Bütün yüksəkliklərdən ucada dayanan bir zirvə var: Şəhidlik zirvəsi. Bu zirvəyə qalxmaq hər kəsə nəsib olmur. Yalnız müqəddəs amallar uğrunda çarpışan, qorxu adlanan hissin nə olduğunu bilməyən, Vətən və xalq yolunda canını fəda etməkdən çəkinməyən cəsarətli, ləyaqətli insanlar ancaq bu müqəddəs zirvəyə yüksələ bilərlər!
Bu yüksəkliyə ucalan insanlar ölmürlər, əksinə, ölümləri ilə bir əbədilik qazanırlar. Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə şəhidləri belə vəsf edib:
Qatil gülləsinə qurban gedərkən,
Gözünü sabaha dikdi şəhidlər!
Üçrəngli bayrağı öz qanlarıyla,
Vətən göylərinə çəkdi şəhidlər.
İllər ötüb, qərinələr dolaşsa da, şəhidlər heç vaxt unudulmur. Onlar həmişə minnətdarlıq duyğuları ilə yada salınır, xatirələrinə dərin ehtiram bəslənilir.
Azadlığı, müstəqilliyi, babalardan miras qalan torpaqlarımız uğrunda oğlunu, qızını şəhid verən xalq xoşbəxt xalqdır. Bu mənada Azərbaycan xalqının qürur hissi keçirməyə, başını uca tutmağa tam mənəvi haqqı var. 1990-cı ilin qanlı 20 Yanvar gecəsindən başlayan və İkinci Qarabağ müharibəsi ilə bitən bu ağır müharibədə Vətən uğrunda gedən döyüşlərdə xalqımızın yüzlərcə igid övladı uca şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Bu şəhidlər Vətənimizin müstəqilliyi, torpaqlarımızın toxunulmazlığı uğrunda canlarını fəda etdilər. Şəhidləri müqəddəs bir amal birləşdirirdi: "Biz gəldi-gedərik, təki Vətən yaşasın!" . Bu amalla yaşayan insanlar Vətənimizin amalı, müstəqilliyi uğrunda gedən ağır müharibədə silahlandırılmış düşmən qoşunlarının qarşısından geri çəkilmədilər. Onlara cəsarət verən, sıralarını möhkəm edən Vətən, xalq sevgisi idi. İmperiya ordusunun əsgərləri, zabitləri belə heyrətə düşdülər. 30 illik Vətən həsrəti ölümlə üz-üzə qalan gənclərimizi narahat etmir, onları daha inamlı şəkildə irəli atılmağa sövq edirdi. İndi şəhidlərin ruhları Vətən göylərində azad gəzirlər. Şəhidlərin arzularının bir çoxu həyata keçib. Azərbaycanın ərazi bütövlüyü bərpa olundu, biz torpaqlarımıza geri qayıtdıq.
Ölkəmizin iqtisadi, hərbi gücü getdikcə artır. Bu, bizə gələcəyə nikbin nəzərlərlə baxmağa əsas verir. Biz də öz məsuliyyətimizi aydın dərk edirik. Gözəl Vətənimizin igid oğullarının qanı ilə qazandığı müstəqilliyi, azadlığı göz bəbəyi kimi qorumağı və möhkəmlətməyi çoxumuz əsas məqsədimiz bilirik. Bu gün ölkənin hər yerində şəhidlərin əziz xatirəsinə dərin ehtiram bəslənildiyinin şahidi olmaq mümkündür. Bakının ən uca yerində salınan Şəhidlər Xiyabanı yüksək səviyyədə abadlaşdırılıb. Nəzərə almaq lazımdır ki, Birinci Qarabağ müharibəsində təsdiq olunmamış hesablamalara görə 15-20 min insan həlak olub. Təbii ki, o zaman itkilərin çox olmasının bəzi səbəbləri var. Onların sırasında Azərbaycan ordusunda yüksək keyfiyyətli silahların olmaması, hakimiyyətdaxili münaqişələri göstərmək olar. Amma bu gün Azərbaycanın silahlı qüvvələri dünyanın inkişaf etmiş orduları sırasındadır. Həm müasir silah-sursat və texnikaların, həm də şəxsi heyətin döyüş bacarığı sahəsində Azərbaycan ordusu öz əzəli torpaqlarını işğaldan azad etdi.Eyni zamanda döyüşlərdə xeyli canlı qüvvə, silah-sursat və texnika sarıdan böyük itkilərə məruz qalan Ermənistan öz ictimaiyyətini aldatmaqla vəziyyətdən çıxmağa çalışır. Amma görünür, Azərbaycan ordusunun haqq savaşında düşmən üzərində əldə etdiyi qələbə Ermənistanda daxili böhranlara da səbəb olub. Bu gün xalqının etirazları ilə üzləşən Ermənistan hakimiyyəti müharibədə iki-üç min əsgər və zabitinin öldüyünü bildirir. Amma erməni itkilərinin nə qədər olduğunu müəyyənləşdirmək üçün təkcə Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin nümayiş etdirdiyi videogörüntülərə baxmaq kifayət edir. Kadrları təhlil etdikcə müəyyən etmək olur ki, Ermənistan döyüşlərdə on min civarında canlı qüvvə itirib. İkinci Qarabağ müharibəsində qələbə həm də Azərbaycan Ordusunun, əsgər və zabitlərimizin şücaəti, qorxmazlığı, peşəkarlığı, böyük Vətən sevgisi hesabına əldə olundu. 30 ildir xalqımızın həsrətində olduğu torpaqlara, hər bir şəhərə, qəsəbəyə, kəndə milli bayrağımızı sancmaq hər bir əsgər və zabitimizin ən böyük arzusu olub. Hərbçilərimiz bu yolda canlarını belə əsirgəmədilər, əsl qəhrəmanlıq nümayiş etdirdilər.Bu müharibədə iştirak edən igidlərimizin çoxu könüllü idi. Onlar ailəsini, həyatını-bir sözlə, bütün sahib olduqlarını geridə qoyub cəbhəyə getdilər - Vətən uğrunda, torpaq uğrunda!
Kimisinin övladı ölümündən 1 ay sonra dünyaya gəldi, ata nədir, nə deməkdir bilmədi. Kimisinə bəylik qismət olmadı, kimisi də, valideynlik sevgisini dadmadı. Amma onları yalnızca bir amal düşündürdü-Vətən!
Vətənin xilası həm bala payı idi onlara, həm də ailə payı. Düşmənlərin törətdikləri faciə nəticəsində neçə - neçə anamızın gözü yaşlı qaldı. Rahat yat, Şəhidim, sil gözünün yaşını, Şəhid anası!
Övladın ölməyib!
O, qəlbimizdə əbədi məskən saldı.
Təki Vətən sağ olsun!
Məryəm İmanova,
BDU Jurnalistika fakültəsinin
I kurs tələbəsi
"Bütöv Azərbaycan" qəzeti
25 iyun 2021-ci il