Ədəbi prosesdən əbədi zəfərə


Qətiyyətlə deyə bilərik ki, İkinci Vətən savaşı həm də həmrəyliyin, milli-mənəvi birliyin qələbəsinə çevrildi. Həmin günlərdə Xudayarımız "Vətən yaxşıdır" ifası ilə dastanlaşdı. "İstiqlal marşı"nı şövqlə söyləyən bığıburma igidimizin hər misrası Dədəm Qorqud əlindəki qopuz uyarına, ahənginə çalındı... Dünyaya şücaətləri, qorxmazlıqları ilə səs salan ərənlərimiz, həm də kamera önündə gülərüzləri, səlis nitqləri, ədəbiyyata, incəsənətə bağlılıqları ilə seçildilər. Döyüş meydanında baş verən təbii və qeyri-adi hadisə əksər dünya mediasında yayımlandı. Bütün bunların özülündə, mayasında nələr dayanırdı, hansı amillər şərt idi? Bu suala cavab olaraq, yüzlərlə faktı misal göstərmək olar. Məsələn, müstəqilliyimizin ilk illərində Heydər Əliyevin bu gün öz təsdiqini tapan nitqində deyilir: "Məhəmməd Füzuli-500" tədbirləri xalqımızın mənəvi həyatını daha da zənginləşdirir, adamlarımızı ruhlandırır, onları Vətənə, torpağa sədaqət ruhunda tərbiyələndirir və Azərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyünü bərpa etmək, işğal olunmuş torpaqları azad etmək üçün hamımızı səfərbər edir. Biz bu gün də, gələcəkdə də öz həyatımızda, öz işimizdə M.Füzulinin yaratdığı mənəvi dəyərlərdən istifadə edərək xalqımızı xoşbəxt gələcəyə aparacağıq".

Bütün bunlar rəhbərin tizfəhmli, müdrik, uzaqgörən olmasından qaynaqlanırdı. O, əlbəttə, irəlicədən görürdü ki, milli-mənəvi dəyərlərə bağlılıq, keçmişdə türkləri birləşdirən dəyərlərimizə sadiqlik, elm və ədəbiyyat adamlarımızı tanımaq, öyrənmək, əxz etmək xalqı hər sahədə birləşdirir. Bu mənada həm də Heydər Əliyev müstəqil Azərbaycanın təhlükəsizliyini qoruyan oğul və qızlara səslənərək deyirdi: "Təhlükəsizlik işçisi yüksək mədəniyyətli, keyfiyyətli işçi olmalıdır. Elə bir işçi ki, şairlə də, bəstəkarla da, yazıçı ilə də, alimlə də, adi vətəndaşla da danışa bilsin. Yəni belə səviyyədə olmalıdır. Əgər belə olmasa, o, ağı qaradan, pisi yaxşıdan, cinayəti səhvdən, səhvi cinayətdən ayıra bilməz". Əlbəttə, Heydər Əliyevin Vətənpərvərlik məktəbinin müdavimləri elə o soyuq illərdən, çətin sovet dövründən yetişməyə başlamışdı. Bu barədə Heydər Əliyevin xatirələri tarixidir: "...1953-cü ilin sonunda mən birdən-birə əks-kəşfiyyat şöbəsinə rəis təyin olundum. Bu, nadir hadisə idi. Nə qədər çətinliklər çəkdim ki, 37-38-ci illərdən, 30-cu illərdən qalmış və Azərbaycana xəyanət etmiş insanlardan - onların da əksəriyyəti azərbaycanlı deyildi, amma içərilərində belə yaramaz azərbaycanlılar da var idi, - bu orqanları xilas edək və yeni, gənc adamlar cəlb edək, orqanlarda sağlamlaşma işi aparaq. Bu, çox çətin oldu..."

Çətinliklərə rəğmən kommunist ideologiyasının hökm sürdüyü sonrakı mərhələlərdə Heydər Əliyev bir çox stereotipləri dağıtdı. Quruluşun nöqsanlarını tənqid etdi, fikrin açıq şəkildə söylənilməsi cəsarətini göstərdi, mənəvi-əxlaqi qaydalardakı qüsurlardan danışdı. Onun çıxış etdiyi plenumlar hər zaman açıq, tənqidi təhlil şəraitində keçdi. Məruzələrinin dərc olunduğu qəzetlər əl-əl gəzdi. Biz bunları yaxın tariximizdən, oxuduqlarımızdan öyrənirik, bilirik...

"'Literaturnaya qazeta'da Heydər Əliyevlə müsahibə baş tutdu və onun məzmunundan, yeri gəlmişkən, Nizami Gəncəvinin misralarından götürülmüş "Qoy ədalət zəfər çalsın" sözlərindən ibarət başlıq yarandı. Həmin müsahibə ümumittifaq miqyaslı istənilən siyasi materialdan daha güclü bir ictimai rəy yaratdı" (Bax: H.Həsənov, "Parlaq, xarizmatik, şəxsiyyət haqqında xatirələr, səh.,16).

Demək ki, tarixin ortaya qoyduğu həqiqət doğru imiş: kökə bağlılıq olmadan dövlətçilikdən, zəfərdən danışmaq müşkülmüş.

Şuşada keçirilən tarixi "Xarıbülbül” VII Beynəlxalq Musiqi Festivalında Ali Baş Komandan İlham Əliyevin çıxışından bir hissə ilə yazını tamamlamaq istəyirəm: "... Arzum budur, əminəm, bütün Azərbaycan xalqının arzusu budur ki, qoy, heç vaxt bu səma altında bir daha top səsləri eşidilməsin. Qoy, bundan sonra burada ancaq musiqi sədaları səslənsin. Sağ olun”.

Ədəbi prosesdən və milli-mənəvi birlikdən başlayan əbədi zəfərimiz mübarək!


Əsgər İsmayılov
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi