7-08-2017, 11:26
Gözlərimi hövlnak açıram. Qarşımdakı saatın kəfkirinin taqqıltısı məcbur edir ki, ona baxım. Mən də bu taqqıltının “istəyini” müticəsinə yerinə yetirirəm. Saatın əqrəbi tam 5-i göstərir. Yarıyuxulu pəncərəyə yaxınlaşıram. Dünəndən dumana bələnmiş buludlar bu səhər boşalmağa başlayıb. Narın yağışın damcıları yanağıma çırpıldıqca oyanıram sanki, ayılıram elə bil. Məyərsə, mən hələ də yuxudaymışam, sən demə... Hansısa qütbdən əsən külək təkcə toz dənəciklərini gətirmir göz önümə. Onlar daha nələrsə deyir mənə. Elə bil, sillə çəkir üzümə, ağrı verir almacıq sümüklərim. Bilmirəm, sifətimi nəm edən yağış damcılarıdır, yoxsa kirpiklərimi isladan göz yaşlarım. Titrəyən ayağım müvazinətini itirməyə başlayır, dişlərim bir-birini elə döyəcləyir, elə döyəcləyir ki, elə bil, Dome Fuji dağının əzəmətli zirvəsindəyəm...
6-08-2017, 21:46
Bir neçə gün əvvəl “Facebook”da universitetdə paralel kursda oxuduğum tələbələrdən biri - ingilis sektorundan Leyla Rəhimli yalanla bağlı bir yazı yazmışdı (adı xatirə üçün qeyd edirəm). Əvvəl istədim, mən də mövzuyla bağlı öz fikrimi bildirim, amma sonra nə oldusa unutdum. Ona görə də elə indi yalan haqda danışacam.
4-08-2017, 14:10
Sizə Gültəkin bacının başına gələn hadisədən danışım. Bu hadisə yayın qızmar bir günlərində baş vermişdi. O günlərdə ki, insanlar günəşin batmasını səbirsizliklə gözləyirlər. Günəşin batması ilıq küləyin əsintisi ilə insanlar istirahət üçün dəniz kənarı parka, çimərliyə üz tuturlar.
3-08-2017, 16:55
Həyatda atdığınız bütün addımları valideynlərinizə borclusunuz.
O valideynlərə ki, hər bir çətinliklə sizi böyüdüb, yeməyib sizi
yedizdirib, övladlarının yaxşı, firavan bir həyat yaşaması üçün
gecə-gündüz rəbbinə əl açıb dua ediblər.