Jurnalistikanın Məzahir Süleymanzadə “SƏHƏRİ”

Publisistika ədəbiyyatla jurnalistikanın tam mərkəzində dayanır. Məzahir Süleymanzadə publisistikası "Səhər" qəzeti ilə 20 Yanvar faciəsinin tən ortasında dayandı: həqiqəti dünyaya hayqırmaq üçün. Həqiqətən də "Səhər", "...əzilən bir sinfin hayqıran; haqq bağıran sədasından yarandı" (M.Müşfiq). O zamanlar Məzahir Süleymanzadə yazırdı: "Qanlı yanvardan dərhal sonra 'Səhər' qəzeti iki milyon (!) tirajla çıxdı və pulsuz paylanıldı". Maraqlı məqama diqqət çəkmək istəyirəm. Şəkildə – arxivimdə saxladığım qəzetlərin tən ortasında "Səhər" qəzetinin iki nüsxəsidir. 1998-ci ilin 18 mart və 28 may buraxılışı. 28 may günü qəzet yarı qiymətlə satışa çıxır (yəni, o zamanın qiyməti ilə 1000 manat deyil, 500 manata).



F.Sadıqlı dediyi kimi, "'Səhər' 20 Yanvar şəhidlərinin xatirəsinə ucaldılmış ən möhtəşəm söz abidəsidir". Qəzetin söz abidəsi olduğu zaman jurnalist R.Rüstəmov "Səhər əllərdə gəzirdi" adlı məqalə ilə çıxış etdi. Başlıq milli sözə ehtiyacdan, inamdan doğdu. Fikirlərə əlavə edərək deyərdim: "'Səhər' həm də qəlblərdə gəzəcək, könüllərdə yaşayacaq, təsisçisi və baş redaktoru Məzahir Süleymanzadə ilə birlikdə... Çünki Məzahir müəllim "Səhər"lə xalqın Vətəndaşlıq mövqeyini ortaya qoymuşdu, azərbaycanlı - türk olmağımızdan doğan qüdrətimizi dünyaya göstərmişdi, xalqımızın başına gələn fəlakətin miqyasını dərk etməyimiz üçün gecə-gündüz çalışmışdı. Belə "Səhər"lər heç vaxt gecəyə təslim olmur. Hər zaman günəşlidir, nurludur. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, "Səhər" haqqın səsini günəş zərrələrində dünyaya çatdırdı: düşmən qaranlığına günəş odu səpdi. Bu mənada Məzahir müəllim Süleymanzadə xatirələrdə əbədiyaşardı.


Əsgər İsmayılov
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Torpağın səsinə hay verdik

Tarix 8 may 1992-ci il idi. Xocalının işğalının ağrı və acısını, unuda bilməyən yurdum bir zərbəni daha o gün aldı.
Azərbaycanın mədəniyyət beşiyi, Qarabağın nazlı qızı, neçə- neçə dahilərin ana yurdu -Şuşa işğal edildi. Şuşa şəhəri artıq bizim deyildi, qəlbləri həsrət alovu bürümüşdü. Yurd həsrətiğ, ev həsrəti bütün Azərbaycanlıların qəlbində dərin ağrı salmışdı. Şuşanın işğalı nəticəsində azərbaycanlıların tarixi izlərini silmək məqsədilə vandallar 600-ə yaxın tarixi memarlıq abidəsini, o cümlədən Pənahəli xanın sarayını, Yuxarı Gövhər ağa məscidini, Aşağı Gövhər ağa məscidini, Xurşidbanu Natəvanın evini və Molla Pənah Vaqifin məqbərəsini yerlə-yeksan etmiş, 7 məktəbəqədər uşaq müəssisəsini, 22 ümumtəhsil məktəbini; mədəni-maarif və kənd təsərrüfatı texnikumlarını, orta ixtisas musiqi məktəbini, 8 mədəniyyət evini, 22 klubu, 31 kitabxananı, 2 kinoteatrı, 8 muzeyi, o cümlədən Şuşa Tarix Muzeyi, Azərbaycan Xalça Muzeyinin filialını və xalq tətbiqi sənəti muzeyini, Qarabağ dövlət tarix muzeyini, turist bazasını, Qafqazda yeganə Şərq musiqi alətləri fabrikini dağıtmış, buradakı nadir sənət incilərini talamış və məhv etmişlər. Şəhərin tarixi muzeyinin 5 minədək əşyası, Azərbaycan Xalçası və Xalq Tətbiqi Sənəti Dövlət muzeyinin Şuşa filialı, Dövlət Qarabağ Tarixi muzeyinin 1000-dək əşyası, peşəkar Azərbaycan musiqisinin banisi olan bəstəkar Üzeyir Hacıbəyovun, müğənni Bülbülün , musiqiçi və rəssam Mir Möhsün Nəvvabın xatirə muzeylərinin fondları qarət edilib.
O gün gəldi, vaxt döndü.
Həsrətə dözməyən xalq torpağın səsinə hay verdi.
Şuşanı görməyən gənclər, görüb həsrətilə qovrulan igidlər və Azərbaycan Respublikasının Ali Baş Komandanı İlham Əliyevin şücaəti sayəsində Şuşaya Qovuşduq . 28 illik həsrət vüsala yetdi. Payız səhəri, 8 noyabr idi.
28 il sonra igidlərimiz Şuşaya ayaq basdı. Əlbəyaxa döyüşərək, qəhrəmanlıqla, yalnız vətəni, torpağı düşünən igidlər o gün azad etdilər Şuşanı. Noyabrın küləyi, mayın günəşindən isti gəlmişdi o gün bizə. Biz Şuşamıza qovuşmuşduq. Öz elindən ayrılan insanlar, qovuşdular ata- baba evlərinə. Unutmadıq, unutdurmayacağıq, qisasımızı da aldıq. Bu gün Şuşa bizimdi çox şükür. Ali Baş Komandanın dili ilə desək :” ƏZİZ ŞUŞA SƏN AZADSAN!” .

Barıt qoxulu o yollar, o yollarda şəhid olan igidlərimizi qaytarmayacaq. Lakin, o igid əsgərlər vətənin keşiyində alnı- açıq, üzüağ duraraq ən uca mərtəbəyə yetdilər. Haqqınızı halal edin, igid qardaşlarımız.
Ali Baş Komandanın əsl liderliyi, əsgərlərimizin igidliyi, vətənpərvərliyi sayəsində Şuşaya qovuşduq, getdik və nazlı qızımız Şuşanı gördük.

O müqddəs torpağa ilk ayaq basarkən, başımı qaldırıb səmada dalğalanan şanlı, 3 rəngli bayrağımıza baxdım. Qürurlandım, duyğulandım.
Duyğulandım ona görə ki, uşaqlıq arzumu yerinə yetirən igid qardaşlarımız, şəhidlərimizi andım. Duyğulandım ona görə ki, “ ƏZİZ ŞUŞA SƏN AZADSAN “ bu tarixə keçən sözləri deyərkən, Cənab Prezidentimiz o zamanda duyğulanmışdım.
Ali baş komandanın güclü, əzmli siyasəti, ordumuzun yenilməzliyi sayəsində o gün orada idim. Şükür etdim.
İsa bulağının suyundan içib, bayrağımıza baxıb bir daha qürurlandım. Bu gün 8 maydır, əvvəllər bu gün haqqında yazarkən, kədər və ümid dolu hislər keçirirdim. Bu gün isə, sadəcə qürur və fəxr hissi ilə yazıram. Cənab leytenantlar bizə hay verin, hay verdiyiniz o torpağın hər yerini qarış - qarış gəzib sizə dualar oxudum. Məkanınız cənnət olsun, qazilərimizdə Allah can sağlığı versin.
Qurdbaşlı bayrağın balası bayraq öz yurdunda , olması gərəkən yerdə şanla dalğalanır.
Qazilərə, şəhidlərə yar olan o yollar, o yollarda can verən, vətənpərvərlik hissi ilə yanıb tutuşan igidlərin sayəsində bu gün bayrağımız QARABAĞDADIR, ŞUŞADADIR.
Tanrı Türkə yar olsun.
8 noyabr, 8 mayın qisasıdır. Dinməz yaramıza sürülən məlhəmdir.

Tehran Yusifli
Bakı Dövlət Universiteti
Jurnalistika Fakültəsinin 2.kurs tələbəsi

Bu siyasi, hərbi uğurlarımızın nəticəsidir…

Son zamanlar Cənubi Qafqaz regionunda ciddi proseslər baş verir. Bu, xüsusilə Azərbaycanla Ermənistan arasında münasibətlərin normallaşması istiqamətində atılan addımlarla müşaiyət olunur. Belə ki, tərəflər arasında birbaşa təmasların başlanması və uğurla davam etməsi mümkün sülh sazişi ilə bağlı ehtimalları gücləndirir.
BDU- nun Beynəlxalq Münasibətlər və İqtisadiyyat fakültəsinin müəllimi, politoloq Aytən Qurbanova bölgədə baş verən son proseslərlə bağlı suallarımızı cavablandırdı.
- Ermənistan xarici işlər naziri Ararat Mirzoyan və həmkarı Ceyhun Bayramovun Qazaxıstanda görüşünün keçirilməsi ehtimalı ilə bağlı gözləntilər nələrdir?
- Qazaxıstan Prezidenti Kasım - Jomart Tokayev İrəvana səfəri zamanı Qazaxıstanın hər zaman Azərbaycan və Ermənistan arasında münasibətlərin normallaşmasına, sülh danışıqlarına töhfə verməyə hazır olduğunu bildirdi. Qazaxıstanın vasitəçiliyi ilə yeni bir platforma təklif edildi. Bu təklifin Ermənistan tərəfindən müsbət qarşılanması sülhə töhfə verən yanaşma ola bilər. Biz adətən Ermənistan tərəfinin rəsmi məlumatlarına istinad etməzdən öncə hər zaman bu məlumatların etibarlılığını yenidən nəzərdən keçiririk. Çünki Ermənistan tərəfinin bir tərəfdən verdiyi məlumatları digər tərəfdən təkzib etməsi halı bir çox mərhələlərdə müşahidə edilən reallıqdır. Amma Almata görüşünün keçirilməsi ilə bağlı Azərbaycan da kifayət qədər konstruktiv mövqeyə sahibdir. Nazirlər və ya dövlət başçıları səviyyəsində bu görüş alınsa, şübhəsiz ki, sülhə töhfə verə bilər.
- Ermənistan parlamentinin sədri Alen Simonyan ölkəsinin Azərbaycandan qaz ala biləcəyini istisna etmədiyini deyib. Necə düşünürsünüz, bu real məsələdir, ya blef?
- İlkin olaraq Simonyanın bunu xoşniyyət təcəssümü olaraq ifadə edib-etmədiyini araşdırmaq lazımdır. Çünki Azərbaycana qarşı qərəzsiz və xoşniyyət bəyanatlarını bu günə qədər müşahidə etməmişik. Digər tərəfdən, Ermənistanla Azədbaycan və Türkiyə arasında iqtisadi əlaqələrin bərpa olması, enerji təminatı və qaz ixracatı sahəsində əlaqələrin formalaşdırılması təbii ki, gələcək prespektivdə Cənubi Qafqazda sülh prosesinin əsas zəmanətinə çevrilə bilər. Bizim sülh prosesində qarşıya qoyduğumuz əsas istiqamət heç bir dövlətin, qlobal və ya regional gücün təsiri altına düşməyən müstəqil və suveren siyasi kursa sahib Ermənistanla tərəfdaşlığın formalaşdırılmasıdır. Çünki Ermənistan nə qədər qlobal güclərin alətinə çevrilib tərəfini dəyişəcəksə, götürdüyü öhdəliklərin icrası, həmçinin sülh məsələsi sual altında qalacaq. Biz bugün bu mərhələdən danışa bilmərik. Bugün bizim qarşıya qoyduğumuz əsas hədəf delimitasiya məsələsinin yekunlaşması və kommunikasiya xətlərinin bərpa olunması ilə bağlıdır. Sonrakı mərhələ isə sülh müqaviləsinin imzalanmasıdır.
- Bəs, sizcə, sülhün reallaşması üçün hansı addımlar atılmalıdır?
- Sülh sazişinin imzalanması asan proses deyil. Çünki bunun üçün Ermənistanın milli qanunvericiliyinə müəyyən dəyişikliklər edilməlidir, Ermənistan tərəfinin Azərbaycana qarşı ərazi iddialarından əl çəkməsi ilə bağlı hüquqi öhdəlik götürülməlidir. Bu Azərbaycanın təklif etdiyi 5 prinsipdən biridir. Bu 5 prinsip həyata keçdiyi halda imzalanacaq sülh müqaviləsi gələcəkdə münasibətlərin baza sənədi olacaq. Bunun əsasında da iqtisadi və digər istiqamətlərdə əlaqələr formalaşa bilər.
- Qazaxın 4 kəndinin Azərbaycana qaytarılması Azırbaycan-Ermənistan münasibətlərinin normallaşmasına necə təsir göstərəcək?
- Azərbaycan ərazi bütövlüyü ilə əlaqədar nə Ermənistana, nə də Azərbaycana təyziq göstərməyə çalışan heç bir qlobal gücə güzəştə getməyib. Rəsmi Bakı ərazi iddiaları ilə bağlı səsləndirilən fikirlərə adekvat şəkildə cavab verib. Kəndlərin qaytarılması Ermənistanın xoşniyyət addımı deyil, bu Azərbaycanın bugünə qədər əldə etdiyi hərbi, diplomatik, siyasi uğurların nəticəsidir.
- Ermənistan sülhə doğru getmək üçün bu addımı atıb?
- İrəvan sadəcə olaraq buna məcburdur. Sülh yolu ilə həmin əraziləri geri qaytarmadığı halda, Azərbaycan hərbi yolla ərazi bütövlüyünü təmin edərək həmin əraziləri geri qaytaracağını Ermənistan tərəfi də, onu himayə edən siyasi mərkəzlər də çox yaxşı başa düşürlər.
- Necə oldu ki, Rusiya sülhməramlıları vaxtından əvvəl Qarabağdan çıxdı?
- Sülhmərəmlı kontingentin qarşısında dayanan ən əsas missiya Azərbaycan ərazisində olan seperatçıların təmizlənməsi ilə bağlı prosesin yekunlaşmasına nəzarət etmək və həmçinin iki icmanın birgəyaşayış qaydasına nəzarət funksiyasını həyata keçirməli idi. 2023- cü ilin 19 sentyabrında 23 saatlıq antiterror tədbirləri zamanı Azərbaycan bu prosesi təkbaşına həyata keçirdi. Mövcud şəraitdə Qarabağ ərazisində sülh və sabitlik hökm sürür. Xankəndində və ətraf bölgələrdə yaşayan dinc erməni əsilli sakinlərin vətəndaşlığa qəbul edilməsi prosesi isə uğurla davam etdirilir. Yəni orada yerləşən sülhmərəmlı kontingentin hər hansısa bir formada mövcudluğuna ehtiyac qalmırdı.
- Bu, Azərbaycan üçün nə deməkdir?
- Bu, Azərbaycanın nüfuzunun, əldə etdiyi qələbələrin diplomatik platformalarda, regional və qlobal sferalarda tanındığının əyani sübutudur. Rusiya artıq Azərbaycanın Cənubi Qafqazın, eləcə də Türk dünyasının önəmli aktoru olduğunu qəbul edir, Azərbaycanın yaratdığı yeni reallıqlarla barışır.
- Ermənistanla Azərbaycan arasında növbəti razılıq Zəngəzur dəhlizinin açılması ilə bağlı ola bilərmi?

- Zəngəzur dəhlizinin açılması ilə bağlı razılıq Azərbaycan, Rusiya və Ermənistan liderlərinin 2020-ci ildə qəbul etdikləri üçtərəfli bəyənatda təsbit olunub. Sadəcə Ermənistan götürdüyü öhdəlikləri icra etmir. Bu gün Ermənistan tərəfi “Zəngəzur dəhlizi” ifadəsindən imtina edərək “Zəngəzur yolu” ifadəsini gündəmə gətirir. Məsələ ilə bağlı Azərbaycanın kifayət qədər aydın bir mövqeyi var. Azərbaycan qarşılıqlılıq prinsipinə istinad edərək tələb edir ki, əgər, Zəngəzur yol statusu alacaqsa, o zaman Laçın da eyni statusa malik olacaq. Amma bu heç də Ermənistanın və himayədarlarının maraqlarına uyğun deyil.

Azər Abuşov

BDU Jurnalistika fakültəsinin I kurs tələbəsi.

Ölkənin aynası olan qəzetdə bir gün

"Print media" fənnini tədris edən müəllimimiz Kənan Novruzov bizə ilk dərs günündən, yəni təxminən ay yarım əvvəl demişdi ki, təkcə nəzəriyyə ilə kifayətlənməyəcək, həm də praktik fəaliyyətlə məşğul olacağıq. Həmçinin müxtəlif redaksiyalara gedəcək, iş prosesi ilə əyani tanış olacağıq. Elə bu vaxtdan bəri bu anı səbirsizliklə gözləyirdim. Nəhayət, o gün gəldi.
Dərsdən sonra bir neçə qrup yoldaşım və Kənan müəllimlə birlikdə "Azərbaycan" nəşriyyatının yolunu tutduq. Müəllim sürətlə gəzir, elə bil, harasa tələsirdi. Bu, deyəsən, mənim kimi digərləri üçün də maraqlı gəlirdi. Səbəbini soruşanda təbəssümlə bildirdi ki, jurnalistlər həmişə harasa tələsirlər. Yəqin ki, bu cür sürətlə gəzmək mənim üçün də haçansa adi hala çevriləcək...
Binaya girər-girməz mühafizə və polis əməkdaşlarını gördük. Müəllimimiz bizi "Şərq" qəzetinə gətirdiyini söylədi. Fikrimcə, bu cür obyektlərin mühafizəsinə xüsusi ehtiyac var. Gör, burda nə qədər insan çalışır. Allah eləməsin, terror, ya da ona bənzər bir hadisə olsa?..
Həm də bildiyimə görə burada xeyli qəzet və sayt, bir neçə televiziya redaksiyası yerləşir. Yəqin ki, tənqidlər, şikayətlər heç də az olmur. Deməli, günün istənilən saatında kiminsə, əlində bıçaqla, hətta odlu silahla içəri daxil olması mümkündür. Hər halda indiyə kimi jurnalistlərə qarşı hücumlar dəfələrlə olub.
Bir də ki, deyirlər, qəzet oxunmur. Amma bir gün hansısa səbəbdən qəzetlər fəaliyyətini dayandırsa, onda ciddi informasiya böhranını hiss edəcəyik...
Elə bu düşüncələrlə liftə sarı gedirəm. Liftin köhnə olduğunu nəzərə alıb üç - üç minir və yeddinci mərtəbəyə qalxırıq.
Görəsən, bu qədər işçisi olan binanın lifti niyə təmir olunmur ki? Məncə, aidiyyatı qurumlar bu məsələ ilə məşğul olmalıdır. Həm də nəzərə almaq lazımdır ki, burada çalışanların xeyli hissəsi yaşlı nəsil nümayəndələridir. Onların bir çoxu pilləkəndən istifadə etməyə çətinlik çəkə bilər. Hərçənd, gördüyüm qədəri ilə heç pilləkənlər də normal vəziyyətdə deyil. Budurmu, "Dördüncü hakimiyyət"ə qoyulan hörmət?
Redaksiyaya daxil olan kimi qəzet iyini hiss edirəm. İçəri səliqəli görünür. Kənan müəllim bizi baş redaktorun müavini Yusif Nəzərli ilə tanış edir. Sadə adama oxşayır. Elə bil, bütün dərdi - səri qəzetin sabahkı nömrəsinin yüksək keyfiyyətdə çıxmasıdır. Bildiyimə görə, uzun illərdir mətbuatdadır.
Ardınca baş redaktor, alim, Əməkdar jurnalist Akif Aşırlının otağına keçirik. O, bizi düşündüyümüzdən də səmimi qarşılayır. Akif müəllim bizi redaksiyada yaratdığı mətbuat muzeyi ilə tanış edir. Eksponatlar, sənədlər haqqında elə həvəslə danışır ki...
Söhbət əsnasında öyrənirəm ki, Akif müəllim görkəmli mətbuat tədqiqatçıdır. Onun kitablarından hətta bizim fakültədə də dərslik kimi istifadə olunur. Belə bir insanla tanış olmaq, həqiqətən, qürurvericidir.
Foyedəki tarixi fotolardan birində bizim Aynur xanımı görürəm - Beynəlxalq jurnalistika və informasiya siyasəti kafedrasının müdiri Aynur Nəsirovanı. Foto onun Ümumilli Lider Heydər Əliyevdən müsahibə aldığı vaxt çəkilib. Yəqin ki, təxminən 20 il əvvəl.
Daha sonra digər otaqlara gedir, iş şəraiti ilə tanış oluruq. Müxbirlər Məlahət Rzayeva, İsmayıl Qocayev, Şəymən Bayramova ilə söhbət edirik. Onlar suallarımızı səmimi cavablandırırlar. Digər otaqda isə fakültə yoldaşlarımızı görürəm. Akif müəllim onların elə indidən jurnalistika ilə məşğul olmaları üçün şərait yaradıb. Yeri gəlmişkən, Kənan müəllimin tez- tez vurğuladığı kimi, o, özü burada yetişib.
Foyedə fotolar çəkirik.
Təxminən 40 dəqiqədən sonra Akif müəllimlə və digərləri ilə sağollaşıb redaksiyanı tərk edirik. Akif Aşırlı deyir:
- Qapımız hər zaman üzünüzə açıqdır. Nə vaxt istəsəz gəlin!
...Elə liftdə ikən Akif müəllimin hədiyyə etdiyi kitablardan birini açıram. Milli mətbuatımızın banisi Həsən bəy Zərdabinin məşhur sitatı gözümə sataşır: "Hər vilayətin qəzeti gərək o vilayətin aynası olsun". Məncə, "Şərq" qəzeti bütün ölkənin aynası olmağı bacarır...

Aytac Kərimova

Bakı Dövlət Universiteti Jurnalistika fakültəsinin I kurs tələbəsi

Vətənləşən oğul

Vətən müharibəsi Müzəffər Ali Baş Komandanın rəhbərliyi ilə rəşadətli Azərbaycan Ordusunun şücaəti, qəhrəmanlığı sayəsində Böyük Qələbə ilə başa çatdı. Bu müqəddəs yolda şəhidlərimizin Vətən sevgisini sabahlarımız üçün yaşadacağıq. Şəhidlər xalqımıza ölçüyəgəlməz qürur, fəxr hissi yaşatmaqdadır. Şəhidlik Vətənə sonsuz sevginin təcəssümüdür. Bu zirvəyə çatmaq, bu məqama yüksəlmək hər insana nəsib olmur.
İkinci Qarabağ müharibəsində Şəhidlik zirvəsinə ucalan, müqəddəs amallar uğrunda döyüşən Vətən və xalq yolunda canını fəda edən döyüşçülərimizdən biri də Zaur Kamal oğlu Mədətovdur.
Zaur Mədətov 1999-cu il noyabrın 16-da Sumqayıt şəhərində anadan olub. 2006-cı ildə Abşeron rayonunun ərazisində müvəqqəti yerləşən Qubadlı rayonunun Xanlıq kənd tam orta məktəbinə gedib. Daha sonra təhsilini Nizami rayonunun 277 nömrəli tam orta məktəbində davam edib və 2017-ci ildə orta təhsilini bitirib. İdmanın cüdo növü ilə məşğul olub, Azərbaycan daxili və beynəlxalq yarışlarda bir sıra uğurlara imza atıb.
Zaur Mədətov 2018-2019-cu illərdə Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin "N" saylı hərbi hissəsində müddətli həqiqi hərbi xidmətdə olub. 2020-ci ilin iyul ayında baş verən Tovuz döyüşlərindən sonra SHXÇDX-yə müraciət edib və sentyabrın əvvəllərində döyüşlərə yollanıb.
Azərbaycan Ordusunun əsgəri olan Zaur Mədətov 2020-ci il sentyabrın 27-də Azərbaycan Silahlı Qüvvələri tərəfindən Ermənistan işğalı altında olan ərazilərin azad edilməsi və Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün bərpa olunması üçün başlanan İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı Cəbrayılın və Füzulinin azadlığı uğrunda gedən döyüşlərdə savaşıb. Zaur Mədətov oktyabrın 8-də Füzulinin azad edilməsi zamanı şəhid olub. Sumqayıt şəhərinin Şəhidlər Xiyabanında dəfn olunub.
Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatılan və hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 15.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən Zaur Mədətov ölümündən sonra "Vətən uğrunda" medalı ilə təltif edilib.
Azərbaycanın Cəbrayıl rayonunun işğaldan azad edilməsi uğrunda aparılan döyüş əməliyyatlarına qatılaraq şəxsi igidliyi və şücaəti nümayiş etdirdiyinə görə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 24.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən Zaur Mədətov ölümündən sonra "Cəbrayılın azad olunmasına görə" medalı ilə təltif edilib.
Peyğəmbərimiz (s.ə.s) şəhidlik haqqinda buyurmuşdu: “Cənnətə girən şəxs, yer üzünün bütün nemətləri ona verildiyi təqdirdə belə, dünyaya qayitmaq istəməz. Təkcə şəhiddən başqa. Şəhid on dəfə dünyaya gəlib, on dəfə də şəhid olmaq istər”. Şəhidlər Vətən, millət, dövlət yolunda ölümün üzərinə gözlərini belə qırpmadan yürüyə bilirlər”.
Vətənə sədaqət və sevgisini öz canından üstün tutan, bu yolda şəhid olan qəhrəman hərbçimizin məzarini ziyarət etdim. Sıralanmiş şəhid məzarlari… Müqəddəs torpağın müqəddəslik nişanələri. Əzəmətlə dalğalanan üçrəngli bayrağımızın kölgəsində şəhidlərin gülümsəyən məğrur şəkilləri…Hər baxışdan bir məna süzülür. Zaurun məzarina baxaraq dondum. Baxışındakı məna, cavan ömrünü, arzularını torpağa qurban verən Şəhidimin həyatı canlandı gözümün önündə…Vətən torpağının hər qarışını canından əziz bilən igid həmvətənlərimin müqəddəs ruhu qarşısında ehtiramla baş əyərək, qürur duydum.
Zaur Mədətov uşaqlıqdan cüdo idman növü ilə məşğul olub. Uşaqlıqdan Azərbaycan bayrağını dalğalandırmaq Şəhidimizin qürur mənbəyi olub.
Müharibəyə qədər bacarığı və əzmi ilə müxtəlif idman yarışlarında bayrağımızı ucalardan uca edib. Ən yüksək kürsülərdən qürurla bayrağımıza tamaşa edib. Himnimizi səsləndirib. Onun bir arzusu da Qarabağda Azərbaycan bayrağını dalğalandırmaq idi. Müharibəyə qatılan cüdoçu Zaur Mədətov burada rəqiblərin ən çox gözləniləni qəddar düşməni məğlub edənlərdən olub. Yenə ən yüksək kürsüyə qalxıb. Bu dəfə qalib vətənin şəhid oğlu kimi.
Zaur Mədətov hələ uşaq yaşlarından vətənə olan sevgisi ilə seçilib. Hərbi xidmətə yola düşəndə sevincinin həddi-hüdudu olmayıb. Füzuli və Cəbrayılın azad olunmasında fəal iştirak edib. Atasi hər Zaurla danışanda “narahat olmayın, mən yaxşıyam”- deyirdi.
Anası danışır ki, Zaur çox mərd, vətənpər olduğundan, həmişə “ana nə vaxt müharibə başlayacaq, biz gedib qisas alacayıq” deyirdi."Zəhmətkeş, vətənpərvər, dağ vüqarlı qardaşımı itirdim, Vətən sağ olsun!"- deyir qardaşı. Döyüş yoldaşları Zaurun həmişə önə atılaraq döyüşə can atmağından danışırdı. Zaurun müharibədə bir sözu vard: “siz evin tək uşağısız, mən Şəhid olsam mənim evdə qardaşım var.”- deyirdi. Zaur kimi oğulların yoxluğu ürəyimizi ocaq tək yandırsa da, hər şeyə rəğmən onları tanımaq, soydaşı olmaq böyük fəxrdir.
Bir zamanlar bizim həmvətəniydin, indi Vətənləşibsən…

Xalqıma son sözüm budur, nəhayət,
Ailəm və torpağim sizə əmanət!
Tanrım şəhidinə veribdir qiymət,
Üzü ağ gedirəm mən hüzuruna,
Fəxr elə oğlunla, ağlama ana!

Mələk Məmmədova

Bakı Qızlar Universiteti, Sosial-pedaqoji fakültənin 4-cü kurs tələbəsi

Uşaqdan gəlin olmaz..!
Son zamanların problemlərindən biri də erkən nigahdır. Erkən nigah fizioloji olaraq qadınların istismar edilməsi, onların hüquqlarının pozulmasıdır. UNİCEF-in məlumatına görə, Azərbaycanda il boyu təxminən 15 yaşına çatmamış beş minə qədər qız ailə qurur. Məhz Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasında qeyd olunur ki, hər kəsin qanunla nəzərdə tutulmuş yaşa çatdıqda ailə qurmaq hüququ var. Nigah könullüyə əsasən bağlanılır, heç kəs zorla evləndirilə bilməz. Təəssüflər olsun ki, müxtəlif məqsədlər üçün bəzi valideynlər
yeniyetmələrin uşaqlıq həyatını əlindən alıb, erkən nigaha cəlb edirlər. Belələri övladlarını oxudub, bir peşə sahibi etmək əvəzinə, onların "xoşbəxtliyini" erkən nigahda görürlər. Sonra da, bunu "İslam dininin müqəddəs dəyərləri" kimi təqdim edərək, özlərinə haqq qazandırmağa çalışırlar. Əslində, bu düşüncə tərzi islam dininin müqəddəs dəyərləri ilə deyil, patriarxal cəmiyyətin, qızlara verdiyi ənənəvi qiymətlə bağlıdır.
Unutmayaq ki, yeniyetmələr fizioloji-psixoloji cəhətdən ailə qurmaq üçün tam olaraq formalaşmayıblar. Erkən nigah xüsusən də, qızların sağlamlığını təhlükə altına alır. Yəni, 18 yaşdan kiçik anaların 35-55 faizi, yarımçıq və ya normadan az çəkili uşaqlar dünyaya gətirir. Hətta doğularkən ölən uşaqların sayı 60 faizdən yüksəkdir. Belə nəticəyə gəlmək olar ki, erkən nigah təkcə ananın deyil, uşağın da sağlamlığı üçün təhlükədir. Hələ sağlam dünyaya gələn uşağın taleyi necə olacaq bəlli deyil.
Çox zaman erkən ailə quran qızların özləri uşaqlıq dövrünü yaşadığı üçün ana olan zaman uşaqlarına laqeyd yanaşırlar. Bəzən ailə quran azyaşlılar başqa bir mühitə öyrəşə bilmir. Bu kimi səbəblər ailədaxili münaqişələrə yol açır. Yeniyetmələrin də problemlərə yanaşma tərzi tam olaraq inkişaf etmədiyindən, bəzən çıxış yolunu intiharda görürlər. Erkən nigah azyaşlı oğlanlar üçün də çox ağır yükdür. Ümumiyyətlə, əlində işi olmayan, ailəsinin gücü hesabına dolanan uşaqdan ailə qurmağı gözləmək ağılasığmazdır. Bəzən "ər" rolunu oynayan bu yeniyetmə, ailə böyüdükcə maddi sıxıntılara tab gətirə bilmir, psixoloji travma alaraq ya boşanır, ya içkiyə, ya da narkotikə qurşanır.
Son zamanlar, sosial layihəli verilişlərdə, evdən qaçan azyaşlı övladlarını axtarmağa gələn valideynləri çox görürük. Bu zaman ağılda belə bir sual yaranır: "Axı, azyaşlı qızın evdən qaçmasına səbəb nədir?" Bəzən valideynlər, övladları arasında ayrı-seçkiliyə yol verir. Bu zaman, sevgi əskikliyi yaşayan qızlar, qayğını "çöldə" və ya "sosial mediada" tanış olduğu
"filankəsdə" axtarırlar. Buna görə də valideynlər övladlarına bərabər səviyyədə qayğı göstərməli və onların təlim-tərbiyəsi ilə ciddi məşğul olmalıdır. Əks halda bu problem daha da artacaq. Bu məqamda, sağlam gənclikdən danışmaq çətindir.
Tez-tez eşitdiyimiş faciələrdən biri də, valideynlərin azyaşlı övladlarını özlərindən neçə yaş böyük kişilərə ərə verməsidir. Bu nigahda, tərəflərin müxtəlif məqsədləri olur. Azyaşlı qızla evlənən kişi, onun saflığından istifadə edib, sərbəst hərəkət edərək həyatını yaşayacaq. Onun düşüncəsinə görə ailənin ağası özüdür, arvadının isə söz haqqı yoxdur. Nigahın maddi tərəfini düşünən valideynin ola bilsin ki, imkanı yaxşılaşacaq, lakin övladının loru dildə desək, "bədbəxt" olduğunu bilənə qədər...
Bəzən bu zülmlərə dözüb özlərini çürüdənlər də olur. Bəzən isə həmin azyaşlı qızların düşüncə tərzi formalaşır, haqqını tələb etməyə başlayır. Nəticədə, bu proses ya boşanma ilə, ya da "hegemon" ərin, "ona baş qaldıran" arvadının qatili olması ilə bitir. Əfsuslar olsun ki, minlərlə qadın bu cür cinayətlərin qurbanı olur. Hər bir valideyn bunları nəzərə alıb, yaşından asılı olmayaraq, övladlarını evliliyə tələsdirmədən öncə qarşı tərəfin kim olduğunu araşdırmalı, buna əsasən hərəkət etməlidir. Bununla yanaşı, valideynlər evlilik zamanı tərəflərin bir-birini tanımasına icazə verməlidir. Əks təqdirdə, evlilikdən sonra tərəflər arasında anlaşılmazlıq, ünsiyyət azlığı yaranır. Məhz ailədaxili münaqişənin səbəblərindən biri də, budur.
Övladlarını erkən evliliyə məcbur edən valideynlər bu cür dəhşət saçan problemləri nəzərə almalı, övladlarının xoşbəxtliyini evlilikdə deyil, təhsil və sağlam tərbiyə verməkdə görməlidir. Unutmayaq ki, təhsili olan hər bir vətəndaş, öz şəxsi hüquqlarını müdafiə etməyi bacaracaq. Erkən nigahda çox vaxt təqsirkar valideynlər olur. Lakin, öz istəyi ilə evliliyə həvəs edən azyaşlılar da var. Ailədən olan sevgi əskikliyi, yaşadığı mühitdən çıxıb, "yaxşı" həyata sahib olmaq düşüncəsi onları erkən nigaha cəlb edir. Bu ürəkbulandıran fikirləri onlara unutdurmaq üçün doğru istiqamətə yönləndirmək məqsədilə məktəblərdə kütləvi şəkildə təbliğat layihələri həyata keçirilməlidir. Hətta nəinki şagirdlər, valideynlər də bu layihələrə cəlb olunmalı, məktəbin psixoloqu isə bu cür düşüncədə olan şagirdlərlə ciddi məşğul olmalı, erkən nigahın şahidi olanlar isə yeniyetmənin gələcəyi üçün dövlət orqanlarına müraciət etməlidir. Unutmayaq ki, uşaqdan nə "gəlin" nə də "bəy" olar!..
Aybəniz SƏFƏROVA,

BDU jurnalistika fakültəsinin III kurs tələbəsi

Mətbuat fədailəri: dünəndən bu günə...

​Azərbaycan xalqının taleyində onun milli mətbuatı hər zaman xüsusi yer tutur. Dəyişən zaman fonunda milli dəyərlərimiz öz klassik bütövlüyü ilə bir xalqın sözünün qüdrətini, ziyalısının daxilən saflığını, bölünməz milli məfkurəsini bütün parametrləri ilə göstərmiş olur. Bu mənada Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının (AMEA) Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsi, həmçinin tələbəsi olduğum Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinin Milli mətbuat tarixi kafedrası zaman-zaman milli mətbuatımızın ələmdarı kimi çıxış ediblər. Hər dəfə Jurnalistika fakültəsinin Milli mətbuat tarixi kafedrasının önündən keçərkən jurnalistlərin böyük müəllimi Şirməmməd Hüseynovun barelyefi diqqətimi çəkir. Artıq xeyli zamandır ki, həmin kafedranın müəllimi Rüxsarə Məmmədova bizə "Görkəmli Azərbaycan Publisistləri" fənnini tədris edir. Onun tədris metodikası, texnikası çox maraqlıdır. Tədris etdiyi fənninə qarşı tələbələrdə yaratdığı marağın da çox böyük əhəmiyyəti var. Müəllimimiz klassik publisistika ilə müasir jurnalistikamızın paralelliyini aparır.


Hər iki dövrdə publisistikanın mütləq şəkildə milliliyi qorumaq, yaşatmaq vacibliyini göstərir. Bu yaxınlarda Milli Mətbuat tarixi kafedrasının müdiri, professor Cahangir Məmmədlinin "Müasir Jurnalistika" kitabından bir hissə ilə tanış olduq. Kitabın axıcı dili, səlis və aydın üslubu, təsvir canlılığı, milli ruhu bizi elə ilk andaca özünə çəkdi. Dərsdən sonra fakültəmizin tələbəsi Əsgər İsmayılovla əlaqə saxladım. Onda həmin kitabın olub-olmadığı ilə maraqlandım. Təəssüflə olmadığını bildirdi. Bircə ümidimiz Rüxsarə Məmmədovanın hər dərs zamanı kitabdan bir hissə oxumasına qalırdı. Mən fakültəmizin ingilis bölməsində təhsil almağıma baxmayaraq, hər zaman Cahangir Məmmədli adının böyüklüyünü dərk etmişəm. Müəllimin fakültəyə min bağlarla, min tellərlə bağlılığını, sevgisini apaydın sezmişəm. Elə ilk semestr zamanı müəllimimizlə bizim qrupun görüşünü təşkil etmələrini fakültə rəhbərliyinə, müəllimimiz Samir Xalidoğluna bildirmişəm.


Ötən günlərdə dərs mövzusu milli mətbuatımızın, musiqimizin, publisistikamızın, habelə mənəviyyatımızın mücahidi dahi Üzeyir bəy Hacıbəyli haqqında idi. Mövzu tələbələri dərin düşüncəyə, təkrarı yaşanmayan sehirə saldı. Bir zaman Mətbuat tarixi kafedrasının dosenti, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Qərənfil Dünyaminqızının "Üzeyir dünyası, Üzeyir dühası" adlı məqaləsini oxuyanda da eyni hissləri yaşamışdım. Araşdırmada oxuyuruq:
"Üzeyir bəyin publisistikaya gəldiyi zaman ictimai, siyasi hadisələrin kəskinləşdiyi, çox ziddiyyətli bir şəkildə cərəyan etdiyi dövr idi. Amma Üzeyir bəy bu ziddiyyətlər arasında çaşıb qalmadı. Yalnız xalqının azadlığı, tərəqqisi uğrunda mübarizəyə qoşuldu. Çünki Üzeyir bəy öz əxlaqı, ideyaları, arzuları ilə bütövlüklə xalqına bağlı bir sənətkar idi. Xalqının dərdini, ehtiyacını bütün varlığı ilə duyurdu və onların aradan qaldırılması üçün heç nədən çəkinmədən mübarizə aparırdı. Xüsusən də milli məsələdə".

Görünən odur ki, Üzeyir bəyin həyatının qayəsi milli ruha bağlılıqla keçib. Bunun nəticəsidir ki, dahi Üzeyir bəyin yaradıcılığı ölməzlik qazanıb. Bu mənada milli mətbuat tarixi kafedrasının dosenti, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Aygün Əzimova "Üzeyir Hacıbəyli "Azərbaycan" qəzetində: mətbuat tariximizin mühüm mərhələsi" adlı silsiləli araşdırmasında yazır:
"Üzeyir Hacıbəylinin - "Kaspi"dən tutmuş, "Azərbaycan"a qədər olan publisistikasını izləsək, görərik ki, bu irsin ictimai xarakteri, janr palitrası, mövzu rəngarəngliyi və toxunduğu problemlərlə çağdaş dövrümüzün gerçəklikləri arasında bir bağlılıq, paralellik özünü göstərir. Yəni bu irslə müasir dövrümüz arasında maraqlı tarixi paralellər axtarmaqla xalqı, milləti düşündürən suallara cavab tapmaq, tarixi həqiqətlərə nail olmaq mümkündür". Əlbəttə, Üzeyir bəyin yaradıcılığı dünənimiz, bu günümüz və sabahımızdan ötrüdür.





Mövzudan gen düşməmək üçün və sözümüzə təsdiq olaraq tarix elmləri doktoru, professor Nəsiman Yaqublunun "Üzeyir Hacıbəyli və Azərbaycan Cümhuriyyəti" məqaləsindəki qiymətli fikirlərlə tanış olaq:
"Ü.Hacıbəyli “Çırpınırdı Qara dəniz” musiqisini (sözləri Əhməd Cavadındır) bəstələmiş və onun Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə yazdığı Dövlət Himni bu gün də rəsmi tədbirlərdə səslənməkdədir". Ümumiyyətlə, Üzeyir Hacıbəyli publisistikası dövrün ictimai-siyasi məsələlərini əks etdirdiyi kimi, erməni-müsəlman məsələsinə də geniş yer vermiş, bu baxımdan ermənilərin iç üzünü açaraq ifşa etmişdi. Ermənilərin Azərbaycanlılara qarşı təcavüzü və bu istiqamətdəki məsələlərin şərhi və həllinə publisistin "Qara təhlükə", "Qarabağ haqqında", "Eyni müamilə gözləyirik", "Qarabağ hadisatı", "Əyri yol", "Fitnələr qarşısında", "Erməni-müsəlman sülh məclisinə dair", "Andranikin məsələsi", "Ordan-burdan" sərlövhəli "Yazıq ermənilər" felyetonu, "Nə istəyirlər", "Kirimirlər" kimi publisistik yazılarında rast gəlmək olar. Publisist 15 dekabr 1918-ci ildə "Azərbaycan" qəzetində dərc etdirdiyi "Andranikin məsələsi" məqaləsində bildirir:
"Görək Andranik quldurmu, rəsmi məmurmu və ya təkrar qırğın salmağa bais olan bir nəfər mütəəssib ermənimi?" Üzeyir bəy bu yazısında müsəlman kəndlərini dağıdan, əhalisini öldürən ya da qaçırdan, arvadların irz və namusuna sataşan Andranikin kim olduğu məsələsinə aydınlıq gətirməyə çalışır. Publisist birinci zənnində Andranikin kimliyinə belə izah verir: "Andranikin qonşu erməni hökümətinə heç bir dəxli yoxsa və gördükləri vəhşiliklərin cavabdehəndəliyi dəxi məhz öz boynuna isə o halda bu Andranik erməni camaatının gözündə "igid" olsun, "qəhrəman" olsun, bizim gözümüzdə adi bir quldurdur. Çünki bir şəxs ki, başına adam yığıb kənd-kəsək üstə tökülüb qətlü-qarətə məşğul ola, o şəxsə quldur deyirlər". Məqalənin bu qismindən məlum olur ki, Üzeyir bəy Andranikin quldur olduğu barədə zənnini ilkin olaraq ehtimal edir. Bəs publisist bu fikri nəyə əsasən yazırdı?
Üzeyir Hacıbəyli qeyd edir ki, deyirlər, türklərlə ermənilər arasında vaqe olmuş sülhdən dolayı Andranik erməni hökümətindən küsüb və özbaşına olub. Və nəticə olaraq məsuliyyəti öz öhdəsinə olmaq üzrə cürbəcür işləri də özbaşına görür. Publisist həm də onu vurğulayır ki, ola bilsin, Andranik erməni hökümətindən küsüb erməni camaatı içində şöhrət qazanmaq istəyir. Və bunun da ən asan yolunu müsəlmanların əlsiz-ayaqsız qisminin üzərinə top və tüfənglə hücumlar edib "rəşadət" göstərməkdə görür. Üzeyir Hacıbəyli birinci zənnini əsaslandırdıqdan sonra ikinci zənnini şərh edir. Bildirir ki, ola bilsin, Andranik gizli və ya açıq erməni ajanı və məmurudur. İş belədirsə, onda Andranikin vəhşi hərəkətlərindən məsul şəxs erməni hökümətinin başında duran şəxslərdir. Müəllif belə halda məsələnin həllini açıqlayır:
"O halda, Andranikin yanına mürəxxəslər göndərmək və ya kağızla sifarişlər etmək kimi vecə gəlməz tədbirlərin heç bir mənası yoxdur. Bu sifarişlərin, bu teleqramların məhəlli-aidinə, yəni erməni höküməti başında duranlarına göndərilməsi icab edir". Bu qisimdən çıxış edərək müəllif bildirir ki, bilək, görək, erməni höküməti bizə qarşı müharibə meydanımı açır? Ya bu vəhşiliklərin mənası nədir?
Görkəmli publisistin bu yazısında ən vacib məqamlardan biri də daşnaklara diqqəti çəkməsidir. Müəllif daşnakları bu sifətlərlə təsvir edir: "Özlərində qabiliyyət və istedad olduğuna inanmayan və bu təqdirdə qonşularının da müstəqil yaşamalarını istəməyən daşnaklar". Müəllifin deyimi ilə söyləyə bilərik: onlar həmin daşnaklardır ki, Ermənistan Cümhuriyyətini müstəqil bir surətdə yaşatmaq üçün Qafqazın orasında-burasında andraniklər vasitəsilə şuluqluq edirlər ki, ölkəmiz təkrar qəyyumlar əlinə keçsin.
İkinci zənninə də aydınlıq gətirdikdən sonra publisist üçüncü zənninin şərhinə başlayır. O yazır ki, ola bilsin, Andranik nə quldur, nə də erməni hökümətinin rəsmi məmurudur. Andranik, bəlkə də bir nəfər erməni mütəəssibidir ki, müsəlman qanı tökməkdən xüsusi bir ləzzət hiss etmək mərəzinə mübtəladır. Andranikin belə vəhşi hərəkətlərinə Ararat höküməti də razı deyil, bununla bərabər ipini çəkməyə qolunda gücü yoxdur. Hər üç zənninin izahından sonra Üzeyir bəy uzaqgörənliyi bunlardan başqa zənlərin də ola biləcəyini göstərir.
Üzeyir bəy yazır ki, hər nə halla olur olsun, zülm və sitəmə məruz qalan müsəlmanlara qarşı bu cür vəhşi hərəkətlər dayandırılmalıdır. Əks təqdirdə, bu vəqə getdikcə böyüyüb başımıza bəla olacaq. Müəllif ingilis hökümətinin baş verənlərdən xəbərdar olmasının vacibliyini də vurğulayır. Çünki publisistin sözü ilə desək, Qafqazda nizam və asayişin bərqərar edilməsi ingilislərin borcu olub və bunu özləri elan ediblər. Həm də müəllif zənn edir ki, andraniklər içində elə adam yoxdur ki, lazımlı məqamda hamımızın arvadlarımıza qədər əsgər olduğumuzu bilməsin. Onlar sanmasınlar ki, qoşunsuz, əsgərsiz qalmışıq. Müəllif bəşəriyyət sülh deyib sevindiyi halda bu sülh axşamı bir də təkrar qan tökməyin igidlik yox, rəzalət olduğunu yazır. Və o qana səbəb olanların bəşəriyyət lənətinə gəlməkdən başqa özgə bir mənfəət qazana bilməməklərini vurğulayır.
Yazının sonluğuna yaxın Üzeyir Hacıbəyli erməni millətini belə təsvir edir: "Andranik məsləkli başçılarının bu qədər mənhus politikası nəticəsindən cürbəcür fəlakətlər çəkmiş olan erməni milləti". Və müəllif qeyd edir: ...belə ehtimal var ki, erməni milləti yalançı pəhləvanlarını bir kərə qalxıb aradan qaldırsın. "Andranikin məsələsi" məqaləsinin sonunda Üzeyir bəyin xalqımızı həmrəy olmağa çağırdığı cümlələri öz əksini tapıb:
"Biz hər halda özümüzü qorumalıyıq və hüdudumuzu elə möhkəm bir vəziyyətə salmalıyıq ki, hər dəli, qudurmuş soxulub bildiyini, istədiyini yapa bilməsin". Müəllif yazını belə sonlandırır ki, Andranik məsələsi barədə hökümət özünün bu işdə nə növ tədbirlər görüldüyünü və görüləcəyini, bununla bərabər bu işə nə nəzərlə baxdığını da Parlaman hüzurunda bəyan və elan edəcək.
Sonda bir məqamı da qeyd etməyi özümə borc bilirəm. Əgər Üzeyir bəydən danışırıqsa gərək ki, sayğı əlaməti olaraq Ceyhun Hacıbəyli ismini də yad etmiş olaq. Çünki hər iki dahinin qələmi də, qəlbi də Azərbaycanın varlığı naminə çalışıb. Bu mənada milli mətbuat tarixi kafedrasının müəllimi, filologiya elmləri doktoru, professor Abid Tahirlinin çoxsaylı sanballı əsərləri var. Onun "Ceyhun Hacıbəylinin bədii və publisistik irsinə bir nəzər" adlı araşdırmasında oxuyuruq:
“Pristav ağa” C.Hacıbəylinin hekayələri arasında bir çox cəhətlərdən diqqəti cəlb edir. Əsər “Proqres” qəzetinin 1907-ci il 6 və 7-ci nömrələrində “Dağıstanski” imzası ilə çap olunub. Ən əvvəl qeyd etmək lazımdır ki, dahi bəstəkar, opera sənətimizin banisi, istedadlı yazıçı- publisist, Ceyhun Hacıbəylinin böyük qardaşı Üzeyir Hacıbəyov da eyni adlı satirik hekayə yazıb(“İrşad”qəzeti, 1905-ci il, № 6). Görünən odur ki, Üzeyir və Ceyhun bəy Hacıbəylilər Azərbaycan durduqca yaşayacaq və onların milli-mənəvi irsi xalqımızın yol xəritəsi olacaq.

Məryəm ABDULLAZADƏ

BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Mətbuat fədailəri: dünəndən bu günə...

​Azərbaycan xalqının taleyində onun milli mətbuatı hər zaman xüsusi yer tutur. Dəyişən zaman fonunda milli dəyərlərimiz öz klassik bütövlüyü ilə bir xalqın sözünün qüdrətini, ziyalısının daxilən saflığını, bölünməz milli məfkurəsini bütün parametrləri ilə göstərmiş olur. Bu mənada Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının (AMEA) Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsi, həmçinin tələbəsi olduğum Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinin Milli mətbuat tarixi kafedrası zaman-zaman milli mətbuatımızın ələmdarı kimi çıxış ediblər. Hər dəfə Jurnalistika fakültəsinin Milli mətbuat tarixi kafedrasının önündən keçərkən jurnalistlərin böyük müəllimi Şirməmməd Hüseynovun barelyefi diqqətimi çəkir. Artıq xeyli zamandır ki, həmin kafedranın müəllimi Rüxsarə Məmmədova bizə "Görkəmli Azərbaycan Publisistləri" fənnini tədris edir. Onun tədris metodikası, texnikası çox maraqlıdır. Tədris etdiyi fənninə qarşı tələbələrdə yaratdığı marağın da çox böyük əhəmiyyəti var. Müəllimimiz klassik publisistika ilə müasir jurnalistikamızın paralelliyini aparır.


Hər iki dövrdə publisistikanın mütləq şəkildə milliliyi qorumaq, yaşatmaq vacibliyini göstərir. Bu yaxınlarda Milli Mətbuat tarixi kafedrasının müdiri, professor Cahangir Məmmədlinin "Müasir Jurnalistika" kitabından bir hissə ilə tanış olduq. Kitabın axıcı dili, səlis və aydın üslubu, təsvir canlılığı, milli ruhu bizi elə ilk andaca özünə çəkdi. Dərsdən sonra fakültəmizin tələbəsi Əsgər İsmayılovla əlaqə saxladım. Onda həmin kitabın olub-olmadığı ilə maraqlandım. Təəssüflə olmadığını bildirdi. Bircə ümidimiz Rüxsarə Məmmədovanın hər dərs zamanı kitabdan bir hissə oxumasına qalırdı. Mən fakültəmizin ingilis bölməsində təhsil almağıma baxmayaraq, hər zaman Cahangir Məmmədli adının böyüklüyünü dərk etmişəm. Müəllimin fakültəyə min bağlarla, min tellərlə bağlılığını, sevgisini apaydın sezmişəm. Elə ilk semestr zamanı müəllimimizlə bizim qrupun görüşünü təşkil etmələrini fakültə rəhbərliyinə, müəllimimiz Samir Xalidoğluna bildirmişəm.


Ötən günlərdə dərs mövzusu milli mətbuatımızın, musiqimizin, publisistikamızın, habelə mənəviyyatımızın mücahidi dahi Üzeyir bəy Hacıbəyli haqqında idi. Mövzu tələbələri dərin düşüncəyə, təkrarı yaşanmayan sehirə saldı. Bir zaman Mətbuat tarixi kafedrasının dosenti, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Qərənfil Dünyaminqızının "Üzeyir dünyası, Üzeyir dühası" adlı məqaləsini oxuyanda da eyni hissləri yaşamışdım. Araşdırmada oxuyuruq:
"Üzeyir bəyin publisistikaya gəldiyi zaman ictimai, siyasi hadisələrin kəskinləşdiyi, çox ziddiyyətli bir şəkildə cərəyan etdiyi dövr idi. Amma Üzeyir bəy bu ziddiyyətlər arasında çaşıb qalmadı. Yalnız xalqının azadlığı, tərəqqisi uğrunda mübarizəyə qoşuldu. Çünki Üzeyir bəy öz əxlaqı, ideyaları, arzuları ilə bütövlüklə xalqına bağlı bir sənətkar idi. Xalqının dərdini, ehtiyacını bütün varlığı ilə duyurdu və onların aradan qaldırılması üçün heç nədən çəkinmədən mübarizə aparırdı. Xüsusən də milli məsələdə".

Görünən odur ki, Üzeyir bəyin həyatının qayəsi milli ruha bağlılıqla keçib. Bunun nəticəsidir ki, dahi Üzeyir bəyin yaradıcılığı ölməzlik qazanıb. Bu mənada milli mətbuat tarixi kafedrasının dosenti, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Aygün Əzimova "Üzeyir Hacıbəyli "Azərbaycan" qəzetində: mətbuat tariximizin mühüm mərhələsi" adlı silsiləli araşdırmasında yazır:
"Üzeyir Hacıbəylinin - "Kaspi"dən tutmuş, "Azərbaycan"a qədər olan publisistikasını izləsək, görərik ki, bu irsin ictimai xarakteri, janr palitrası, mövzu rəngarəngliyi və toxunduğu problemlərlə çağdaş dövrümüzün gerçəklikləri arasında bir bağlılıq, paralellik özünü göstərir. Yəni bu irslə müasir dövrümüz arasında maraqlı tarixi paralellər axtarmaqla xalqı, milləti düşündürən suallara cavab tapmaq, tarixi həqiqətlərə nail olmaq mümkündür". Əlbəttə, Üzeyir bəyin yaradıcılığı dünənimiz, bu günümüz və sabahımızdan ötrüdür.





Mövzudan gen düşməmək üçün və sözümüzə təsdiq olaraq tarix elmləri doktoru, professor Nəsiman Yaqublunun "Üzeyir Hacıbəyli və Azərbaycan Cümhuriyyəti" məqaləsindəki qiymətli fikirlərlə tanış olaq:
"Ü.Hacıbəyli “Çırpınırdı Qara dəniz” musiqisini (sözləri Əhməd Cavadındır) bəstələmiş və onun Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə yazdığı Dövlət Himni bu gün də rəsmi tədbirlərdə səslənməkdədir". Ümumiyyətlə, Üzeyir Hacıbəyli publisistikası dövrün ictimai-siyasi məsələlərini əks etdirdiyi kimi, erməni-müsəlman məsələsinə də geniş yer vermiş, bu baxımdan ermənilərin iç üzünü açaraq ifşa etmişdi. Ermənilərin Azərbaycanlılara qarşı təcavüzü və bu istiqamətdəki məsələlərin şərhi və həllinə publisistin "Qara təhlükə", "Qarabağ haqqında", "Eyni müamilə gözləyirik", "Qarabağ hadisatı", "Əyri yol", "Fitnələr qarşısında", "Erməni-müsəlman sülh məclisinə dair", "Andranikin məsələsi", "Ordan-burdan" sərlövhəli "Yazıq ermənilər" felyetonu, "Nə istəyirlər", "Kirimirlər" kimi publisistik yazılarında rast gəlmək olar. Publisist 15 dekabr 1918-ci ildə "Azərbaycan" qəzetində dərc etdirdiyi "Andranikin məsələsi" məqaləsində bildirir:
"Görək Andranik quldurmu, rəsmi məmurmu və ya təkrar qırğın salmağa bais olan bir nəfər mütəəssib ermənimi?" Üzeyir bəy bu yazısında müsəlman kəndlərini dağıdan, əhalisini öldürən ya da qaçırdan, arvadların irz və namusuna sataşan Andranikin kim olduğu məsələsinə aydınlıq gətirməyə çalışır. Publisist birinci zənnində Andranikin kimliyinə belə izah verir: "Andranikin qonşu erməni hökümətinə heç bir dəxli yoxsa və gördükləri vəhşiliklərin cavabdehəndəliyi dəxi məhz öz boynuna isə o halda bu Andranik erməni camaatının gözündə "igid" olsun, "qəhrəman" olsun, bizim gözümüzdə adi bir quldurdur. Çünki bir şəxs ki, başına adam yığıb kənd-kəsək üstə tökülüb qətlü-qarətə məşğul ola, o şəxsə quldur deyirlər". Məqalənin bu qismindən məlum olur ki, Üzeyir bəy Andranikin quldur olduğu barədə zənnini ilkin olaraq ehtimal edir. Bəs publisist bu fikri nəyə əsasən yazırdı?
Üzeyir Hacıbəyli qeyd edir ki, deyirlər, türklərlə ermənilər arasında vaqe olmuş sülhdən dolayı Andranik erməni hökümətindən küsüb və özbaşına olub. Və nəticə olaraq məsuliyyəti öz öhdəsinə olmaq üzrə cürbəcür işləri də özbaşına görür. Publisist həm də onu vurğulayır ki, ola bilsin, Andranik erməni hökümətindən küsüb erməni camaatı içində şöhrət qazanmaq istəyir. Və bunun da ən asan yolunu müsəlmanların əlsiz-ayaqsız qisminin üzərinə top və tüfənglə hücumlar edib "rəşadət" göstərməkdə görür. Üzeyir Hacıbəyli birinci zənnini əsaslandırdıqdan sonra ikinci zənnini şərh edir. Bildirir ki, ola bilsin, Andranik gizli və ya açıq erməni ajanı və məmurudur. İş belədirsə, onda Andranikin vəhşi hərəkətlərindən məsul şəxs erməni hökümətinin başında duran şəxslərdir. Müəllif belə halda məsələnin həllini açıqlayır:
"O halda, Andranikin yanına mürəxxəslər göndərmək və ya kağızla sifarişlər etmək kimi vecə gəlməz tədbirlərin heç bir mənası yoxdur. Bu sifarişlərin, bu teleqramların məhəlli-aidinə, yəni erməni höküməti başında duranlarına göndərilməsi icab edir". Bu qisimdən çıxış edərək müəllif bildirir ki, bilək, görək, erməni höküməti bizə qarşı müharibə meydanımı açır? Ya bu vəhşiliklərin mənası nədir?
Görkəmli publisistin bu yazısında ən vacib məqamlardan biri də daşnaklara diqqəti çəkməsidir. Müəllif daşnakları bu sifətlərlə təsvir edir: "Özlərində qabiliyyət və istedad olduğuna inanmayan və bu təqdirdə qonşularının da müstəqil yaşamalarını istəməyən daşnaklar". Müəllifin deyimi ilə söyləyə bilərik: onlar həmin daşnaklardır ki, Ermənistan Cümhuriyyətini müstəqil bir surətdə yaşatmaq üçün Qafqazın orasında-burasında andraniklər vasitəsilə şuluqluq edirlər ki, ölkəmiz təkrar qəyyumlar əlinə keçsin.
İkinci zənninə də aydınlıq gətirdikdən sonra publisist üçüncü zənninin şərhinə başlayır. O yazır ki, ola bilsin, Andranik nə quldur, nə də erməni hökümətinin rəsmi məmurudur. Andranik, bəlkə də bir nəfər erməni mütəəssibidir ki, müsəlman qanı tökməkdən xüsusi bir ləzzət hiss etmək mərəzinə mübtəladır. Andranikin belə vəhşi hərəkətlərinə Ararat höküməti də razı deyil, bununla bərabər ipini çəkməyə qolunda gücü yoxdur. Hər üç zənninin izahından sonra Üzeyir bəy uzaqgörənliyi bunlardan başqa zənlərin də ola biləcəyini göstərir.
Üzeyir bəy yazır ki, hər nə halla olur olsun, zülm və sitəmə məruz qalan müsəlmanlara qarşı bu cür vəhşi hərəkətlər dayandırılmalıdır. Əks təqdirdə, bu vəqə getdikcə böyüyüb başımıza bəla olacaq. Müəllif ingilis hökümətinin baş verənlərdən xəbərdar olmasının vacibliyini də vurğulayır. Çünki publisistin sözü ilə desək, Qafqazda nizam və asayişin bərqərar edilməsi ingilislərin borcu olub və bunu özləri elan ediblər. Həm də müəllif zənn edir ki, andraniklər içində elə adam yoxdur ki, lazımlı məqamda hamımızın arvadlarımıza qədər əsgər olduğumuzu bilməsin. Onlar sanmasınlar ki, qoşunsuz, əsgərsiz qalmışıq. Müəllif bəşəriyyət sülh deyib sevindiyi halda bu sülh axşamı bir də təkrar qan tökməyin igidlik yox, rəzalət olduğunu yazır. Və o qana səbəb olanların bəşəriyyət lənətinə gəlməkdən başqa özgə bir mənfəət qazana bilməməklərini vurğulayır.
Yazının sonluğuna yaxın Üzeyir Hacıbəyli erməni millətini belə təsvir edir: "Andranik məsləkli başçılarının bu qədər mənhus politikası nəticəsindən cürbəcür fəlakətlər çəkmiş olan erməni milləti". Və müəllif qeyd edir: ...belə ehtimal var ki, erməni milləti yalançı pəhləvanlarını bir kərə qalxıb aradan qaldırsın. "Andranikin məsələsi" məqaləsinin sonunda Üzeyir bəyin xalqımızı həmrəy olmağa çağırdığı cümlələri öz əksini tapıb:
"Biz hər halda özümüzü qorumalıyıq və hüdudumuzu elə möhkəm bir vəziyyətə salmalıyıq ki, hər dəli, qudurmuş soxulub bildiyini, istədiyini yapa bilməsin". Müəllif yazını belə sonlandırır ki, Andranik məsələsi barədə hökümət özünün bu işdə nə növ tədbirlər görüldüyünü və görüləcəyini, bununla bərabər bu işə nə nəzərlə baxdığını da Parlaman hüzurunda bəyan və elan edəcək.
Sonda bir məqamı da qeyd etməyi özümə borc bilirəm. Əgər Üzeyir bəydən danışırıqsa gərək ki, sayğı əlaməti olaraq Ceyhun Hacıbəyli ismini də yad etmiş olaq. Çünki hər iki dahinin qələmi də, qəlbi də Azərbaycanın varlığı naminə çalışıb. Bu mənada milli mətbuat tarixi kafedrasının müəllimi, filologiya elmləri doktoru, professor Abid Tahirlinin çoxsaylı sanballı əsərləri var. Onun "Ceyhun Hacıbəylinin bədii və publisistik irsinə bir nəzər" adlı araşdırmasında oxuyuruq:
“Pristav ağa” C.Hacıbəylinin hekayələri arasında bir çox cəhətlərdən diqqəti cəlb edir. Əsər “Proqres” qəzetinin 1907-ci il 6 və 7-ci nömrələrində “Dağıstanski” imzası ilə çap olunub. Ən əvvəl qeyd etmək lazımdır ki, dahi bəstəkar, opera sənətimizin banisi, istedadlı yazıçı- publisist, Ceyhun Hacıbəylinin böyük qardaşı Üzeyir Hacıbəyov da eyni adlı satirik hekayə yazıb(“İrşad”qəzeti, 1905-ci il, № 6). Görünən odur ki, Üzeyir və Ceyhun bəy Hacıbəylilər Azərbaycan durduqca yaşayacaq və onların milli-mənəvi irsi xalqımızın yol xəritəsi olacaq.

Məryəm ABDULLAZADƏ

BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Qəlbin monoloqu", yaxud ömrümüzün nur payı

Sokrat haqlı olaraq deyirdi: “Valideynlərim məni göydən yerə endirdi, müəllimim isə yerdən göyə qaldırdı”. Həqiqətən də bu fikirdə bütün dövrlərin ən nüfuzlu insanı olan müəllimin gücü və mənəvi ucalığını hiss etmək mümkündür. Müəllim, təkcə bilik öyrətmir, bəzən qayğıkeş bir insan, sirlərimizi bölüşəcəyimiz yaxın dostumuza çevrilir, bizə cəhalətin qaranlığında mayak olan, həyatın enişli-yoxuşlu, bəzən fırtınalı yollarında əlimizdən tutan doğmamızdır! O bizim parlaq sabahımızın təməlidir! Hər birimizin mənəvi borcumuz var müqəddəs müəllim varlığı qarşısında.Və hər zaman minnətdar olacağımız bir insan var həyatımızda. O, mənim müəllimimdir.

O, şəhid dostum, vətən sevdalı Altun Əliyevin müəllimi olub. O, hər kəsin müəllimidir. Azərbaycan dili üzrə təlimçi Taibova Aynurə Hüseyn qızı 1989-cu il 6 aprel tarixdə Rusiya Federasiyasının Nijnekamsk şəhərində dünyaya göz açıb. 1996-cı ildə isə Bakı şəhər Xətai rayonu 63 saylı tam orta məktəbə gedib. 2007-2011- ci illərdə Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunda Filologiya fakültəsi üzrə bakalavr təhsili alıb. 2017-cil ildə MİQ imtahanında uğur qazanaraq Quba rayon Rizvan Cəbrayılov adına Təngəaltı kənd tam orta məktəbində Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi kimi fəaliyyətə başlayıb.
Rusiyada doğulub, Bakıda təhsil alıb, fəqət işləmək üçün şəhərin rahatlığını Qubanın ucqar dağ kəndinə dəyişən, öz həyatını kənddə qurub, “orda mənə daha çox ehtiyac var”, – deyib bizi sevən və seçən müəllim. Kəndimizdə işlədiyi ilk vaxtlardan təhsilimiz üçün canla-başla və peşəsinə böyük məhəbbətlə, uşaqların təlim-tərbiyəsinə xüsusi həssaslıqla yanaşdığının şahidiyik. Əlbəttə, bütün bunlar bir müəllimdə olması gərəkən ən vacib amillərdəndir. Nəzərə alsaq ki, bir neçə il öncə qız uşaqlarının oxuması valideynlər tərəfindən bir o qədər xoş qarşılanmırdı. O zaman bir müəllimin gəlişindən sonra onlarla fidanlarımızın təhsil yolunu seçməsi müəllim qüdrətinin, müəllim ucalığının eyni zamanda bir müəllim mücadiləsinin göstəricisidir. Əlindən gələni və daha artığını etdi bizim üçün, tək öyrətməklə kifayətlənmədi, həm də dəstək oldu, problemlərimizlə yaxından maraqlandı, elm fədaisi kimi körpələrimizin gələcəyinin qurucusuna çevrildi.
Hazırda regionların ən fəal gənc müəllimləri sırasında Aynurə müəllimənin adını görmək qürurvericidir. Müxtəlif universitetlərdən, o cümlədən rayonumuzda Qubada Pedaqoji Universitetdən məzun olan onlarla gənc müəllimimizin zərrələri, dünənindən bu gününə, bugünündən sabahına körpü olan ümidləridir. Bu həm də İlahinin Aynurə müəlliməyə bəxş etdiyi bir gözəllikdir, qəlblərdə sevgiylə var olmaq, həyatlara sehirli toxunuş etməyi bacarmaq. Platonun da dediyi kimi, “Müəllimlik, hər şeydən əvvəl, bir Tanrı sənətidir”. O isə bu sənətin öhdəsindən layiqincə gəlməklə kifayətlənmir, daim yenilik axtarışında, daim öyrənmək həvəsində və şagirdləri üçün hər şeyin ən yaxşısını etmək arzusundadır. O, xalqsevər, insanpərvər, xeyirxahdır. Qəlbinin hər köşəsi, bütünlüklə varlığı ilə insanlıq üçün ən gözəl nümunədir.
Bəzən onun qəlbindəkiləri bir baxışından anlamaq, kiçicik ürəyində dünya boyda sevgi yaşatdığını hiss etmək mümkündür. Yadımdadır, dostum Altunun şəhid xəbəri gələndə necə sarsılmış, gözləri qan- yaşla dolmuşdu. Günlərlə özünə yer tapa bilmirdi. Axı Altun onun ən sevimlisi idi. Bibisi deyir ki, hətta bir dəfə söhbət əsnasında Aynurə müəllimə müəyyən səbəblərdən kənddən şəhərə köçüb işləmək istədiyini bildirəndə Altun çox kədərlənib və müəlliməsinə “əyər siz bu kənddə qalsanız oxuyacam, getsəniz mənim arzularım elə arzu olaraq qalacaq” - deyə bildirib. Altun hamımız kimi yaxşı bilirdi ki, Aynurə müəllimə bizə sonsuz inanan, təhsil almağımızı hər şeydən çox istəyən tək ümidimiz idi. İndi Aynurə müəllimə hər o məhlədən evlərinin önündən keçib səhər işə gedəndə Altuna verdiyi sözü xatırlayır. Kənddə qalmalı, heç bir çətinliyə baxmayaraq təhsilimiz üçün çalışmalıdır.
Kənddə ilk və tək abituriyent hazırlığı kursunu da müəlliməmiz təşkil etmişdir. O hər birimizi öz doğması kimi sevir, vətənimiz üçün layiqli vətəndaşlar yetişdirmək məsuliyyətini bütün varlığı ilə hiss edir. Bu gün Azərbaycanımız əzəmətlə işıqlı sabahlara doğru irəliləyir. Müzəffər Ali Baş komandanımız İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə atdığımız hər addımda isə həm milli, həm də bəşəri dəyərləri özündə əks etdirən, qəlbi vətənpərvərlik hiss ilə döyünən, torpağımızın hər qarışı uğrunda canlarını fəda edən elmli gənclərimiz var və olacaqlar. Heç şübhəsiz çağdaş gəncliyimizin yüksək mənəvi keyfiyyətlərini formalaşdıran isə ölkəmizdə milli təhsil siyasətimizi uğurla həyata keçirən bir müəllim ordusudur. Məhz Azərbaycan müəllimi sabahın hərtərəfli zəkaya sahib vətəndaşlarını yetişdirir.
Gəlişi ilə həyatımıza tək bir müəllim gəlmədi, o hər birimizin taleyinə bir günəş kimi doğdu, nurundan nur payladı, düşüncəmizdə və həyatımızda illərlə var olan imkansız hər şeyi yox etdi, təhsil almaq bizim ən böyük öncəliyimizə çevrildi beləcə arzu saraylarını birgə inşa etdik. Savadsızlıq və haqsızlığa qarşı barışmaz mövqeyi olan Aynurə müəllimənin xəyalı bəzən bu mühitdən uzaqlaşır ülvi, pak, romantik bir aləmdə qərar tutur. Onun hər kəlməsində Mirzə Ələkbər Sabir satirasının ruhu, Mirzə Cəlilin təhsilli millət üçün mübarizə əzmi bəzən Füzuli və Nizami eşqinin ucalığı müəllim ruhunda aydınca hiss olunur.
Hər axşam qürub edən günəş hər səhər yenidən doğduğu kimi, müəllim də yaşının üstünə yaş gəldikcə ömrünün qürub çağını yaşasa da, şagirdlərinin simasında hər gün yenidən doğur, yenidən nur saçır taleyimizə. Bu gün müəlliməmizin doğum günüdür. Əziz Aynurə müəllimə, sizə sağlıqlı həyat və pedaqoji fəaliyyətinizdə bol uğur arzu edirik. Siz həmişə var olun və çox yaşayın. Ömrü ömürlərə paylanan nurdu, safdır, müqəddəsdir, müəllim ömrü. Ömürlərə saçılan nurunuz əbədi olsun!
Məleykə Qafarova,

BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Tariximizin varlıq qaynağı: Naxçıvan


Türk dünyasının qədim yaşayış məskəni olan Naxçıvan dövlətçilik ənənələrimizin pərvəriş tapdığı, şanlı tariximizin formalaşdığı, ən nəhayət müasir və müstəqil Azərbaycanın pərvərişləndiyi tarixi diyardır. Atabəylər dövlətinin paytaxtı, Səfəvilər dövründə bəylərbəyliyi, eyni zamanda xanlıq kimi, həmçinin də Çar Rusiyasının tərkibində Naxçıvan mahalı olaraq öz dövlətçilik ənənələrini daim yaşatmış, mənəvi gücünü heç vaxt itirməmişdir.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 23 aylıq fəaliyyəti dövründə daşnaklar İrəvan, Qarabağ və Naxçıvan bölgələrində əliyalın azərbaycanlı əhaliyə divan tuturdu. Bununla belə, erməni silahlı quldur dəstələri qədim Azərbaycan torpağı - Naxçıvana olan ərazi iddialarından əl çəkmirdilər. Hər çirkin vəchlə çalışırdılar ki, bu ərazi Ermənistana birləşdirilsin. Ancaq Naxçıvan əhalisinin mərdliyi, həmçinin Əmir bəy Nərimanbəyovun başçılıq etdiyi Araz-Türk Respublikasının möhtəşəm fəaliyyətinin nəticəsi olaraq düşmənin çirkin niyyəti baş tutmadı. Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulandan sonra da ermənilər Naxçıvana olan sərsəm iddialarından əl çəkmədi. Bu dəfə Xalq Ədliyyə Komissarı olan Behbud ağa Şahtaxtinski Naxçıvanın Ermənistana verilməsi təşəbbüsünün əleyhinə çıxış edərək, apardığı haqq mübarizəsində bir addım belə geri çəkilmədi.
Şahtaxtinskinin RSFSR Xalq Komissarlar Sovetinin sədri V. Leninə yazdığı məktublar, referendumda əhalinin doxsan faizinin Navçıvanın Azərbaycan tərkibində qalmasına səs verməsi həmin dövrün olduqca çətin və taleyüklü məsələsi idi. Behbud ağa Şahtaxtinskinin Moskva və Qars kimi əhəmiyyətli müqavilələr zamanı fəal iştirakı isə danılmaz və qürurlu həqiqət səlnaməsini təşkil edir. Yeri gəlmişkən qeyd etməliyik ki, müasir və müstəqil Azərbaycanın memarı Heydər Əliyev Qars müqaviləsinin tarixi və həyati əhəmiyyətini yüksək qiymətləndirmişdir. Qədirbilən Naxçıvan xalqı hər zaman dəyərli övladlarını uca tutmuş, milli dəyərlərinə sadiq qalmışdır. Naxçıvan Muxtar Respublikasında Behbud ağa Şahtaxtinskinin xalq qarşısında xidmətlərini nəzərə alaraq 2011-ci ildə görkəmli dövlət xadiminin 130 illik yubileyi keçirilmişdir.
Tarixin yadigarı olan qədim Naxçıvan əsrlər boyu əzəli sakinlərinin mərdliyi, tarixi şəxsiyyətlərinin şücaəti hesabına öz varlığını ləyaqətlə qorumuşdur. Ulu Rəhbər Heydər Əliyevin hər iki hakimiyyəti dövründə Naxçıvan da daxil olmaqla, məmləkətimizin həm tarixində, həm də taleyində yeni səhifələr açılmış, yurdun səmaları üzərindən qara buludlar çəkilmişdir. Heydər Əliyev siyasi fəaliyyətinin bütün dönəmlərində xalqın yanında oldu. Naxçıvanın mərd insanları ilə baş tutan tarixi görüşlərin birində isə Heydər Əliyev böyük qürurla: "Naxçıvan Azərbaycan xalqı üçün dahi insanlar yetirib: - söyləmişdir. Bu böyük həqiqətin ən böyük reallığı, gerçəkliyi isə Heydər Əliyevin özüdür. Çünki Ümummilli Lider nəinki Naxçıvan və Azərbaycan üçün, eləcə də dünya tarixində öz çəkisi olan tarixi bir şəxsiyyət idi.
Dahilərdən biri deyir ki, dünya tarixində ən böyük hünər və qəhrəmanlıqlar vətən naminə edilib. Bu mənada Ulu Öndər öz xalqını, Vətənini boşluğa düşməyə, yadların küləyində sovrulmağa qoymadı. Məlum ki, Heydər Əliyev 1987 - ci ildə Sovet İttifaqı rəhbərliyindən məqsədli şəkildə uzaqlaşdırıldı. Buna baxmayaraq Heydər Əliyev Sovet hakimiyyətini, ona rəhbərlik edən işbazların xain əməllərini ifşa edir, çəkinmədən haqq sözünü deyirdi. Talehin və tarixin gedişatı Ulu Öndəri mərdlər, ərənlər diyarı Naxçıvana gətirdi. "İnsana yalnız əməllərinə deyil, səylərinə görə də qiymət verilməlidir”.
İllərin çətinliyi, dövrün ağırlığı, sapı özümüzdən olan baltaların xain əməlləri, xaricdən edilən basqılara baxmayaraq, Ulu Öndər Heydər Əliyev yenə də bütün əməlləri, cəhdlərilə Azərbaycana müstəqillik qazandırmaq, xalqı azadlığa çıxarmaqdan ibarət oldu. O zamanlar bəzi sapı özümüzdən olan xainlər və ermənilər Heydər Əliyevin Naxçıvanda olan büstünü dağıtmaq istədilər. Ancaq Naxçıvan - Nehrəm camaatı büst qarşısında günlərlə növbə çəkərək, bu xain əməlin qarşısını aldılar. Nehrəm 1989 - cu ilin soyuq dekabr ayında, həm də ən qaynar mərkəzə çevrildi. Beləki, blokada şəraitində yaşayan Naxçıvan camaatı heç bir kömək görmədən, bir-birindən didərgin düşən Güney və Qüzey Azərbaycanın qovuşmasına vəsilə oldu. Cənubi Azərbaycanla bizi ayıran tikanlı məftillər naxçıvanlıların mərdliyi, əhdlərindən dönməzliyi sayəsində söküldü, uzun illərin həsrətinə son qoyuldu. Sovet hakimiyyətinin qılıncının iti kəsdiyi bir vaxtda Naxçıvan MSSR-in deputatı Heydər Əliyevin qətiyyətilə Naxçıvan "Sovet Sosialist" ifadəsindən imtina etdi: Ali Sovet ifadəsini Ali Məclis birləşməsi əvəzlədi. Ən qürurverici məqam Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin üçrəngli bayrağının Naxçıvan Ali Məclisində dalğalanması oldu. Çox keçmədi ki, görkəmli dövlət xadimi Heydər Əliyevin rəhbərliyi ilə Naxçıvan Muxtar Respublikasının Ali Məclisi 1991-ci il dekabrın 31-ni altı bəndlik qərarla “Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü” olaraq elan etdi.
Otuz ildir ki, dünya azərbaycanlılarının ürəyi Naxçıvanda eyni anda döyünür. Həmin dönəmdə tarixin daş yaddaşında bütövləşən tarixi hadisə baş verdi. Bu, iblisin ümidsizləşməsi, dostun sonsuz qürur yaşayacağı Araz çayı üzərində inşa edilmiş "Ümid körpüsünün" açılışı idi. Həmin gündə Heydər Əliyev körpünün tarixi əhəmiyyəti haqqında demişdir: “Belə bir körpü tikmək bizim bir azərbaycanlı kimi, şəxsən mənim on illərlə qəlbimdə olan arzu idi. Bu fikir mənim qəlbimdə on illərlə yaşayırdı. Mən özümü xoşbəxt hesab edirəm ki, gördüyüm bütün başqa işlərlə bərabər, o ümid, həsrət körpüsünün qısa müddətdə tikilməsinin, yaranmasının təşəbbüskarı oldum”.
Böyük qətiyyətlə deyə bilərik ki, Naxçıvan diyarı milli ruhun oyanışı, azərbaycançılıq ideologiyasının möhkəmləndiyi, varlıq qaynağı olan ümidimizin və ən nəhayət bugünki müasir və müstəqil Azərbaycanın yaranma rüşeymi olaraq, hər bir azərbaycanlının müqəddəs yurd yerinə çevrildi. Millətlə dövlət arasında olan sarsılmaz bağlılığa, milli ruha görə Heydər Əliyev böyüklüyünə minnətdarıq. Çünki 30 il bundan öncə Naxçıvanda dalğalanan Azərbaycan bayrağı bu gün işğaldan azad olunmuş Vətən torpaqlarının ən uca zirvəsində dalğalanır.


Nərmin ZAHİDLİ

BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi