Azad Qaradərəlinin xatirələrindən birini oxucularımıza təqdim edirik:
Təxminən 17-18 ilin söhbətidir. Naspəri Dostəliyevanın böyük bacısı Zeynəb Dostəliyeva haqqında bir məclisdə söz düşdü. Mən dedim ki, o xanımın səsi çox gözəldir, amma nə səbəbdənsə oxumur, efirə çıxmır. Bir xanım dedi ki, mən Zeynəbin "padruqasıyam"(rəfiqəsi). Onu evirə çıxmağa bacısı Nazpəri qoymur... İnanmadım. Və xanımdan xahiş etdim ki, məni Zeynəblə görüşdürsün. "Drujba" kinoteatrının arxasındakı beşmərtəbələrin birindəki mənzilində Zeynəb xanımla görüşdük. Radio üçün qısa bir müsahibə aldım. Efirə çıxmamağının səbəbini efirçün bir cür, qeyri-rəsmi söhbətçün isə başqa cür izah etdi. Yəni dolayısıyla bacısının ona efir qadağası qoydurduğunu təsdiqlədi. Mən, Nazpərinin əlinin bu cür uzun olduğunu onda bildim... Düzü, o kiçik müsahibə efirə gedəndən sonra məni məzəmmət etdilər. Hətta "sənə bu lazımdır?" şəklində replika da atan oldu. Amma bir qədər sonra Zeynəbi efirə dəvət etdilər...
İndi bu istidə Nazpərinin fəlsəfə doktoru adı alması yadıma o "uzun əlləri" saldı. Düşündüm ki, nə əcəb elə birbaşa professor adı verməyiblər? Əlin ki çatır...

O ki qaldı Azərbaycanın ölü elminə... Onun tabutu kəmdir...