3-03-2023, 07:45
Göydən-göyə ucalanlar...
Dünyanı yoxdan var edən Xaliq yaratdıqlarına elə dünyanın min naz-nemətini bəxş edər. Yaradanın bir cənnəti də var ki, o anaların ayaqları altındadır. O ana ki elə-obaya, böyük mənada cəmiyyətə sülh gətirib, birlik, mehribanlıq, doğmalıq toxumunu səpib. O qadın ki öz çətinliyinə razı olsa da, balalarının, ərinin, qardaşının, atasının heç bir vəchlə dərd-sərinə dözə bilməyib, tab gətirməyib.
İndi mərd, daxilən güclü, ləyaqətli bir qadın düşünək. O qadın ki, övladının sevdiyi yeməyi bişirmək istəmir. Sizcə belə ana olarmı?! Bəlkə də bir çoxlarımız bu sualın yersiz və doğru olmadığını düşünərik. Axı hansı ana bunu edər ki? Hər nə qədər çətin olsa da sualın cavabı var. Bu şəhid anasıdır.
Bir gecədə bütün ümidləri məhv olmuş, saçı ağarmış, beli bükülmüş qadın. Bir ananı ancaq övlad acısı yıxa bilər. Vətən sağ olsun deyə, xalq yaşasın deyə öz övladından keçən, biz torpağın üstündə rahat gəzək deyə övladını torpağa qurban verən şəhid anası. Biz əzizlərimizin qoxusunu doya-doya sinəmizə çəkə bilək deyə, övladının qoxusundan məhrum olan şəxsdir, ana – şəhid anası.
Bu analardan biri də Silahlı Qüvvələrin baş leytenantı şəhid Muxtar Qasımlının anası Almaz xanım Qasımovadır. Hər ana kimi o da övladının toyunu görmək arzusunda idi. Muxtarın vəfatından sonra Almaz Qasımovanı görməyə onu sevən bir qız gəlmişdi. Hətta Almaz xanıma oğlunun şəkli həkk olunmuş bir boyunbağı bağışlamışdı. Almaz xanımın sözlərinə görə bu qız hərdən onun məzarını da ziyarət edir. Kim bilir, bəlkə yaşasaydı onunla ailə həyatı da quracaqdı Muxtar.
Muxtar həyatcanlı idi. O, insanları, Vətəni, sülhü, bəşəri sevirdi. Onun ən sevdiyi yemək də vardı: yarpaq dolması. Amma bu dolma bizim bildiyimiz qaydada hazırlanmırdı. Almaz xanımın dediyinə görə Muxtar dolmanı toyuq əti ilə sevirdi.
"Muxtarın şəhid olduğu gündən mən bu yeməyi bişirmirəm, düzdü hərdən bizə gələn qohumlar hazırlayır bu yeməyi, amma Muxtarın yoxluğundan bəri bu yeməyi heç vaxt hazırlamamışam" – deyə Almaz Qasımova kədərlə bildirir...
Döyüş yoldaşlarının sözlərinə görə Muxtar şəhid olmaq arzusunda olub, hətta onun yaxın dostlarından biri yanında şəhadətə ucalıb... Sanki bu hadisədən sonra o öz dostunu yalnız qoymamaq üçün ona yoldaş olub. 2020-ci il 2 oktyabrda şəhadətə ucalan Muxtar Qasımlının fevralın 23-də doğum günüdür. Cənnətdəki doğum günün mübarək, şəhidim!
Şəhidlər ölmür, onlar daim yaşayırlar. Nə vaxta kimi bu xalq sizi unutmayıb, siz həmişə yaşayacaqsınız. Belə bir deyim var:
"Müharibə bölgəsindən kimsə sağ çıxmır, kimisi cismən ölür, kimisi ruhən".
Muxtarın vəfatı onun ailəsinin qəlbinə sağalmaycaq bir yara vurdu. Bu yara qaysaq bağlasa belə heç vaxt sağalmayacaq. Amma bir xalqın illərlə Vətənsizlikdən qəlbində bağladığı qubarı şəhidlərimiz öz canları hesabına silib atdı – mənfur düşməni doğma torpaqlardan birdəfəlik silib atdıqları kimi...
Sevinc Bağırlı,
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi
3-03-2023, 07:30
İnformasiya təhlükəsizliyi milli təhlükəsizliyə qarşı təhdidlərin qarantıdır...
Jurnalistika ixtisasına qəbul olmaq üçün 2019-cu ilin aprel ayının ilk günündə qabiliyyət imtahanı verdim. Təklif olunan 3 mövzu arasından: "İnformasiyanın həyatımızda rolu" – başlığı daha çox diqqətimi çəkdi. Mövzunun ilk sətirbaşını olduğu kimi təqdim edirəm:
"Yazıya başlamazdan əvvəl düşünürəm ki, səyahətimizi genişləndirib bəşər övladının yarandığı ilk dövrlərə – ibtidai icma quruluşuna nəzər salaq". Əlbəttə, burada diqqəti bəşər övladının ilk yaranışına çəkməyim heç də təsadüfi deyil. Çünki informasiyanın ilkin rüşeymi məhz insanın yaranışı ilə öz formasını tapmışdır. İnformasiya insanlarla bilavasitə əlaqəli olduğu üçün ilk insanın yaşı qədər də informasiyanın yaşı var. Kinetiq ünsiyyətdən, qırıq səslərdən başlayan informasiya artıq XXI əsrdə özünün ən yüksək məqamına çatmışdır. İnformasiya-kommunikasiya texnologiyalarının tərəqqisi müsbət və mənfi təsirləri ilə xarakterizə olunur.
Bu gün kiçikdən – böyüyə kimi demək olar ki, hər kəs ağıllı telefonlardan, planşetdən, kompyuterdən və s. istifadə edir. Ünsiyyət daha əlçatan və səmərəli olsa da, texnoloji inkişaf rahatlığı ilə birlikdə informasiya təhlükəsizliyi ilə bağlı bir çox narahatlıqlar da yaradıb və yaratmaqdadır. Ötən əsrin 70-ci illərinin əvvəllərində fərdi kompyuterlərin yaradılması ilə bəşəriyyətdə lV informasiya inqilabı baş verdi.
Bilirik ki, kompyuter sözü ingiliscədən tərcümədə hesablama mənasını verir. Bəs biz necə öz informasiya təhlükəsizliyimizi hesablaya bilirikmi? Təəssüf ki, bu suala dəqiq bir cavab verə bilməyəcəyik. Baxmayaraq ki, birinci kompyuter virusu nümunəsi 1983-cü ildə yaradılmışdı, ancaq 1988-ci ildə Morris soxulcanının kütləvi epidemiyası qeydə alındı.
Mütəxəssislər informasiya təhlükəsizliyinin təmin olunmasına kompleks yanaşmanın zəruriliyini əsas götürərək, 1988-ildə Amerikanın Kompüter Avadanlığı Assosiasiyası 30 noyabr tarixini Beynəlxalq İnformasiya Təhlükəsizliyi günü elan etmişdir.
Avadanlıq və proqram vasitələri istifadəçilərinin və istehsalçılarının diqqətini təhlükəsizlik problemlərinə yönəltmək, informasiya təhlükəsizliyini və onun daha dəqiq şəkildə mühafizə edilməsininin simvolik olaraq bir günü – 30 noyabr tarixi olaraq qəbul edilsə də, ancaq bu həyat qədər vacib olan məsələni ilin bütün günləri diqqət mərkəzində saxlamaq olduqca vacibdir.
Əlimizdə olan hansısa material düşmən tərəfin əlinə keçərsə, bizə tərəf tuşlanan silahı əvəz edər. İnternet istifadəçisi olan hər bir vətəndaş unutmamalıdır ki, təyyarənin narıncı rəngli qara qutusu qədər də bizlərin məlumatları önəmlidir və daha etibarlı qorunmalıdır. Ümumiyyətlə, müharibə şəraitində olan hər hansı bir ölkə vətəndaşları fərdi məlumatların mühafizəsi məsələsinə milli təhlükəsizlik prizmasından baxmalıdır. Azərbaycanın Ermənistan üzərində möhtəşəm hərbi zəfəri, məğlub dövlətin qaniçən siyasi rəhbərliyinin kapitulyasiya imzalaması ölkəmizin siyasi və hərbi uğurunun fövqəlgücünü göstərir. Lakin informasiya savaşı hələ də davam etməkdədir. BDU-nun Jurnalistika fakültəsinin dekanı Vüqar Zifəroğlunun bu fikirləri isə olduqca qiymətlidir:
"Ermənistan – Azərbaycan müharibəsi təkcə cəbhədə deyil, informasiya məkanında da gedir. Və inanın ikincisi, birincisindən daha təhlükəli, həm də miqyasına görə genişdir."
Azərbaycan xalqı 44 günlük haqq savaşında göstərdiyi birlik və mütəşəkkilliyi informasiya müharibəsində də davam etdirməlidir. Ölkəmizdə ən uğurlu sahələrdən biri də informasiya-kommunikasiya texnologiyalarııdır. Bu sahə üzrə yüksəkixtisaslı mütəxəssislər hazırlayan ali məktəblərimiz var.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti hökuməti tərəfindən şərqdə ilk olaraq informasiyanı dünyaya doğru və tez çatdırmaq üçün AzərTac yaradıldı. Həmçinin də informasiyalı və dünyadan məlumatlı gənclərin yetişməsi üçün Bakı Dövlət Universiteti (BDU) təsis olundu. Müasir dövrümüzün informasiya əsri kimi xarakterizə edildiyini nəzərə alaraq, sonda Stas Yankovskiyin fikirlərini xatırlamaq yerinə düşür:
"Hər bir insan öz xoşbəxtliyinin proqramisti, başqasının isə xakeridir".
Əsgər İsmayılov,
BDU Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi
31-08-2022, 15:03
Qərbin sevimlisi, rusların düşməni - Qorbaçovun qaranlıq keçmişi
Sovet İttifaqında hakimiyyətə gəlişiylə Avropanın xəritəsini dəyişdirən və dünyanı nüvə ilə hədələyən, Soyuq Müharibəyə son qoyan, habelə bir sıra inqilabi dəyişikliklərə imza atan Mixail Qorbaçov ötən gün Moskvada vəfat edib. SSRİ-nin ilk və son lideri 92 yaşında uzun sürən ağır xəstəlikdən sonra dünyasını dəyişib. Qorbaçov əslində kim idi?
Butov.az bildirir ki, altı illik hakimiyyəti dövründə Qorbaçov "dəmir pərdəni" qaldıraraq dünyanın siyasi ab-havasını dəyişməyi bacarıb. O, dünya ictimaiyyəti tərəfindən fərqli təqdim olunurdu. Qərbin nəzərində Qorbaçov Soyuq Müharibəyə son qoyan, Şərqi Avropaya azadlıq gətirən "qəhrəman" hesab edilir. Sadə rusların gözündə isə o, cəmi altı il ərzində super dövləti diz çökdürməyi və xalqını yoxsullaşdırmağı bacaran uğursuz siyasətçi kimi canlanır. Rusiyadan fərqli olaraq, xaricdə onu qəhrəman kimi alqışlayırdılar. Qorbaçov Amerika üçün “möcüzə”, dünyanı olduğu kimi görən, sovet ideologiyası ilə gözünü qırpmayan bir insan idi. Amma ölkəsi üçün bunu demək olmaz. Rusiyada keçirilən sorğuya əsasən, Qorbaçov “Sovet dövrünün ən nifrət edilən adamı” olub və hər beş respondentdən biri bu variantı seçib. Sorğular göstərir ki, ruslar Qorbaçova Stalindən daha çox nifrət edirlər. Qorbaçov öz xalqına formal azadlıq versə də, bundan həzz almaq həmişə ruslara zülm verirdi. Onun hakimiyyəti Sovet iqtisadiyyatında fəlakətli çöküşün şahidi oldu. Doğrudur, bu gün ruslar özlərini 40 il əvvəldən daha azad və varlı hesab edirlər. Lakin hazırkı iqtidar belə Qorbaçovun hakimiyyətini Rusiya üçün fəlakət adlandırır. Prezident Vladimir Putin Sovet İttifaqının dağılmasını “əsrin ən böyük geosiyasi fəlakəti” hesab edir. Qorbaçov da şəxsən Putinin siyasətini bəyənmir, onu daha çox tənqid edirdi. Onların sonuncu rəsmi görüşü illər öncə Rusiyada, Kremldə baş tutub. Daha sonra bir araya gəlməyiblər. Ruslar Qorbaçovu 1991-ci ildə ərazisi 15 ayrı ölkəyə parçalanan bir vaxtların qorxulu fövqəldövləti olan Sovet İttifaqının dağılmasında günahkar bilirlər. İllər ötsə də, onlara qarşı münasibət dəyişməyib. Bu gün də rusların çoxu Qorbaçova nifrət bəsləyir. Ruslar SSRİ-ni dağıdan Qorbaçova o qədər nifrət edirlər ki, o, 1996-cı ildə prezidentliyə namizəd olarkən, cəmi bir faiz səs toplaya bilmişdi. Hətta onun ölkədən çıxmasını tələb edənlər də az deyildi. Bunlara rəğmən Qorbaçov 1993-cü ildə Qərb tərəfindən Nobel sülh mükafatına layiq görülüb. Bu mükafat ona Soyuq Müharibəni dayandırdığına görə verilib.
Qorbaçov və keçmiş Sovet dövlətləri
SSRİ-nin dağılması ərəfəsində bir neçə keçmiş Sovet ölkəsində iğtişaşlar olub. Mixail Qorbaçovun başçılıq etdiyi Sovet imperiyası “rus və erməni kartından” məharətlə istifadə edərək Azərbaycan xalqına qarşı vəhşicəsinə dövlət terroru həyata keçirib. 1990-cı il yanvarın 19-da Mixail Qorbaçov SSRİ Konstitusiyasının 119-cu maddəsini və Azərbaycan SSR Konstitusiyasının 7-ci maddəsini pozaraq yanvarın 20-də Bakıda fövqəladə vəziyyət elan edilməsi haqqında fərman imzalayıb. SSRİ-nin kəşfiyyat və xüsusi xidmət orqanı olan Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin (DTK) “Alfa” qrupu yanvarın 19-da saat 19:27-də Azərbaycanın yeganə telekanalı olan AzTV-nin elektrik stansiyasını dayandıraraq partladıb. Telekanalın fəaliyyətinin dayandırılması ilə Bakıda yaşayan azərbaycanlıların hadisələr barədə məlumat almasının qarşısı alınıb. Ruslardan və ermənilərdən ibarət ordu Bakını talan edib, günahsız insanlar qətlə yetirilib. 20 Yanvar qırğını Sovet ittifaqının sonunu yaxınlaşdırdı. SSRİ-nin parçalanması zamanı digər Sovet Respublikalarında da (Gürcüstan, Latviya, Qazaxıstan) oxşar qeyri-insani əməllərə yol verilib. Buna görə də keçmiş Sovet ölkələri Qorbaçovu qanlı lider olaraq xatırlayır. İttifaq dağılandan sonra Qorbaçov yenidən hakimiyyətə qarışmaq istəsə də, bu cəhdləri alınmayıb. Bəzi hallarda ölkədə və dünyada baş verən hadisələr barədə siyasi şərhlər verən Qorbaçov son günlərini sakit bir kənddə keçirib. Bundan öncə onun tez-tez ölüm xəbərləri yayılıb.
Sonuncu dəfə 2013-cü ildə Mixail Qorbaçovun öldüyü deyilsə də, o mediaya açıqlamasında keçmişə dönmək, hər şeyi yenidən başlatmaq niyyətində olduğunu söyləmişdi: “Məndən tez-tez soruşurlar ki, təkrar etməli olsam, hər şeyi yenidən başlayardımmı? Bəli, həqiqətən bunu edərdim. İndi isə daha çox əzmkarlıq və qətiyyətlə addım atardım”. Lakin onun bu arzuları ürəyində qaldı...
13-08-2022, 00:32
Polad Poladov dosta sədaqətdən yazır
(Hekayə)
Sübh çağı yenicə açılmışdı. Tapdıq dayı səhər yeməyini yeyib həyətdə işıq dirəyinə bağlanmış atın yanına getdi. Dərindən ah çəkib atin alığını üstünə atdı. Örkəni atın belinə çəkib heybəsini yana bağladı. Atın yüyənini açıb, axşamdan döyüb hazırladığı kərəntisini də götürüb yavaş-yavaş biçənəyə tərəf üz tutdu. Yol boyu fikirli-fikirli gedir, yan yörədə quşların səsinə, cırcıramaların cırıltısına məhəl qoymurdu. Biçənəyə çatanda gözlərinə inanmadı. Yerindəcə donub qaldı.
Tapdıq dayının zəmisi tamamilə biçilmişdi. Otlar qurumaq üçün lay-lay sərilmişdi. Tapdıq kişi elə bilirdi ki yuxu görür, axı bu necə ola bilər. O ki, sırağa gün burdan gedəndə bir kərənti ağzı yer də biçməmişdi…
Atın yüyənini buraxdı. Bir az irəli gedib zəminin ortasındakı daşın üstündə oturdu. Bilmirdi ki, sevinsin, yoxsa ağlasın. Gözləri dolmuşdu. Bir az aralıda qonşusu Rasimin atını gördü.
Rasim Tapdıq dayının oğlü Mərdanla yaşdaş idi. Bir məhəllədə böyüdükləri kimi eyni sinifdə oxuyurdular. Əbədi və sarsılmaz dostluqları var idi. Hər ikisi də ali təhsil almışdı. Rasim kənddə müəllim işləyir, Mərdan isə bələdiyyədə işləyirdi. Vətən müharibəsi başlayan gündən hər ikisi ehtiyatda olan zabit kimi hərbi xidmətə çağrıldılar. İki dost birlikdə Vətənin müdafiəsinə yola düşdülər. Ağır döyüş yolunu isə ayrılıqda, hər biri komandir olaraq davam etdirdilər. Döyüş mövqeləri yaxın olduğundan hər gün bir birindən xəbər tuturdular.
Müharibənin iyirminci günü Mərdan yaralı əsgəri döyüş meydanından çıxarmaq istərkən düşmən gülləsinə tüş gəlir. Yaralansa da özünü əsgərin qarşısına verir. Dolu kimi yağan güllələr onu əbədi olaraq gözlərini yummağa vadar edir.
Rasim xəbərdən nə qədər sarsılsa da, artıq başqa yolu yox idi. Düşməndən tam qələbə ilə qisas almağı qarçısına məqsəd qoydu.
Nəhayət 44 günlük qələbədən sonra Rasim ordudan tərxis olundu. Ancaq kəndə necə gələcəyini və Tapdıq dayının üzünə necə çıxacağı onu cox düşündürür, üzürdü. Onu gətirən maşının kəndə gündüz gəlməsinə baxmayaraq Rasim kəndin yaxınlığında maşından düşür və qərara alır ki, kəndə axşam düşəndə girsin ki. Tapdıq dayı ilə üz-üzə gəlməsin. Birdən kişi məni görəndə dərdi dəbərər, ürəyi xarab olar, narahatçılıq keçirər,- deyə fikirləşdi. Axşam düşəndə ilk olaraq kənd məzarlığına gedib Mərdanı ziyarət etdi. Evə gələndən sonra isə Tapdıq dayıdan qaçır, istəmirdi kişi ilə üz-üzə gəlsin. Axı ona söz vermişdi ki, Mərdanla birlikdə qayıdacaq. Demək qismət beləymiş…
Rasim biçin başlayan günü öz yerlərini biçməzdən öncə qərara aldı ki, Tapdıq dayının yerini biçsin. Elə də etdi. Axşam hava tam aydınlıq idi. Rasim kərəntisini götürüb Tapdıq dayının biçənəyinə getdi. Gecəni səhərə qədər ay işığında Tapdıq dayının yerini biçdi. Səhər açılandan bir az keçmışdı. Yorğunluğunu almaq üçün bir yarğana söykəndi. Az keçməmiş yuxuya daldı.
Tapdıq dayı Rasimin atını görən kimi bildi ki, bu onun işidi. Ata tərəf gəldi. Baxdı ki, Rasim dərin yuxuya gedib. Rasimin başına sığal çəkib alnından öpmək istəyəndə göz yaşını saxlaya bilmədi. İki damcı Rasimin üzünə düşdü. Rasim yuxudan ayılıb Mərdan, gəldinmi qardaş,-deyə qışqırdı. Birdən başının üstə Tapdıq dayını gördü. Mərdan hanı Tapdıq dayı -deyə kişini sorğuya tutdu. Tapdıq dayı nə deyəcəyini bilmədi. Matdım-matdım Rasimin üzünə baxdı. Rasim isə aramsiz danışırdı…
-Tapdıq dayı axı Mərdan burda idi. Mənə dedi sən bir az dincəl. Mən bulaqdan su gətirib gəlirəm. Üzümə düşən damcıları da onun gətirdiyi su zənn etdim. Gecəni səhərə kimi mənimlə söhbət edə-edə ot biçmişik deyərək xəyala daldı. Nə olduğunu anlamağa çalışırdı.
Tapdıq dayı arif adam idi. Başa düşdü ki, oğlunun ruhu dostunu gecə tək buraxmayıb.
Polad Poladov
12-08-2022, 21:42
Ermənistanla normallaşma prosesində Qarabağ mövzusu yoxdur
"Bu gün Ermənistanla Azərbaycan arasında gedən normallaşma prosesində Qarabağ mövzusu yoxdur. Belə cəhdlər olub, amma mən buna heç vaxt razılıq verməmişəm. Ermənistanın buna nə dəxli var. Bu, bizim daxili işimizdir". Butov.az xəbər verir ki, bu fikirləri Prezident İlham Əliyev avqustun 12-də Basqal qəsəbəsində Azərbaycan Televiziyasına müsahibəsində bildirib. “Bu gün danışıqlar masasında hər hansı bir statusdan, ümumiyyətlə, söhbət belə getmir. Nədən söhbət gedir? Qarabağda yaşayan ermənilərin hüquqları və təhlükəsizliyindən. Mən də demişəm bəli, onların hüquqları da, təhlükəsizliyi də Azərbaycan dövləti tərəfindən təmin ediləcək. Mən nəyi deyirəmsə, onu da həmişə icra edirəm”, - deyən dövlət başçısı qeyd edib ki, yeni Laçın yolunun inşası zamanı biz bunu gördük. Çünki biz bu yolu təzə inşa etməyə başlayanda rus sülhməramlıları bizim inşaatçıları elə bil ki, yerli əhalidən qoruyurdu, ya da ki, onları bizdən, bizim inşaatçılardan. Bilmirəm kimi kimdən qoruyurdu, amma hər halda onlar orada var idi. Bir müddətdən sonra onlar çıxıb getdilər. Təqribən son 6-7 ay ərzində, ümumiyyətlə, yol boyunca bir dənə də Rusiya sülhməramlısının olmadığını diqqətə çatdıran Prezident İlham Əliyev deyib: “Bizim inşaatçılar orada, kəndlərdə yaşayan yerli ermənilərlə təmasda idilər, hətta onların bəziləri gəlib kömək edirdi. Təşəkkürünü bildirirdi ki, belə keyfiyyətli yol tikirik. Ermənistanın tarixində, nəinki Qarabağın, belə keyfiyyətli yol olmayıb. Onların tikdirdiyi yollar indi dağılır, hələ bir il keçməyib. Ona görə bu təmaslar artıq gedir və bu, çox önəmlidir. Mən də bunu alqışlayıram. İnsanlar arasındakı təmaslar uzunmüddətli sülhə xidmət göstərəcək”.
9-07-2022, 00:21
Vahid MƏHƏRRƏMOV yazır: "Korlanan siftə"
Belə-belə işlər
Ölmədən dirilən adamın televizor sərgüzəşti
və yaxud
Bu günə qədər bir çox fantastik və fantastik olmayan əsərlərdə öləndən sonra peşiman olub dirilən adamlar barəsində xeyli hekayə, rəvayət və əfsanələr oxumuşuq. Bu mövzuda baxılası babat filmlər də çəkilib. Belə əsərləri nə qədər oxusaq da, belə filmlərə nə qədər baxsaq da, ölənlərin dirilməsinə heç cürə inanmamışıq. Çünki bu ağlın kəsə biləcəyi bir iş deyil. Dünya binə olandan bəri hələ belə bir şey olmayıb. Heç vaxt da olmayacaq. Axı ölən adam bir neçə aydan sonra necə dirilə bilər? Öldü qurtardı getdi də! Necə deyərlər, vəssalam, şüttəmam, fatihə. Başqalarını deyə bilmərəm, mən indiyə qədər ən azından beş-üç kitab oxumuşam. Oxuduğum kitabların arasında öləndən bir müddət sonra dirilənlərdən bəhs edənləri də var. Cəlil Məmmədquluzadənin “Ölülər”ini, Mir Cəlalın “Dirilən adam”ını, Aleksandr Belyayevin “Professor Douelin başı”nı, Konan Doylun “Görünməz adam”ını və başqa fantastik əsərləri oxusam da, ölünün dirilməsinə inanmamışam. Fikirləşmişəm ki, fantastik əsərlərdə nə desən baş verə bilər. Çünki bu əsərlər yazıçı təxəyyülünün məhsuludur. Adam öldüsə heç vaxt dirilməz. Əgər diriləcəkdisə, daha niyə ölürdü? Yaşayaydı də! Amma o günləri eşitdiyim bir xəbər əvvəl-əvvəl bu gözəl fikirlərimi alt-üst elədi.
Sən demə, işlər içi mən qarışıq oxucuların inanmağı ilə deyilmiş, dirilən adam eləcə dirilərmiş.
Bu yaxınlarda saytların birində oxuduğum xəbər hamı kimi məni də, sözün həqiqi mənasında əməlli-başlı şoka saldı. Ölkəmizdə möcüzə baş vermişdi, ötən il öldüyü bildirilən bir nəfər dirilərək dünyamıza qayıtmışdı. Geri qayıdan kimi də kreditlə televizor almaq eşqinə düşmüşdü. Bəlkə də, heç dirilən adam dünyamıza yaşamaq üçün qayıtmamışdı. Qayıtmışdı ki, televizor alıb geriyə – qəbrinə dönsün. O dünyadan əli və cibi boş gəldiyinə görə üstündə pulu olmamışdı. Bəlkə də, qəbirdən çıxanda pulu olubmuş, amma mollalar əlindən alıbmış. Pulu alındığına görə də televizoru kreditlə almaq istəyib ki, qəbiristanlıq yoldaşlarının yanına əliboş qayıtmasın.
Kredit alan zaman bankda onun şəxsiyyət vəsiqəsinə baxanda görüblər ki, bu insan ötən il rəhmətə gedib. Bankda çalışanlar ilk dəqiqələrdə bundan şoka düşərək çaş-baş qalıblar. Bilməyiblər ki, nə etsinlər, necə etsinlər. Bir az götür-qoy edəndən sonra dirilən adama kredit verməyiblər. Bankları da qınamalı deyil, ha. İş yeri bilinməyən, yaşayış yeri məlum olmayan, ölmüş bir adama necə kredit versinlər? İndiki çətin vaxtlarda kreditləri heç dirilər qaytara bilmirlər, o ki, qalmışdı ölülər ola. Təkcə banklar deyil, ee, heç ölüyə sələmçilər də borc vermirlər. Axı ölmüş adam krediti, yaxud borcu necə qaytara bilər? Onun işi-gücü basdırıldığı qəbirdə yatmaqdır. Öldüyünə görə təqaüdünü də kəsiblər.
İnanılmaz, ağlasığmaz bu xəbər məni xeyli əziyyətə salıb düşünməyə məcbur etdi. Axı ölən adam birdən-birə necə dirilə bilərdi? Hələ ki indiyə qədər, o dünyadan bu dünyaya qayıdan olmayıb. Bu dirilən adam kim idisə dirilməsi ilə dünyada böyük ad qoyacaqdı, adını tarixə yazdıracaqdı. Yəqin ki, uzun müddət bütün yer üzünün camaatı dirilib televizor almağa gəlmiş bizim ölümüzdən danışacaqdı. Bu hadisə yüz faiz Ginnesin rekordlar kitabına da düşəcəkdi. Planetin bütün oxucuları bu kitabı oxuyanda görəcəkdilər ki, dünyada ilk dəfə ölü bizim ölkəmizdə dirilib. Doğrudan da, bu çox qürur duyulası bir hadisə idi. Biz hamımız dirilən bu ölümüzlə ürəkdən fəxr edə bilərdik. Bir anlıq təsəvvür edin ki, bütün dünyanın qəzetləri bu qeyri-adi hadisədən yazacaq, bütün televiziyalar bu möcüzəli hadisəni göstərəcəkdi. Müxbirlər bir-birinin ardınca ölkəmizin paytaxtına axışıb dirilən vətəndaşımızdan müsahibə götürəcəkdilər. Bu xəbəri oxuyan, eşidən və görən bütün insanlar ölkəmizə turist səfərinə gələcəkdilər. Gələcəkdilər ki, həmin dirilən adamla görüşsünlər. Turistlərin gəlişi isə büdcəmizi xeyli artacaqdı. Belə yanaşanda bu hadisə ölkəmizə xeyli xeyir və səmərə gətirəcəkdi. Bu vətəndaşımız dirilib təzədən həm sayımızı artıracaq, həm də qayıdışı ilə ölkəmizə xeyli səmərə verəcəkdi. Sözün açığı, mən buna hamıdan çox sevinirdim.
Deməli, möcüzələr təkcə bu dünyada deyil, o biri dünyada da baş verirmiş. Bütün bunları ağlımdan keçirə-keçirə öz-özümə ölünün dirilmə prosesini anbaan gözlərim önündə canlandırırdım. Sanki fantastik bir filmə baxırdım. Budur, ölü yenidən cana gələrək dirilir. Dirilən kimi də yavaş-yavaş gözlərini açır. Yaxşı ki, dirilən adamın bədəni tam çürüməmişdi. Yoxsa gözləri açılmazdı, əl-ayağı hərəkət etməzdi, televizor almağa gələ biməzdi. Ölünün dirilmə səhnəsinə baxa-baxa düşünürəm ki, bəlkə də, ölü gözlərini açan kimi “Yolun düşsə, bu dünyaya bir də gəl” mahnısını xatırlayır. Deyəsən, fantastik əsərlərdə yazılanlar reallığa çevrilərək bu ölünün başına gəlir. Bəlkə də, dirilən adam uzun müddət komada olub. Komadan ayılan kimi də, bütün gücünü toplayaraq qəbrini dağıdıb. Güc-bəla ilə təzədən yerin altından üstünə çıxıb. Fikirləşirəm ki, bəlkə də, heç yazıq yaşamaq üçün dirilməyib. Dirilib ki, televizor alıb qəbrinə qayıtsın. Bəlkə də qonşuluğundakı ölülər dirilən anda ondan xahiş ediblər ki, şəhəri yaxşı tanıyır, gedib televizor alsın. Pulu olmasa da, kredit götürsün. Sonra ölülər “atışıb” televizorun pulunu birtəhər ödəyərlər. O dünyada zaman gec keçir. Vaxtlarını səmərəli keçirmək üçün ölülər dirilərin çəkdiyi kinolara, verilişlərə baxmaq, oxuduqları mahnılara qulaq asmaq istəyiblər. Daha neynəsinlər, darıxdırıcı həyatdan canlarını qurtarmağa çalışıblar. Dirilən adam da televizor almaq üçün kredit götürəndə bank işçiləri ölmüş olduğunu bilib verməyiblər. Bununla da onun bütün planları pozulub.
Təəssüflər olsun ki, dirilən adam məsələsini araşdırmağa başlayanda bəzi qaranlıq məqamlar üzə çıxdı. Öyrəndim ki, bütün bunlar yalan imiş. Həmin adam ölməyibmiş ki, dirilə də. Dirilmək üçün gərəkdir ki, əvvəlcə öləsən. Amma həmin adam ölməmiş dirilib. Çoxlarının ağlına gəlməyən fırıldağa əl atıb. Əvvəlki illər törətdiyi cinayətlərdən qaçmaq üçün maşınına bir qalaq mənşəyi bilinməyən sür-sümük yığıb yandırıb. Guya ki, ölüb. Bu hərəkəti ilə törətdiyi cinayətlərin izini itirməyə çalışıb. Yəni onu ölmüş bilib bir daha axtarmasınlar. Amma heç özü də bilmədən bu hərəkəti ilə daha ağır bir cinayət törədib. “Öləndən” az-çox keçər-keçməz gəlib kreditlə televizor almağa. Bankda da ona pul vermək əvəzinə, tutub qollarını qandallayıblar.
İşin bu cür alınmasından yaman məyus oldum. Mən də bu xəbəri eşidəndə xeyli sevinmişdim. Sevinmişdim ki, dediyim kimi, bütün dünya bizim dirilən ölümüzdən danışacaq. Şəhərimizə xeyli turustlər, müxbirlər gələcək. Yeni əsərlər yazılacaq, filmlər çəkiləcək. Çoxlarının can atdığı Ginnesin rekordlar kitabına düşəcəyik. Ölkəmizin büdcəsi xeyli artacaq. Amma təəssüflər ki, bunların heç biri olmadı. Ölməmiş “dirilən adam” bütün işlərimizin nizamını pozdu, siftəmizi korladı. Dünya camaatının yanında biabır olduq. Ay zalım, oğlu zalım, ölmüsənsə özünü ölü kimi apar, dirisənsə də özünü diri kimi apar də. İkisinin arasında qalıb bizi girinc eləmə. Ya o yanlıq ol, ya bu yanlıq. Bir də bu cür nə ölmə, nə də dirilmə!
20-06-2022, 03:59
Vidadi Mustafa
"TƏBRİZİN BAŞ MOLLASI NƏ İSTƏYİR?"
Bir neçə gün əvvəl bir qrup Təbriz mollası birgə bəyanat imzalayaraq, Azərbaycan Respublikasında İslam dininin, onun şiə məzhəbinin və ən əsası İran rejiminin əlaltıları olan ekstremist və radikal islamistlərin müdafiəsinə qalxmışdılar. 36 nəfərlik siyahıda Təbrizin baş mollası, yəni Rəhbərin Şərqi Azərbaycanda nümayəndəsi və Təbriz cümə imamı Al Haşımın adı yox idi. Fikirləşdik ki, bu etiraz bəyanatı aşağı səviyyəli dairələrin mövqeyini əks etdirir. Görünür, Al Haşıma həmin bəyanatı imzalamadığı üçün xəbərdarlıq edilib. Odur ki, “səhvini düzəltmək” üçün bu gün, CÜMƏ günü xutbəsində, 18 iyun 2022-ci il tarixində (cümə imamlarının həftəlik icmal və gələn həftə üçün göstərişlərin verilməsi ilə bağlı uzun-uzadı xütbə etdikləri gün) Azərbaycan hökumətindən İslam dininin bu ölkədə qorunması ilə bağlı tələb irəli sürübdür.
Çox qəribədir ki, rejimin İranda və Cənui Azərbaycanda nümayəndələri və əlaltıları öz statusu və səlahiyyətlərinə baxmadan, bir başa Azərbaycan HÖKUMƏTİNDƏN …..tələb edirlər.
Yenidən mollaların Azərbaycan Respublikasının daxili işlərinə qarışmağa cəhd göstərməsi və həmin işə mərkəzin göstərişi ilə Təbriz mollalarının başlamasının səbəbi hələ ki, məlum deyil. Amma bir qədər əvvəl Təbrizin Şiə dünyasının paytaxtı adlandırıldığını nəzərə alsaq, həmin şəhərin Azərbaycan Respublikasına qarşı ideoloji mübarizənin mərkəzi kimi seçildiyini deyə bilərik. Təbriz mollaları onlara göstərilən etimadı doğrultmağa və onların çiyinlərinə yüklənən missiyanı yerinə yetirməyə hazır olduqlarını nümayiş etdirirlər.
Dini amil ideoloji mübarizə üçün çox əlverişli bəhanədir. İran özünü İslam dininin və bu dinin müqəddəslərinin, müqəddəs dəyərlərinin qoruyucusu hesab edir və bundan lazım gəldikdə bəhanə kimi tez-tez istifadə edir. Ən maraqlısı odur ki, İran İslam dinini müsəlman ölkəsi olan Azərbaycanda müsəlmanlardan qorumaq iddiasındadır. Halbu ki, qeyri-müsəlman ölkələrində İslam dini və onun müqəddəs şəxsiyyətləri və dəyərləri açıq şəkildə təhqir olunanda, siyasi mülahizələr səbəbindən ağzına su alıb susur. Ən axırıncı nümunə Hindistanda hakim partiyanın bir neçə üzvünün (rəsmi şəxsin) dünyanın gözü qarşısında İslam dini və Məhəmməd peyğəmbəri təhqir etməsi hadisəsi idi. İranda həmin hadisəyə qarşı heç bir rəsmi bəyanat verilmədi, şəhərlərdə etiraz aksiyaları keçirilmədi. Yəni Hindistanın xətri xoş ollsun deyə, Məhəmməd peyğəmbərin belə müdafiəsinə əhalini küçələrə çıxarmadı.
İndi nə oldu ki, İran Təbriz mollalarını guya Azərbaycanda dini müqəddəslərin lazımınca qorunmadığna etiraz etməyə vadar edir. Əslində isə İran Təbriz mollalarının dili ilə Azərbaycanın milli maraqlarına zərbə vuran, Əsas qanununa əməl etməyən, xarici ölkənin maraqlarına xidmət edən ekstremist, radikal islamistləri və onların başçılarından biri olan öz sadiq nökərini müdafiə edir. İran nəyin müqəddəs, nəyinsə sıradan bir dəyər, daha doğrusu, anti-dəyər olduğunu qəsdən qarışdırır.
Bununla belə, İranın Təbriz mollarının dili ilə Azərbaycandan nə istədiyi hələ ki, tam aydın deyil. Amma tezliklə hər şey ortaya çıxacaq.
3-06-2022, 06:16
Leyla YAŞAR yazır: Tale yükünü daşıyan qadın
Ah qadın, qadın...
Qadın anadı, qadın bacıdı, qadın həyat yoldaşıdı, bibidi, xaladı, nənədi...Saymaqla bitməyən vəzifə daşıyan qadın. Bax, o tində dilənən qadın, yaxşı–yaxşı bax zibil yığan qadın, əri tərəfindən döyülən qadın, övladı tərəfindən atılan qadın, söyülən qadın, pis yola düşən qadın…
Ah qadın, qadın…
Mental dəyərlər zəncirində boğulan qadın. Ər evindən kəfənlə çıxacaqsan deyə valideyinləri tərəfəfindən təhdid ediən qadın, ölsən də bu evə qayıtma, camaat nə deyər deyə sinəsindən geri itələnən qadın, sahib çıxılmayan qadın, namusumuzu kirlətdin deyib qardaşı tərəfindən öldürülən qadın …
Hələ gəl bir az da yaxından bax dostum, o qadın gecəsini gündüzünə qatıb çalışır. Bilirsənmi niyə? Uşaqların saxlamaq üçün. Soruşacaqsan ki, əri yoxdu? Var niyə yoxdu ki? Fərsizin biridi, bu zülm çəkir, o kef çəkir. Hələ o birinə bax əllərinin, ayaqlarının ağrısından, zənbilini yerə qoyub oturub dincəlir ki, yenidən yoluna davam etsin. O, ayrılıb yoldaşından, aliment ala bilmir. Əri deyir ki, mənim pulum yoxdur, canın cıxardı boşanmazdın. Ta demir ki, mən səni bezdirdim, xəstə saldım, “öldürdüm”. Deməz axı…
Qoy hamı günahı bu biçarədə görsün. Hələ o xısın–xısın danışan qara donlu arvadlara bax. Əziliblər, döyülüblər, sevgidən uzaq “yaşayıblar”. İndi ağıl verirlər ki, sən də bizim kimi döz. Biz dözdük arvad olduq. Elə bilirsən bizim atamıza, anamıza, söyməyiblər, elə bilirsən yağ içində böyrək kimi yaşamışıq? Qocaldıqca düzələcəlkər. Hamı da elə olur. Dözmək lazımdı bala. Elə bilirsən tək uşaq saxlamaq asandı? Adını qoruya biləcəksən? Ağılını başına yığ qayıt evinə, başını sal aşagı bir tikə çörəyini ye.
Niyə, nə üçün? Ölmək üçünmü doğuldumu bu qadın?
Bax o qoca qadını çölə atıblar. 4 oglu var. Zülümlə, əlinin qabarıyla, danlaq götürə-götürə böyüdüb onları. Bu gün atıblar çölə. O biri tərəfdə narkotik çəkən qadına bax, onun yanındakı siqaret tüstülədənə bax, o tində adını pis yola yazdıran o gözəl qadına bax…O tərəfdə 3 körpə uşaqla, uşaqların sayıdan çox zənbillə gələn o çəlimsiz qadına bax! Sevgisiz yaşayan, özünü şən göstərməyə çalışan , deyib–gülən, qəlbi qan ağlayan qadına bax!
Boynunda qadınlıq damğasını asıb, bu adı nə olursa olsun qoruyub, doğrultmağa çalışan o adı saxlamaq üçün yaşamağa məhkum olan qadın. Bəxtsiz, tale yüklü qadın…
Aglayıb göz yaşında bogulan qadın...
Qonşuda yenə aləm dəyib bir–birinə. Niyə? Heç ər arvad arasında olan şeydi. Ərinin ixtiyarı var. Arvadı bu gün dırnağına lak çəkib, bunu da qaynana görüb oğluna xəbər verib ki, bunun ipini yığ. Bu gün lak çəkəcək, sabah saçın rənglədəcək, o biri gün pis yola düşəcək. Belələrini biz çox görmüşük bala. Görə–görə gəlirik. Bizim ixtiyarımız nə idi qapıdan başımızı çıxardaq. Nolub bəyəm, pis arvad olmuşuq? Ər də arvadını “başa salır”.
Bax, o biri evdə qız təhsil almaq istəyir. Hər gün içib gələn atasının qeyrət damarı tutub: “Qız uşağı nədi, oxumaq nədi?” Bax o birisində qızın sevdiyi oğlan var. Qardaşı bilib, gedib oglanın payını verib, gəlib bacısını “başa salır”.
Gecə saat 2-də ipə paltar sərən qadındı? Bax o gördüyün, uşaqlar indi yatıb, o da durub işini görür, saat 6- da ərini yola salmalıdı. Bax gecə–gündüz o evdən ağlaşma səsi gəlir. Ana oglunu şəhid verib.
Ah qadın, qadın… Gecələri ağlayan, gündüzləri gülən qadın. Amansız qismətinin üzünə gülən qadın…Zərif ad altında yaşayan qadın…Adı qadın, əslində sonuncda arvad olan qadın… Əli qabarlı, üstü unlu, gözü yaşlı qadın… Xoşbəxtlik axtarışında olan qadın, səliqəli görsənməyə çalışan qadın, bütün günü istər evdə, istər işdə çalışan qiymətləndirilməyən qadın. Gecələri yatmayıb təkbaşına uşaq saxlayan qadın, tərbiyə edən qadın, Zülümlə yaşayan amma yaşadan qadın, ev quran qadın… Saymaqla bitməyən, dəyərləndirilməyən, yazılmamış vəzifələr…
Sevildiyini düşünüb xəyanət görüb ayrıla bilməyən qadın. Ayrılmağa gücü çatmayan, itirməyə qorxan, yaxınlarının yaxın durmadığı, kişiyə olar deyə cəmiyyətin qınadığı qadın… Bəxtsiz qadın…
Bax indi bildinmi qadın öz tale yükünü öz zərif, zəif çiyinlərində necə əzmlə, şərəflə daşıyır? Əzilərək, döyülərək, söyülərək, alçaldırılaraq “yaşayır”.
Qadınlarımızın qədrini bilək, onlarsız bu həyat heç nədir.
28-05-2022, 09:19
Vahid MƏHƏRRƏMOV yazır:
Belə-belə işlər rubrikasından:
Acgözlük
Dədə-babadan çox eşitmişik ki, vəzifə həm yaxşı şeydir, həm də pis şey. Yəqin, bu cümləni oxuyanlar fikrə gedib bir az düşünməli olacaqlar. Düşünə-düşünə də öz-özlərinə sual verəcəklər ki, eyni bir şey həm yaxşı, həm də pis ola bilərmi? Maraqlı sualdır, deyilmi? Çünki vəzifə ya yaxşı olmalıdı, ya da pis. İkisinin arasında çox girinc qala bilməz. Bu düzgün sualı, düzgün də açıqlamağa çalışacağam. Deməli, əgər vəzifəyə təyin olunan biri vəzifəyə xidmət edirsə, bu, yaxşıdır. Yox əgər, vəzifəni döyə-döyə özünə xidmət elətdirirsə, bax bu, pisdir.
Vəzifəni özünə xidmət elətdirməyin bir adı da acgözlükdür. Acgözlük sözünün lüğətlərdə izahı gözü doymazlıq və acgözlük kimi yazılıb. Məncə gözü doymazlıq deyilən nəsnə də, ağır xəstəliyə bənzəyən heyvərə bir şeydir. Hələ, vallah, bəlkə də ondan da pisdir. Çünki hansısa bir xəstəliyin yaxşı-pis müalicəsi var. Amma acgözlüyün müalicəsini həkimlər neçə illərdir axtarsalar da, hələ tapa bilməyiblər. Bu gedişlə, yəqin ki, heç tapmayacaqlar da. Tapan olsaydılar, indiyə qədər bir açıqlama-filan verərdilər.
Min təəssüflər ki, bu gün gözəl cəmiyyətimizdə vəzifədə çalışanların bəziləri vəzifəyə xidmət etmək əvəzinə, acgözlük edərək, vəzəifəni özlərinə xidmət elətdirməyə çalışırlar. Bəzən buna nail olurlar da, vəzifə çox dərinə getmədən onlara tabe olur. Bəzən isə vəzifə onlara boyun əyməkdən qəti imtina edir. Birinci variant olanda, vəzifə acgöz adamların acgözlüyünü ildırım sürəti ilə artırır. Əllərinə balaca bir vəzifə keçən həmin acgöz adamlar başlayırlar bala-bala millətin, dövlətin əmlakını, pulunu, ərzağını, torpağını mənimsəməyə. Mənimsədikcə mənimsəyir, yedikcə yeyirlər. Doymaq nə olduğunu bilmirlər. Sanki bu hissi itirirlər. Yedikcə yemək, tıxdıqca tıxmaq istəyirlər. Göz doyanda qarın doymur, qarın doyanda da göz doymur. Orqanizmin balansı pozulur. Bəzən acgöz nə qədər yesə də, doymadığını hiss etməyib yemək yediyi qabı yalamağa başlayır. Düşünür ki, yeməklə doymadım, bəlkə yalamaqla doyaram. Yalamaqla da doymur ki, doymur. Bilmir ki, yeməklə doymayan yalamaqla da doymaz.
Acgözlükdən, gözü doymazlıqdan söz düşəndə gözlərim önündə həmişə “Qafqaz əsiri” filmindən ibrətamiz bir epizod canlanır. Yəqin ki, mənimlə bərabər o gözəl epizoda çoxları baxıb. Amma bilmirlər ki, mən hansı epizoddan söz açmaq istəyirəm. Məşhur aktyor Nikulin və dostları “əsirlikdən” qaçan qızı tutmaq üçün ərzaq daşıyan yük maşınına minirlər. Bir az gedəndən sonra maşını saxlatdırmaq üçün onu içəridən döyürlər. Az sonra sürücü maşını yolun kənarında saxlayır. Arxa qapını açıb maşına doluşanları düşürür. Nikulin yerə düşəndə maşındakı cəmdəklərdən birini də qamarlayıb özü ilə götürür. Bunu görən sürücü cəmdəyi onun əlindən alıb maşına atır. Bu epizod anlayan və qanan üçün çox ibrətamizdir. Qanmayan üçün isə heç nədi, yəni boş bir şeydi! Deməli, bu adamlar onlara verilən tapşırığı yerinə yetirməyiblər. “Əsirin” keşiyini yaxşı çəkməyiblər, onu qoruya bilməyiblər, qız qaçıb. İndi onlar “əsiri” axtara-axtara həm də özgəsinin olan cəmdəyə də göz dikirlər. Bu dar məqamda, necə olursa olsun, acgözcəsinə özlərinin olmayana sahib çıxmaq istəyirlər. Bizim bəzi acgöz məmurlarımız da, əllərinə düşmüş vəzifə fürsətindən yararlanaraq özlərinin olmayanlara sahib çıxmağa çalışırlar. Amma çox çəkmir ki, atalar demiş, su səhəngi suda sınır. Bir gün acgöz vəzifə sahiblərinin qapısı astaca döyülür. Sandıqlar açılır, pambıqlar bala-bala çölə tökülür. Acgözün dövlətin və xalqın varını oğurlayan əlini qandallayırlar. Sonra məhkəməyə çəkirlər, istintaq aparırlar, mənimsədiklərini geri qaytarırlar. Bu, bir növ filmdəki sürücünün oğruların əlindən cəmdəyi alıb maşına atmağına bənzəyir.
Acgöz adamların başları vəzifələrindən istifadə edib yeməyə, mənimsəməyə o qədər qarışır ki, ətrafında baş verənlərdən xəbər tuta bilmirlər. Bəlkə də, xəbər tuturlar, sadəcə, ibrət dərsi götürmürlər. Əgər gördüklərindən ibrət dərsi götürsələr, yəqin, bir az utanar, bir az da qızararlar. Amma yox, bu acgözlər dünyanın gərdişinə fikir vermədən nəfslərinin əsirinə çevrilərək gözləri doymadan var-dövlət yığırlar. Təəssüflər ki, bu gözü doymayanlar özlərinin olmayan var-dövləti gec-tez əsl sahiblərinə - xalqa qaytarmalı olacaqlarını unudurlar.
Yəqin ki, bu acgözlər özlərindən əvvəlki acgözlərin taleyindən xəbərsizdirlər. Əgər xəbərləri olsaydı, həmin acgözlərin başlarına gələnlərdən ibrət dərsi götürərdilər. Bütün acgözlərə müraciət edib demək istəyirəm ki, bu gün ətrafınızda baş verənlərdən ibrət götürün. Çalışın ki, zamandan geri qalmayasınız. Əgər geri qalsanız, bax həmin kinodakı sürücü böyürdən çıxıb mənimsədiklərinizin hamısını əlinizdən alıb maşınına atıb aparacaq. Siz də həm baxa-baxa, həm də yana-yana qalacaqsınız. Ona görə də, çalışın həyatdan ibrət dərsi götürün, yaşadığınız zamandan geri qalmayın. Acgözlükdən əl çəkin, yoxsa...
21-05-2022, 08:52
Dəyanət Osmanlı yazır: "Günə Ön söz"
Azərbaycan dili və ədəbiyyatı dərslikləri barədə tv müzakirəsində Qəşəm Nəcəfzadə tamamilə haqlı, milli mövqedən çıxış edir. Qəşəm gözəl şair, müəllim, milli təəssübkeş ziyalıdır. Dili yaxşı bildiyi şeilərindən bəllidir. Dili sevməyən adam dili yaxşı bilə bilməz, öncəliklə yaxşı bilib də daim korlamağa çalışar.
Aşağı siniflər üçün Azərbaycan dili dərslikləri ilə bağlı ciddi islahat getməlidir. Qəşəmin toxunduğu məsələ milli-ictimai aktual və yaralı mövzudur. Hələ misal gətirdiyi nümunələr nöqsanların az bir qismidir. Doğrudir, heç kimin tanımadığı o müəlliflərin bərbad mətnləri formalaşma dövrü keçən yeni nəslin dil, ədəbiyyat zövqlərinə, milli məfkurə təməllərinə ciddi zərbədir. Hardan tapıb cəmiyyətə sırıyırlar bunları... və niyə? Maraqlı nüanslardan bir də budur.
Hanı bütün yaradıcılığını uşaq ədəbiyyatına həsr etmiş tanınmış şairlərimizin şeirləri? Kimdir bu cızma-qaralara meydan verənlər?
Dərslik müəllifləri təcrübəli ola bilər. Ancaq şagirdlərin düşüncəsinə neqativ ötürən belə nümunələrin seçilməsi, dərsliyə salınmasına izn verilməsi hər cür təcrübənin üstündən xətt çəkir. Artıq bu, ya səviyyə məsələsi, ya da bilərəkdən atılan zərərli addımdır. Dərsliklərlə bağlı komissiya belə dərsliyin çapına, dövriyyəsinə niyə imkan verir?
Görünür, Azərbaycan insanının həyatında, milli təfəkküründə dil məsələsinin nə qədər önəmli olduğunu hələ də anlamayanlar, yaxud yaxşı anlayıb zərbə vurmağa çalışanlar və onlara dəstək verənlər vardır. Millətin gələcəyini şərtləndirən dəyərlər ciddiyyətlə qorunmalıdır.
O dəyərlərsiz biz heç kimik!..
Sorğu
Saytımızda hansı mövzulara daha çox yer verilməsini istəyirsiniz?
Son buraxılışımız
Facebook səhifəmiz
Reklam
Hava
Valyuta
Reklam
Sayğac
Ən çox baxılanlar
Köşə
Xəbər lenti
Foto
Bütöv.az
Video
"Vətən Qəhrəmanları" Şəhid İlyas Nəsirov
All rights reserved ©2012 Butov.az
Created by: Daraaz.net Wep Developer By DaDaSHoV
MATERİLLARDAN İSTİFADƏ EDİLƏRKĦƏN PORTALIMIZA İSTİNAD ZƏRURİDİR!!!
Created by: Daraaz.net Wep Developer By DaDaSHoV
MATERİLLARDAN İSTİFADƏ EDİLƏRKĦƏN PORTALIMIZA İSTİNAD ZƏRURİDİR!!!