İlham Əliyevdən PKK-nın ləğvinə reaksiya .....                        Gəncədəki yanğınla bağlı rəsmi AÇIQLAMA .....                        Şoyqunun hərbi xidmət müqaviləsi 5 il uzadıldı .....                        Yük maşını traktorla toqquşdu - Xəsarət alanlar var .....                        Sumqayıtda fəhlə zavodda yıxılaraq xəsarət aldı .....                        Müəllimlərin vakansiya seçiminin nəticələri AÇIQLANDI .....                        Hakan Fidandan PKK-nın ləğvinə reaksiya .....                        Azərbaycan-Bəhreyn parlamentlərarası əməkdaşlıq müzakirə olundu .....                        Evində kirayə yaşaydığı qohumunun pulunu oğurladı, həbs edildi .....                       
28-05-2022, 10:13
İlham İBADLI soroşur: "Göyəmi çıxdı  Sevinc?..

İlham İBADLI soroşur: "Göyəmi çıxdı Sevinc?.."

Nəsirova Sevinc Əjdər qızı Lerik rayonunun Mastayıl kəndində dünyaya göz açıb. Minbir arzularla böyüyüb ərsəyə çatıb. Həyata ümman dolu arzularla addımlayıb. Lakin...
O, hardan biləydi ki, həyat onun üçün amansız bir yaşam ünvanına çevriləcək. Bəlkə də yoxluğa. İllərdir o, itgin düşən Sevinc Nəsirova haqqında Lerik rayonunda hamı belə fikirləşir. Bəlkə də yaxınları, qohumları onun haqqında daha da qəhərlənir. Bu gün onun real həyatda olmamasına daha çox təəssüf edirlər. Bütün bunlar bir Allaha bəllidir. Bəlli olan odur ki, hazırda Sevinc Nəsirova itkindir. Özü də nə müharibədə, nə də bir təbii fəlakət nəticəsində.
Yalnız Lerik Rayon Polis Şöbəsinin foyesində beləcə yazılıb: Nəsirova Sevinc Əjdər qızı itkin düşüb və axtarışdadır. Lakin bu gəncin axtarışına məhəl qoyan, real addımlar atan yoxdur.
Lap yaxın günlərin söhbətidir. Cənub bölgəsində, Masallı rayonunda da, oxşar bir əhvalat baş vermişdi. Yeddi il sonra orada itgin düşmüş bir gəncin sorağı bütün Azərbaycana yayıldı. Bəlli oldu ki, onun həyatını dost-doğma əmisi oğlu bədbəxt etmiş, ona təcavüz etmiş və sonradan isə bu cinayətin izini örtməkdən ötrü onun meyidini aparıb bir çayın kənarında basdırmışdır.
Elə buradaca şair Süleyman Rüstəmin “Ana və Poçtalyon” şeirindən aşağıdakı misralar yada düşür:
Yerəmi batmış oğlum, göyəmi çıxmış oğlum,
Bəlkə mən yanılmışam, əzəldən yoxmuş oğlum!
Şair demişkən, bəlkə də Sevinc Nəsirova da yerəmi batıb, göyəmi çıxıb? Ondan hələlik xəbər verən yoxdur ki, yoxdur.
Mən Sevinc Nəsirova ilə nə bir kənddən deyiləm, nə də heç bir qohumluğum yoxdur. Lakin, bir ziyalı olaraq düşünürəm ki, Sevinc Nəsirovanın qatilləri tapılmasa, onda Lerik rayonunda daha amansız hadisələr baş verə bilər. Bir vətəndaş, bir jurnalist olaraq məni yalnız bu məsələ narahat edir. Axı, bir də haqqı danmaq mümkün deyil. Lerik rayonundakı hüquq-mühafizə orqanlarındakılar ölkənin büdcəsindən ətək-ətək pul alırlar. Ölkənin büdcəsinin bir hissəsi elə bu gün itkin sayılan Sevinc Nəsirovanın yaxın qohum-qardaşlarının vəsaitləri hesabına formalaşır. Yəni dövlət büdcəsi həm də ölkə vətəndaşlarının əmək haqqlarından gələn gəlirlərin və onlardan alınan faizlərin hesabına formalaşır. Bəs, görəsən o pulları yeyib-içənlər belə itgin düşmüş gəncin haqqında da fikirləşirlərmi?
Bəli, mən də lerikliyəm. Nə deyəcəyimi leriklilər yaxşı bilir. Rayonun dilsiz-ağılsız qayaları da həmin hadisədən tam təfərrüatı ilə xəbərdardır. Görünür, bircə hüquq-mühafizə orqanları hələ ki, bixəbərdirlər. Ulu Tanrı itkin düşmüş Sevinc Nəsirova haqqında özünün ali və simvolik qərarını verib. Böyük Yaradanın verdiyi hökmünü nə Apellyasiya Məhkəməsi, nə Ali məhkəmə, nə də Avropa məhkəməsi poza bilməz. Lakin, Lerik ziyalıları istəyirlər ki, Nəsirova Sevinc Əjdər qızının ölümündə adı hallanan cinayətkar bu işıqlı dünyada gəzməsin. Çünki, insan bir qarışqanı belə yaratmaq iqtidarında deyil. Bəs insanın, bir gəncin taleyinə kim son qoya bilər?
Başqa bir məsələ.
Yenə də əslən Lerik rayonunun Mastayıl kəndindən olan, Lənkəranın bir kəndində yaşayan gənc idmançı gəlib Lerik rayonunda işləyirmiş. O rəsmi sənədlərdə lənkəranlı kimi qeyd olunur. Lakin o da, yuxarıda qeyd etdiyim kimi, əslən Lerik rayonundandır. Sadacə olaraq “Relax” istirahət mərkəzində çayçı işləyirmiş. Onun işlədiyi “Relax” istirahət mərkəzində cəsədi tapıldı. Hərə bir söz-söhbətə istiqamət verdi. Birisi dedi ki, onu orada öldürüblər, digəri dedi,- yox, onu Lənkəranda öldürüb meyitini gətirib “Relax” istirahət mərkəzinə atıblar. Lakin, son sənədləşmələrdə belə bir reallıq ortaya qoyuldu:
“Relax” da çayşı işləyən bu gənc yıxılıb və yıxılarkən aldığı zədədən dünyasını dəyişib. Gülünc və qəribə məntiq deyilmi? Lerik rayonunda hər yıxılan ölsəydi, onda Lerik rayonunda bir nəfər də sağ qalmazdı. Bu, mənim bir vətəndaş, bir jurnalist olaraq gəldiyim qənaətdir. Axı, adicə həyət-bacada oynayan körpə uşaq gündə ən azı beş-on dəfə yıxılır. Necə olur onların aqibəti? Mən bu suala cavabı oxuculardan gözləyirəm.
Lənkəran rayonunun Tükəvilə kəndində yaşayan, haqqında sözügedən gənc, idmançı olub. Atası da bu barədə sosial şəbəkələrə dəfələrlə müsahibələr verib. O, müsahibələrində deyib ki, mənim oğlum idmançı idi. Qarşı-qarşıya döyüşdə onu heç dörd-beş nəfər də öldürə bilməzdi. Bəs, necə oldu ki, mənim oğlum yıxılaraq öldü. Ölən gənclə bağlı heç Lerik rayonunda cinayət işi də başlanmadı.
Gördünüzmü, əziz oxucular, mənim narahatçılığımın kökü nədədir? Bu gün Sevinc Nəsirovanın ölümündə adı hallanan cinayətkarı müdafiə edən, onu dəstəkləyən artıq həyatda yoxdur. O, mənəvi ölümə məhkum olunub. Qoy bunu Lerikin hüquq-mühafizə orqanlarının rəhbərləri də bilsinlər. Bəlkə indi hərəkətə keçdilər. Bəlkə də itkin düşənlərə son qoyulmağın zamanı çatıb. Tədbir görməyin zamanı çatıb.
Mən Sevinc Nəsirovanın itgin düşməsi ilə bağlı Azərbaycan Respublikasının Daxili İşlər naziri Vilayət Eyvazovun qəbulunda olmuşam. Nazirin qəbuluna yazılarkən, açıq-aydın qeyd etmişəm: Lerik rayonunun Mastayıl kəndindən olan Nəsirova Sevinc Əjdər qızının itgin düşməsi fakti niyə uzadılır, niyə bu məsələdə hərəkətə keçilmir? Yox, doğrudan da, bu gənc itgin düşübsə, niyə onun hara getməsi araşdırılmır? Bəlkə öldürülüb. Onda niyə canilər tapılmır? Qeyd etdiyim suallarla bağlı 2019-cu ilin sentyabr ayının 25-də mən şəxsən nazirin qəbulunda olmuş və bu söylədiklərimi ona üzbəüz demişəm. Ancaq qaldırdığım çox mühüm məsələyə diqqət çəkilməkdənsə, mənim başıma minbir oyunlar açıldı. Bu gün də mən narahatçılıq keçirmirəm. İstəyirəm ki, Sevinc Nəsirovanın itkin düşməsinə aydınlıq gətirilsin. Bəlkə elə doğrudan da o qız Qaqarinlə birlikdə Kosmosa uçub? Olsun!
İlham İbadlı,
Lerik rayonu, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
28-05-2022, 09:25
Xalqıma xidmət edirəm

Xalqıma xidmət edirəm


Ulularımız təbib, loğman demişlər,
Şəfa üçün qapınızı döymüşlər.
Dinlədin hər kəsi, səbr, dözümlə,
Öyrəndin dərdini rentgen gözünlə.
Ona ümid verib, xoş söz söylədin,
Xəstənin dərdinə əlac eylədin,
Allahın sevimli bəndəsi həkim!..
(ixtisarla)

Bu ifadəmə görə Uca Rəbbim məni bağışlasın. Nə vaxtsa elmi-dini əbədiyyatda oxumuşam ki, Allahdan sonra yer üzündəki bütün canlıları ən qorxunc mikroblardan, yoluxucu xəstəliklərdən, mərəzdən yalnız və yalnız İbn Sinanın və Hippokratın varisləri olan həkimlər xilas edə bilərlər…
Hal-hazırda əsrimizin bəlası olan, bütün dünyada insanları məhv edən korona ilə dünya həkimləri mübarizə aparırlar, insanların sağlamlığı üçün çalışırlar.
Həkimlik sənəti şərəfli olduğu qədər də çox çətin və məsuliyyətlidir. Ən ağır xəstə ümidlə həkimin üzünə baxır və onun nə deyəcəyini gözləyir. Həkimin xəstə ilə xoş danışığı, təsəllisi çox vacibdir. Həyatda kimliyindən, vəzifəsindən asılı olmayaraq elə bir insan olmaz ki, həkimə işi düşməsin, xəstələnməsin…
Hər bir insan xəstələnən kimi həkimə müraciət edir, öncə Allahdan sonra həkimdən şəfa diləyir. Mənim şeirlərimdə də, yazılarımda dediyim söhbət əsl həkimdən insanlığı, xəstəyə diqqət və qayğısıyla seçilənlərdən gedir.
Mənim müsahibim də məhz belə insanlardan biridir. Yəni hər bir sənətdən öncə insan olmaq lazımdır.
Müsahibim 1 saylı Kliniki Tibbi Mərkəzin həkimi-nevroloq Durna xanım Ələkbərovadır. O özü haqqında danışmağı sevmir, amma mən onu sorğu-suala tutacam.
- Durna xanım, özünüz haqqında qısa bir məlumat istəyirəm.
- Mən Ələkbərova Durna Vidadi qızı 1981-ci ildə Siyəzən şəhərində ziyalı ailəsində dünyaya gəlmişəm. Mən balacaikən ailəmiz Bakıya köçüblər. Gəncliyim Bakıda keçib. Orta məktəbi əla qiymətlə bitirib, elə həmin il-1999-cu il ADTU-nə daxil oldum. I kursda oxuyarkən nənəm insult xəstəliyi keçirdi, biz onun müalicəsi üçün yaxşı bir nevroloq soraqladıq. Elə ondan sonra nevroloq olmaq qərarına gəldim. Çox sevdiyim həkimlik peşəmlə xalqıma xidmət edirəm.
- İlk əmək fəaliyyətinə harda və nə vaxt başladınız?
- 2012-ci ildə Siyəzən şəhərində Regional Diaqnostika Mərkəzində işə başlamışam. Bakıda yaşamağıma baxmayaraq hər gün 150 km yolu gedib gəlirdim işə. 2017-ci ildən isə burda – Kliniki Tibbi Mərkəzdə Nevrologiya şöbəsində işləyirəm.
- Yeri gəlmişkən, işlədiyiniz kollektivdən, şöbə müdirindən razısınızmı?
- Düzünü deyim ki, şöbəmizdə təcrübəli, tanınmış həkimlər çalışırlar. Xəstələr də onlardan çox razıdılar. Elə siz də maraqlana, öyrənə bilərsiniz. Şöbəmizin müdiri Lalə xanım Tağızadə son dərəcə yaxşı insandı, fəxrlə adı çəkilən alimdi. O, əsl insani keyfiyyətlərə malik bir xanımdı. Lalə xanım bir böyük kimi hər zaman mənim məsləhət yerim olub. Heç vaxt məni problemlə üz-üzə buraxmayıb, çətin anımda yanımda olub. Ürəklə deyə bilərəm ki, tək mənlə yox, şöbədəki həkimlərə qarşı da çox diqqətlidir.
- Həkimlik sahəsində fəxri diplom və ya fəxri fərmanlarınız olubmu?
- Adlarını saysaq, çox uzun olar, tək birini misal çəkəcəm. “Azərbaycan Respublikası Şəhid Ailələri və Müharibə Veteranlarının Müdafiəsi” İctimai Birliyindən və Ahıllara, Tənhalara Dəstək İctimai Birliyindən verilənləri deyirəm.
- Övladlarınızın sizin kimi həkim olmasın istərdinizmi?
- Üç övladım var – iki oğlan, bir qız. Öncə onların vətənə, xalqa layiq xeyirli vətəndaş olması üçün bir ana kimi düzgün tərbiyə olunmasına çalışmışam. Onların sənət, peşə seçmələrinə bir böyük kimi məsləhət verə bilərəm. Seçməyi onların özlərinə buraxıram, müdaxilə etmərəm. Necə ki, mənim valideynlərim sənət seçməyimə etiraz etmədilər.
- Durna xanım, asudə vaxtınız olanda nə etməyi, harda olmağı çox istərdiniz?
- Asudə vaxtım lap az olur. Zamanım olan kimi, həkim peşəmlə bağlı tibbi yenilikləri tapıb mütaliə edir, yenilikləri öyrənirəm. Eyni zamanda ruhuma xoş gələn yaxşı musiqiləri də dinləyirəm. Ən çox İlahi gözəlliklə zəngin olan təbiətin qoynunda olmaq, gözəlliyi seyr etməyi istəyirəm.
- Həyatda hər kəsin çox sevdiyi rəng var. Bəs sizin sevdiyiniz rənglər hansılardı?
- Təbiətin ən böyük rəssamı Allahdır. Baxın, İlahi o qədər rəngarəng gözəl güllər, çiçəklər, otlar, ağaclar yaratmışdır. Hərəsinin də öz rəngi, öz ətri, adı var. Mənim də ən çox sevdiyim sarı, yaşıl və yasəmən rəngləridir.
- Durna xanım, mənim soruşmadığım və sizin demək istədiyiniz nəsə varmı?
- Zeynəb xanım, həkimlərə olan diqqətiniz üçün təşəkkür edirəm. yox, nə demək lazımdı dedim.
- Həkim, mənə vaxt ayırdınız, müsahibə verdiniz, sağ olun və sağlamlığın keşiyində möhkəm dayanın!

Zeynəb Bəhmənli,
Azərbaycan Yazıçılar
və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm”, “Onur belgesi”
(Eski şehir şairler meclisi), Türkiyə,
mükafatlarının laureatı


28-05-2022, 08:30
SİZƏ MƏKTUB VAR!


SİZƏ MƏKTUB VAR!


“Poçtalyon” bir obraz kimi illərdi qəlbimdə içi dolu sehrli məktublarla çantasını çiynindən aşırıb yolumu gözləyir. Bu obrazı nə qədər çox istəsəm də, onu hələ də, bir nağıla çevirə bilməmişəm. Axı indiyədək bir poçtalyonla görüşməmişdim. Nəhayət, bu günlərdə həmişə kənardan müşahidə etdiyim o xanım poçtalyonla görüşdüm. Mən onu gözlədiyim kimi, o da, sanki məni gözləmişdi. Buna görə söhbətimiz əsgər məktubu kimi maraqlı oldu. Gəlin əvvəlcə poçtalyon Elmira xanımla yaxından tanış olaq.
Əvvəlcə fəhlə, sonra bədii rəhbər...
İsmayılova Elmira Niftəli qızı 1966-cı il yanvarın 6-da Bakıda, Binəqədi rayonunda zəhmətkeş bir ailədə anadan olub. Orta təhsilini 26 nömrəli tam orta məktəbdə alıb. 1983-cü ildə sənədlərini M.Əliyev adına İncəsənət Universitetinin Mədəni-Maarif fakültəsinə versə də müsabiqədən keçə bilməyib. Ona görə hərbi zavodda çalışmağa başlayıb. Nəhayət, 1986-cı ildə həmin universitetdə yenidən imtahan verib və təşkilatçı-metodist şöbəsinə daxil olub. Ali təhsilini bitirib və Yasamal rayonunda Mədəniyyət Evində bədii rəhbər kimi çalışmağa başlayıb. Elmira xanımın başqa bir istedadı da ona qol-qanad verib. O, xalq artisti Ş.Axundovanın “Fərəh” instrumental ansamblında zərb alətində ifa edirmiş…
Qəzetdə müxbir, şöbə müdiri kimi
Elmira xanım “Supermarket qəzetlər qrupu”ndan olan “Həftə” qəzetində çalışıb. Əvvəlcə reklam bölməsində işləyib, sonra onu işgüzarlığına görə “Sağlamlıq” şöbəsinə müdir təyin ediblər. O vaxt Səhiyyə naziri O.Şirəliyevlə görüşüb və onunla masahibə aparıb. Sonra anası xəstələnib və buna görə işdən ayrılmalı olub.
Qismətində poçtalyon olmaq varmış
Aradan illər keçib, işləmək, pul qazanmaq istəyi baş qaldırıb. Elmira xanım yaşadığı Xırdalan şəhərində Poçt mərkəzinə müraciət edib. Adını yazdırıb və boş yer olanda onu çağıracaqlarını gözləyib. Anası rəhmətə gedəndən sonra bir müddət özünə gələ bilməyib, işi-gücü unudub. Aradan iki il keçəndən sonra yenidən poçta gedib və öyrənib ki, Quşçuluq massivində poçtalyon kimi işçi tələb olunur. Elmira xanım məvacib az olsa da işləmək arzusuyla işə başlayıb.

Poçtalyonun unudulmaz anları
Elmira xanım hələ təzə işə başlayanda bir ana ilə oğul əsəbi halda poçta daxil olublar. Demə, onlar vacib məktub gözləyirmişlər. Elmira xanım məktubu aparanda evdə olmayıblar. Odur ki, bundan xəbərsiz poçta “hücum” çəkib məktubu tələb etməyə başlayıblar. Elə bu ara qarışan vaxtda arxadan iş yoldaşı qışqırıb ki, “o hələ təzədi”. Elmira xanım sakitcə ona cavab verib ki, bunun abonentə heç bir aidiyyəti yoxdur, əsas odur onun məktubunu vaxtında çatdırasan. Deyir, bundan sonra kimsə evdə olmayanda qapısına bildiriş qoyurdum ki, ona məktub olduğunu bilsin. Bir dəfə də hansısa hərbçi ona gələcək dəyərli bir məktubu gözlədiyini deyir. Deyirdi ki, məktub gəlsin sənə muştuluq verəcəm. Həqiqətən də, elə məktubu alanda çox sevinib və onun hədiyyəsini verib.
Elmira xanım deyir ki, bir dəfə poçta qız gəlib ondan xahiş edir ki, ona olan məktubu evdə özündən başqa heç kəsə verməsin. Demə, qız sevdiyindən məktub gözləyrmiş. Elmira xanım da onun dediyi kimi eləyib.

Hər şey Qələbəmiz üçün
44 günlük Vətən Müharibəsində Elmira xanımın da işlədiyi poçt şöbəsi fasiləsiz çalışıb. Deyir, valideynlər əsgər balalarına sovqat, məktub göndərirdilər. Şagirdlər əsgərlərə öz rəğbətlərini məktubla bildirirdilər. Əsgər məkubları da olurdu...
Elmira xanım deyir ki, Qələbə xəbərini onlar da dogma iş yerində göz yaşlarıyla qarşılayıblar. Poçtun müdiri Aybəniz xanımın da doğmalarından şəhid olanı olub, kiminin yaxını, qohumu qazi olub. Bir də axı nə fərqi var, bütün Şəhidlər bizimdi, qazilər əzizlərimizdi…
Deyir, hamımız Zəfər günü sevincdən ağlamışdıq… İndiki gənclik böyük tarix yaşadı və tarix yazdı. Bir də müharibə olmasın. Dövlətimizə, millətimizə zaval gəlməsin...

Mina Rəşid

����������� ��������� ������ � �����-����������.
��� dle ������� ��������� ������� � �����.
���������� ���� ������ ��������� � ��� �����������.
Sorğu
Saytımızda hansı mövzulara daha çox yer verilməsini istəyirsiniz?


Son buraxılışımız
Facebook səhifəmiz
Təqvim
«    May 2025    »
BeÇaÇCaCŞB
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
Reklam
Hava
Valyuta
Reklam

Sayğac
Ən çox baxılanlar
Xəbər lenti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Foto
Erməni tərəfdən Azərbaycan mövqeləri belə görünür... - VİDEO






Bütöv.az
Video
"Vətən Qəhrəmanları" Şəhid İlyas Nəsirov


All rights reserved ©2012 Butov.az
Created by: Daraaz.net Wep Developer By DaDaSHoV
MATERİLLARDAN İSTİFADƏ EDİLƏRKĦƏN PORTALIMIZA İSTİNAD ZƏRURİDİR!!!