSE-PREZİDENTİ «AZƏRİ» ƏLİ NİKZADA

Son dövrlərdə Azərbaycanın işğalçı Ermənistanı diz çökdürməsini Tehranın şovinist fars rejiminin məmurları və onların avtabadaşıyanları heç cür həzm edə bilmədiyindən qaranlığa hürən tulalar kimi Azərbaycan Respublikasına qarşı yalan və hədyan danışmaqla İran coğrafiyasında olan 52 milyondan çox türkün ayağa qalxması ehtimalından keçirdikləri qorxu hissini gizlətməyə çalışırlar. Bu yöndə öz milli mənliklərini ayaqlar altına atıb fars şovinizminə yaltaqlanan Xameneyi, Rəisi, Rezai, Nikzad kimi Tehran rejimininin piramidasında yüksək vəzifə tutanlardan Amoli, Ocaqnəjad, Ciddi kimi mollalara qədər son dövrdə təkcə Azərbaycanın deyil, son yüz ildə düşdüyü ağır durumdan qurtularaq ayağa durub, ucalmaqda olan TÜRK millətinin əzəmətini kiçiltmək üçün fars şovinist dairələrindən də çox canfəşanlıq edirlər. Bu yazıda mən Əli Nikzadın bir müsahibəsində savadsız kütləyə sırımaq istədiyi bir neçə yalanı oxucuya izah və təqdim edəcəyəm. O öz müsahibəsində deyir; – «Bəzilərinə xitabən deyirəm ki, Amerika və sionizmə güvənən liderlərin taleyini bilmək üçün bir az müasir tarixi oxuyun».

Əli Nikzad, ərəblər Sasani fars dövlətini məğlub edib dünya xəritəsindən sildikdən sonra ərəbləri türk ərənləri məğlub edərək təkcə bu gün İran adlanan ərazidə deyil bir ucu Hindistanda olan imperiya quraraq onu 651-ci ildən 1925-ci ilə qədər, yəni, 1274 il idarə etmişlər. Bu müddət ərzində farslar fars oğlu fars Əli Şəriətinin dediyi kimi «Sultan Mahmud Qəznəviyə sarayında fars dilində yazan 700 şairə maaş bağlatdırmağı, Səlcuqlara fars dilini dünyaya yaydırmaları, türkləri fars dilində ədəbiyyat yaratmağa» və bütün bunları ermənilər kimi öz qadınlarını türklərin altına sərməklə nail olduqları ilə öyünürlər. Bu sənin nökər durduğun farsın uzaq tarixi.
1925-ci ildə də ingilislərin köməyi ilə hərbi çevriliş edib hakimiyyətə gələndən sonra ölkədə türk dilinə qadağa qoyub Qacar Türk dövlətini fars dövlətinə çevirən mehtərbaşı Rza Pəhləvini elə ingilislər də devirib öldürdülər. Onun oğlu Məhəmməd Rza Pəhləvinin də onu hakimiyyətə gətirən amerikalılar həyatına son qoydular. Son 100 ildə fransızlara və ruslara güvənib bir çox millətlərə xüsusilə türk millətinə qarşı böyük cinayətlər törədən fars və erməni faşizmi Azərbaycan dövlətindən layiq olduqları cavabı aldıqdan sonra Moskvaya səfər edib ağalarının daha onları himayə etməyəcəyini bildikdən sonra Amolinin dediyi şirin pişik olduğu məlum oldu. Belə ki, Tehran rejiminin başçıları çaldıqları «şirin quyruğunu tapdalamayın», «şillə yeyər» mahnısını unudub, Azərbaycan dövlətinin rəhbərlərinə izhari-məhəbbət elan etməyə başladılar. Əli Nikzad, bu da sənin yaxın tarixin. Bu günümüzə gəldikdə isə İranda bütün millətlərin nümayəndələri etiraz nümayişlərində Ruhulla Xomeyninin 43 il bundan qabaq yaratdığı molla-faşist rejiminə, Seyid Əli Xameneiyə, Həsən Ruhaniyə, Rəisiyə və s. rejim yetkililərinə «Ölüm» şüarı səsləndirir. Yəni, tarixi oxumağa da, gözlərini açıb bu gününə də baxıb, bundan ibrət götürməyə sənin ehtiyacın var.
Sonra deyirsən ki, – «1992-ci ildən alayarımçıq müstəqillik qazanan qonşumuz 500 illik bir imperiya tarixi olan, orta şərqin ən güclü dövləti İrana nələrsə öyrətməyə çalışır». Birincisi İran coğrafiyasında 500 illik imperiya türk imperiyası olub ki, bu imperiya öz ərazisində yaşayan başqa millətlərin heç birinin dilini, mədəniyyətini qadağan etməyib. Bu türk imperiyası öz qoynunda bəslədiyi fars şovinizminin ona xəyanət edərək ingilislərin köməyilə etdiyi hərbi çevriliş nəticəsində süquta yetib. Tehranın şovinist fars hakimiyyətinin cəmi 96 yaşı var. 96 illik fars dövlətinin gücü də Azərbaycan Respublikası ilə sərhəddə keçirdiyi təlimlərdə öz vertolyotlarını vurması, Ermənistana göndərdiyi texnikanın da heç nəyə yaramadığında məlum oldu. Sonda isə fars dövlətinin «gücü» Azərbaycanın ünvanına hədyan deyən Tehran dövləti rəhbərlərinin Azərbaycan dövləti rəhbərlərinin qarşısında «Məhəmmədin mövludunu» üzünə tutub yaltaqlanması ilə bitdi. Bu TÜRKÜN çox qısa zamanda alayarımçıq müstəqilliyi belə farsın 96 illik dövlətindən güclü dövlətə çevirmək qabliyyətini də sübuta yetirdi. Bu da o anlama gəlir ki, İranın Azərbaycandan, yəni farsın türkdən öyrənəcəyi çox məsələlər var, çünki, dediyin 500 illik imperiya tarixinin birbaşa varisi farslar yox, türklərdir. Daha sonra deyirsən ki, – «Əsla avantürist və macəraçı fikirlərə düşməyin, çünki biz tariximizə və kimliyimizə çox bağlıyıq. Bilin ki, biz azərilər ordusu İslam inqilabının ali rəhbərinin əmrindəyik». Sənin «azərilər ordusu» ifadənə gəlincə isə, belə bir millət heç vaxt olmayıb, indi də mövcud deyil. 1813-28-ci illərdə Rusiya Qacar xanədanını müharibədə məğlub edib Azərbaycan torpaqlarının şimal hissəsini işğal etdikdən sonra Azərbaycan türklərini nifrətlə tatar adlandırmış, 1936-cı ildən isə Rusiya bolşevikləri bu türklərə öz milli mənliyini, kimliyini unutdurmaq məqsədilə onları «azərbaycanlı», yəni «azərbaycanda yaşayan» adlandırmışlar. Lakin şimallı-cənublu Azərbaycan türkləri öz milli kimliyini heç vaxt unutmayıb və öz milli istiqlalı uğrunda gizli-aşkar daim mübarizə aparıb. Hətta Şimali Azərbaycan türkləri 1918-ci ildə Şərqdə ilk Milli-Demokratik Türk Respublikası olan Azərbaycan Demokratik Respublikası qurub. Bu zaman sənin əzizlədiyin İslam Partiyası ermənilərə qoşulub bu respublikaya qarşı vuruşub. Yəqin ki, 1946-cı ildə Seyid Cəfər Pişəvərinin qurduğu Cənubi Azərbaycan Demokratik Respublikasına «müsəlman» farsların xristian ingilislərlə birlikdə qənim kəsildiyini də bilməmiş deyilsən.
1992-ci ildə Şimali Azərbaycan sənin sözünlə ifadə etsək «ala-yarımçıq» müstəqillik qazanaraq düşmənlərin əhatəsində milli dövlət quruculuğu istiqamətində kövrək addımlar atdığı dövrdə fars şovinizminin hakim olduğu Tehran rejimi də Azərbaycan türklərini fars stilində elə rus bolşevikləri kimi «Azərbaycanda yaşayan» mənasını ifadə edən «Azəri» adlandırmağa, öz xislətlərinə uyğun Şimali Azərbaycan türklərini türk milli toplumundan ayrı salmaqla onu öz milli kimliyinə yadlaşdırmağa çalışır. Tehran rejimi bu gün də üzdə guya Azərbaycanı dəstəklədiyini deyib, arxada Azərbaycan torpaqlarını işğal etməyə, sonrakı 30 ildə erməni faşizminin ayaqda qalması üçün əlindən gələni edib və edir.
Sən öz milli kimliyini «azəri» qəbul edirsən və bu sənin öz şəxsi işindir. Sənin «azəri ordusu» ifadən isə Şimali və Cənubi Azərbaycan türklərinə, nə də başqa türklərə aid deyil. Bu günkü İran coğrafiyasındakı 52 milyondan çox türkün 45 milyonu Azərbaycan türküdür. On milyonu da Şimali Azərbaycandadır. Hər bir prosesdə, məsələn, təndirdə çörək bişirəndə çörəyin kütə gedəni olur və onu itə atırlar. İnsanların milli kimliyi, milli mənliyi formalaşanda da, kütə getmə halları olur. Bu kütə gedənlər də başqa millətlərin quluna, nökərinə yeminə çevrilir. Başqa sözlə, mədəsinin xatirinə düşmən millətlərin mənafeyinə yük daşıyan eşşəyə çevrilir. «Azəri» Azərbaycan türklərinin məhz belə kütə gedənləridir ki, bu da «azəri ordusu» yox, kiçik bir «azəri dəstəsidir». Bu dəstənin bir hissəsi savadsızlıqdan ərəbin, farsın, xristianın və s. uydurma dininə aldananlar, bir hissəsi də başda ali dini rəhbərin Xamenei, prezidentin Rəisi və sənin kimi milli kimliyindən, milli mənliyindən məhrum olub, şüur etibarilə dördayaqlılardan çox da fərqlənməyən ikiayaqlı «azərilər» fəsiləsinə aid olanlardır. Məhz ona görə də bu «azərilər dəstəsi» fars şovinizminin ali nökərinin əmrindədirlər. Sənin prezidentinin İranda on minlərlə türk milli azadlıq mübarizi haqqında ölüm qərarı çıxarılması haqqındakı xidmətləri, ali dini-siyasi rəhbərin Xameneyiyə türk dilində «Mənim dilim» şeirini oxuyan gənc türkün qarşısında fars ağalarının qorxusundan susaraq qoyun kimi gözünü yerə dikməsi, sənin kimi «azərilərin» fars ağalarına xoş gəlmək üçün Şimali Azərbaycana hədyan söyləməsi bu «azərilər» fəsiləsinin mədəsinin başından, milli şərəfindən yuxarıda durması səbəbindən yaranan kimsizliyinin nəticəsidir. Başından yekə danışaraq deyirsən ki, – «Elə etməyin Şimalını da alıb Cənuba qataq».
Buna nə sənin kimi milli kimliyi olmayıb farsa nökər duran «azərilərin», nə də fars dövlətinin nə gücü, nə də qeyrəti çatar. Fars indiyədək bu günkü İran coğrafiyasında dövlət qurmayıb. Ona bugünkü hakimiyyəti Avropalılar hədiyyə edib. Azərbaycan Respublikası da 30 il əvvəl ilk kövrək müstəqillik addımlarını atan ölkə, nə də ki, Tehranın qoşun yaradıb saxlamaqla daxildə qarşıdurma yaratdığı ərəb ölkələri edyil. İranda şir ürəkli türk oğullarının «Bakı, Təbriz, Ankara, Biz hara, farslar hara» nərəsindən, Ərdoğanın bir parça şeirindən az qala sarılıq azarına tutulan Tehranın əmmaməli və əmmaməsiz rəsmiləri və onların nökərləri Azərbaycanın, Türkün ünvanına hədyan söyləməmişdən öncə əmmamələrini qarşısına qoyub mükəmməl düşünsünlər.
Bu gün bütün türk düşmənlərinin başı üzərində bir TURAN kabusu dolanmaqdadır. Nəinki, Şimallı-Cənublu Azərbaycan türklərinin, bütün dünya türklərinin milli ərazilərilə və milli azadlığının təmin edilməsi ilə bərabər vahid TURAN dövlətinin qurulması öz milli tarixinə vaqif olub, milli kimliyini milli mənliyini, milli ləyaqətini dərk edən hər bir türkün əbədi, sönməz amalı və məşəlidir. Bu prosesin bir parçası da bu gün türk düşmənləri olan böyük güclərin vasitəsilə Tehranın fars şovinist faşizminin əsarətində olan türk milli ərazilərini və 52,2 milyondan çox türk insanının azadlığa qovuşaraq Turan dövlətinin və cəmiyyətinin tərkibinə daxil edilməsidir. Biz türklər sizin fars körfəzi adlandırdığınız KƏNGƏR körfəzindən ta Xəzərə qədər türk torpaqlarını alıb Bütöv Azərbaycanla birlikdə Turana qatacağıq. Buna heç bir şübhəniz olmasın. Bu gün İran adlanan ərazidə türklər daim say etibarilə mütləq çoxluq təşkil edən millət, həm də dövlət başçıları, dövlətin hərbi gücü kimi hakimiyyət sahibi, hökmran olublar. Lakin heç vaxt onlar öz hakimiyyəti altında olan başqa millətlərin dilini, dinini, təhsilini, mədəniyyətini və s. qadağan etmədiyi halda, Tehranın şovinist fars rejimi bu gün hətta öz doğma dilində danışanların cərimə ediləcəyini elan edir. Tarixdə hələ səkkiz min il əvvəl türk dövlətlərinin hərbi əsirlərin belə mülkiyyət hüququnu tanıması kimi, bu gün ən inkişaf etmiş sayılan millətlər üçün əlçatmaz xüsusiyyətləri olduğu faktları bəllidir. Buna görə də türk millətindən başqa bir çox digər millətlərin də könüllü TÜRK BAYRAĞI altında azad və firavan yaşamaq üçün TURAN dövlətinə qoşulacağı da çox realdır.
Yaxın günlərdə TURAN dövlətinin obyektiv Mülkiyyət, Bölgü və Əmək Haqqının Ənuşirəvan İbrahimi qanunlarına əsaslanan Firidun İbrahimi Konstitusiyası ilə tanış olacaq İran əhalisi türk millətinin, türk ədalətinin möhtəşəm böyüklüyünü bir daha hiss edəcək.
Lord Rotşild yazır ki, – «Kasıblar bir gün cənnətin olmadığını bilərsə, dünyanı idarə edə bilməyəcəyik».
Ənuşirəvan İbrahimi qanunları və Firidun İbrahimi Konstitusiyası ilə tanış olub, öz vəziyyətləri və hüquqlarını, dövlət quruluşunun necə olmalı olduğunu dərk edən sıravi farslar da daxil olmaqla İran coğrafiyasında yaşayan bütün millətlərin qarşısında fars şovinist molla rejimi tab gətirə bilməyəcək.

23.11.2021

"MƏNİM PAYIZ MƏHƏBBƏTİM"
Payizda taniş olmuşduq! O, rastıma elə bir məqamda çıxmışdı ki, xeyli vaxtdan bəri həyatıma rəng qatmaq gücündə olan birinin axtarışında idim. Tanış olandan sonra düşünürdüm ki, aramızdakı yollar uzaq olsa da, bizi qəlbən bir-birimizdən ayrı salmağa qadir deyildir. Sevdalı günlərimizin lap əvvəlində bu kəlmələri onun özünə də söyləmiş, o, mənə bunu əhdi-peyman kimi qəbul etdiyini bildirmişdi. Ancaq o vaxtlar hardan biləydim ki, bu sözləri onun qəlbi yox, dili-dilçəyi deyirmiş!
İllərlə davam edən qarşılıqlı sevgimizdən son vaxtlar nədənsə ayrılıq qoxusu gəlməkdə idi. Nədənsə bizi birləşdirən yolların üstündən soyuq küləklərin əsib keçdiyini hiss etdikcə ürəyimdə gah özümü, gah da Jannanı qınayırdım...
Günlərin birində qəlbimdən keçənləri Jannanın özünə də deyəndə, o, and-aman edərək, əvvəlki kimi sevgimizə sadiq olduğunu bildirdi və hətta, belə düşündüyüm üçün məni bir az qınadı da...
Onun bu barədə nə deməsindən asılı olmayaraq ürəyimin dərinliklərində “şübhə toxumları” günbəgün cücərib boy verməkdə idi. Əslində, Janna öz niyyətini dilinə gətirməsə də, onun sözlərinə artıq inanmırdım. Gündən-günə aramızdan soyuq küləklərin keçdiyini bütün varlığımla hiss etdikcə, Jannanın bəhanələri də artıb çoxalmaqda idi...
Axırda ürəyimin diqtə etdiyini, Jannanın özü də təsdiq etməli oldu, özü də soyuq payız günlərinin birində! Onu qınasam da, acılamadım! Axı, o mənim sevdiyim idi! Ancaq bununla belə, birgə getdiyimiz yolun sonunda dedim ki: “Sənin haqqın yox idi, məhəbbəti oyun, mənisə oyuncaq hesab edəsən, yadında yaxşı saxla, günahların ömürün boyu səni tərk etməyəcək!...
Bilmirəm, o dediklərimi anladımı? Təkcə bildiyim odur ki, o heç mənimlə sağollaşmadan öz yolu ilə çıxıb getdi. Mənsə özümü danladım və bu qənaətə gəldim ki, soyuq bir payız günündə rastıma çıxan bu qız, illər sonrası elə payızın dumanlı-çiskinli günlərinin birində də durna qatarına qoşulub, uzaqlara “uçub” getdi! Elə həmin gündən sonra kimsə “payız fəslini çox sevirəm”- deyəndə, yadıma özümün uğursuz məhəbbətim düşür! Bəlkə də mənim bəlalı sevgimin baiskarı payız oldu. Jannanın günahı ucbatından bu sevgi qaşqabaqlı payızın sınağından üzüağ, alnıaçıq çıxa bilmədi!..
Əslində üzünü qarlı-şaxtalı qışa tutan payız gündən-günə hərarəti azalan bir sevgiyə haradan “məlhəm” tapmalı, fikri-zikri indi də özgəsinin yanında olan bir qızı getdiyi yoldan necə qaytarmalı idi!..
Məni qınamayın, neyləyim, payızda sevib, elə payızda da itirdiyim dönük üzlü bir sevdaya görə, ilk vaxtlarda payızın əlvan çalarları kimi gözümə görünən və ürəyimə hökm edən bir qızı vaxtında tanıya bilmədiyimçün, hərdən payızla bərabər özümü də qınayıram! Niyə aldandım, niyə!!! Nədənsə hələ də bu sualın cavabını tapa bilməmişəm!..

QIRMIZI YARPAQLI AĞAC
(hekayə)

2021-ci ilin adi payız günlərindən biri idi. Əslində bəlkə də bu gün heç adi gün deyil, sadəcə belə deməyə öyrənmişik. Payızın artıq son günləri olmasına rəğmən günəşli gün idi. Kimlər üçünsə gün hələ indi başlasa da mən onu artıq demək olar ki, tamamlamışdım. Dünən axşamdan iş başındayam. Artıq yorulduğumu hiss edib telefonda saata baxdım. 03.12.2021 Cümə günü 10:01. Mən yazı masamın arxasında oturanda hələ 02.12.2021 idi. Artıq buz kimi olmuş çayımın son damlalarını da udumlayıb, masadan qalxdım. Əlimdə fincan mətbəxə keçdim. Fincanı yaxalayıb, başı aşağı mətbəx masasındakı məcməyiyə qoydum və pəncərədən küçəyə, daha doğrusu havaya baxmağa başladım. Hava adama gəl-gəl deyirdi. Nazik qara yelliyimi geyinib aşağı düşdüm. Hava o qədər xoş idi ki, başıma nəsə qoymağa ehtiyac duymadım. Gəzə-gəzə gəlib Akademiya Bağına çatdım. Bura demək olar ki, Bakının gözü sayıla biləcək əsas xiyabanlarından birinin başlanğıcında yerləşən böyük bağdır. Həm Elmlər Akademiyası metro stansiyası, həm də Elmlər Akademiyası özü və bir çox institutları bu ərazidə yerləşir. Səhər-axşam bu bağda çoxlu insanların gəzişdiyini görmək olar. Pandemiya ilə əlaqədar sərt karantin günlərində bağa giriş yasaqlansa da hal-hazırda elə bir qadağa yoxdur. İnsanlar yenə səhər-axşam maneəsiz olaraq burada öz ehtiyaclarını ödəyirlər. Necə deyərlər şəhərin ən ucqar guşələrindən maşınlarla bu bağda gəzməyə gələnlər də daxil olmaqla, yaxın ətrafda yaşayan insanlar bu bağda gəzməyi sözün əsl mənasında hələ anasının qarnında öyrənir və uşaq arabasından başlamış ta əlil arabasına qədər bütün həyatı boyu davam edir. Bu bağda adax-çiçək eləməyi, qaçmağı, şeir əzbərləməyi, sevişməyi, şeir yazmağı, qocalmağı öyrənirlər. Bir sözlə bu bağ elə əsl həyat məktəbi, akademiyasıdır. Mənim də digər insanlardan elə bir fərqim yoxdur. Ən azı gündə bir dəfə, ya səhər, ya da axşam bu bağda təxminən 2 saat gəzməsəm olmaz. Müxtəlif səbəblərdən əgər bu gəzinti alınmasa, sanki həmin gün tamamlanmamış qalır...
Adətim üzrə Texniki Universitet tərəfdən bağa girib öz marşrut istiqamətimdə hərəkətə başladım. Bağa girən kimi saata baxıram, 10:20 idi. İynəyarpaqların altından keçəndə payız hiss olunmasa da, tut, palıd, qaraağaclar olan hissəyə çatanda günəş şüaları altında daha da cazibədar görünən sarılı, qırmızılı müxtəlif rəngli yarpaqlar insanın ruhunu oxşayır. Qeyri-iradi nə vaxtsa yazdığım şeirdən “Sarı yarpaq gör nə gözəl, Kimə güldü, kimə xəzəl…” misralarını xatırladım. Payızın qıpqırmızı yarpaqlarla bəzəyib amansız qışın görüşünə hazırladığı orta boylu bir ağacın altında dayandım. Hələ məktəbli vaxtlarımdan botanika və coğrafiya fənlərindən həmişə “5” alsam da bu ağacın adını yadıma sala bilmədim. Sadəcə onun görünüşü, bu halı diqqətimi həmişə cəlb edirdi. Mən də onun yanından keçəndə ayaq saxlar, səsizcə iki doğma şəxs kimi dərdləşər, sonra da sükutla, bir az da hüznlə ayrılardıq. Son günlər, yəni yarpaqları qızarmağa başlayandan hər bu ağacı görən kimi artıq uzun müddət üzərində işlədiyim, bir türlü bitirə bilmədiyim “Generalın ölümü” povesti, daha doğrusu oradakı ümumiləşdirilmiş zabit obrazı gəlib durur gözümün qabağında…
Qarlı qışı qarşılamağa qırmızı yarpaqlarla bəzənib-düzənmiş halda hazırlaşmış, yaşıl vaxtlarından daha ötkəm, daha qürurlu olan bu ağacı əsərimin qəhrəmanına bənzədirdim. “Deyirəm, bu zabit peşəsi də çox qəribə peşədir, bir ömür boyu əlləşib-vuruşub, min bir əziyyət bahasına nə vaxt səni haqlayacaq güllənin görüşünə hazırlaşırsan… Eynən amansız qarlı qışın görüşünə qırmızı yarpaqlarla bəzənib-düzənib hazırlaşan bu adsız ağac kimi…” – düşünə-düşünə adsız ağacdan aralanıb yoluma marşrut üzrə davam edirdim ki, gözümə sataşan mənzərə diqqətimi cəlb etdi. Orta boylu dolu bir oğlan ondan nisbətən hündür şumal digər bir cavanın əlindən tutub addım atmasına, yeriməsinə yardım etməyə çalışırdı. Əslində buna əlindən tutmaq demək olmazdı. İkisi də hardasa yaşıd olardılar. Orta boylu oğlan bütün bədəni və var gücü ilə ucaboylu oğlana dayaq olmağa çalışsa da bu onda yaxşı alınmırdı. Açıq-aydın hiss olunurdu ki, gücü çatmır. Qardaşa da oxşamırdılar. Tamam fərqli fizionomiyaya malik iki şəxs idi. Hətta elə ilk baxışdaca ayrı-ayrı millətin nümayəndələri olduğu aydın sezilirdi. Nə qədər arıqlamış olsa da qarabuğdayı hündür oğlanın şux qaməti, əzələli bədəni, bir az da zəhimli görünüşü sarıyanız ortaboylu, dolu bədənli oğlandan çox fərqlənirdi. Sarıyanız oğlanın “…ha qeyrət, ha qeyrət qardaş” kəlmələri aydın eşidilirdi. Qarabuğdayı hündür oğlan isə böyük tərəddüdlər içərisində nə qədər addım atmağa çalışsa da bu onda heç cür alınmırdı. Yaxınlıqda ağ maşın dayanmışdı. Sarıyanız ortaboylu oğlan arada qanrılıb maşına tərəf baxır nəsə narahat görünürdü. “Yəqin ki, ondan düşüblər” fikri keçdi eynimdən. Onların tuşuna çatana qədər:
“Qazi qardaş, səndələmə, mətin ol,
Bu torpağın altı, üstü sənindir!
Addımını ürəklə at, şax yeri,
Bu torpağın altı, üstü sənindir!
* * *
Altda qalan, “üzü bərkdir” deyilən,
Yerli-yersiz harda gəldi söyülən,
Dağı, daşı “əppək” kimi yeyilən,
Bu torpağın altı, üstü sənindir!”
Bu misralar süzülüb keçdi ruhumun süzgəcindən. Sarıyanızın “Qardaş, qardaş”- deyə məni haylaması ilham pərisini hürkütdüyünə görə şeir yarımçıq qaldı. Oğlanın yəqin ki, artıq üçüncü “Qardaş”ı idi ki, məni sanki yuxudan oyatdı. “Qardaş, zəhmət olmasa yardım et.”- mən onların tuşuna çatıb dayananda sarıyanız oğlan bir daha mənə müraciət etdi. Cəld dönüb onlara tərəf getdim. Və çata-çata: “Salam! Allah köməyiniz olsun! Necə yardımçı ola bilərəm?”- deyə soruşdum.
– Zəhmət olmasa, siz qardaşın qolundan ikicə dəqiqəlik tutun, mən maşının yük yerindən bir-iki şey götürməliyəm. Həm də hələ qapıları bağlamamışam. Maşın sovetin istehsalı olan ağ rəngli “06” idi.
– Buyurun. – deyə ucaboylu oğlanın qolundan yapışdım. Və elə o an belə saxlaya bilməyəcəyimi anlayıb eynən sarıyanız oğlan kimi bütün bədənimlə dayaq duraraq bu işgəncənin nə vaxt bitəcəyini gözləməyə başladım. Oğlanın nə qədər zəif və gücsüz olmasına baxmayaraq, hazırlıqlı adam olması hər halından bəlli idi. Məlum döyüşlərdə yaralanıb-yaralanmadığını dəqiqləşdirmək istəyim nə qədər güclü olsa da, marağımı boğurdum. Ancaq oğlanın üzündəki ifadə sadəcə: “Dost, niyə belə üzgünsən?”- ifadəsinin lap deyə dilimdən çıxmasına səbəb oldu.
– Deyiləsi dərd deyil, müəllim. Boş ver. – dedi və çətinliklə olsa da yavaş-yavaş addımlamağa başladıq.
– Yenə də. – deyə sözgəlişi yenə soruşdum. Müsahibim arada yüngülcə səndələsə də getdikcə addımlarını yeyinləşdirir, daha ürəkli təsir bağışlayırdı.
– Nə bilim, Vallah.
– Allah köməyiniz olsun. Özünüzü sıxmayın. Həm də paylaşmaq adama yüngüllük gətirir. Bir də görürəm, hərbçiyə oxşayırsınız. Allah bütün mərd oğullara kömək olsun.
– Nədən bildiniz ki, hərbçiyəm?
– Sizdə zabit qaməti var. Hərtərəfli hazırlıqlı adama oxşayırsınız.
– Bəli, zabitəm.
– Rütbəniz?
– Kapitan.
– Məlum hadisələrdə hansı tərəfdə idiniz?
– Füzuli cəbhəsində idim. Elə ilk gün yaralandım. Heç nə edə bilmədim. Neçə illər əziyyət çək, əlləş-vuruş gözlə və o gün gəlsin sən heç nə edə bilmə. Tam səmimi deyirəm. Yaralanmağıma, bu halıma deyil, məhz belə alınmasına çox üzülürəm.
– Buna görə belə dilxorsunuz? Bir ildən çox vaxt keçib. Şükür Allaha torpaqlarımız geri alınıb. Siz iştirak edə bilməsəniz də, sizin zabitlər, əsgərlər bu məsələni həll etdilər. Üzqaramızı təmizlədilər. Bir də hərənin öz missiyası var bu həyatda, üzülməyə dəyməz.
– Tək o deyil. Yəqin, xəbəriniz var helikopter qəzasından?
– Bəli, əlbəttə. Çox üzüldüm. 14 şəhidimiz və 2 yaralımız var. Bəzi xəbərlərdə 4 yaralı da deyirdilər. Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət eləsin.
– Amin. Bu televiziya, mətbuat adamı lap dəli edir.
– Nə olub ki? – dolayısı ilə də olsa özümü bu tayfadan hesab etdiyimə görə iradın üzümə deyilməsi məni lap müttəhim yerinə qoymuşdu.
– Yəqin, fikir vermisiniz, siyahıda hərbçilərin arasında lap sonda işçi deyə təqdim olunan bir nəfər var?
– Bəli, soyadını unutdum, ancaq belə bir adam var. Özü də deyirlər məşhur adam olub. Polkovnikdir.
– Bəli, polkovnik. Qəhrəman. Mərd. Qorxmaz. Bilirsiniz, belə insanları olduğu kimi təqdim edib tanıtmağa heç doğru-düzgün söz də yoxdur. Bəlkə də var mən bilmirəm.
– Haqlısınız. Hərdən belə məsələlər olur. Yəqin, tələsik siyahı istəyəndə rəsmi məlumatlar əsasında belə tərtib olunub. Bunu ancaq belə izah etmək oar. Deməli, əsl narahatçılığınız bu səbəbdəndir? – Bu vaxt sarıyanızın yük yerini tappıltı ilə örtməsi ikimizin də eyni vaxta maşına tərəf baxmağımıza səbəb oldu. Onun bir əlində “06” nın yük yerindən çıxardığı qatlama kətil, digərində top və çiynində yüngül yorğan kimi bir örtük var idi. Sarıyanızın əllərinin dolu olduğundan kapitana bir az da yoldaşlıq etməli oldum. Sarıyanız gəlib bizə çatanda kapitan sözünə davam etdi:
– Xeyr. Təsadüf deyil… Bax, görürsünüz bu qatlama kətili? 1 ildən artıq vaxt keçib. Allahın əlil arabasını ala bilməmişik. Əlil demişkən. Hələ heç əlillik də təyin olunmayıb. Ancaq, bilirsinz məni üzən, qorxudan əsas məsələ bunların heç biri deyil.
– Bəs nədir sizi belə narahat edən?
– Qorxuram ki, sabah Allah eləmımiş bir şey olsa, məsələn, lap elə bu bağda yıxıldım başım dəydi səkiyə, və ya – bu vaxt bağın içndəki yolda döngəni sürətlə dönüb siqnal verən xarici markalı maşını işarə edərək – maşın vurdu öldüm. Onda deyəcəklər bu gün Elmlər Bağında bir “əlil” ölüb. Hə, mütləq əgər xəbər verən olsa, bax belə verəcək. “Əlil” ölüb. Həlak olanlardan biri “işçi” olub… nəsə, boş ver müəllim. Sizi də yordum. Haqqınızı halal edin.
– Bu nə sözdür, cənab kapitan, borcumuzdur. – Hiss etdim ki, “cənab kapitan” ifadəsi qarabuğdayı oğlanın ürəyinə yağ kimi yayıldı. Bəti-bənizi açıldı. – Buyurun. Halal, halal xoş. Allah köməyiniz olsun. Bu ara qatlama kətili yerə qoyub telefonla rus dilində danışan sarıyanıza işarə edərək:
– Dostum deyəsən rusdur? – deyə soruşdum.
– Bəli. Atası da anası da rusdur. Bakılıdır. Uşaqlıqdan bir məhlədə böyümüşük. O qədər dost-tanışdan ən çətin günlərimdə mənə dayaq olan, həmişə yanımda olub dəstək verən təkcə bu oldu. Adı İqordur.
– Bəs sizin adınız necə oldu? Bayaqdan gəzirik heç soruşmadım.
– Adım Çingizdir. Çingiz.
– Çingiz, üzr istəyirəm. Bəlkə yersiz sualdır. Qardaşınız yoxdur?
– Xeyr . Tək uşağam. Bilirsiniz atam da hərbçi olub. O da kapitan rütbəsində Birinci Qarabağ Müharibəsində yaralanmışdı. Mənim 7 yaşım olanda rəhmətə getdi. Uşaq olsam da onun yaralarına görə acılar içində necə əzab-əziyyət çəkə-çəkə necə yaşadığını, can verdiyini unuda bilmirəm. Deyəsən məni də eyni aqibət gözləyir.
– Hansı ildə anadan olmusunuz, Çingiz müəllim?
– 20 yanvar 1990 – cı il. Özü də bilirsiniz harada?
– Harada?
– Kamçatkada. Atam orada xidmət edirmiş. 20 yanvar hadisələrindən sonra mən lap körpə olanda qayıdıb Bakıya. Sonra da müharibə. Və sizə danışdığım kimi. Bax belə, müəllim. Bəs sizin adınız necə oldu? Yəqin daha burada tez-tez rastlaşacağıq.
– Mənim adım Vahiddir. Vahid Dilsiz.
– Hə eşitmişəm. Deməli Vahid müəllim sizsiniz. Çox sağ olun! Yenə siz arada-bərədə hərbçilərin problemlərindən yazırsınız. Allah sizdən razı olsun.
– Minnətdarm. Siz sağ olun. Sizin etdiklərinizin yanında bizimkilər heç nədir.
– Elə deməyin. Bayaq siz özünüz dediniz axı, hər kəsin öz missiyası var.
– Elədir. – Bu vaxt telefonla danışıb qurtaran İqor qatlama kətili yoldan bir az kənarda ağacların altında açaraq, çiynindəki örtüyü də üstünə atıb bizə tərəf yaxınlaşdı. Çingizi İqora təhvil verib: – Hələlik. Siz demiş yəqin tez-tez burada görüşəcəyik. – deyib marşrut üzrə dövrə vurmağa başladım. Mən dövrə vurduqca “əlil” və “işçi” kəlmələri də burğu kimi beynimə işləyirdi.

03.12.2021 – Bakı ş.

Zaur USTAC,
“Yazarlar” jurnalının baş redaktoru,
şair-publisist.

Tarixdə unudulmamaq, yadda qalmaq, hörmət və qədirşünaslıqla xatırlanmaq layiqlilərin, dahilərin, ziyalıların, qismətinə düşən halal tale payıdır. Belə ziyalılar təkcə öz mənafeləri naminə deyil, bütün varlığı ilə millətə, bugünkü və gələcək nəslin formalaşmasına çalışanlardır. Mənəviyyatı, daxili aləmi zəngin olan müəllimlər də məhz bu şərəfə layiq olanlardandır. Zamanın çarxı üstündə müasir gəncliyi gələcəyə ruhlandıran, onlara yol göstərən, ana dilimizin, ədəbiyyatımızın, ədəbi salnaməsinə öz adını həkk etdirməyə haqqı olan müəllimlərdən biri bu günlərdə həyatının 40-cı təntənəsini qeyd edəcəyimiz Bakı şəhəri Xətai rayonundakı 194 saylı tam orta məktəbin Ana(Azərbaycan) dili və ədəbiyyatı müəllimi Pərvanə Qafar qızı Əliyevadır.
Pərvanə Əliyeva şagirdlərinin bu günü və gələcəyi uğrunda ömrünü şam təki əridən, pak ürəyinin ziyası xalqının gələcəyini formalaşdıran, müasirliklə ayaqlaşıb həmişə axtarışda olan müəllimdir. Mən həmişə Azərbaycanın maarifpərvər pedaqoqu və yazıçısı S.M. Qənizadənin “ Müəllimin evi kitabxanalar, dövləti şagirdlər, sazı və nəğməsi şagirdlərinin sədası, qazancı millətin məhəbbət və ehtiramıdır.” -müdrik fikirlərini xatırladıqca bu nur dəryasının içərisində Pərvanə müəlliməni görürəm. Pərvanə Əliyeva 1981 ci ildə İmişli şəhərində anadan olub. İmişli şəhər 2 saylı orta məktəbi bitirib, 2000- ildə BDU-nun filologiya fakültəsinə daxil olub və 2004 cü ildə həmin ali məktəbi bitirib. 2006 cı ildən Bakı şəhəri Xətai rayonundakı 194 saylı tam orta məktəbdə ana dili və ədəbiyyatı müəllimi işləyir.
Pərvanə Əliyevanın müəllimlik fəaliyyəti onun dərs dediyi hər kəsin həyatında dərin izlər buraxıb. Öz pedaqoji fəaliyyətini ömrünün ən şirin və mənalı çağları hesab edən Pərvanə müəllimə bu illər ərzində müəllim-şagird dünyasına yeni-yeni çalarlar, rənglər qatıb, uğurlar, nailiyyətlər qazanıb. Bu keyfiyyətlər onun müəllim-şagird münasibətlərindəki pak əqidəsindən irəli gəlir. Tam əminliklə deyə bilərəm ki, hər bir şagirdinin qəlbində Pərvanə müəlliməyə sonsuz sevgi var. Təbiidir ki, bu da Pərvanə müəllimənin qarşılıqlı sevgisindən, gözəl xüsusiyyətlərindən yaranır.
Millətin, şagirdlərinin gələcəyi uğrunda ömrünü şam kimi əridən Pərvanə xanım ana dilimizin, təhsilimizin təbliğatçısı, dilimizin keşikçisi, qoruyucusu, pərvanəsidir. Bunlarla bərabər o, həm də şagirdlərinə torpaq, yurd sevgisi, vətən məhəbbəti aşılayan vətənpərvər vətəndaşdır. Pərvanə Əliyeva Azərbaycan xalqının zəngin ədəbiyyatını, mədəniyyətini, onun incəliklərini tədris etməkdən yorulmur. Onun şifahi xalq ədəbiyyatına, folklorumuza, milli mədəniyyətimizə bağlılığı, məftunluğu, onun özünəməxsus tədris metodikası bacarığı şagirdlərdə xüsusi maraq, rəğbət, heyrət doğurur.
Bəli, haqqında hələ çox-çox xoş sözlər deyə biləcəyim Pərvanə xanım belə sevimli müəllimədir. Peşəsini ürəkdən sevən, cəmiyyətin, işlədiyi kollektivin rəğbətini qazanan istedadlı, bacarıqlı, böyük nüfuz sahibi Pərvanə müəllimənin şagirdi olmağımla fəxr edirəm. Budur, Pərvanə Əliyevanın ömrünün 40- cı təqdimatını sevinclə qarşılayırıq.
Ömrünüzün növbə gözləyən 50, 60, 70, 80, 90, 100... illik təqdimatlarını Sizin xoş əhval-ruhiyyənizlə qarşılayaq, əziz müəlliməm!

Müəllimlərimizə dərin ehtiramla: şagirdiniz Emin Zeynalov,
Bakı Avrasiya Universtetinin filologiya
fakültəsinin 3-cü kurs tələbəsi.

Azərbaycanda son sutkada koronavirus (COVID-19) əleyhinə 31 155 vaksin vurulub.

Nazirlər Kabineti yanında Operativ Qərargahdan verilən məlumata görə, bir gündə birinci mərhələ üzrə vaksinasiya olunanların sayı 3 441, ikinci mərhələ üzrə vaksinasiya olunanların sayı 3 862, buster doza üzrə vaksinasiya olunanların sayı isə 23 852 nəfərdir.

Ölkədə vurulan vaksinlərin ümumi sayı 10 837 528, birinci mərhələ üzrə vaksinasiya olunanların ümumi sayı 5 114 379, ikinci mərhələ üzrə vaksinasiya olunanların sayı 4 609 478, buster doza üzrə vaksinasiya olunanların sayı isə 1 113 671 təşkil edir.

Bütöv.az

Paytaxt ərazisində şəxsi avtomobili ilə taksi fəaliyyəti göstərən bəzi sürücülərin xanım sərnişinlərlə qeyri-etik formada davranmaları barədə sosial şəbəkələrdə videolar yayıldıqdan sonra vətəndaşlardan bu barədə polis orqanlarına şikayətlər daxil olub.

Daxili İşlər Nazirliyindən verilən məlumata görə, həmin məlumatların monitorinqi aparılıb, əldə edilən nəticələr təhlil edilib və bu sahədə mövcud olan real əməliyyat şəraiti araşdırılıb.

Müəyyən edilib ki, həqiqətən də taksi fəaliyyəti ilə məşğul olan bəzi şəxslər arasında avtomobilə əyləşən qadınlara qarşı etikadan kənar davranan sürücülərə rast gəlinir.
Nəticədə xanım sürücülərə qarşı əxlaqsız təkliflər edən 5 taksi sürücüsü – paytaxt sakinləri Kənan Xəlilov, Elşad Şirinov, Abşeron rayon sakini Nizami Kərimov, Tərtər rayon sakini Elşən Mürsəlzadə və Lerik rayon sakini Şabala Ağayev saxlanılıblar.

Saxlanılan taksi sürücülərindən biri Elşən Mürsəlzadənin üzərindən narkotik vasitə heroin aşkar edildiyindən onun barəsində Cinayət Məcəlləsinin müvafiq maddəsi ilə cinayət işi başlanılıb.

Digər sürücülər isə İnzibati Xətalar Məcəlləsinin müvafiq maddələri ilə məsuliyyətə cəlb edilərək inzibati qaydada həbs ediliblər. Xanım sərnişinlərə qarşı əxlaqsız hərəkətlər edən taksi sürücülərinin aşkar edilməsi və barələrində qanunvericiliyin tələblərinə uyğun tədbir görülməsi istiqamətində əməliyyatlar davam etdirilir.



Bütöv.az

Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyan parlamentə çıxışı zamanı çətin anlar yaşayıb.

Bütöv.az xəbər verir ki, o, çıxış üçün tribunaya qalxan zaman mikrofonu özünə tərəf doğrultmağa çalışıb.

Bu zaman mikrofonunun statik enerjisi Paşinyana narahatlıq yaşadıb.

İrəvanda “Azadlıq” Hərəkatı üzvləri Xarici İşlər Nazirliyinin binasının yaxınlığında etiraz aksiyası keçirib.

Bütöv.az yerli mənbələrə istinadən xəbər verir ki,ardınca etirazçılar nazirliyin binasına daxil olublar. Polis onları ərazidən çıxarmaq istəyəndə qarşıdurma baş verib. Nəticədə bir neçə nəfər saxlanılıb. Nümayişçilər Qarabağdakı ermənilərlə bağlı hökumətdən məlumat tələb edirlər.

Dekabrın 12-si xalqımızın Ümummilli Lideri, Ulu Öndər Heydər Əlirza oğlu Əliyevin anım günüdür. Azərbaycan dövlətinin memarı və qurucusu, dünya şöhrətli siyasi xadim, xalqımızın Ümummilli lideri Heydər Əliyevin vəfatından 18 il keçir,

Azərbaycanın müasir tarixinin şərəfli səhifələrinin yazılmasına və ölkəmizin müstəqilliyinin əbədiliyinə hərtərəfli zəmin yaratmasına məhz Ulu Öndər Heydər Əliyevin hakimiyyətə gəlişi ilə oldu.
Böyük siyasətçi iqtisadiyyat və mədəniyyətin müxtəlif sahələrində öz Vətəninin, xalqının inkişafı üçün zəruri olan ən vacib məsələlər barədə əvvəlcə Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin Siyasi Bürosu, Mərkəzi Komitənin plenumları, Kommunist partiyasının qurultayları səviyyəsində əlverişli qərarlar qəbul edilməsinə nail olur, sonra da bütün xalqımızı həmin qərarların icrasına səfərbər edir, doğma Azərbaycanın tərəqqisi uğrunda yorulmadan, gecəli-gündüzlü mübarizə aparırdı.
Uzaqgörən siyasətçi kimi özünü hələ sovet dövründə təsdiq etmiş Heydər Əliyev yeni dövrün, yeni tarixi şəraitin xüsusiyyətlərini nəzərə alaraq Azərbaycanın inkişaf yolundan danışarkən deyirdi: “Biz çalışırıq və bundan sonra da çalışacağıq ki, inkişaf etmiş ölkələrin səviyyəsinə çatmaq üçün Azərbaycanda tərəqqi daha da sürətləndirilsin. Ancaq bilmək lazımdır bunların hamısını bir gündə, bir ayda, bir ildə əldə etmək mümkün deyildir. Buna həm zaman lazımdır, həm də iradə, inam lazımdır”.
Heydər Əliyev 1990-cı ilin 20 yanvarında sovet qoşunlarının Bakıda törətdiyi qanlı faciə ilə əlaqədar ertəsi gün Azərbaycanın Moskvadakı nümayəndəliyində bəyanatla çıxış edərək, Azərbaycan xalqına qarşı törədilmiş cinayətin təşkilatçıları və icraçılarının cəzalandırılmasını tələb edib.
Xalqın istəyi ilə 1993-cü il iyunun 15-də Azərbaycan Ali Sovetinin sədri seçilən Heydər Əliyev iyunun 24-də Milli Məclisin qərarı ilə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin səlahiyyətlərini həyata keçirməyə başlayıb. 1993-cü il oktyabrın 3-də ümumxalq səsverməsi nəticəsində Heydər Əliyev Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilib. O, 1998-ci il oktyabrın 11-də keçirilən növbəti prezident seçkilərində yenidən Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilib. 2003-cü il oktyabrın 15-də keçiriləcək prezident seçkilərində namizədliyinin irəli sürülməsinə razılıq vermiş Heydər Əliyev səhhətində yaranmış problemlərlə əlaqədar seçkilərdə iştirak etməkdən imtina edib.
Ümummilli Lider Heydər Əliyevin siyasi kursunun bu gün Prezident İlham Əliyev tərəfindən müvəffəqiyyətlə davam etdirildiyi və onun yürütdüyü uğurlu daxili və xarici siyasət nəticəsində Azərbaycan regionda lider ölkəyə çevrilib.

Aynur Xəlilova – YAP üzvü

Bütöv.az

Ermənistan silahlı qüvvələrinin bölmələri dövlət sərhədinin Basarkeçər rayonu ərazisində əlavə canlı qüvvə və döyüş texnikası cəmləşdirməklə növbəti təxribata əl atıb.

Bununla bağlı Müdafiə Nazirliyi məlumat yayıb.

Qarşı tərəf dekabrın 10-u saat 12:00-dan etibarən Kəlbəcər rayonu ərazisində yerləşən Azərbaycan Ordusunun mövqelərini atəş altında saxlamağa cəhd edib.
Bölmələrimiz tərəfindən qısa müddət ərzində görülən cavab tədbirləri nəticəsində qarşı tərəf susdurularaq, onun təxribat xarakterli fəaliyyətləri dayandırılıb.

Əməliyyat şəraiti bölmələrimizin nəzarəti altındadır.




Bütöv.az