Bu günlərdə yağı tapdağındakı isti yurd-yuvasının həsrətiylə yatıb, niskiliylə oyanan, dünya ədalətsizliyinə biganə qala bilməyən, haqq səsini dünyaya yayan Əməkdar jurnalist, şair, yazıçı, publisist, 50-yə yaxın irihəcmli romanlar, şeir kitabları, poemalar, oçerklər müəllifi Eldar İsmayılın 75 yaşı tamam oldu. Sevimli Göyçəsindən uzaqlarda təmtəraqlı böyük miqyaslı yubiley keçirməyəcəyini eşidəndə çox kövrəldim. Axı niyə Zəngəzurdan Dərbəndə, Bakıdan Qarsa, Ərzuruma qədər tanınan, ehtiram göstərilən Eldar İsmayıl həmişə yubiley yaşlarını ad günü səviyyəsində keçirməyi üstün tutur?

Nədir Eldar İsmayılı bu kədərli notlara kökləyən? - Vətən niskilimi? Yurd həsrətimi? Dədə-baba torpaqlarından uzaq düşən xalqının ahı, fəryadı, ürək sızıltılarımı? Ac canavar kimi qanlı caynaqlarını türk dünyasına uzadanların məkrli hiyləsimi? Daha nələr, nələr..? Bax bunlardır 75 yaşın sevinclərinə qoşulmaq əvəzinə onu təlatümlü dəryaya döndərən. O, başına gətirilən siyasi oyunbazlıqlarla barışa bilmir.

Dini bir, dili bir, ay qan qardaşım,
Halalca çörəyim, duzum varıydı.
Geniş ev-eşiyim, isti ocağım,
Müqəddəs təndirim, közüm varıydı.

Gəncədən, Qazaxdan gələr qonağım,
Qüdrətdən yanardı mənim çırağım.
Ağır məclislərim, ağır yığnağım,
“Misri”yə köklənmiş sazım varıydı.

Qəbrim, qəbristanım - ziyarət yerim,
Məscidim, minarəm - məhəbbət yerim,
Bulaqların başı - ziyarət yerim,
Hər daşda-qayada izim varıydı…

Bu anda gözlərim önündə iki Eldar dayandı. Biri vaxtı ilə Göyçəsində yaşayıb yaradan, ad-san üçün şəhərlərə qaçmayıb doğma el-obasının içində ola-ola yurdunun şan-şöhrətini göylərə qaldıran sevincli Eldar, digəri isə 29 ildir ki, Göyçə, Qarabağ, Zəngəzur, Dərələyəz, Ağbaba,

İrəvan həsrətlərini, dərdini, qəmini, türk dünyasından narahatlığını 50-yə yaxın kitabında dünyaya bəyan edən bugünkü qəmli Eldar.

Eldar Ələsgər oğlu İsmayılov (Eldar İsmayıl) 1942-ci ilin mart ayında onun öz poetik deyimi ilə desək Ulu Göyçə mahalının Ağbulaq kəndində dünyaya gəlib. Bu torpağın havasının, suyunun saflığı Eldar İsmayılın bütün mənəviyyatına hopub. Doğma kəndi Ağbulaqda, rayon mərkəzi Krasnoseloda, vətəndən didərgin düşdükdən sonra Bakı şəhərində çalışdığı vəzifələrdə də öz amalına sadiq qalaraq bu saflığı həmişə qoruyub saxlayıb.

Gözəl insani keyfiyyətləri özündə cəmləşdirən Eldar İsmayıl həmişə vicdanla, qeyrətlə çalışıb, xalqının müqəddəratını həmişə öz müqəddəratından yüksəkdə tutub. Sözünü açıq, cəsarətlə deməkdən çəkinməyib. Bütün türk dünyasının müqəddəsliyini qorumağa xidmət edən əsərlər yaradıb. Əsərləri yüksək dəyərləndirilib.

Eldar İsmayılın vətən sevgisi saf, ülvi və pak olub. Onun bütün yaradıcılığı boyu bir qürur, əzəmət, vüqar, qüdrət, şərəf, vicdan, ləyaqət, qeyrət müşahidə olunur.

Bir vaxtlar:

Doğma Ağbulağım dağlar dilbəri,
Nurlu gələcəyim, səhərim mənim.
Göyçədə ən kiçik kəndlərdən biri,
Dünyada ən böyük şəhərim mənim…

- deyəndə bu doğma torpaqdan zorla çıxarılacağını fikrinə belə gətirməzdi. Onun müqəddəs ana torpağında xoş növrağı, açıq alını, firavan həyatı, uzun dili varıydı. Elinin, obasının şən çağlarıyla öyünürdü.

Yaradıcılığını Hüseyn Arif, Bəxtiyar Vahabzadə, Yaşar Qarayev… kimi söz sərrafları mətbuatda yüksək dəyərləndirirdilər. Ondan daha parlaq, daha yaxşı nümunələr gözləyirdilər. O, gələcəkdə bunlara yüksək səviyyədə nail oldu da.

Lakin arxalı düşmənin məkrli niyyəti onun və soydaşlarının gur məşəl kimi alovlanan şən büsatına, isti ocağına soyuq su caladı. O, doğma Azərbaycanına pənah gətirdi. Onu Bakıda “Sən burda qəribsən, yurd orda qərib” deyə, ürək ağrısı ilə qarşılayan Hüseyn Arifə cavab olaraq:

Baş əydim bu dürlü hikmət önündə,
Sən mənə verdiyin qiymət önündə,
Qalmışam ay ustad, töhmət önündə,
Mən burda qəribəm, yurd orda qərib…

rədifli şeirində kədərini, köməksizliyini, üstünə diş qıcamış köpəyin arxalı olduğunu ifadə edirdi.

Bəli, bu ağrı-acıları yaşaya-yaşaya Eldar İsmayılın 75 yaşı tamam oldu. Torpaqlarımızın bir hissəsi işğal altında olduğundan həmişə təmtəraqlardan, ziyafətlərdən imtina etdiyinin şahidiyəm. Onun mənəviyyatına, daxili aləminə, əqidəsinə, məsləkinə çox yaxşı bələdəm.

Zəng edib onu təbrik etdim, ovqatını şənləndirməyə çalışdım. O isə:

Çalxannam qəmlər gölündə
Yuyunnam dərdlər selində.
Vətənim yadlar əlində,
Güldürə bilməzsən məni…

deyərək kövrəldi. Bulud kimi dolmuşdu Eldar müəllim. Yenə də könlünü almağa çalışdım. Bu gözəl gündə ona xoş əhval-ruhiyyə, təpərli ürək, sağlam can arzuladım.

Gözləri uzaqlara dikildi:

Görüm xəcil olsun belə dövranı,
Mənə pay göndərdi qəmi, hicranı.
Eldarın ürəyi, Eldarın canı
Qaldı Ağbulaqda, qaldı Göyçədə.

Çəkdiyi vətən dərdi, vətən sızıltısı tək onun özünün dərdi, qəmi, hicranı deyil, bütün türk dünyasının ağrılarıdır.

Hər kənar havaya köklənməz Eldar,
Bölünməz, üzülməz, təklənməz Eldar,
Təkcə öz dərdinə yüklənməz Eldar,
Dərd çəkir qoy çəksin, bu el dərdidi.

Mən deyərdim ki, Eldar İsmayıl qüruru, əzəməti elə bundadır. Xalqının taleyinə biganə qala bilməyən, xalqının bütün ağrılarını onlarla birgə paylaşan bu qüdrət sahibinə, qeyrətli yubilyara eşq olsun. Onun bu sadə, təvazökar ucalığı qarşısında baş əyirəm.

Hörmətli Eldar İsmayıl! Sizi 75 illik yubileyiniz münasibəti ilə təbrik edirəm. Sizə uzun ömür, sağlam ürək, cansağlığı arzulayıram. Siz heç zaman ümidsiz olmayıbsınız. Qoy etdiyiniz arzular həyata keçsin. Çəkdiyiniz iztirablar növbəti yubileyinizə qədər sevincə çevrilsin. İtirilmiş torpaqlarımız işğaldan azad olunsun. Bütün türk dünyamız sevinsin.

80 illik yubileyinizi bütün xalqımızla böyük təmtəraqla, sevinclə keçirmək arzusu ilə

Yusif HÜSEYNOV,
“Qızıl qələm” mükafatı laureatı

"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
06aprel 2017