Nifaq olan yerdə fəlakət də var,
Səadət günəşi birlikdən doğar.(Nizami Gəncəvi)
Yəqin ki, insanlığı müdafiə edən əsərləri, qabaqcıl dünyagörüşü ilə dünya klassikləri içərisində özünəməxsus rolu olan dahi şairimiz Nizamidən gətirdiyim epiqrafdan məlum olur ki, yazacağım mövzu çox mürəkkəb və düşündürücü məzmun daşıyacaq. Bəs buna səbəb nədir?.. Yaşadığımız dövrün yazılmış və yazılmamış qanunları, insanın insan üçün canavara çevrilməsi, insanların öz daxilindəki yaxşılığı öldürüb şeytana uyaraq dünyanı qəzəb, nifrət, kin, küdurətlə yaşamağa üstünlük verməsi və s. kimi qeyri-insanı hisslərin onların qəlbinə hakim kəsilərək daşa döndərməsi ürəyimi sızladır, gözümü yaşla doldurur, qələm tutan əllərim əsir və öz özümə düşünürəm, görəsən xalqımızın bu dərdini dəryalar mürəkkəb, meşələr qələm olsa da, dəryada damla qədər yazmaq olarmı?.. Heç tərəddüd etmədən deyirəm ki, yox! Yox !
İndi deyin, görüm belə qarışıq bir dünyada Sabirin dili ilə desək, qanmamaq və ya qanaraq yaşamaq mümkündürmü? Əsla yox!
Arzularının çiçək açdığı bir dövrdə şirin canına qəsd edəcək həddə çatdırılan Elinanın, həyatının onuncu baharını sevinə-sevinə gözləyən, lakin gördüyümüz kimi həyatdan o qədər də böyük bir mükafat istəməyən Nərminin dünyadan nakam köçməsi bizim tariximizə qanla yazılmış, heç vaxt unudulmayacaq səhvlərdir.
Neçə-neçə Elinaların, Zəhrəların, Nərminlərin faciəsini dərk edib, ona müdaxilə edə bilmiriksə, nə yazıq bizə və buna laqeyd olanlara. Biz baş verən bu dəhşətli hadisələri görürük, duymaq, dərk etmək, qanmaq istəmiriksə deməli yaşamırıq. Mikayıl Müşviq çox gözəl demişdir:
‘Şam əgər yanmırsa,yaşamır demək.
Onun da mənası yanmağındadır’.
Xalq və onun azadlığı, xoşbəxtliyi fidan balalarımızın eyni taleyi yaşamaması üçün yanmağı bacarmaq lazımdır. Yeri gəlmişkən xatırladım ki, Sovet imperiyasının,rus şovinizminin qanlı pəncəsi minlərlə oğul və qızlarımızı qan gölündə boğanda da biz susduq, hər kəs dərindən bir ah çəkdi ki, nə yaxşı bu yırtıcılar onların qapısını döymədi, hər kəs öz canını qurtardığı üçün sevinirdi və yenə də susurdu. Vaxtında görülməmiş işlər, deyilməmiş sözlər bizə Qanlı 20 Yanvar, Xocalı faciəsi, Qarabağ dərdi, daha nələr yaşatdı. Deməli,biz tarixən susmuşuq.
Axı bizə yalnız keçmişimizin səhvləri yox, həm də gələcəyimizə işıq saçan, bizi inamla irəliyə doğru aparan pak mənəviyyatda miras qalıb.
Gördüyümüz, eşitdiyimiz, şahid olduğumuz bu dəhşətlər, faciələr göstərir ki, bütün baş verən hadisələrin əsasında nifaq dayanır. Əgər nifaq olmazsa fəlakət də olmaz, insanlar səadət içində yaşayar. Lakin mən inanıram ki, bir gün ölkəmizdə yalnız səadət günəşi doğacaq !
Nərgiz Əzizova