ÜZÜ DÖNSÜN AYRILIĞIN...

Nəşriyyat-poliqrafiya sahə¬sində çalışdığım 30 ildən artıq müddətdə minlərlə kitabın nəşrində iştirak etmiş, alimlərin elmi araşdırmalarını, eləcə də müxtəlif elm ocaqlarında fəaliyyət göstərən insanlar haqqındakı avtobioqrafik yazıları bir korrektor olaraq oxumuşam, dizayn-tərtibat işlərilə məşğul olmuşam. Məni bir şey hər zaman düşündürürdü ki, cəmiyyətimizdə elə fəaliyyət sahələri var ki, biz addımbaşı o sahədə çalışanlarla “ünsiyyətdəyik”, xeyirxah əməllərinə görə onları alqışlayırıq, bizə doğmadılar, əzizdilər, lakin şəxsən tanış deyilik. Təəssüf ki, çox az yazılır, yaxud heç yazılmır onlar haqda... Axı, bu “gözəgörünməz” insanlar öz əməlləri ilə milyonların yoluna işıq, nur saçır, onların fəaliyyət göstərdiyi sahələr Dövlətimizin əsas dayaqlarındandır...
Eyni mövzularla işləməyimin bir səbəbi də yəqin ki, 20 ilə yaxın müddətdə Milli Elmlər Akademiyasında çalışmağım olub.
Cəmiyyətimizdə tanınmış, ictimai-siyasi fəaliyyətlə məşğul olan bir çox dəyərli insanlarla bu gün də dost münasibətlərim davam edir. Həyatda ən böyük qazancım da elə budur...
Bu yaxınlarda 2 saylı Bakı Tibb Kolleci müəllimlərinin cap işləri də mənə həvalə edilmişdi. Az bir müddətdə hər biri ilə son dərəcə səmimi ünsiyyət yarandı, xoşluqla ayrılsaq da, düşünürdüm, razı qaldılarmı görəsən...
İş əlaqəmizin kəsilməsinə baxmayaraq, bayramlarda, xoş günlərdə əksəriyyətinin diqqətini görürdüm. Telefonuma gələn xoş sözlər, bayram təbrikləri həqiqətən də mənə çox xoş təsir bağışlayırdı. Mən də öz növbəmdə onları diqqətdən kənarda qoymamağa çalışır¬dım. Statuslarını izləyirdim. Paylaşımlarına münasibətimi bildirirdim. Beləliklə, səmimi ünsiyyətimiz davam edirdi. Onlardan biri də Töhfə müəllimə idi. Töhfə Cəfərağa qızı Mövsümova.
Bu yaxınlarda Töhfə xanımın statusundakı hüznlü yazı isə məni çox sarsıtdı... Çöhrəsi nurlu bir insanın şəkli və acı göz yaşları içində yazılan vida kəlmələri...
Atası dünyasını dəyişmişdi...
O nurlu sima mənə o qədər doğma gəldi ki... Haradan, necə anlaya bilmədim...
Azərbaycanın yol-inşaat sahəsində tanınmış insan, Əməkdar mü¬həndis, “AzVirt” MMC-nin baş mühəndisi, ləyaqətlə, şərəflə 72 il ömür sürən Cəfərağa Şiriyev 19 may 2024-cü ildə qəflətən vəfat etmişdi. Həm ailəsini, həm təmsil etdiyi yol-inşaat sahəsindəki bütün dostlarını, iş yoldaşlarını qəfil gedişi ilə sarsıtmışdı... Bir gün əvvəl - 18 mayda axşamçağı işi ilə əlaqədar Qarabağdan qayıdıbmış...
Bəlkə doğmalığın bir səbəbi də elə buymuş. Bəlkə bu yazı Cəfərağa müəllimə Qarabağ xanlığının əsasını qoyan ulu babalarım Cavanşirlərin qanı axıdılan yurd yerimizdəki zəhməti müqabilində ilahinin çiynimə qoyduğu bir minnətdarlıq borcudur? Hər şey ola bilər...
Töhfə xanımın paylaşımına anındaca mü¬nasi¬bətimi bildirdim.
Mən də valideynlərimi itirdiyim üçün, o ağır anlarımda təsəlli tap¬dığım zərrəcik boyda nəsə olmuşdusa, Töhfə xanımla bölüşməyə, onu ovundurmağa çalışdım... Amma üzü dönsün ayrılığın... Əzizlərin itkisini nələrsə ovunduracaq gücdədirmi ki... Zaman lazımdır bu yaranın qaysaqlanması üçün... Düzdür, heç kəs ölənlə ölmür, ürəyimizin bir parçası olan əzizlərimiz bizi əbədilik tərk etməklə həmin parçanı da özləri ilə qoparıb aparır, o yer hey sızlayır, göynəyir... Yaşayırsan, həyatına davam edirsən, lakin bu ağrını ömürlük yaşayaraq davam edirsən... Bu, həyatın acı gerçəkliyidir, bəlkə də əksinə... Unudulmamaq haqqı olan əzizlərimizin əbədiyaşarlıgının təzahürüdür...
Mən adətən şəxsən tanımadığım insanlar haqda yazı yazmağa çətinlik çəkirəm. Düşünürəm ki, qeyri-səmimi alınar. Amma Xalq şairimiz Nəriman Həsənzadə həmişə deyir ki, insanlar təkcə qan qohumluğu ilə yaxın olmurlar, onları doğmalaşdıran həm də “tərcümeyi-hal qohumluğudur”.
Mən də Töhfə xanımın nurlu atasını çöhrəsində əks olunan alicənablığı, ziyalılığı, zəhmətkeşliyi ilə eynilə atama oxşatdım. Bir doğmalıq gəldi mənə. Yəqin, bu “tərcümeyi-hal qohumluğu” da iç dünyamı silkələdi...
Cəfərağa müəllimin qəfil dünyasını dəyişməsindən sarsılan “AzVirt” MMC-nin baş direktor müavini Nəriman Nağıyevin həmkarı haqda ürək yanğısı ilə yazdığı yazını oxudum.
Həyat və fəaliyyəti gözlərim önündə canlandı...
Yaxşı yadımdadır... 90-cı illər idi. “Elm və həyat” nəşriyyatında çalışırdım. Bir müəllifimiz vardı. Bəhram İbrahimov. “İnşaatçı” qəzetinin əməkdaşı idi. Azərbaycanda fəaliyyət göstərən elə bir yol-inşaat, tikinti-quraşdırma sahələri olmazdı ki, bu cəfakeş insan onlardan yazılar, oçerklər, kitablar yazıb çap elətdirməsin. Onun xeyli kitabını işləmişdim. Səhv etmirəmsə, bu simalara, adlara o kitablarda rast gəlmişəm. Təəssüf ki, hal-hazırda kitablar əlimdə olmadığından dəqiqləş¬dirə bilmədim...
Cəfərağa Şiriyevin həyat və fəaliyyəti haqqında mətbuatda, sosial şəbəkələrdə gedən yazıları, dostlarının, iş yoldaşlarının, övladının ürək yanğılarını oxuyuram. Çox təəssüf edirəm ləyaqətli bir vətəndaşın, etibarlı dostun, sədaqətli ailə başçısının, mehriban atanın, babanın vaxtsız itkisinə...
* * *
Tam səmimiyyətlə qeyd etmək istəyirəm ki, bu son kəlmələrim, həqiqətən də Töhfə xanıma sadəcə bir təsəlli deyil. Ona demək istəyirəm ki... Yarandığı gündən son mənzilədək insan çalışır, çarpışır ki, nəsə bir faydalı iş görsün, sağlığında da, axirətində də rəhmət qazansın. Amma bu, hər kəsə nəsib olurmu? Əsla...
Sevimli Atanız Cəfərağa müəllim sağlığında minlərlə dəfə bu rəhməti qazanıb. Hələ çox qazanacaq... Onu tanımayanların dilindən belə... Ağlımız kəsəndən nənə-babalarımız yol salmağın, su çəkməyin nə qədər savab bir iş olduğunu, insana nə qədər rəhmət qazandıracağını bizə nəsihət ediblər.
Xoş sizin halınıza ki, belə bir şərəfli ömür sürmüş atanın övladısınız.
Nə xoş ki, vətənimizin belə ləyaqətli övladları var. Nə xoş ki, Dövlətimiz, hökumətimiz də onun əməyini zamanında dəyərləndirib.
İntizarla Qarabağa köç edəcəyimiz günü gözləyirəm. Bilin ki, atanızın ürək qoyduğu o yollarla addımlayanda hər dəfə dilimdə sidq ürəklə bu dua səslənəcək: “Allah sənə rəhmət eləsin, Cəfərağa müəllim! Məkanın cənnət, yerin behişt olsun! Haqqını halal et bizlərə...”
* * *
Əməkdar jurnalist Zərbalı Mirzənin “İnşaatçı” qəzetində Cəfərağa Şiriyevin 70 illik yubileyi münasibətilə dərc etdirdiyi məqalədən bir neçə məqamı da oxucularla bölüşməyi lazım bildim...
Jurnalist Cəfərağa müəllimə sual verəndə ki, təcrübəli mühəndis kimi formalaşmağınızda kimlərin haqqı var? O, belə cavab vermişdir: Mən özümü Əli Musa oğlu Əliyevin yol inşaatı Akademiyasının məzunu hesab edirəm... O, bu gün haqq dünyasında olsa da, mən onu hələ də oxuyuram, görürəm ki, hələ ondan öyrəniləsi çox mətləblər var...
“...Cəfərağa müəllim ailəlidir. 3 övladı var. Həyat yoldaşı Südabə Nurəddin qızı kimyaçı-texnoloqdur. Hal-hazırda təqaüddədir. Böyük qızı Mövsümova Töhfə Cəfərağa qızı ali təhsillidir, 2 saylı Bakı Tibb Kollecində müəllim işləyir, ailəlidir.
Ortancıl qızı Rəhimova Günel Cəfərağa qızı “Atəşgah” sığorta şirkətində təftiş komissiyasının sədri vəzifəsində işləyir, ailəlidir.
Ailənin kişik qızı Hacıyeva Gülnar Cəfərağa qızı Azərbaycan Respublikası Hesablama Palatasında sektor müdiri vəzifəsində işləyir, ailəlidir...”

* * *
“Azərbaycan Hava Yolları” QSC-nin vitse-prezidenti Etibar Hüseynovun, Azərbaycan Avtomobil Yolları Dövlət Agentliyi Baş İdarəsinin rəis müavini Hidayət Rüstəmovun, “AzVirt” MMC-nin texniki istehsalat şöbəsinin rəhbəri Nəriman Nağıyevin və Azərbaycan Memarlıq və İnşaat Universitetinin “Azərbaycan Mühəndislik İqtisadiyyatı” kafedrasının müəllimi, iqtisad elmləri doktoru Ayaz Orucovun Cəfərağa müəllim haqda söylədiyi yüksək fikirlər onun nurlu ömür yoluna bir az da işıq salır...
Etibar Hüseynov: “... “AzVirt” MMC respublikada yol tikinti sahəsində xüsusi rolu olan özəl bir tikinti qurumudur və onların nümunəvi, keyfiyyətli işləri dəfələrlə dövlət rəhbəri səviyyəsində təqdir olunmuşdur. Şübhəsiz ki, şirkətin uğurlarının təməlində baş direktor Kamil Əliyevin və baş mühəndis Cəfərağa Şiriyevin rolu böyükdür.”

Ayaz Orucov: “...Tərəddüd etmədən deyə bilərəm ki, o, bu gün Azərbaycanın yol mühəndisləri ordusunda flaqman insanlardan biridir. Respublikanın yol tikintisində çoxillik gərgin fəaliyyəti yol inşaatı sahəsində çalışan gənc mütəxəssislər üçün sözün həqiqi mənasında bir məktəbdir və təqdir olunmalıdır”.
* * *
“AzVirt” MMC-in baş direktor müavini Nəriman Nağıyevin Cəfərağa Şiriyevin həyat və fəaliyyəti haqda qələmə aldığı “Şərəfli yolunu özü inşa etmişdi” yazısını da oxuculara təqdim etməyi özümə borc bildim.
“Öz qismətinə heyran qalan, Canım Atam”. Ölümündən sonra onun barəsində qızının sosial şəbəkədə paylaşımında bu fikri qeyd etməsi diqqət çəkməyə bilməzdi. Həqiqətən də belə oldu. Bir anda ölüm xəbəri yayılanda heç kim inanmaq istəmədi. “Bu nə qismətdir” deyərək təəccüblənən, şok keçirən bir çoxları eşitdiklərinin həyəcanını yaşadı. Elə övladı Töhfə xanımın yazdığı kimi, atası da öz qismətinə heyran qalmışdı.
Bir neçə gün öncə Azərbaycanın yol təssərrüfatında tanınmış insan, əməkdar mühəndis, “AzVirt” MMC-nin baş mühəndisi Cəfərağa Şiriyevi itirdik. O, bu dünyada 72 il şərəfli, ləyaqətli ömür sürdü. 19 may 2024-cü ildə qəflətən vəfat etdi. Həm işlədiyi sahədə, iş yerində, həm də insanların qəlbində böyük boşluq yaratdı.
Şiriyev Cəfərağa Ağabala oğlu 19 mart 1952-ci ildə Salyan şəhərində anadan olub. 1968-ci ildə orta təhsilini başa vurandan sonra Azərbaycan Politexnik İnstitutunda avtomobil yolları üzrə mühəndis ixtisası üzrə təhsil alıb və oranı 1974-cü ildə bitirib.
C.Şiriyev 1974-1978-ci illər ərzində Avtomobil Yollarının Tikintisi və İstismarı Nazirliyinin 12 saylı Yol Tikinti İdarəsində iş icraçısı, baş mühəndis vəzifələrində işləyib. 1978-1990-cı illər ərzində 6 saylı “Xüsusiyoltresti” idarəsində iş icraçısı, baş mühəndis vəzifələrində, 1990-1992-ci illər ərzində “Azərneft” Yol Tikinti Təmir Trestinin 1 saylı Yol Tikinti İdarəsində baş mühəndis, həmin idarənin rəisi vəzifələrində çalışıb. 1992-1993-cü illər ərzində Bakı şəhəri İcra Hakimiyyətinin “Yoltəmirtikinti” Baş İstehsalat İdarəsində Elmi-İstehsalat Müəssisəsinin direktoru, 1993-1995-ci illərdə “Azəryoltikintitəmir” trestinin “İnkişaf” Elmi-İstehsalat müəssisəsinin rəisi, 1995-ci ildə Yol Təmir Trestində Baş İstehsalat İdarəsinin Şəhər Yolları istismarı idarəsində rəis müavini vəzifələrində əmək fəaliyyətini davam etdirib.
1995-ci ilin noyabr ayından ölkəmizin tanınmış yol tikinti şirkəti olan “AzVirt” Azərbaycan-Almaniya Birgə müəssisəsinin Asfalt-Beton İstehsalı zavodunun direktoru vəzifəsində işə başlayıb, 2004-cü ildən isə ömrünün sonunadək bu şirkətin baş mühəndisi vəzifəsində işləyib. 10 aprel 2012-ci ildə “Əməkdar mühəndis” fəxri adına layiq görülüb. Bir çox mükafatlar alıb.
Cəfərağa Şiriyev “AzVirt” MMC-də çalışdığı dövrdə bir çox yol və hava limanı infrastruktur layihələrinin ərsəyə gəlməsində zəhmət sərf edib. Elə bir layihə yoxdur ki, orda onun adı keçməsin. Böyük Şor dairəsi - Heydər Əliyev Beynəlxalq Hava Limanı - Mərdəkan-Bilgəh, Buzovna-Mərdəkan-Qala, , Qala-Pirallahı, "Bakı-Quba-Rusiya Federasiyası ilə dövlət sərhədi yeni avtomobil yolu, Olimpiya Stadionuna aparan yollar, körpülər, tunellər, Formula-1 “Azərbaycan Gran Prisi” üçün inşa olunan trek və s. saya bilmədiyimiz daha neçə-neçə layihədə Cəfərağa müəllimin izini görmək, nəfəsini duymaq mümkündür. Serbiya, Bosniya və Herseqovina, Ukrayna, Qırğızıstan kimi ölkələrdə icra edilən beynəlxalq layihələrdə də baş mühəndis olaraq Cəfərağa Şiriyev AzVirt-in işini ləyaqətlə yerinə yetirib.
Gələn il 30 yaşını qeyd edəcəyimiz AzVirt-in 20 il baş mühəndisi olmaq böyük məsuliyyət deməkdir. Bu illər ərzində C.Şiriyevin hava nəqliyyatı sahəsində icra edilən layihələrdə də əməyi danılmazdır. Heydər Əliyev Beynəlxalq Hava Limanında bir sıra infrastruktur layihələri, eləcə də Yeni Aerovağzal Terminalı, o cümlədən 2006-2013-cü illərdə Gəncə, Lənkəran, Zaqatala, Qəbələ, Yevlax hava limanlarının inşaatında da o, daim iş başında olardı.
Nəhayət Cəfərağa müəllim ən böyük arzularından birini də həyata keçirə bildi. Doğma torpaqlarımız işğaldan azad edildikdən sonra ona demək olar ki, “AzVirt”in baş ofisində az-az rast gəlinirdi. Çünki müqəddəs torpaqlarda şirkətə böyük etimad göstərilərək, Füzuli, Zəngilan, Laçın Beynəlxalq Hava Limanları, “Zəfər Yolu”, Horadiz-Cəbrayıl-Zəngilan-Ağbənd, Əhmədbəyli-Füzuli-Şuşa, Kəlbəcər-Laçın, Füzuli-Hadrut yolları kimi mühüm layihələrin icrası həvalə olundu.
O, bəlkə də sayıla biləcək baş mühəndislərdən idi ki, gününü istehsalatda, tikinti meydançasında keçirirdi. Çünki bunu görüb mənimsədiyi bir məktəb vardı. Bu məktəb “AzVirt”in yaradıcısı, görkəmli alim, texnika elmləri doktoru, professor Əli Musa oğlu Əliyevin məktəbi idi. İlk vaxtlardan ondan öyrənmək, onun dediklərini yaddaşda həkk etmək, həm idarəetmədə, həm də elmi izahlardan yararlanmaq Cəfərağa müəllimi bu sahədə püxtələşdirmişdi. C.Şiriyev professor Əli müəllimin bir deyimini heç vaxt unutmurdu: “Neçə illərdir bu asfaltı qurdalayıram, amma hələ də heç nə bilmirəm”. Böyük bir alimdən bu sözü eşitmək nə qədər qəribə səslənsə də, bunun qiymətli hikməti vardı. Məhz Cəfərağa müəllim də belə dəyərli kəlamlar üzərində inkişaf yolu keçib, böyük layihələrə imza ata bilmişdi.
Yorulmurdu. Xüsusən də Qarabağda daha çox qalmağa üstünlük verirdi. Elə sonuncu dəfə də mayın 18-də - həftənin 6-cı günü axşam saatlarında Zəngilandan qayıtmışdı. Bazar günü günortaya yaxın isə vəfat etməsi xəbəri yayıldı.
Özündən sonra yadigarı olan 3 qızı və 6 nəvəsi qalıb. Nəvələrindən Rəşad Mövsümov Memarlıq və İnşaat Universitetinin 4-cü kurs tələbəsidir və babasının yolunu davam etdirir.
O, sözün əsl mənasında Azərbaycanı “Gələcəyə aparan yollar”da öz adını əbədiləşdirə bildi. Harda “AzVirt” adı çəkilirsə, deməli orda bu peşəkar əməkdar mühəndisin ruhu da yaşayır. Cəfərağa müəllimin əziz xatirəsi “AzVirt” ailəsi, doğmaları, eləcə də, onu tanıyan digər insanların qəlbində daim yaşayacaqdır.”
* * *
Cəfərağa müəllim İlahidən ona yazılan qismətə şükranlıqla yanaşaraq, sevimli ailəsinin poetik taplosunu şairanə təbiətiylə heyranlıqla yaratmışdır...

Rəbbimə şükr edirəm verib mənə can, nə gözəl,
Canıma can artırıb eylədi canan, nə gözəl!

Ömrümə bəzək verən bir gözələ tuş eylədi,
Gözəllə gözəl olurmuş yeni dövran, nə gözəl!
Arzuma, istəyimə bircə dəfə yox demədi,
Ruzimi verdi mənim etdi firavan, nə gözəl!
Əmanət etdi mənə ən sevimli məxluqun O,
Etibar qazanmaqsa sirri Xudadan, nə gözəl!
Üç gözəl verdi mənə, üç gözələ bircə ana,
Gedərəm, uf demərəm, hamsına qurban, nə gözəl!
Əyər ki, hər bir ata ruhən sevsə övladını,
Bir uşaq tapammarıq qəlbi pərişan, nə gözəl!
İlahi, qismətimə şükr eləyib yorulmuram,
Özüm öz qismətimə olmuşam heyran, nə gözəl!

Sonda onu da qeyd etməyi özümə borc bildim ki, 1974-cü ildən ömrünü yol inşaatı işində şam kimi əridən Cəfərağa Şiriyevin əmək fəaliyyətinin 50 ili bu il tamam olacaqdı. Özü haqq dünyasında olsa da, əminəm ki, dostları, həmkarları adının əbədiləşdirilməsi üçün ona layiq bir iş görəcəklər...

Yazını hazırladı:
Aliyə Cavanşir,
AJB üzvü

25.06.2024

Ömür salnaməsinə prelüdiya

Yaradan dünyanı bəşər övladı üçün xəlq etsə də, ancaq hər bir canlının var olduğu və torpaq üzərində addımladığı yer ona qutsaldır. Bir növ insan da ağac kimi kökü, rişəsilə torpağa bağlı olar. Əbəs yerə deyildi ki, kök, qaynaq məsələsi bütün canlıların taleyində əsas rol oynayır. Zaman keçəcək, haqqında bəhs etdiyimiz söz, fikir adamı şair demiş, ağac misalı kök üstə qalxıb, yüksələcək, fəqət özünün və sözünün ucalığından bir an belə enməyəcəkdir. Çünki onun qazancının - meyvəsinin şirəsi kökdən - rişədən gələcəkdi. Dağıstanın xalq şairi Rəsul Həmzətov deyirdi ki, Vətən mənə doğulduğum auldan başlayır. Əlbəttə, bu barədə çox fikirlər səsləndirilib. Rəhmətlik Xudu Məmmədovun "Qoşa qanad" əsəri bu mənada söylədiklərimizə sübutdur. Düşünsək ki, elə ilk insan da torpaqdan yaradılıb. Bir də o torpaq üzərində dünyaya göz açmaq, doğma insanları tanımaq, yurdun gözəlliyini yaşamaq, tarixini görmək... Sevil Qiyas qızı Həsənova Azərbaycanın nadir təbiət möcüzələrindən sayılan Zaqatalada doğulub. Amma tale elə gətirir ki... Bu cümləni bitmiş fikrə salmadan əvvəl qədim bir rəvayətə - ana bətnində olan körpə ilə Allahın dialoquna nəzər salaq: — Allahım, dünyaya göz açacağam, amma nə edəcəyimi bilmirəm, — deyə körpə dillənir.
Yaradan — Mən sənin üçün bir mələk yaratdım, O qayğına qalacaq, — deyə cavab verir. Hekayətin sonunda körpə Allahdan həmin adamın kim olduğunu soruşur. Allah cavabında — Adı əhəmiyyətli deyil. Sən ona sadəcə "Ana" deyəcəksən! — buyurur. Bu təsirli rəvayətdən sonra yuxarıda qeyd etdiyimiz fikri genişləndirək: Tale elə gətirir ki, Sevil Həsənova bir ömür boyu anasının isti qucağına, mərhəmətli qəlbinə, xeyir-dualı nəfəsinə, dərman qədər şəfalı olan əllərin sığalına həsrət qalır. O, nənə himayəsində böyüyür. Özü demişkən: Məsum körpə həyata göz açdığı ilk günlərdən pərvanə kimi başına dolanan anasını görər. Mən isə ilk günlərdən nənəmi görmüşəm, onu sevmişəm; həm ana, həm də nənə məhəbbətilə... Müəllifin nitqi oxucuda əminlik yaratdı ki, insan taleyində yaşanan mənəvi sarsıntıları, həyatla insan arasındakı dramatik kolliziyaları dəf etməyin tək səbəbi sevgidir. Və illər ötəcək Sevil Həsənova boya-başa çatdığı elə-obaya, onu həyata hazırlayan orta məktəbə və təbii ki, anatək həmdəmi olan və ona anasızlığın ağrısını hiss etdirməyən nənəsinə öz mənəvi borcunu layiqincə ödəyəcəkdi. Və zaman keçəcək Azərbaycan

Dövlət Universitetinə (BDU) qəbul olunan Sevil Həsənovanın ilk mətbu məqaləsi "Mənim nənəm" başlığı ilə "Azərbaycan qadını" jurnalında dərc ediləcəkdi. S.Həsənova bu əlamətdar hadisəni belə xatırlayır: "Sağlığında məni boya-başa çatdıran, böyüdən nənəmə ən böyük hədiyyə "Azərbaycan qadını" jurnalında dərc olunan "Mənim nənəm" məqaləsi oldu. Təsəvvür edin, onun sevincinin həddi-hüdudu yox idi. Doğrudur, çəkdiyi cəfası, intəhasız sevgisi müqabilində bu elə də böyük məsələ deyildir, ancaq mənəvi cəhətdən nənəm üçün ən gözəl ərməğan idi. Ömrünün sonuna qədər hər kəsə həmin yazı haqqında söhbət açırdı. Çoxlarının "Azərbaycan qadını" jurnalını bu yazıya görə aldığını indiki kimi xatırlayıram". Təbii ki, xatirələr, yaxşılıqlar çox vaxt əlaltında, gözlə görünən yerdə qalmır, bəzən bilərəkdən, yaxud da bilmədən yaxşılıqlar zaman keçişilə bilmərrə unudulur, tarixin bilinməzliklərinə atılır. Ancaq Sevil Həsənovaya belə məziyyətlər yad və ögey idi. O, vicdan və ləyaqət hissinə sarılaraq, elm və helm yolunu tutaraq və bir də ən məhrəm - başı örpəkli, xanım-xatın o munis və ülvi nənə sevgisini qəlbinə möhürləyib hələ çox yol qət edəcəkdi. Ta ki bu addımlar onu müstəqillik dövründə jurnalistika fakültəsində ilk qadın alim olaraq elmlər doktorluğuna qədər aparacaqdı... Sevil Həsənova 1974- cü ildə Zaqatala şəhər 1 nömrəli tam orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirir. Yaxşı oxuduğuna, müxtəlif sahələrdə fərqləndiyinə və müəllimlərinin diqqətini çəkdiyinə görə 1972-ci ildə komsomol xətti ilə Azərbaycandan yeganə nümayəndə olaraq, Rumıniyaya bir aylıq beynəlxalq düşərgəyə göndərilir. Təfəkkür, analizetmə və yüksək erudisiya qabiliyyətilə dünyanı dərk edən məktəblinin tədqiqatçılıq və axtarıcılıq qabiliyyəti, yaradıcılıq potensialı elə o illərdən üzə çıxır. İlk məqalələrindən biri olan "Mənim Rumıniya xatirələrim" maraqla qarşılanır və "Qırmızı bayraq" qəzetində dərc olunur. Bu yazını dünyaya yaradıcı baxışı özündə ehtiva edən ən kövrək və saf boyalarla əks olunan söz tablosu da hesab etmək olardı. Sevil Həsənovanın yaradıcı addımları bir yerdə dayanmır. O, ataların "yol gedənindir" hikmətini əsas götürür və bu sahədə addımını iti və iri atır. Sonrakı mərhələdə “Komsomol projektoru” qəzetinin redaktoru kimi fəaliyyət göstərir, müxtəlif mətbu orqanlarında, o cümlədən "Azərbaycan gəncləri" qəzetində çoxsaylı yazıları dərc olunur. Sevil Həsənova 1975-ci ildə BDU-nun Jurnalistika fakültəsinə daxil olur. Universitetə qəbul zamanı əsas imtahanlardan öncə şifahi və yazılı sınaqlardan keçmək lazım gəlir. Şifahi imtahan zamanı tarixdən verilən suala cavabı müəllimlərdən birinin diqqətini çəkir. Həmin müəllim üzünü imtahan verənlərə tərəf tutaraq: "Bax, jurnalistikaya belə tələbələr gəlməlidir", deyə bildirir. Gənc Sevil Həsənova sonradan biləcək ki, isti yay günündə qəlbinə sərinlik və rahatlıq gətirəcək həmin xoş sözlü, xoş çöhrəli fikirlərin müəllifi də, sənədlərini qəbul edən də professor Cahangir Məmmədli imiş. Yazılı imtahanda bu sahəyə marağın haradan yarandığını kövrək dillə, titrək əllə qələmə alarkən başı üzərində dayanan müəllimlərdən biri deyir: "Qızım, elə bu qaydada da davam elə". Və həmin müəllimi də Sevil Həsənova sonralar tanıyacaq və onun vaxtilə "Tərcümə, televiziya və radio jurnalistikası kafedrası"nın yaradıcısı Tofiq Rüstəmov olduğunu biləcəkdi.

Həmin vaxt yazdığı inşada bir cümləni isə indiyədək unutmayıb: "Jurnalist axtarışda olan kəşfiyyatçıdır". Qələmə aldığı inşanı hardasa məktəb vaxtı Rumıniyaya səfərilə də əlaqələndirir. Çünki oradan qayıdandan sonra, bu peşəyə həvəsi daha da artmışdır. Həmin səfərdə kurator və xeyli tanınmış jurnalın rəhbəri Tamara Vedina o qədər ürəyinə yatır ki, məktəbli Sevil gələcəkdə bu xanım kimi jurnalist olacağına söz verir. İllər ötür və Sevil Həsənova ədəbiyyat imtahanı zamanı rəhmətlik Nəriman Zeynalovla olan dialoqunu tez-tez xatırlayaraq deyir ki, "Vaqif" dramı və digər sualları bilməsi müəllimlərin xoşuna gəlir. Ondan — Qızım, orta təhsilini harada almısan, — deyə soruşan imtahan komissiyasına təfsilatlı şəkildə cavab verir və oxuduğu məktəbi, müəllimlərinin adını bir-bir sadalayır. Sinif rəhbərinin adını ucadan söyləyir. Ümumiyyətlə, Sevil Həsənova onun həyatında rolu olan (az-çox) heç kimi unutmur. Hər dəfə tələbəlik həyatından söz düşəndə fəxrlə deyir ki: Tofiq müəllim, Yalçın müəllim və digərləri mənə qayğısını əsirgəməyib. Bu halalzadəlik, əsilzadəlik Sevil Həsənova qanında həmişə dövr edir. Başqa bir dövr də zamanla əlaqəli olacaqdı: Süleyman Rüstəm dili ilə desək, "yel qanadlı illər ömürdən ged"əcək, Sevil Həsənovanı zəhmətilə kamala yetirən, dörd bir yanında nərgizlər, lalələr bitən Zaqatala şəhər 1 nömrəli tam orta məktəbi əlli ildən sonra öz doğmasını iki əlli bağrına basacaqdır. O, qəlbinin ən məhrəm dərinliyində yer alan ruha məlhəm sözlərini şirin və təsirli xatirə çələngi şəklində ömrünün məktəb illərinə ərməğan edəcək, əbədiyyətə qovuşan müəllimlərinin ruhuna ehtiramını, həyatda qalanlara sevgisini dilə gətirəcəkdi. Sevil Həsənova həmin görüşdə o zamandan bəri söylədiyi və heç vaxt unutmadığı fikirlərə yenidən qayıdır, həyatda qazandıqlarına görə orta və ali məktəb illərinə, o illərdə ona dərs deyən müəllimlərinə ehtiramını bildirir. Və bir də məktəb və tələbə yoldaşlarına... Çünki o, bir vaxtlar məktəb yoldaşları ilə əhd-peyman bağlamışdır. Universiteti bitirərkən tələbə yoldaşları, müəllim kollektivi də həmin əhd-peymana, sanki fərman veribmiş kimi: "Səni Universitetdə görmək arzusu ilə ayrılırıq" demişdilər. İndi Sevil Həsənova illərin ayrılığından sonra məktəb və tələbə yoldaşlarının arzusunu yerinə yetirərək, yəni Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinin ilk qadın elmlər doktoru olaraq doğmalarının hüzurunda vədinə sadiq, üzü ağ, alnı açıq şəkildə dayanır. Ancaq bir dönəmlər idi ki, Sevil Həsənovanı qarşıda həyatın çətin sınaqları ilə üzbəüz qalmaq təhlükəsi gözləyirdi. Birinci sınaq onun Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistikasından uzaq düşəcəyinə, ikincisi, ali məktəbi bitirən anda müəyyən səbəblərə görə pedaqoji fəaliyyətlə məşğul ola bilməməsinə gətirib çıxara bilərdi. Və ən nəhayət sonuncusu böyük Hüseyn Cavid ruhu qarşısında mənəvi borcun çətin və şərəfli sınağı idi. Sevil Həsənova bu sınağı qutsal, müqəddəs adlandırır... Sevil Həsənova ziyalı ailəsində dünyaya göz açdığı üçün, hər iki valideynləri Azərbaycan Dövlət Darülfünunu bitirdiyinə görə, özünün də bilik yolu doğma Bakı Dövlət Universitetindən keçir. Bu da Tanrının işi idi. Fəqət, Sevil Həsənova vaxt-bivaxt yaddaşında bərq vuran o şirin anları — nağılabənzər xatirələri yada salır və deyir ki, həmin illər bacım Tibb Universitetində oxuyurdu. Bu mənada ailədə gənc Sevil Həsənovanın da həkim olmasını istəyirlər. Lakin o doğmalarına tibb ixtisasına sənəd verəcəyini deyərək, yolunu jurnalistikadan salır. Sonra həssas qəlbli həmin gənc doğmalarının könlünü almaq üçün belə bir qənaətə gələrək: "Ailəmdə fəlsəfə və ədəbiyyatı sevənlər də vardı. Mən də bu iki ixtisasın ortasında dayanan jurnalistikanı seçdim", deyə bildirir. Təhsil aldığı müddətcə Həmkarlar ittifaqının sədri seçilir. Bununla yanaşı Universiteti əla qiymətlərlə başa vurur. Təhsilini başa vurduqdan sonra gənc jurnalist kimi Azərbaycan Dövlət Televiziya və Radio verilişləri Komitəsində “Elmi-kütləvi və tədris proqramları” baş redaksiyasında redaktor, “Azərbaycantelefilm” yaradıcılıq birliyində böyük redaktor vəzifələrində çalışır. Onun ssenari müəllifi olduğu “Qabil”, “İki ömür” və s. televiziya filmləri izləyici rəğbəti qazanır. Doğrudan da, tam qətiyyətlə deyə bilərik ki, bu sahəyə Sevil Həsənovanı yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, elə Tanrının özü gətirmişdi. Çünki sonralar ömür-gün yoldaşı ilə, məhz bu elm məbədində - Jurnalistika fakültəsində tanış olacaqdılar. Belə də olur. Həyat yoldaşı Elşad Həsənov 1979-cu ildə Jurnalistika fakültəsini bitirir və təyinatla Azərnəşrdə redaktor vəzifəsində çalışır. 1984-cü ildə Dövlət Təhlükəsizlik Xidmətində Heydər Əliyev ənənələrinin davam və inkişaf etdirilməsi naminə öz vəzifəsini layiqincə yerinə yetirir və 2011-ci ildə polkovnik rütbəsi ilə təqaüdə çıxır. Ardınca Azərbaycan Dövlət Neft Şirkətinin (SOCAR) nəzdində fəaliyyət göstərən "Bahar Energy" əməliyyat şirkətində vitse-prezident vəzifəsində çalışır və 2021-ci ildə təqaüdə çıxdıqdan sonra yenidən jurnalistika sahəsinə qayıdır, publisistik məqalələri ilə, həmçinin siyasi şərhçi, təhlükəsizlik üzrə ekspert kimi dövrü mətbuatda çıxış edir. Yaradıcı fəaliyyətinin nəticəsi kimi "Öncə Vətəndir" adlı kitabın müəllifidir. Elşad Həsənovun həyat yoluna nəzər salarkən əbədiyaşar Heydər Əliyevin fikirləri qəlbimizdə səslənir: "Təhlükəsizlik işçisi yüksək mədəniyyətli, keyfiyyətli işçi olmalıdır. Elə bir işçi ki, şairlə də, bəstəkarla da, yazıçı ilə də, alimlə də, adi vətəndaşla da danışa bilsin. Əgər belə olmasa, o, ağı qaradan, pisi yaxşıdan, cinayəti səhvdən, səhvi cinayətdən ayıra bilməz". Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, bu gün də Elşad Həsənov öz yaradıcı fəaliyyətini dövlətçilik ənənələrinin qorunması yolunda davam etdirir. Elşad Həsənov və Sevil Həsənovanın ədəbi-ictimai və pedaqoji fəaliyyətlə bərabər, deyərdik ki, ən böyük uğuru cəmiyyətə sağlam ruhlu, saf mənəviyyatlı və təhsilli 3 övlad, 6 nəvə yetişdirməsidir. Böyük müəllimimiz Şirməmməd Hüseynov demişkən: "Ailə saf olsa, millət də saf olar". Sevil Həsənovanın ən böyük mənəvi uğuru ictimai, mübaliğəsiz desək, bəşəri idi. O səbəbdən bəşəri ki, vaxt gələcək Hüseyn Cavid ideologiyası ilə böyüyən gənclər Qafqazda əmin-amanlıq yaradacaq, Vətən savaşında tək işğal altında qalan torpaqlarımızı deyil, eləcə də dünyanı erməni terrorundan xilas edəcəkdi. Bu mənada Sevil Həsənovanın jurnalist kimi Cavid Əfəndinin publisistikasını araşdırması onun qələm adamı olaraq milli ləyaqətindən, dövlətə, xalqa mənəvi sədaqətindən irəli gəlir. Bu məqamda istərdik və vacibdir ki, əbədiyaşar Heydər Əliyevin Hüseyn Cavid böyüklüyünə münasibətinə toxunaq: "Hüseyn Cavidin bütün yaradıcılığı, bütün fəaliyyəti Azərbaycan xalqının mədəniyyətini yüksəklərə qaldırmaqdan, xalqımızı azad, müstəqil xalq etməkdən ibarət olub. Onun bütün yaradıcılığı Azərbaycan xalqını milli azadlığa, müstəqilliyə çağırıb. O, həmişə öz iradəsi ilə yaşamış, öz iradəsinə, millətinə sadiq olmuşdur, millətini, xalqını həddindən artıq sevmiş və millətinə həddindən artıq xidmət edən bir insan olmuşdur”. Həqiqətən də Hüseyn Cavid bütün mənalarda təpədən-dırnağa qədər Azərbaycanlı idi. O, millət müəllimi idi. Maraqlıdır ki, Hüseyn Cavidin böyük qardaşı Şeyx Məhəmməd Ulu Öndər Heydər Əliyevin Naxçıvanda ilk ana dili müəllimi olmuşdur. Bu gün Sevil Həsənova həm pedaqoq kimi, həm də Cavidşünas alim olaraq yüksək ləyaqətlə öz fəaliyyətini davam etdirir. Təkcə müəllifin "Hüseyn Cavidin ədəbi-bədii irsi mətbuatda" monoqrafiyası dediklərimizə ən tutarlı dəlildir. Yadımızdadır ki, Sevil Həsənova monoqrafiyanın təqdimatından öncə böyük Hüseyn Cavidin Naxçıvanda, Bakıda ev-muzeyini, qəbrini ziyarət etdi. Həmin anlarda müəllifin daxili həyəcanı onun Vətəndaşlıq məsuliyyətindən irəli gəlirdi. Biz bunu təqdimat mərasimində də gördük. Müəllifin Cavid Əfəndiyə həsr etdiyi təsirli monoloqunu indi də xatırlayırıq. Çünki Sevil Həsənova bu işə ömür qoyub, canının şirəsini axıdıb. "Tədqiqatçı hər mövzunu jurnalist qələmi və ədəbiyyatçı qəlbilə təhlil edir, düşüncə süzgəcindən keçirir. Sevil Həsənova dövrün böyük romantik sənətkarlarından olan Hüseyn Cavidin realist(lərə) yanaşmasını "H.Cavidin füyuzatçılarla əlaqələri, fəlsəfi-siyasi düşüncələri və realistlərə münasibəti" başlıqlı araşdırmasında oxucuya çatdırır. Araşdırmada ədibin realist ədəbi məktəbin nümayəndələrinə, ələlxüsus da Mirzə Cəlil yaradıcılığına olan rəğbətini görürük" (bax: "Bütöv Azərbaycan" qəzeti, 06 oktyabr, 2023-cü il, səh., 8; Qərənfil Dünyaminqızı, Əsgər İsmayılov, "Monoqrafiyanın paradiqmatik quruluşu").
Ümumiyyətlə, Sevil Həsənovanın jurnalistika ilə bərabər ədəbiyyata da xüsusi marağı olub. Düşünsək ki, publisistika hər iki və bir-birinə yaxın sahənin tən ortasında dayanan janrdır, o zaman Sevil Həsənovanın qələmindən çıxan yazıların oxucu qəlbinə rahatlıqla yol tapmasının nəticəsi apaydındır. Hələ Universitet illərində elə dəhlizdəcə Sevil Həsənovadan imtahan götürür, hər üç suala cavab verən tələbəyə müəllimi tərəddüdsüz əla qiymət yazır. Sonralar müəllim-tələbə dilində belə bir ifadə yaranacaqdır: Qulu Xəlilov kimi əjdahaya cavab verən Sevil". Həqiqətən də Qulu Xəlilovun həqiqətdən yana olan qılınctək kəskin tənqidi, elmdə güzəştə getməməsi onun xasiyyətinə də hopmuşdur. Çünki əsl elm adamı idi. Burada onu yetişdirən mühitin də rolu vardır. Qərbi Azərbaycanda doğulması, Ağdamda uşaqlıq illərini keçirməsi və ən nəhayət Bakıda - Azərbaycan Dövlət Universitetində (BDU) püxtələşməsi. Hələ o zaman qismət elə gətirir ki, Qulu Xəlilov Sevil Həsənovanın diplom rəhbəri olur. Taleyin işinə bax, bu zaman da çalışdığı "Multimedia və elektron kommunikasiya kafedrası"nda rəhbər Qulu Məhərrəmlidir. Sevil Həsənova hər dəfə deyir ki, hər iki ziyalı Tanrının cəmiyyətə elm qismətidir. Və onların təkcə adları deyil, həm də qələmlərində, Vətənə, xalqa, peşələrinə olan sevgisində oxşarlıq vardır. Sevil Həsənova əsilzadəliyi ilə bərabər həm də halalzadədir. Xəmiri halallıqla yorulduğu üçün dünəni unutmur, yaxşılığı yaddaşdan silib atmır. O, hər dəfə elmi rəhbəri Şamil Vəliyevin ruhunu ehtiramla xatırlayır. Dərin kədər hissilə deyir ki, Şamil Vəliyev mənim professor adımı almağımı görmədi... Əziz oxucu, bu məqamdaca düşündük ki, kiçik bir haşiyə çıxaq: rəhmətlik Əbdüləzəl Dəmirçizadə universitetinin son kursunda oxuyarkən müəllimi professor Bəkir Çobanzadə onu rəhbərlik etdiyi dillər kafedrasında işə götürür. Ancaq Dəmirçizadə ailə məsələlərinə görə, doğma şəhərinə qayıtmağa məcbur olur. Üstündən zaman keçir. Bəkir müəllimin səyi nəticəsində Dəmirçizadəni aspiranturaya qəbul edirlər və o, müəllim kimi fəaliyyətə başlayır. Hardasa bu oxşarlığı müəyyən mənada Sevil Həsənovanın elm yolu ilə də müqayisə etmək olar. O da ailə məsələlərinə görə bir müddət elmdən uzaq qalır. Sonralar həyat yoldaşı Elşad Həsənovun mənəvi dəstəyi, ziyalı həmdəmliyi ilə elm yolunda Sevil Həsənova qarşısında yeni cığır açılır.
Elşad Həsənov bu işə ömür-gün yoldaşından daha çox düşüncə adamı kimi, hətta bir müəllim kimi, qardaş və dost kimi yanaşır. Buna səbəb idi ki, Sevil Həsənova bu yolda onunla birgə addımlayan ən başda Elşad Həsənov, professor Qulu Məhərrəmli, professor Allahverdi Məmmədli, dosent Sevinc Məmmədova, professor Abid Tahirli, Əməkdar jurnalist Qərənfil Dünyaminqızı və təbii ki, doğması qədər sevdiyi Zibeydə Mirzəyeva ismini hər dəfə böyük məhəbbət, intəhasız sayğıyla çəkir. Ona elm yolunda bələdçilik edən mürşidlərin, alimlərin qayğısını hər dəfə böyük qürurla dilə gətirir. Akademik Teymur Kərimli, akademik İsa Həbibbəyli, opponenti professor Cahangir Məmmədli, Tamella xanım Əliyeva, Rövşən Məmmədova bir ömür borclu olduğunu, onların təmənnasız yaxşılığını vurğulayır. Fikir, düşüncə adamları ilə işləməyi həyatının ən böyük uğuru sayır. Və ən böyük xoşbəxtliyi Jurnalistika fakültəsində ona vaxtilə dərs deyən müəllimlərlə çiyin-çiyinə çalışmağı, həmçinin "elmlər doktoru" adını məhz doğma Universitetində almasıdır. Sevil Həsənova buna görə Bakı Dövlət Universitetinin rektoru cənab Elçin Babayevə və Jurnalistika fakültəsinin dekanı Vüqar Zifəroğluya sonsuz təşəkkürünü bildirir. Və biz də Jurnalistika fakültəsi olaraq təşəkkürə can və könüldən qoşuluruq...

Qərənfil Dünyaminqızı, Əməkdar jurnalist
Əsgər İsmayılov, BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Cümşüd Nuriyev: ”Azərbaycan İngiltərə deyil”

Bu sözləri siyasi elmlər doktoru Cümşüd Nuriyev İctimai Televiziyanın “Ziyalı mövqeyi” proqramında çıxışı zamanı deyib. Ölkənin yürütdüyü xarici siyasəti “Super” deyə, qiymətləndirən politoloq ölkə daxilində baş verən bəzi tendensiyalardan narahatlığını bildirib. Qeyd edib ki, Azərbaycan vətəndaşlarını ingilis dili bilmədiyi üçün işə qəbul etmirlər, bəzi hallar da hətta işdən çıxarırlar. Ali məktəblərdə ingiliscə dərs keçən müəllimlərə daha yüksək maaş verilir. Belə hallar yol verilməzdir. Amerika dünyanı öz dolları ilə, ingilislər dilləri ilə idarə etməyə şalışırlar. Bundan ciddi nəticə çıxarmaq, ölkə daxilində dilimizin inkişafına fikir vermək lazımdır.

“Qayğı Və Himayə” Xeyriyyə Fondu “Vətənpərvərlik Tərbiyəsinin Inkişafı” layihəsini reallaşdırır:

Azərbaycan Respublikasının Qeyri-Hökumət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Agentliyinin 2024-cü il kiçik qrant müsabiqəsi” çərçivəsində maliyyə dəstəyi verdiyi, “Qayğı və Himayə” Xeyriyyə Fondu tərəfindən həyata keçirilən “Vətənpərvərlik tərbiyəsinin inkişafı” layihəsinin icrasına başlanılıb.
2 ay müddətində həyata keçiriləcək ədəbi-kreativ layihə haqqında fondun rəhbəri Gülayə Rzayeva açıqlama verib. G.Rzayevanın bildirdiyinə görə, reallaşdırılacaq ikiaylıq layihə 1 may – 31 iyun 2024-cü il tarixlərini əhatə edəcək və məhsuldar fəaliyyət planı ilə fərqlənəcək.

Bildirilib ki, gənclər hər zaman fərqliliyi, modernliyi sevir: bu baxımdan da, Böyük Zəfərdən bizi illər ayırdıqca, yeni nəsilin əsl vətəndaş kimi formalaşmasında Qarabağ mübarizəmizin, qanlar və canlar hesabına qazanılan Qələbə, eləcə də antiterror əməliyyatındakı hərb sənətinin uğurlarını – enerjisini Azərbaycanın inkişafına yönəltmək üçün yeniyetmə və gənclər üçün yeni trend – memlər formasında, Vətəndar (hökümdar anlayışına bənzədilir) trendinin populyarlaşdırmaqla, ideoloji fəaliyyətləri gücləndirilir.
Layihə çərçivəsində ölkəmizin müxtəlif bölgəsindən olan 5 şəhid ailəsi və 5 müharibə veteranının dəyərli həyat hekayəsi kitab və onun elektron formasında gənclərə motivasiya verilməsinə istiqamətləndiriləcək. İctimai-humanitar fikrimizdə yeni trend vətəndar – vətəni sevmək, dardaykən Azərbaycan üçün canından keçmək, dünyanın harasından yaşamasından asılı olmayaraq, özünü vətəndar sayıb, ölkəmizin, xalqımızın inkişafına, Qarabağın dirçəlməsinə yardımçı olacaq yeni nəslin mənəvi-əxlaqi, intellektual-kreativ yetişməsinə çalışmaları üçün gənc nəslin mənəvi cəhətdən hazırlanması layihənin əsas fəlsəfəsini təşkil edir.

Layihə icraçıları vətənpərvərlik sahəsində yeni trend – mem ortaya qoymağa, vətəndar anlayışını populyarlaşdırmağa çalışacaqlarını bildirirlər. Gənclər ilə müharibə şəhidlərinin ailə üzvləri və veteranların yaxından ünsiyyəti yaratmaqla ortadakı ictimai-sosial biganəlik aradan qaldırılmasına çalışılacaq. Qarabağa qayıdış prosesinə dəstək veriləcək, hələ də o yerləri görməyənlərə dayaq durulacaq. Vətənpərvərlik mövzusunda 2 fərqli nəşr, kağız toplu, onun elektron variantı çapa hazırlanacaq, təqdimat mərasimləri vasitəsilə yeni nəsil oxuculara müsbət dəyərlər açılanacaq.
Əsas fəaliyyətlər paytaxt Bakıda həyata keçiriləcək. Kitab üçün materiallar toplanan, müxtəlif bölgələrə səfərlər təşkil olunacaq, eləcə də İnternet və sosial şəbəkələr vasitəsi ilə respublika ərazisində və soydaşlarımız yaşayan dünya ölkələrində. Milli-mənəvi və ideoloji işlərin mərkəzi paytaxrt olduğuna görə əsas fəaliyyət buradan qurulacaq. İnternetüstü fəaliyyətlər isə az məsrəflərlə ölkəni və dünyada yaşayan 55-60 milyonluq soydaşlarımızın yaşadığı məkanları əhatə etmək mümkündur. Eyni zamanda kitab üçün materiallar hazırlanan zamanı 10 ailənin yaşadığı bölgələrə baş çəkiləcək, qəhrəmanların yaşadığı yerlər, oxuduğu məktəblər, basdırıldığı torpaqlar ziyarət ediləcəkdir ki, bu da layihənin real tədbirlər silsiləsini təşkil edəcəkdir.
Gənc nəslin qəbul etdiyi modern, qısahəcmli, audi-vizual və tez yaddaqalan ədəbi nümunələrin, vizual-virtual formatlı məhsullar ortaya qoymağı nəzərdə tutan layihə sadalanan məsələlərin ictimailəşdirilmək məqsədi güdür. Layihə ənənəvi – ədəbiyyat və yeni vizual formaları özündə birləşdirməklə məktəblilər, yeniyetmələr, gənclər və tələbələr, eləcə də diaspor gəncləri arasında hərbi-vətənpərvərliyi gücləndirməyi, yeni texnoloji-estetik alətlərdən yararlanmağı nəzərdə tutulur.

“Qayğı və Himayə” Xeyriyyə Fondunun
KİV və Media bölümü

Zərdüşt “Avesta”sı – Azərbaycan-Türk Ruhunun ifadəsi kimi

Ürəyinizdə Günəş olsun!

Bəşərin ən qədim yazılı və maddi abidələri sırasında olan Zərdüştün “Avesta”sı Azərbaycan Türklərinin yaşama, insana, dünyaya yanaşmasının, mifologiyasının araşdırılması kimi ciddi, gərəkli, qaçılmaz məsələnin həllində əsaslı özül ideya kimi diqqəti çəkir. Əcdadın özünüifadəsi ardıcıl yaradıcıdır, bənzərsizdir, ilkin qaynaq olub, sonrakı dönəmlər üçün tükənməz düşüncə, əməl imkanları yaradır. Tarixin daha çox ilkin dönəmlərinə baxsaq, ulusallığımızın qədim soraqları ilə bağlı çox faktlar itib-batıb, təhrif olunub. Dünyaya münasibətdə ikili yanaşmanın qaçılmazlığı - Xeyir və Şər anlayışlarının əcdad düşüncəsində aydınlığı, zaman-zaman bu əsasda Zərdüştün şəxsində bütün dünya dinlərinə, fəlsəfələrinə yön verən ilk, möhtəşəm dünyabaxışın yaranması – Türk Ulusu adına dünyaya bənzərsiz sözümüzdür. Zərdüştçülükdə əcdadın dünyanı, həyatı, insanı, təbiəti dərkin yeni səviyyəsinin ifadəsi özünü göstərir. Ancaq dünyanı dərkin açarını verən Türk ulusu uzun yüzillər boyunca inam yaradıcılığı ilə məşğul ola bilmədi, müxtəlif dinlər onun ilkin – özününkü olan dünyabaxışından (Zərdüştlükdəki Xeyir və Şər ideyalarından) bəhrələndi. Zərdüştün “Təmiz düşüncə, təmiz söz, təmiz əməl” ideyası ilkin düşüncədən gəlir. İnsana bu ölçüdə ilahi yanaşma Türk insançılığının ifadəsi ola bilərdi. Sübutu fars ruhundan fərqli olaraq türk ruhunda, konkret Azərbaycan Türklərinin ruhunda – yaradıcılığında ideyanın bütün çalarlarıyla (Azərbaycan muğamlarında, Azərbaycan sazında, bədiyyatında, incəsənətində və s.) yaşamasıdır. İslamın gəlişindən, oturuşmasından sonra Zərdüştün dünyabaxışı, konkret olaraq Od ideyasının ayrıca ölçüdə kutsallaşdırılması xətti zəiflədi, ancaq daha əski düşüncədəki - Tanrıçılıqdakı oda münasibət Novruzda xəlqi kurallar ölçüsündə yaşamağa başladı. Artıq xəlqi düşüncədə Zərdüşt dünyabaxışı səviyyəsində Odun kutsallaşdırılması imkanı İslamın basqısı ilə yoxa çıxarılmışdı. Başqa tərəfdən, dinlərdə, eləcə də İslamda Odun İblis obrazında təqdimi ilə Türk düşüncəsində Oda ilahi-insançı, yaradıcı (içi təmizləyici) yanaşmadan tamamilə fərqli bir yanaşma görürük. Əgər Tanrıçılıqda Günəşin, Odun da tanrılaşdırıldığını nəzərə alsaq, o zaman Türkün Tanrıçılıq dünyagörüşü ilə İslam arasında paralellik, oxşarlıq “axtarıb tapmaq” istəyində uyğunluq məntiqinin olmadığını görürük. Xeyir obrazında Hürmüzd, Şər obrazında isə Əhrimən çıxış edir.
İdeyanın obrazlaşdırılmasının dünyabaxışından bədiyyata – poeziyaya gəlməsinin ən gözəl örnəyi Nizami yaradıcılığıdır. Nizaminin Zərdüşt ideyalarına əsərlərində bu dərəcədə geniş yer verməsinin səbəbi nədir? Nizaminin türklüyü danılmazdır. Nizamidə Zərdüşt ideyalarına geniş yer verilməsi onun fars düşüncəsinə meyillənməsi ilə izah oluna bilməz. “Yeddi gözəl”ə daxil olan “Xeyir və Şər” hekayəsində Xeyir və Şər ideyaları Nizami görümündə dahiyanə biçimdə obrazlaşdırılıb.
Şərsiz Xeyirli insan varmı, mümkündürmü? Yaxud şərlə yoğrulmuş insanda xeyir adına balaca bir nişanə belə yoxdurmu? Nizaminin obrazları xalq ruhunun yetkin ifadəsi kimi meydana çıxır. Bu obrazların şəxsində yüksək bədiyyat səviyyəsində Xeyir obrazında xeyirliyin, Şər obrazında isə şərliyin nədən ibarət olduğu görünür, bilinir. Bu mənəvi tablo Nizaminin yaratdığıdır: kökü Azərbaycan-türk düşüncəsindən gəlsə də, Nizaminin yaratdığı Xeyir, Şər obrazlarıdır. Habelə burada biz Nizaminin ulusal qaynaqdan güc aldığı bəşəriliyini də aydınca görə bilirik.
Hekayə Nizaminin Xeyir obrazının Xeyirliyini, Şər obrazının da Şərliyini axıra kimi ifadə etməsiylə yadda qalır. Bu, Azərbaycan-türk folklorunda, mifoloji düşüncəsində yaşayan ulusal məntiqi yadımıza salır. Xalq düşüncəsində Xeyir axıracan Xeyirdir, Şər axıracan Şərdir. Xalq düşüncəsi yarımçıq Xeyiri Xeyir saymır, eləcə də özünü Xeyir kimi göstərən Şərin şirin dilinə aldanmır. Nizaminin düşüncəsində Şərin şirin dilinə aldanmaq olmaz, Şər Xeyir ola bilməz. Materialist düşüncədə Şərin Xeyirə, Xeyirin Şərə keçməsi “əsaslandırılsa” da məntiq yerini almır, Nizaminin məntiqi isə xalq düşüncəsindən güc alır, bu səbəbdən də insanlığa uyğun sayılır. Xeyir dünyanın mahiyyətindədir, yox olmur, Şər güclü görünsə də, dünyanın gedişindədir, Xeyir kimi güclü deyil. Nizami Xeyir-Şər təzadının (ikiliyinin) mahiyyətini incəliyinə kimi anlayır, bədiyyatının gücüylə aydın, anlaşıqlı şəkildə ideyalar arasındakı təzadı çatdırır. Xeyirin sonda Şərə qıya bilməməsi Nizaminin dünya, həyat gedişatını dərindən duyduğunu göstərir.
Şər obraz kimi öldürülsə də, yenə var. Yəni ağılda, duyğuda Şərlə döyüş onun gerçəklikdən tamamilə silinməsi anlamına gəlmir, ancaq bədiyyatda bu, mümkündür. Nizami bu həqiqəti fitrətən duyduğu, anladığı dərəcədə bədiyyatında üstünlüyü təbii olaraq Xeyirə verir. İlkin mifoloji düşüncədən “Avesta”ya qədərki inkişaf prosesi Xeyir və Şər obrazlarının xəlqi düşüncə, xəlqi dünyabaxış ölçüsündə yol getdiyini göstərir. Tanrıçılıq-Zərdüştçülük xəttinin üzvi bağlılığı, ideya uyğunluğu, birxətliliyi mövzunun daha əhatəli öyrənilməsinin gərəkliyini şərtləndirir. Nizamidə Xeyir və Şər ideyalarının obrazlaşdırılması mövzuya fitrətən ulusal məntiqlə yanaşdığını göstərir. Obrazların iç dünyasının ifadəsi Türk Ulusunun xarakterinə, düşüncəsinə uyğun açılır, mifoloji düşüncədən bədiyyatadək gerçəkləşən idrak yolu Nizami ruhuna kənar etkilərin (bilgilərin) diktəedici rolunun olmadığını sübut edir.
Atanın Zərdüştlüklə bağlı içsəsini oxuculara sunuram.
***
İNAM ATA (ASİF ATA)
ZƏRDÜŞTLÜYÜMÜZ – İŞIQÇILIĞIMIZ
1
Azərbaycana zahiri gözlə baxanda, o, kiməsə balaca görünə bilər.
Ancaq Mənanı xarici gözlə görmək olmaz.
Mənanı Daxili gözlə – İdrakın, Ruhun gözüylə görmək olar.
Daxili gözlə baxanda Azərbaycan çox böyük görünür – Şərq Mahiyyətinin Bütöv, Parlaq, Dərin ifadəsi kimi; Ruhani Mərkəz səviyyəsində.
Azərbaycanımızın – Azərbaycanlığımızın Böyük Fərəhləri və Böyük Kədərləri var.
Azərbaycanımızın Birinci Böyük Fərəhi – Zərdüştçülükdür.
Azərbaycanımızın İkinci Böyük Fərəhi – Xürrəmdinlik – Babəklikdir.
Azərbaycanımızın Üçüncü Böyük Fərəhi – Dədə Qorqudluqdur – Ağsaqqallıqdır.
Azərbaycanımızın Dördüncü Böyük Fərəhi – Hürufilikdir – Nəimilik–Nəsimilikdir.
Azərbaycanımızın Beşinci Böyük Fərəhi – Füzulilikdir.
Azərbaycanımızın Altıncı Böyük Fərəhi – Muğamdır.
Azərbaycanımızın Yeddinci Böyük Fərəhi – Sazdır.
Azərbaycanımızın Birinci Böyük Kədəri – Midiyanın Süqutudur.
Azərbaycanımızın İkinci Böyük Kədəri – Babəkin Qətlidir.
Azərbaycanımızın Üçüncü Böyük Kədəri – Çaldıran Fəlakətidir.
Azərbaycanımızın Dördüncü Böyük Kədəri – Türkmənçay Yırtıcılığıdır.
Azərbaycanımızın Beşinci Böyük Kədəri – Milli Hökumətin (Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin – İ.A.) devrilməsidir.
Azərbaycanımızın Altıncı Böyük Kədəri – 20 Yanvardır.
Azərbaycanımızın Yeddinci Böyük Kədəri – Xocalı Faciəsidir.
Azərbaycanımızın sabahını – Ocaqda, Ocaqçılıqda görürük; Atalıqda, Evladlıqda.
Mütləqə İnamda görürük.
Ruhani cəmiyyətdə görürük.
Müstəqil Vətəndə görürük.
Özümlü Şərqdə görürük.
Ləyaqətli Bəşərdə görürük.
Azərbaycan Ruhunun izharını Zərdüştçülüyümüzdən başlayırıq.
2
Zərdüştçülükdə peyğəmbərlik başlayır: Vəcd, Vəhy, Eşq, Ehtizaz vasitəsiylə İnam yaratmaq, İnamı Ağıllara, Ürəklərə, Aqibətlərə həkk etmək Əməli.
Zərdüşt Peyğəmbərliyi yarananda Budda yox idi, Musa yox idi, İsa yox idi, Məhəmməd yox idi.
Zərdüşt Peyğəmbərliyində Qismətçilik yox idi, Təskinlik yox idi, Cənnət-Cəhənnəm, Huri-Pəri miskinliyi yox idi.
3
Zərdüştçülükdə Hürmüzd İşığıyla Əhrimən qaranlığı arasında Döyüş var; İşıq Allahı – Hürmüzd Qaranlıq Allahı – Əhrimənlə Yerdə, Göydə döyüşür, İnsanın Daxilində – Fikirdə, Duyğuda, İradədə, Əməldə döyüşür; Hürmüzd İşığı gərəkdir Dünyaya – Qaranlıqları Yaran – İşıqlanmalıdır Dünya.
Fəlakət Səadətlə İşıqlanmalıdır; Həsəd Heyrətlə, Qorxu Cəsarətlə, Həqarət Ləyaqətlə, Hərislik Səxavətlə, Dönüklük Sədaqətlə, Zülm Ədalətlə, Hərcayilik Müqəddəsliklə.
İşıqla Qaranlıq Təzadından Dünya ikiləşib.
İkilik aradan qalxmalı, Hürmüzd Əhrimən üzərində qələbə çalmalıdır, çalacaq; qaranlıq Dünyadan çəkiləcək, Dünya işığa qərq olacaq.
4
İşıqla Qaranlığın Döyüşü İnsanda baş verir.
İnam adlı Hürmüzd – İnamsızlıq adlı Əhrimənlə döyüşür.
Xalislik Naqisliklə, Müdriklik Naşılıqla, Saflıq Günahla, İnsanilik Heyvaniliklə döyüşür.
Daxili Aləm İşığa qərq olur, Dünyanı İşığa qərq edir. İnsan İşıqlandıqca Dünya İşıqlanır.
İnsan – İşıq Yoluna düşür, İşıq Yolu olur.
5
Dodaq Yalandan təmizlənir, Beyin Xurafatdan təmizlənir, Əl Haramdan təmizlənir.
Təmiz Söz, Təmiz Fikir, Təmiz Əməl yaranır.
Zərdüştə böhtan atıb onu Zinalıq təbliğində günahlandırırlar: Zinalıqla Təmiz Əməl Tələbi - biri digərini inkar edir.
Zərdüştdə Cənnət-Cəhənnəm, Allah xofu tapırlar: Cənnət-Cəhənnəm Hürmüzd Qələbəsinin labüdlüyüylə, Dünyanın özündə (o Dünyada yox!) yaranacaq İşıq səltənəti İnamıyla bir araya sığmır; Qorxu – Hürmüzd hünərinin İnkarıdır.
Zərdüştü sonrakılar bədnam eləməyə və özümləşdirməyə – özünə bənzətməyə cəhd göstəriblər.
6
Od – Zərdüştdə İşıq Rəmzidir. Atəşpərəstlər, əslində İşıqpərəstlərdir.
Zərdüşt Odu – Qaranlıq yaran Oddur, Prometey Odu – isidən. Od – Yanmaq Rəmzidir.
Yanmasan – İşıqlanmazsan, Təmizlənməsən – Dünya İşıqlanmaz, Təmizlənməz.
Od çirk götürmür, çirki yandırıb yox eləyir.
Oda səcdə – İşığa səcdədir.
Od qorumaq – əslində İşıq qorumaqdır.
Azərbaycançılıq – əslində İşıqçılıqdır.
7
Zərdüştdə Bədən Ruhdan asılıdır.
Bədəni urvata mindirən ruhdur.
Ruhdan məhrum olan Bədən urvatsız olur.
Amansız səslənir bu İdeya.
Ruh Zərdüştdə cismani enerji deyil – İdrakdır, Mənəviyyatdır. İnsan öləndə Bədən İdraksızlaşır, Mənəviyyatsızlaşır.
Zərdüştdə ölü bədənə hörmət yoxdur – ölünün O Dünya Yolu yoxdur; o “Axirət Dünyası”na heç nə aparmır, ölü bədən heç olur.
Misir xurafatına (ölünün mumiyalanması) qarşı çevrilmiş bu fikirdə gələcək xurafatların inkarı var.
8
Dinlərin hamısı Xeyir–Şər təzadı əsasında qurulub. Xeyir–Şər Təzadı Hürmüzd–Əhrimən İkiliyinin Təzahürüdür.
Dini ikiliyin (Dualizmin) canı Zərdüştçülükdür.
9
Dinlər Xilaskarlıq – Messiyaçılıq İdeyası əsasında qurulub. Messiyalar – Dini xilaskarlar – Hürmüzd çeşidləridir.
Ən məşhur Hürmüzd İsadır – Əhrimənlə döyüşdə çarmıxa çəkilən, ancaq “ölməyən, dirilən, qayıdacağı gözlənilən”.
Musa, Məhəmməd timsalında da Hürmüzd canlandırılır – şəxsiyyətlər əfsanələşir.
10
Buddaçılığın Əsası – Daxili Təmizlik İdeyasıdır – İmtina vasitəsiylə Ruhu ram etməkdir.
Bu ideya Zərdüştün Təmizlik Yolunun davamıdır: İfrat davamıdır, istəklərin inkarıdır, ancaq Zərdüştlə qırılmaz tellərlə bağlıdır.
Zərdüştdə İnsan naqis istəklərindən əl çəkirdi, Buddada bütün istəklərindən.
Zərdüştün Məqsədi – Hürmüzd Dünyasıydı, Buddanınkı Nirvana – Mütləq Ruhani Sakitlik.
Zərdüştdə Təmizlənmək – yanmaq idi, Buddada – sönmək.
Zərdüşt Odundan Budda külü törədi!..
11
Platonçuluq – İdeyalar – Əşyalar təzadına əsaslanır: Platonda Həyat – İdeyanın kölgəsidir.
Bu fikirdə Hürmüzd – Əhrimən, İşıq – Qaranlıq ikiliyinin təzahürü görünür.
12
Dialektika (Heraklit, Hegel) əksliklərin – təzadların, ziddiyyətlərin döyüşü və vəhdəti əsasında qurulub.
Bu ideyada Zərdüştçülük duyulur.
“Dünya – təzadlar döyüşüdür!” – dialektikanın dediyi bu fikri əvvəl Zərdüştlük deyib.
Fərq ondadır ki, Zərdüştdə Əksliklər Vəhdəti yoxdur, yalnız əksliklər Döyüşü var və həqiqət bizcə Zərdüştün tərəfindədir.
Təzadlar bir yerdə olanda belə, Bir olmurlar!
13
Babək Fərəh dini yaratmışdı.
Babək fərəhində Hürmüzd İşığı yanırdı.
Babək özündə Şirvin gəzdirirdi, bu, Şirvin adlanan Hürmüzd idi.
Babək Hürmüzdlük eləyirdi – Əhrimənlə döyüşürdü.
14
Sufilər Eşq Əhli idilər, İlahiliyə Atəşin Eşq bəsləyirdilər. Odluydular, Eşq Odunda alışıb-yanırdılar. İşıqlıydılar.
Aşiqlikdə – Təmizlənirdilər, Şəriətləşirdilər, Mərifətləşirdilər, Təriqətləşirdilər: İşıqlı hallar keçirirdilər – İşıqlanırdılar – İlahiliyə qovuşurdular.
Hürmüzd İşığıydı həmin Eşq – Qaranlıqları Yaran Odlu Əməl.
15
Kimdir Zərdüşt, kimindir Zərdüşt?
Midiyalıdır, Midiyanındır – Azərbaycanlıdır, Azərbaycanındır.
Yeni eradan əvvəl VI əsrdə indiki Güney Azərbaycanda həyata gəlmiş, yaşamışdır.
Əsərlərinin çoxu Makedoniyalı İsgəndər tərəfindən yandırılmış, yandırılmayanlar – Pəhləvi dilinə tərcümə olunmuşdur.
Midiyanın Süqutundan sonra Əhəmənilər dövründə Zərdüştlük İranın dövlət dini olub.
Midiyadan – Azərbaycandan Dünyaya İşıq saçıb Zərdüşt.
Zərdüşt – Azərbaycanındır, Şərqindir, Dünyanındır.
16
Zərdüştlüyə qayıtmağa çağırmırıq.
Hürmüzd İşığına qovuşmağa çağırırıq.
Əzəli Ocaqlığımıza çağırırıq.
Qaranlar Yarılsın! Yükümüzdən Böyük Fərəhimiz yoxdur!
3 İşıq ayı, 14-cü il (may, 1992)

Bir ömrün halallıq simfoniyası

El ağsaqqalı Sabir Xammədovun 75 illiyinə

İnsanın bir şəxsiyyət kimi əsl dəyəri onun kamilliyi ilə ölçülür. Böyük Nizami Gəncəvi də bu kefiyyəti hər cür yarımçıqlıqdan uca tutub. Davranışları insanpərvərliklə yoğrulanlar yaşadıqları ömrü bada vermir, el-oba arasında hörmət-izzət sahibi olurlar. Onlardan biri də ömrünün 75-ci baharını yaşayan Sabir Yaqub oğlu Xammədovdur.
1949-cu ilin mayın 19-da Biləsuvar rayonunda sadə, zəhmətkeş ailədə dünyaya göz açan Sabir Xammədovu tale uşaq yaşlarından müstəsna bir yolun yolçusu olmağa qərar vermişdi. Amma bu yol ağrı-acısız ötüşmür. O, 13 yaşında ikən atasını itirir. Bundan sonra gənc Sabir özündən böyük müəllim qardaşının himayəsində böyüyür. Sonralar həyat Sabir müəllimi vəzifələrlə də, sərvətlə də imtahana çəkib, amma onu insanpərvərliyindən, həssaslığından uzaqlaşdıra bilməyib. Rahatlığı el-oba üçün çalışmaqda, savab işləri ilə adamlara könül xoşluğu bəxş etməkdə görüb həmişə. Elə buna görə də indi – vəzifə, mənsəb atından düşəndən xeyli sonra da el içində alnı açıq gəzir, etdiyi xeyirxahlıqlar qədirbilənliklə xatırlanır.
Peşəsi müəllimlik olmayıb onun. Amma qazandığı xətir-hörmət sayəsində “Sabir müəllim” deyə çağrılır. Ömür yolunu vərəqlədikcə zəhmətlə yoğrulan, mübarizələrlə mətnləşən əzəmətli bir həyatın şahidi olursan. Yaşının kamillik çağındadır, deyir ki, qocalıq müdrikliyə gedən yolun zivəsidir, bu zivədən keçmişə boylandıqca fərəhlənə bilirsənsə, demək, hədər yaşamamısan. “Vəzifələrdə olan zaman hər hansı qərarı verərkən vicdanımla hesablaşdım və bu gün səlahiyyət sahibi olduğum illərlə fəxr edirəm, gözüm kölgəli deyil”.
Müstəqillik dönəmimizdə Biləsuvar Rayon İcra Hakimiyyətinin ilk başçısı olub. Həmin dövrədək də rayona rəhbərliyi keçmiş sovetlər birliyinin rayon partiya komitəsinin 1-ci katibi olaraq edib. Sabir müəllim Kənd Təsərrüfatı institutunu baytarlıq ixtisası üzrə bitirdikdən sonra - 1971-ci ildən kolxozda əmək fəaliyyətinə başlayıb.Elə o vaxtdan, necə deyərlər, özünü əsl təsərrüfat adamı kimi göstərə bilib. Çalışdığı “Əzizbəyov” adına kolxozunun fermasında mal-qara arasında kəskinləşən ölüm hallarına qarşı düz 8 il çırmanıb mübarizə aparıb. İşinə sevgisi və məsuliyyət hissi sayəsində uğura nail olub. Partiya sıralarına qəbul edilib və kənd sovetində gənc deputat kimi təmsil olunub. O, fəaliyyət göstərdiyi həmin dövrlərdə iki dəfə kənd sovetinin, dörd dəfə rayon sovetinin və bir dəfə Azərbaycan Respublikası Ali sovetinin deputatı seçilib.
Ötən əsrin 80-ci illərində Azərbaycanın kolxoz və sovxoz təsərrüfatları heyvandarlıq və quşçuluğun inkişafı dövrünü yaşayıb. Ayr-ayrı təsərrfatlarda araşdırmalar aparılarkən Sabir Xammədovun təcrübəsi qiymətləndirilib və o bundan sonra rayonun baş baytarı vəzifəsinə irəli çəkilib. Ardınca isə düzgünlüyü, prinsipiallığı, bilik və bacarığından irəli gələn keyfiyyətləri əsas götürülərək, rayon Xalq nəzarəti komitəsinin rəhbərliyinə irəli çəkilib. Bu vəzifənin 10 illik uğurlu icrasından sonra, daha yüksək kürsüyə- partiya komitəsinin 1-ci katibliyinə yüksəlib.
…1990-cı illərin əvvəllərində müstəqilliyə doğru inamla addımlayan ölkəmizdə keçid dövrünün ciddi problemləri, müharibənin alovlanması, siyasi hərc-mərclik idərəetməni xeyli çətinləşdirir. Belə bir şəraitdə Sabir Xammədov rayonun kənd təsərrüfatında geriləmənin aradan qaldırılmasını ciddi nəzarətə götürür. Bilir ki, məhsul istehsalında yaranan durğunluq qısa zamanda aradan qaldırılmasa, bir müddət sonra sosial problemlərin miqyası genişlənəcək. ölkədə anarxiyanın baş alıb getdiyi 1990-1992-cı illərdə məhz onun gözütoxluqla, halallıqla, bir çoxlarınan fərqli olaraq, fürsətcillik etmədən həyata keçirdiyi məqsədyönlü tədbirlər nəticəsində,rayonda taxıl istehsalı ilk dəfə 47 min tona çatdırılır. Pambıqçılıqda iki il ardıcıl olaraq, dövlət planı ilk sırada yer alır. Bunun üçün, çətin suvarma şəraiti olan Biləsuvarda (keçmiş Puşkin) 15-ə yaxın yeni nasos stansiyası istismara verilir. İlk dəfə, çəltikçikçiliyin inkişafı üçün Çindən mütəxəssislər dəvət olunur... Beləcə, təsərrüfat həyatında dönüş yaranır.
O, rayona rəhbərlik etdiyi illərdə təhsil, səhiyyə, mədəniyyət və xidmət təşkilatlarının mükəmməl fəaliyyəti üçün aidiyyatı dövlət qurumlarına ünvanladığı 100-dən çox müraciətində cəsarətli tələblər irəli sürüb. Biləsuvardakı bir çox məktəblər üçün yeni binaların tikintisi həmin böhranlı günlərdən yadigardır. Rayonda bu gün də aktuallığını itirməyən, yerli xammala əsaslanan istehsalyönümlü lahiyələrin reallaşdırılması da Sabir müəllimin ən ümdə arzu və istəklərindən idi. Qısa müddətdə bu da əlçatan olub. O, həm də Biləsuvar dolama avtomobil yolunun, dəmir yolu xəttinin çəkilməsi ilə bağlı layihə-smeta sənədlərinin hazırlanmasına nail olub həmin dövrdə. Ən ümdə arzularından biri pambıq-əyirici sexinin tikintisi idi. Onun da bünövrəsini Sabir müəllim qoymuş, toxucu fabrikin ilk sexinin Səmədabad kəndində açılışına nail olmuşdur.
1990-cı illərin əvvələrində onunla rayonun idarəetməsində çalışan, ağsaqqal Akif Kazımovun dedikləri:
- Sabir Xammədovun rayona rəhbərlik etməsi çox çətin dövrə təsadüf edib. Bildiyimiz kimi, həmin illər ölkəmizdə içtimai-siyasi sabitlik qeyr-qənaətbəxş olduğundan, idarəçilik xeyli çətin olub. Buna baxmayaraq Sabir müəllimin zəngin təcrübəsi, fərdi idaretmə bacarığı sayəsində bir çox problemləryoluna qoyulub. 1991-cı ildə Mərkəzi Komitənin katibi ilə görüşdən sonra Biləsuvar Gömrükxanasının yaradılmasına da o nail oldu. Özünü deyil, camaatı düşünən adam kimi tanınıb bizim Sabir müəllim.
Bəli, insanın öz eli, obası qarşısında göstərdiyi xidmətlərinin ən böyük mükafatı qəlblərdə özünə taxt-tac qurmasıdır. Bütün fəaliyyətində, xidmətlərində əsl vətəndaşlıq yanğısı ilə çalışan, yaşayan Sabir Xammədov məhz bütün şüurlu ömrünü dövlətçiliyimizə, doğma rayonunun tərəqqisinə həsr edib. Sabir müəllim “Soruşma Vətən sənin üçün nə edib, özündən soruş ki, Vətənin üçün nə edə bilmisən?” -şüarı ilə yaşayıb, yaradıb. İllərini mövcud problemlərin aradan qaldırılmasına sərf edib. Dövlətçiliyə, xalqa ürəkdən bağlılıq bu insanın qəlbinin dəriliyindən süzülüb gələn həyat qayəsidir desək, yanılmarıq...
Deyir ki, doğma Biləsuvarın adı ilə bağlı nə varsa, bizim adımızdır. Çalışmalıyıq ki, fəaliyyət göstərdiyimiz sahədə insanlıq hər zaman uca mərtəbədə dayansın. Xeyirxahlıq, təəssübkeşlik, mərhəmət ən ali məqsədimiz olmalıdır!
Azərbaycan Respublikasında ilk bələdiyyə seçkiləri 12 dekabr 1999-cu ildə keçirilərkən Biləsuvar özünüidarə orqanına məhz belə bir əqidəsi, zəngin idarəçilik təcrübəsi olan, əhalinin qayğılarını dərindən bilən Sabir müəllimin üzv kimi namizədliyi mütəşəkklilliklə irəli sürüldü. Sonradan oradakı məhsuldar fəaliyyəti ilə özünü təsdiqləyən S. Xammədov bələdiyyədə sədr müavini və sədr vəzifəsinədək yüksəldi.
Bu illər ərzində özünü son dərəcə bacarıqlı təşkilatçı və qayğıkeş rəhbər kimi tanıtdı o. Başqa cür ola da bilməzdi. Axı, özünün dediyi kimi, bu xalq, cəmiyyət elə onun öz ailəsidir. Ailə isə yalnız səmimiyyətin və fədakarlığın ahəngdar birliyi təqdirində yüksəlməyə və uzun ömür yaşamağa qadirdir. Ailədən söz açmışkən, Sabir müəllim həm də gözəl ailə başçısıdır. Ömür-gün yoldaşı Svetlana xanımla əl-ələ, nəfəs-nəfəsə 4 qız, 1 oğul böyüdüb boya-başa çatdırıblar. Övladların ali təhsil alması üçün də valideyn borclarını yerinə yetirblər. İndi onlar həm də övladlarının barı-bəhəri ilə öyünür, nəfəs alırlar. 11 nəvənin sevimli babası, nənəsidir Sabir müəllimlə Svetlana xanım..
Yaşadığı cəmiyyətdə hörmət, nüfuz sahibi olan dəyərli Sabir müəllim ömrünün saf havalı kamillik zirvəsinə gəlib çatıb. Burada rahat nəfəs ala bilirsə, deməli, xoşbəxt insandır. Çünki o, böyük həyat təcrübəsi, nəcib davranışları, yüksək mədəniyyəti, sadəliyi ilə hamının hörmətini qazanıb. Ələlxüsus ötən illər ərzində özünün bir xarakterik cəhətinə sadiq qalıb: onu əhatə edən sosial mühitdəki dəyişikliklərdən, bəzən də özünə qarşı olan diqqətsizlikdən, laqeydlikdən asılı olmayaraq, həmişə ləyaqətini, ədalət hissini qoruya bilib. İnsana şərəflə yaşanan bir ömür də kifayətdir, – deyib həmişə. Sabir Xammədov məhz belə bir ömür yaşayır.
Mənalı ömrün daha da uzun olsun, ağsaqqal!

Surxay ŞAHBAZOV,
jurnalist

“Dövlət də millətin bir şəklidir.”

XX əsrin əvvəlləri Azərbaycan ictimai fikrində millətin oyanış, özünüdərk, istiqlal, türkləşmək, millilik düşüncələrinin renesans dövrü hesab olunur və əlbəttə ki, milli mətbuat bu prosesə təbiidir ki təsirsiz qalmırdır. M.Ə.Rəsulzadə dövlət haqqında yazırdı:
“Dövlətlə millət arasında təzad bir mübarizə var. Dövlət və millət kəlmələrini mütəzad və mütəbariz mənada işlədirik. Çünki dövlət də millətin bir şəklidir. Millət – özək, dövlət qabıqdır. Fəqət bu tərif, şümuli bir millətə aid olan dövlətlər haqqında səhihdir.Digər təbirlə demək olar ki, bu tərif təbii təşkilata malik olan dövlətlər haqqındadır. Çünki ən təbii dövlət – milli olan dövlətdir. Fəqət təhti-idarəsində bir çox millətlər olan dövlətdə məlumdur ki, dövlət mənası ilə millət mənası bir olmaz “!
Cümhuriyyət dövrü milli mətbuatının siyasi publisistikasının ən parlaq və ən dəyərli nümunələrinin müəlliflərindən olan M.Ə.Rəsulzadənin Azərbaycanın milli məfkurə və istiqlal savaşından doğan məqalələri xalqın milli və mənəvi dəyərləri üzərində demokratik şəraitdə yaşamasına, dövlət və dövlətçilik ideallarına xidmət edirdi. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin yarandığı ilk günlərdə qələmə aldığı “Azərbaycan paytaxtı” adlı tarixi-publisist məqaləsi öz ictimai-siyasi əhəmiyyətinə görə, tariximizin və istiqlal savaşımızın tədqiqi baxımından əhəmiyyətini bu gün də qoruyub saxlayır.
Bakı erməni-daşnak, ingilis hərbi birləşmələrindən azad olunub, Azərbaycana qovuşandan sonra Cümhuriyyətin paytaxtının tarixi barədə kifayət qədər materialların olmamasından təəssüf hissi keçirən M.Ə.Rəsulzadə bu barədə yazırdı:
“Mən mətbuatı çox aradım. Lakin Bakı barədə bir yazıya rast gəlmədim. Bu həvəs mənə cəsarət verdi: müxtəsər də olsa, Bakının tarixi haqqında bir kaç yarpaq qaralayalım. Şübhəsiz ki, bu sətirlərlə veriləcək məlumat Azərbaycanın paytaxtının şan və heysiyyatı və hüciyyəti ilə olmayacaq... Düşündüm ki, naqis də olsa, bir şey olsun. Biz naqisini başlarıq, mütəşəbbüs gənclərimiz də çalışar, vətən eşqi, məmləkət məhəbbəti ilə səy edər, bu başlanğıcı təkmil edərlər...”
M.Ə.Rəsulzadənin 1918-ci il iyunun 17-də Azərbaycan Milli Şurasının toplantısında söylədiyi nitqdə bu baxımdan maraqlıdır:
“Dünya müharibəsi və Rusiya inqilabının təsiri ilə yeni doğmuş və həyat siyasətinə ilk qədəm basmış olan Azərbaycan qayəsi əhatə olunmaz mühüm dəqiqələr keçirir... Iştə bir zaman ki, müqəddərat milliliyi əllərinə alanlar üçün Azərbaycan nüzadini tələf etdirməmək kimi müşkül, fəqət müşkülliyi ilə bərabər şərəfli bir vəzifə və məsuliyyət tərtib ediyor.”
Göründüyü kimi, M.Ə.Rəsulzadə hələ Birinci Dünya müharibəsi ərəfəsində mətbuatda qaldırdığı “Azərbaycan qayəsi” ideyasını xüsusi olaraq vurğulayır. 1918-ci il dekabrın 7-də Azərbaycan parlamentinin açılışında isə bu məsələyə bir daha toxunur:
“Biz o zaman ki, bizim üçün ən yaxşı məsələni -”Azərbaycan muxtariyyəti"ni müdafiə edirdik, biz onda sağ və sol tərəfdən amansız tənqidə məruz qalmışdıq. Sağdan bizə deyirdilər ki, azərbaycançılıq şüarı ilə siz müsəlmanları parçalayırsınız, türkçülük bayrağı qaldırmaqla - Allah eləməsin - siz Islamın əsasını sarsıdırsınız. Soldan isə bizi məzəmmət edirdilər ki, Azərbaycan muxtariyyətini tələb edərək biz vahid demokratik cəbhəni yarırıq. “Müsavat” Partiyası birinci olaraq Azərbaycan müstəqilliyi bayrağını yüksəyə qaldırmışdır. Beləliklə, müsəlman partiyaları arasında Azərbaycan ideyasında fikir ayrılığı yoxdur. Xalqın şüurunda Azərbaycan ideyası artıq möhkəmlənmişdir."
M.Ə.Rəsulzadənin “Əsrimizin Səyavuşu” əsəri milli azadlıq və milli dövlətçilik ideyalarının təbliği baxımında da xüsusi yer tutur. Müəllif bu əsərlə xalqımızın keçdiyi və keçəcəyi azadlıq yolunu çox uğurla seçdiyi bir bədii obraz vasitəsilə ifadə etmişdir. O bu əsərdə rus – bolşevik istilasının Azərbaycanın milli dövlətçiliyinə son qoyması ilə bağlı yazır bunu gənc Cümhuriyyətin bəxtsizliyi kimi qiymətləndirir.
Əsərin sonunda gəncliyi istiqlal uğrunda mübarizəyə çağıran müəllifin «Ya qazi və ya şəhid olacaqsan» kimi son cümləsi isə bir hayqırtıdır.
Cümhuriyyətimizin qurucusu və eyni zamanda XX əsin əvvəllərinin böyük publisisti olan Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin yaradıcılığı demək olar ki, azadlıq, müstəqillik, milli dövlətçilik ideyaları ilə nəfəs alırdı. Tam əminliklə demək olar ki, milli müstəqillik ideyaları heç bir publisistin yaradıcılığında onun publisistikasında olduğu kimi belə qabarıq və ardıcıl, sistematik deyil. Bəlkə də Azərbaycanın müstəqilliyi arzusu bu publisistikanın yaranma səbəbi idi. Onun istər məqalələrinə, istərsə də irihəcmli əsərlərinə bu ruh hakimdir – Azərbaycan istiqlalı!
Təkcə yaradıcılığını deyil, bütün həyatını Azərbaycanın istiqlalı yoluna həsr edən, milli istiqlalı həm nəzəri, həm də əməli cəhətdən hazırlamaq işini öz üzərinə götürən Məhəmməd Əmin Rəsulzadə Azərbaycanın istiqlalının son qələbəsinə ömrünün sonuna qədər inanırdı. Zaman onun bu inamını doğrultdu, Azərbaycan yenidən müstəqillik əldə etdi.

Nəzrin MƏŞƏDİYEVA

Yazıçı deputat Rasim Musabəyova etiraz edir.

Dəyərli Azərbaycan xalqım bugünlərdə televiziya kanallarında müsahibə verən deputat Rasim Musabəyov Gədəbəy rayonunun ərazisində yerləşən Başkəndin heç bir strateji əhəmiyyəti yoxdur deyir və biz də Başkəndi ermənilərə qaytarmalıyıq söyləyir. Deputat Rasim Musabəyovun söylədiyi fikirlərə öz vətəndaş etirazımı bildirirəm !
“Biz bu günə qədər qarşımızda duran bütün vəzifələrə uğurla çatmışıq. Bəyan etdiyim bütün hədəflərə çatmışıq. Ərazi bütövlüyümüzün bərpası, torpaqlarımızın qaytarılması mənim Prezident kimi başlıca vəzifəm idi”.
İlham Əliyev, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Türk qardaşlarımız Türkiyənin paytaxtına “Başkənd” – deyirlər və düz də deyirlər. Gədəbəy rayonunda da Başkənd adlanan gözəl bir məkan var. Həmin cənnət məkanda yüz illərdən bəri o torpaqların əbədi sakini olan türklər yaşayıb və indi də yaşayırlar. Sovet dönəmində 1929-cu ilin fevral ayının 18-də Zaqafqaziya Mərkəzi İcraiyyə Komitəsi Moskva və Qars müqavilələrinin şərtini pozaraq Naxçıvanın 9 kəndini və Gədəbəyin Başkəndinin Ermənistana verilməsi haqqında qərar çıxarmışdır, Bolşeviklər, başda Qəzənfər Musabəyov olmaqla, həmin ərazini ermənilərə pay verdilər. Başkənd Ermənistan adlanan saxta, süni yaradılmış bir respublikanın tərkibinə daxil edildi. Bu böyük bir cinayət idi.
Gədəbəylə Şınıx mahalının mərkəzində yerləşən, hər qarış torpağı qızıldan qiymətli olan bu qədim türk yurdunu Tovuzun, Qazaxın, Şəmkirin və Gədəbəyin igid döyüşçülərinin qəhrəmanlıqları sayəsində 1992-ci ilin avqust ayının 8-də erməni terrorçularından azad etdilər. Ötən əsrin 20-ci illərində İrəvan mahalını ermənilərə bağışlayan ünsürlərin nəvə-nəticələri, indi babalarının yolu ilə gedərək, Başkəndi ermənilərə vermək lazım olduğunu dilə gətirirlər…
Görəsən, o vaxtkı milli satqınların Q.Musabəyovun, H.Sultanovun, Ç.İldırımın, D.Bünyadzadənin davamçıları, tör-töküntüləri, erməni yandaşları hansı cəsarətlə torpaqdan pay vermək istəyirlər? Bu haqqı onlara kim verib? Məgər Başkənd Qəzənfər Musabəyovun nəvə-nəticəsinin xüsusi mülkü olub ki, o da belə bir cəsarət nümayiş etdirir? Əgər bir erməni İrəvanda televiziya vasitəsilə bəyan eləsə ki, Göyçənin bir kvadrat metr ərazisini Azərbaycana vermək lazımdır, həmin o erməni deputatı daşqalaq edər, ev-eşiyini dağıdıb yerində turp əkərdilər…
Hələ o vaxtlar Qəzənfər Musabəyov Zaqafqaziya Komissarlar Şurasının sədri kimi mühüm və nüfuzlu vəzifədə işləmiş bu ermənipərəst “Sayıqlığı onqat artırmağı, “xalq düşmənləri”nin kökünü daha amansız kəsməyi, onların maskalarını üzərindən qoparmağı, əbləh xəstəliyi olan siyasi qayğısızlığa və korluğa tutulan adamlara kəskin zərbələr vurmağı” tələb edirdi. (“Ədəbiyyat” qəzeti, 23 iyun 1937).
Ermənipərəstlik xəstəliyinə tutulan bu şəxs xalq düşməni kimi ifşa olunub həbsxanada o qədər döyülür, məşəqqət çəkir ki, çekistlər onu növbəti dindirməyə aparmaq üçün kameraya gələndə çarpayının altında gizlənir və onu güclə dartıb oradan çıxarırlar… Millətinə qənim kəsilən bu şəxs haqlı olaraq güllələnir.
Bəli, Başkənd Gəncəbasarın döyünən ürəyi, gədəbəylilər isə Oğuz xaqanın, Mete xaqanın nəvələridir. Məgər Oğuz xaqanın, Mete xaqanın nəvələri Başkəndin quru bir çöpünü, qara bir daşını düşmənə verə bilərlərmi? Yox! Qoy bunu erməni daşnakları və onların havadarları bilsinlər. Bilsinlər ki, indi SSRİ adlı bir ölkənin yox, müstəqil Azərbaycanın vətəndaşıyıq. Ölərik, amma yurdun bir qarışını da milli satqınların istəyi ilə düşmənə vermərik. Qoy o milli satqınlar qulaqlarını geniş açıb eşitsinlər: “Torpaqdan pay olmaz!”
Başkənd təkcə Gədəbəyə yox, türk dünyasına məxsusdur. Yaxşı olar ki, Qəzənfər Musabəyovların nəvə-nəticələri türkün hissiyyatına toxunmasın. Türkün hissiyyatına toxunanın anası ağlar qalar!
Bir məsələni xüsusi qeyd etmək istəyirəm. Gədəbəydən, Tovuzdan, Şəmkirdən olan millət vəkillərinin Rasim Musabəyovun bu hərəkətinə səssiz qalmaları təəccüb doğurur. Siz nə üçün susdunuz, Millət vəkilləri?
Millət vəkilləri, yəqin ki, unutmamısınız, 1992 -ci ildə Gəncəbasarın taleyi Başkənddə həll olunurdu. Qəhrəman Azərbaycan oğulları Başkəndi erməni silahlı qüvvələrindən azad edib uzun illərdən sonra Başkəndi öz doğma sahiblərinə qaytardı. Ermənilərin Çardaxlı, Çənlibelə çıxmaq arzusu ürəklərində qaldı. Bu türk oğullarının şücaəti idi. Sizin isə susmağınıza ad tapa bilmirəm. Kaş Qənirə Paşayeva sağ olaydı. O, sizin əvəzinizə Rasim Musabəyova cavab verərdi…
Başkənddə erməni ordusuna vurulan zərbə I Qarabağ müharibəsində qazanılan ən mühüm strateji uğurlardan biridir. Bu uğurlu əməliyyatın nəticəsinə kölgə salmaq, erməniləri yenidən ora qaytarmaq xülyası ilə yaşayanların ermənilərdən heç bir fərqi yoxdur.
Başkənd Azərbaycanın qürur yeri, qəhrəmanlıq ocağıdır. Bu gün bu torpaqda həyat var, gələcəyə ümid var. Necə ki, Azərbaycanın dəmir yumruqlu, dünya səviyəli, qalib Prezidenti var. Azərbaycanın bir qarış torpağı da, bir çınqılı da, bir daşı da ermənilərə verilməyəcək. Buna əmin olun! Siz, Musabəyov da bunu qulağınızda sırğa edin. Ümüd edirəm ki, siz deputat tək Milli Məclisin kürsülərində son dəfə oturursunuz.
Yeri gəlmişkən, bir daha xatırlatmaq istəyirəm. Gün o gün idi ki, yunanlar Kipr türklərinə məxsus kiçik bir dağlıq ərazini, kol-kos bitməyən qayalığı işğal eləyəndə Türkiyədən qalxan qırıcı təyyarələr öz “sözünü” dedi. Yunanlar gizlənməyə siçan deşiyi axtardılar. Həmin o yerin nə strateji əhəmiyyəti vardı, nə də münbit şəraiti. Sadəcə olaraq, qayalıq bir ərazi idi. Qayalıq olsa da Kipr türklərinə məxsus vətənin bir parçası idi.
Bəli, vətənin qara bir daşı da müqəddəsdir, hər qaya parçası da vətəndir.
Başkənd də Azərbaycan torpağının bir parçasıdır. Müqəddəs torpağımızın Başkənd adlı parçasına göz dikənin gözü kor olar, əl uzadanın əli, strateji əhəmiyyətə malik olmadığını deyənin dili quruyar… Vəssalam.

Hüseyn İSAOĞLU (Məmmədov),
Yazıçı - publisist, AYB-nin və AJB-nin üzvü.

ELMİ DOST TUTUN, OXUYUN, ÖYRƏNİN!

Özbəkistanın xalq yazıçısı, şair, tərcüməçi və alim, özbək xalqının məşhur yazıçısı, çoxsaylı tarixi romanları ilə tanınan Məhəmməd Əli qəzetimizin qonağıdır. Söhbətimiz onların uşaqlıq illərindən, ədəbiyyat dünyasından, böyük Teymurilərin tarixindən, tarixi romanların yazılması prosesindəki məsuliyyətlərindən, çətinliklərindən getdi.
—İnsanın həyatında uşaqlıq illərinin, xatirələrinin xüsusi yeri var. O illəri necə xatırlayırsınız?
—Uşaqlığım Mərkəzi Fərqanənin göbəyində, Avlokun “Beşkal” kəndində keçib.
Mən bu kənddə doğulmuşam. Dörd tərəf də səhra idi. İndi o torpaqlar Boston rayonu adlanır. Mən burada məktəbdə oxumuşam. İki il birinci sinifdə oxumuşam. Mən altı yaşımdan məktəbə getmişəm. Ona görə də təməl möhkəmdir. 1959-cu ildə Daşkənd vilayətinin Bekabad rayonundakı Əlişir Nəvai adına məktəbi bitirmişəm.
— Tələbə olduğumuz zamanlardan müəyyən bir peşəni sevir və arzulayırıq. Heç şair və ya yazıçı olmaq arzusunda olmusunuzmu?
— Şeir yazmağa 3-cü sinifdə oxuyandan başlamışam. O zaman məndə güclü inam var idi ki, mən mütləq şair, yazıçı olacağam. Bu mənim ən böyük arzum idi.
— Mütaliəyə, ədəbiyyata sevginizi oyandıran ilk əsər hansı olub?
— Məncə, ulu nənəm Hosiyyət-otinin uşaq vaxtı mənə oxuduğu kitablar olmalıdır: Yasəvi Hikmətəli, “Nurinoma”, “Məlikayi Dilorom” kimi əsərlər. Üçüncü sinifdə oxuyanda ailəmizdə Erqaş Cumanbülbülün oğlunun söylədiyi “Küntuğmuş” dastanını oxuduğumu xatırlayıram... Mən 4-cü sinifdə oxuyanda atam Muxtar Əvəzovun “Abay” romanını səfərdən gətirmişdi, oxudum.
—Məktəb illərinizin ən yadda qalan günündən danışsanız...
— 8-ci sinifdə oxumuşam, “Var dostum” adlı ilk şeirim “Qızıl Özbəkistan” qəzetində (17 fevral 1957-ci il sayında) dərc olunub. O gün mənim üçün
unudulmaz bir gün idi.
— Ustadlarınızdan öyrəndiyiniz ən yaxşı keyfiyyətlər...
— Çalışın, oxumaqdan, yaxşılıq etməkdən, insanlara kömək etməkdən, irəliləməkdən və səy göstərməkdən heç vaxt əl çəkməyin...
— Eyni zamanda şair, yazıçı, tərcüməçi, alim kimi işləmək çətin deyilmi?
—Mənim üçün çətin deyil. Çünki hər janrın öz məqsədi, vəzifəsi, tələbi var. Bu, təbii ki, yazıçının yaradıcılıq arzularından, kifayət qədər elmi biliklərindən asılıdır. Alim kimi də, yaradıcı kimi də insan həmişə axtarışda olur…
—“Nəsr ağır, poeziya sürətlidir ”, deyən məsəllər var. Bu barədə nə düşünürsünüz?
— Belə deyirlər. Düzdür. Nəzm - bir anlıq qığılcım, şimşək, parlayanda tutulan - xoşbəxt. Nəsr gurultulu tonqaldır, poeziya ilə müqayisədə o, geniş obraz və təsvir imkanlarına malikdir, yaradıcının əl-ayağını bağlamır, onu azad edir.
— Teymurilər tarixinə həsr olunmuş romanlarınız oxucular tərəfindən sevilir və öyrənilir. “Böyük səltənət” roman-epopeyanızın yazılması neçə il çəkdi?
Bu epik romanın yazılma prosesini bölüşərsinizmi?
— Epik romanın yazılma prosesi, araşdırmalarım haqqında xüsusi məqalə yazmışdım. Ümumiləşdirsək, “Uluq Sultanat” roman-epopeyası 4 kitabdan ibarətdir, iyirmi il (1993-2013) qələmə alınıb. Bir sözlə, roman yorulmaz və gərgin araşdırmalar nəticəsində yaranıb.
— İndiyə qədər neçə əsər və şeir tərcümə etmisiniz?
— Tərcüməyə yanaşanda ədəbiyyatımızda olmayan janrlarda və ya mövzularda yazılmış əsərləri (əsasən şeiri) seçirəm ki, ədəbiyyatımızı zənginləşdirsin. Qədim hind eposu “Ramayana”, qaraqalpaqların “Şəhriyor”, “Maspoşho” dastanları, Höte, Robert Börns, Şiller, Bayron, Heyne, Puşkinin, Miskeviç, Lermontov, Abay, Berdaq, Taqor, Rəsul Həmzətov və s.-nin şeir və dastanlarını, dünyanın tanınmış şairlərinin əsərlərini dilimizə tərcümə etmişəm.
— Gənclərə daha çox hansı kitabları oxumağı tövsiyə edirsiniz?
—Gənclərə onları maraqlandıran yaxşı kitabları oxumağı məsləhət görürəm.
— Ədəbiyyat sahəsinə qədəm qoyan yaradıcı gənclərə məsləhətiniz...
— Gənclərə məsləhətim: ilk növbədə qarşınıza böyük məqsəd qoyun, işi sevin, oxuyun, öyrənin, nəticədən asılı olmayaraq başladığınız işi bitirin, tənbəllik sözünü lüğətinizdən çıxarın, heç vaxt ümidinizi itirməyin, deyirəm.
— Sizcə, uğurlu nəticələrin əldə olunmasında ən vacib amillər hansılardır?
— Bilirəm ki, məqsədə doğru getməkdən yorulmadım, yorulmadan oxudum, niyyətimdən əl çəkmədim, böyüklərdən dərs aldım, onların ardınca getdim. Düz yolda olduğuna əmin olduqdan sonra nəticələr də uğurlu olur.
— Mənalı və maraqlı söhbətiniz üçün minnətdaram!
Söhbətləşdi: Cahangir NOMOZOV,
“Bütöv Azərbaycan”ın Özbəkistan təmsilçisi.

36 il əvvəl Zəngəzur mahalının Mahmudlu kəndindən, üzü görünməzə, sonu bilinməzə bir karvan qalxdı. Karvan nə yaylaq köçü aparırdı, nə də ticarət yükü. Bu köç ellikcə gedirdi. Amma hamının yükü eyni ağırlıqda dərd yüküydü. Erməni façistlərinin rus əsgərlərinin süngüsü ilə gətirdikləri faciə bütün Qərbi Azərbaycanı bürümüşdü. Yollarda yalnız qan izi, evlərdə ah-nalə səsləri...Hər şey bir-birinə qarışmışdı. Kimsə kimsədən xəbər tuta bilmirdi. Hərə başını götürüb bir diyara üz tutmuşdu.

Artıq aradan bir qərinə keçib. O vaxt nənə-baba olanlar dünyasını dəyişib. Ata-analar nənə, baba olub. Qundaqda gələnlər ata, anadır.
36 il əvvəl pərən-pərən düşən Mahmudlu camaatı xeyli vaxtdır icma halında fopmalaşıb. İcma üzvləri bundan sonra yurda qayıdış karvanına qoşulmağı gözləyirlər. Bu istəkdə olanların bir qismi aprelin 28-də Qafan rayonunun Mahmudlu Kənd İcmasının sədri Sərvər Azadəlioğlunun təşkilatçılığı ilə Masazır kəndindəki “Kənd Ocağı” restoranında görüş keçiriblər. Bu görüşə gələnlərin hərəsi yol boyu bir xəyalın qanadından asılıb. Kimisi qızlarla yemlik yığıb, gül topladığını, təndirə çörək yapıb fətir bişirdiyini xatırlayıb, kimisi dumanlı dağların yaşıl qoynunda, çəndə, çisgində quzu otardığı günləri, kimisi də at belində Dəfdən, Qazmacadan belə oymaq-oymaq gəzdiyi yerlərin həsrətilə qovrulub.

Görüşü Sərvər müəllim açaraq kənd camaatını salamlayıb. Qeyd edib ki, kəndimizin bura toplaşan camaatından 36 ildir ki, ayrı düşmüşük. Mənfur qonşularımızın silahlı hücumu nəticəsində Qərbi Azərbaycanımızın hər yerində olduğu kimi biz- Qafan rayonunun Zəngəzur mahalının Mahmudlu kənd camaatı da 1988-ci ilin sərt qış aylarında dədə-baba yurdumuzdan didərgin düşdük. Hərəmiz Azərbaycanın müxtəlif güşələrində məskunlaşdıq. Özümüzə uyğun yaşamımızı bərpa etdik. Möhtərəm prezidentimiz İlham Əliyevin dəstəyi ilə Qərbi Azərbaycan İcması yaradılıb. Bu icmanın tərkibində bütün rayonlar öz icmalarını yaradıblar. O cümlədən Qafan rayonunun icması da yaradılıb. Onun rəhbəri gözəl alim, tibb elmləri doktoru, professor Eldar Abasovdur. İcmamızın məqsədi Qərbi Azərbaycanın rayonlarından qaçqın salınmış insanları öz dədə-baba yerlərinə qaytarmaqdır. Biz inanırıq ki, yaxın vaxtlarda hamımızın arzusu yerinə yetiriləcək.

Görüşdə kənd camaatından Bayramov Şirvan Vilayət oğlu, Qarayev Faiq Səməd oğlu, Azadəliyev Şakir Əhməd oğlu, Ağayarova Arifə İxtiyar qızı, Əhmədova İradə Süleyman qızı, Mehdiyeva Teyyubə Mehdi qızı və başqaları öz ürək sözlərini, yaddan çıxmayan xatirələrini söyləyiblər. Elbrus Əliyev isə üzünü Aftil əmioğluya tutaraq Qazangölə getmək arzusunu iki bənd şeirlə ifadə edib. Görüş iştirakçılarına Qərbi Azərbaycanın İcmasından verilmiş üzvlük vəsiqəsi və döş nişanları təqdim edilib.

Həsrət dolu sevincə bürünən görüş çox maraqlı keçib. Kəndin məzəli əhvalatları, hafizələrə hopan hadisələri yada salınıb. Musiqiçilərin ifa etdikləri mahnılar tədbirə xüsusi rəng qatıb, hər kəsə xoş ovqat bəxş edib. Görüşə yekun vuran Aftil Bayramov icma üzvləri adından görüşün təşkilatçısı Sərvər Azadəliyevə minnətdarlığını bildirib və belə görüşlərin tez-tez keçirilməsini xahiş edib. Axırda xatirə şəkili çəkdirilib.
“Bütöv Azərbaycan”