“Övladımın qəhrəmanlığı ilə fəxr edirəm”

Aprel ayının son günləridir. Günorta vaxtıdır. Seyrək buludların arasından boylanan aprel günəşi ilıq suları ilə yer üzünü isidir. Hava olduqca xoşdur. Belə günəşli bir gündə torpaqlarımızın azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına şəhid olmuş İbrahimli Cavidan Nizami oğlunun əvvəllər yaşadığı ünvanını axtarırdıq. Gəlməzdən əvvəl zəng vurub anası Gülnaz xanımdan qaldıqları ərazini soruşmuşduq. İndi onun nişan vediyi ünvandakı binaların qarşısındakı geniş meydanda dayanmışdıq. Sadəcə olaraq, hansı giriş qapısından içəri girəcəyimizi bilmirdik. Bunu dəqiqləşdirmək üçün yenə də şəhid anası ilə danışdıq. Gülnaz xanım dedi ki, evimizə giriş həyətdəki “Xatirə bulağı”nın yanındandır. Əgər bulağı görürsünüzsə, o səmtə gəlin, indi uşağı qabağınıza göndərirəm. Telefon danışığımızı bitirib ətrafa boylandıq. Bir az irəlidə hündür ağacın altında “Xatirə bulağı”nı gördük. Vaxt itirmədən həmin səmtə addımladıq. Bulağın yanına çatmağa az qalmış binadan bir oğlanın qarşımıza çıxdığını gördük. O yaxınlaşıb salamlaşandan sonra zəng vuranların biz olduğumuzu dəqiqləşdirdi. Tanışlıq verərək şəhidin böyük qardaşı Kənan olduğunu söyləyəndən sonra “xoş gəlmisiniz” – deyib qabağa düşdü.

“Şəhid olmasaydı indi ömrünün 25-ci ilini yaşayacaqdı”

Şəhidin evi birinci mərtəbədə idi. Açıq qapıdan əvvəlcə Kənan, ardınca da biz içəri girdik. Kandarda şəhid anası ilə görüşdük. Gülnaz xanım bizə oturmağa yer göstərdi. Otaqlarda sakitlik idi. Bu sakitliyi həyətdə oynayan uşaqların səsi pozurdu. Oturan kimi diqqətimizi Cavidanın xatirəsinə düzəldilmiş guşə cəlb etdi. Guşəyə Cavidanın müxtəlif illərdə çəkdirdiyi şəkilləri, sənədləri qoyulmuşdu. Yurdumuzun azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə böyük qəhrəmanlıq göstərərək şəhid olmuş oğlunun xatirə guşəsinə baxdığımızı görən Gülnaz xanım sözə başladı. Xatirələrin qanadında ötən illərə qayıdaraq Cavidanlı günlərindən danışdı. Dedi ki, illər yaman tez gəlib keçdi. Sanki bütün bunlar dünən, srağagün olmuşdu. Cavidan bir yaz günündə dünyaya göz açmışdı. O, evimizin sonbeşiyi idi. Onun gəlişi ailəmizin sevincini daha da artırmışdı. Bir-birinə bənzəməyən günlər sanki onu tez böyütdü. Cavidan şən uşaq idi, qaraqabaq deyildi. Kədəri heç vaxt özünə yaxın buraxmazdı. Təbiətcən dəçox sakit uşaq idi. Müəllimləri də həmişə ondan razılıqla danışardı. Sinif yoldaşları ilə də, qonşu uşalarla da çox mehiban davranırdı. Cavidan mehribançılığı ilə hamının sevgisini qazanmışdı. Onun kiminləsə mübahisə etdiyini, dava-dalaş saldığını xatırlamıram. Cavidan həm də xeyirxah uşaq idi. Həmişə özündən balacalara kömək edər, yol göstərərdi. Özündən böyüklərə isə hörmətlə yanaşardı. Əgər döyüşlərdə şəhid olmasaydı, indi ömrünün 25-ci ilini yaşayacaqdı...

“Komandirləri ona “xilaskar mələk” deyirmişlər”

Ananı qəhər boğduğuna görə gözləri yaşardı, danışa bilmədi. Cavidanın otaqdakı guşəsinə boylanıb yaşadığı qısa, lakin şərəfli ömür yolu ilə tanış olduq. Öyrəndik ki, o, 24 mart 2000 ci ildə Bakı şəhəri Badamdar qəsəbəsində anadan olub. 2006-2017-ci illərdə 236 nömrəli tam orta məktəbdə təhsil alıb. 2018-2019-cu illərdə Azərbaycan Ordusunun sıralarında Vətən qarşısındakı övladlıq borcunu yerinə yetirib. Cəbhə bölgəsində yerləşən "N" saylı hissəsində xidmət edib, həmişə yurdumuzun keşiyində ayıq-sayıq dayanıb. Cavidan İbrahimli ordu sıralarında sanitar-təlimatçı kimi də formalaşıb. Xidmət müddətində silahlarla bərabər, az-çox tibbin də sirlərinə yiyələnib. Erməni işğalçılarının təxribatı nəticəsində 2020-ci il sentyabrın 27 də Vətən müharibəsi başlayanda Cavidan İbrahimli könüllü olaraq döyüşlərə yollanıb. O, Cəbrayılın, Füzulinin, Xocavəndin və Qubadlının azadlığı uğrunda gedən əks-hücum əməliyyatlarında iştirak edib. Döyüşlərdə cəsarətlə vuruşub, böyük hünər göstərib. Cavidan döyüşlər zamanı bir çiynində silah, bir çiynində tibb çantası gəzdirib. Əməliyyatlar zamanı yaralanan zabit və əsgərlərə ilkin tibbi yardım göstərərək həyatlarını xilas edib. Buna görə də komandirləri də, əsgər yoldaşları onu “xilaskar mələk” adlandırırmışlar. C.İbrahimli oktyabrın 21-də Füzuli rayonunun Gecəgözlü kəndi uğrunda gedən əməliyyatlarda üzərinə düşən döyüş tapşırığını yerinə yetirərkən şəhid olub. Oktyabrın 24-də qoynunda dünyaya göz açdığı Badamdar qəsəbəsindəki Şəhidlər xiyabanında torpağa tapşırılıb. Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin müvafiq sərəncamları ilə İbrahimli Cavidan Nizami oğlu döyüşlərdə göstərdiyi igidliyə görə ölümündən sonra III dərəcəli “Vətənə xidmətə görə” ordeni ilə, "Vətən uğrunda", "Xocavəndin azad olmasına görə", “Füzulinin azad olunmasına görə” medalları ilə təltif edilib.

“Övlad itirmək ağır dərddir”

Gülnaz xanım göz yaşlarını silib qəhərini içində boğduqdan sonra yenə də Cavidanlı günlərindən danışdı. Dedi ki, İkinci Qarabağ müharibəsi başlayanda Cavidan könüllü olaraq cəbhəyə yollandı. Hər gün zəng vurub iştirak etdiyi döyüşlərdən danışırdı. Onun səsində böyük sevinc duyulurdu. Sevinə-sevinə deyirdi ki, mama, erməni işğalçıları qarşımızda dayana bilməyib geri çəkilir. Bu gedişlə qısa müddət ərzində sənin doğma yurdun Ağdamı da erməni işğalçılarından azad edəcəyik. Günlərin birində mən sizə Şuşadan zəng vuracam. Ondan bu şad xəbərləri eşidəndə sevincimiz aşıb-daşırdı. Mən Ağdam rayonunun Ətyeməzli kəndində dünyaya göz açmışam. Təəssüflər olsun ki, erməni işğalçıları 1993-cü ilin iyul ayında başqa ərazilərimiz kimi o gözəl yerləri də ələ keçirdilər. Cavidanın söylədiyi xoş xəbərlər ümid verirdi ki, yaxın zamanlarda Azərbaycan Ordusu Ağdamı da işğaldan azad edəcək. Hər gün sabahlarımız şad xəbərlərlə açılırdı. Ordumuz addım-addım kənd və qəsəbələri azad edə-edə üzü Qarabağa doğru irəliləyirdi. Amma oktyabrın 21-dən sonra Cavidandan zəng gəlmədi. Bundan çox nigaran qaldıq. Sonra qapımızı acı xəbər döydü. Komandiri zəng vurub Cavidanın şəhid olduğunu bildirdi. Bu xəbəri eşidəndə dünya başıma fırlandı. Axı onun heç 20 yaşı da tamam olmamışdı. Acı göz yaşları içində Cavidanı Badamdar qəsəbəsindəki Şəhidlər xiyabanında torpağa tapşırdıq. Dəfnində iştirak edən hərbçi yoldaşları onun döyüşlərdə göstərdiyi qəhrəmanlıqdan ürəkdolusu danışırdılar. Övladım haqqında eşitdiyim bu sözlər sanki yarama məlhəm olurdu. Düşünürdüm ki, mən Vətən üçün qəhrəman oğul böyütmüşəm. Övlad itirmək ağır dərddir. Təskinliyi yalnız onda tapıram ki, Cavidan yurdumuzun azadlığı uğrunda şəhid olub. Onun qırxı çıxar-çıxmaz həyat yoldaşım Nizami oğul itkisinə dözə bilməyib dünyasını dəyişdi. Ölümü ilə dərdimizin üstünə dərd gətirdi.

“Övladımın adını daşıyan küçə ilə gedəndə qürur hissləri keçirirəm”

Gülnaz xanım dedi ki, şəhid ailəsi kimi ona dövlət tərəfindən iki otaqlı mənzil verilib. Şəhid anası bu qayğı və diqqətə görə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevə dərin minnətdarlığını bildirdi. Şəhid anasından onu da öyrəndik ki, Cavidanın adı əbədiləşdirilib. Yaşadıqları küçə indi övladının adını daşıyır. Oğlunun dostları onun adına həyətdə “Xatirə bulağı” tikiblər. Hər gün binada yaşayanlar qəhrəmanın adını daşıyan bulaqdan su içib, xatirəsini hörmətlə yad edirlər. Şəhid anası dedi ki, övladımın adını daşıyan küçə ilə addımlayanda qürur hissləri keçirirəm. Övladımın qəhrəmanlığı ilə fəxr edirəm.
Cavidanın qardaşı Kənan ilə də söhbət etdik. Dediklərindən öyrəndik ki, İkinci Qarabağ müharibəsinin davam etdiyi günlərdə onu da ordu sıralarına çağırıblar. “Bizi birbaş hərbi hissəyə gətirdilər. Elə həmin gün hamıya hərbi forma verdilər, silah payladılar. Ertəsi gün təlimlərə başladıq. Bir neçə gündən sonra bizi də müharibəyə aparacaqdılar. Məşğələlər zamanı silahları həvəslə öyrənirdik ki, döyüşlərdə erməni işğalçılarını dəqiq atəş zərbələri ilə məhv edək, düşməndən şəhidləimizin intiqamını alaq. Təəssüf ki, bu arzuma çata bilmədim. Evdən Cavidanın şəhid olduğunu dedilər. Aman Allah, bu nə xəbər idi eşidirdim. Müharibədə dünyalarca sevdiyim qardaşımı itirmişdim. Bu bəd xəbərə hönkür-hönkür ağladım. Qardaşım şəhid olduğuna görə məni ordu sıralarından tərxis etdilər. Kiçik qardaşım Şamxal da, mən də kiçik qardaşımız Cavidanla, onun qəhrəmanlığı ilə fəxr edirik”.
Gülnaz xanım övladı ilə bağlı başqa bir maraqlı məlumatı da verdi. Dedi ki, oğlumun ili ərəfəsində Türkiyədə yaşayan dostu zəng vurub dedi ki, Şəfiqə adlı bir qadın “Tvitter” səhifəsində Cavidanla bağlı paylaşım edib. Cavidan nə vaxtsa beş manatlıq pulun üstünə: “Şəhidləri unutmayın! İbrahimli Cavidan Bakı – Badamdar” sözlərini yazıb. Hansı yollasa pul Şəfiqənin əlinə düşüb. O da pulun şəklini çəkərək paylaşım edib. Sonra həmin beş manatlıq əskinası bizə göndərdilər. Bu məlumatı verəndən sonra Gülnaz xanım həmin pulu da, pulun şəklini də bizə göstərdi. Cavidanın bir vaxtlar üstünə öz xətti ilə yazdığı pul indi evlərində bərəkət rəmzinə çevrilib.
Şəhid anasının övladı ilə bağlı söz-söhbəti qurtarmır. Sözünün əvvəli də Cavidandır, axırı da. Gülnaz xanımın övlad sevgisi bitib-tükənmir. Heç vaxtda tükənməyəcək. Tükənməyən bu sevgi onu deyir ki, Cavidan yaddaşlarda igid bir əsgər, cəsur bir döyüşçü kimi əbədi olaraq qalacaq.

Vahid MƏHƏRRƏMOV