Bu gün ilaxır çərşənbəsidir .....                        Azay Quliyev ATƏT PA-da görüşlər keçirdi .....                        Ərdoğanla Putin arasında telefon danışığı baş tutub .....                        Güləşçilərimiz “Çempionlar” turnirini 10 medalla başa vurdu .....                        Mömünə Xatun türbəsiylə bağlı yayılan məlumata aydınlıq gətirildi .....                        Putin Bakıdan nə qədər səs topladı? - Açıqlama .....                        Tehranlı soydaşımız mükafatlandırıldı .....                        Azərbaycan çox yaxşı təlim keçmiş hərbi qüvvələrə malikdir - Stoltenberq .....                        Hərbi hissələrdə bayram tədbirləri qapalı keçirilir - RƏSMİ .....                       
Tarix : 21-11-2020, 11:16
Unudulmayacaq yaddaşımız

Uzun müddətdir çölə çıxdıqda demək olar ki, yolda gəzən bir nəfərin belə üzünü gülən görmürdüm. Çünki hər kəsin özünə xas problemi, dərdi var, bir tərəfdən də virusla mübarizə, sanki heç kimin gülmək üçün bir səbəbi yoxmuş kimi, sanki yaşamaq üçün bir səbəbimiz yoxmuş kimi idi. Bu dediklərim əlbəttə ki müharibə başlamazdan əvvələ aiddir. Amma o gün-2020-ci il 10 noyabr bütün günlərdən fərqli keçdi. Bu tarix heç vaxt yaddaşlardan silinməyəcək. Hər kəsin ağlında qələbə günü kimi qalması ilə yanaşı bir nüans ağlımızdan heç çıxmayacaq: 21 yaşım var və bu müddətdə heç vaxt insanları bu qədər mehriban, şən, birlik içində görməmişdim. Hər kəsin gözündə sevinc, ümid dolu baxışlar o qədər hiss olunurdu və ilk dəfə bunu bildirməkdən heç kim çəkinmirdi. Bir-birini heç tanımayan insanlar birlikdə rəqs edirdi, sevinclərinin həddi o qədər artıq idi ki, hətta bir-birilərini qucaqlamaqdan da çəkinmirdilər. Ən əsası da bunlar heç vaxt unudulmayacaq, heç kim nə vaxtsa bizim millətdə birlik yoxdur deyə bilməyəcək.

Hər qaranlıq gecənin aydınlıq sabahı var, deyirlər. 28 ildir ki, istər KIV-də verilən məlumatlarda olsun, istər məktəblərdə keçirilən tədbir, seminarlarda, istərsə də hər hansısa bir yerdə ağrılı yerimiz- Qarabağımızdan söhbət düşəndə uşaqdan böyüyə hər birimiz təəssüflənib başımızı aşağı əyirdik. Niyə ağrılı yerimizdir dediyimizi indi başa düşürəm, çünki bir an belə olsun yadımızdan çıxmırdı, hər ağlımıza gələndə ürəyimizə qəribə bir ağırlıq çökürdü. Budur, artıq ağrılı yerimiz deyil, artıq Qarabağ deyəndə başımızı dik tutub "çox şükür hər bir qarışı bizimdir" deyə biləcəyik. Başımızı rahatlıqla dik tutmaq səbəbimiz isə igidlərimiz, şəhidlərimizə görə olacaq. Əgər indi bir ola biliriksə, birlik ola biliriksə, bunların hər birini qanının son damlasına qədər vuruşan şəhidlərimizə borcluyuq.

Cəbhədəki vəziyyəti görən istər yerli, istərsə də xarici jurnalistlərin verdiyi məlumatlarda əsgərlərimizin necə çətinliklə o torpaqlara daxil olduğunu, canlarını fəda edərək irəlilədiyini gördük. Onsuz da asan olmayacağını bilirdik, könül istəyərdiki bütün torpaqlarımızı itkisiz alaq, ancaq 28 ildir, minlərlə hətta daha artıq şəhidlərimiz oldu, anaların, bacıların, övladların gözü yaşlı qaldı. Bir şəhidlə bir ailənin həyatı sönür. Ən azından indi bir nəbzə də olsun, hər bir şəhidimizin ruhu rahat olar. Şəhidlərin bir neçəsinin adını çəkmək istədim, ancaq bu düzgün çıxmaz. Yazılırsa, hər birinin adı yazılmalıdır, hər birinin torpaqlarımızın alınmasında rolu çox böyükdür, hər birinin o torpaqlarda qanı var. Heç biri unudulmamalıdır, çünki indi üzümüzdə yaranan o təbəssümün, ürəyimizdəki sevincin, qürur hissinin səbəbkarı onlardır. Deyirlər: "el bir olsa dağ oynadar yerindən" məktəbdə "Vətən" haqqında inşa yazılanda həmişə işlədirdim bu ifadəni, uşaq da olsam, inanırdım ki, birlik olsa insanın öhdəsindən gələ bilməyəcəyi problem yoxdur.

Heç vaxt unutmaram, hər dəfə axırıncı cümlə kimi " o gün olsun, bütün torpaqlarımız alınsın, Azərbaycan bayrağı Şuşada, Ağdamda dalğalansın" yazırdım. Kim deyərdi ki, o günlər çox yaxın imiş, o gün bu gün imiş. "El bir olsa" dedim, əsgərlərimizin böyük şücaəti ilə yanaşı uşaqdan- böyüyə hər kəs əlindən gələni etdi deyə düşünürəm. Imkanlarına baxmadan hər kəsin əsgərlərimizə geyim, yemək cəhətdən yardım etməyinimi, sosial şəbəkələrdə erməni vətəndaşlarına, ölkəmizin tarixindən xəbərsiz insanlara tariximizi faktlarla sübut etməyə çalışmağınımı, "Qarabağ" haqqında yazılar yazmağınımı, bayraqlarımızı hər yerdə dalğalandırmağınımı, kiçik yaşlı uşaqların vətən haqqında şeirlər söyləyib "Qarabağ Azərbaycandır" deməyinimi, əsgərlərə stimul, güc-qüvvət verəcək məktublar göndərilməsinimi, bunların heç birini edə bilməyənlərin belə "Qarabağ " deyib qışqırmağınımı, hansını sayaq?! Bunları təkrar ağlıma gətirdikdə ürəyim yenidən fərəhlə, qürurla dolur, necə gözəl bir xalqın vətəndaşıyam deyirəm. Bu müddət ərzində əslində nə qədər özümüzə güvəndiyimizi, nə qədər güclü bir xalq olduğumuzu, birlik olduqda hər şeyi bacara biləcəyimizi gördük. Torpaqlarımızın alınmasında igid oğullarımızla yanaşı hər bir Azərbaycan vətəndaşının yetəri qədər rolu var deyə düşünürəm. Və sonda yazımı bu cümlə ilə bitirmək istəyirəm :"Mən fəxr edirəm ki, Azərbaycanlıyam".

Məryəm Nəbiyeva


Paylaş



Bölmə: Köşə / Karusel / Slayd / Xəbər lenti
Fikirlər
Sorğu
Saytımızda hansı mövzulara daha çox yer verilməsini istəyirsiniz?


Son buraxılışımız
Facebook səhifəmiz
Təqvim
«    Mart 2024    »
BeÇaÇCaCŞB
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
Reklam
Hava
Valyuta
Reklam

Sayğac
Ən çox baxılanlar
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Xəbər lenti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Foto
Erməni tərəfdən Azərbaycan mövqeləri belə görünür... - VİDEO






Bütöv.az
Video
"Vətən Qəhrəmanları" Şəhid İlyas Nəsirov


All rights reserved ©2012 Butov.az
Created by: Daraaz.net Wep Developer By DaDaSHoV
MATERİLLARDAN İSTİFADƏ EDİLƏRKĦƏN PORTALIMIZA İSTİNAD ZƏRURİDİR!!!