Bir neçə saatdır ki, yeni gün başlayıb. Əməkdaşı olduğum redaksiyanın pəncərəsindən çölə boylanıram. Gözüm harasa, bəlkə də, çox uzaq ölkələrdən birinə uçan təyyarəyə sataşır. Yadıma düşür ki, siz indi Rusiyanın qədim şəhərindəsiniz...
Yəqin, artıq oyanmısan. Çünki müvafiq proqrama əsasən təyin edilmiş vaxtlarda seminarlarda iştirak etməlisən.
Təxminən bir ay əvvəl birlikdə getmişdik o şəhərə. İndiyə kimi bir-birimizi tanımırdıq. Ancaq burada ünsiyyətimiz alındı. İkimizin də bu şəhərlə ilk görüşü idi. Axşamlar otelin yaxınlığındakı çay boyunca gəzir, söhbət edirdik. Yemək yeyəndə, çay içəndə eyni masa arxasında oturur, müxtəlif mövzular haqqında danışırdıq.
Dörd gün ərzində başımıza o qədər hadisə gəldi ki. Yadındadır, bir dəfə yerli vətəndaşların birindən yolu soruşanda mənim çətinlik çəkəcəyimi təxmin edərək müdaxilə etmişdin?
Universitetdə olarkən, az qala, ermənilərlə dava düşürdü. Bunun yersiz olduğunu başa düşərək konfliktin qarşısını almışdım. Sən də qayıdandan sonra bir çoxlarına bu hadisədən danışmışdın.
Sonra...Taksi sürücüsü ilə söhbətimiz, mağazada əşyalarımızın itməsi. Qayıdarkən aeroportda üstümə qaçaraq təbəssümlə "poka" deməyin. Xeyli xatirəmiz olub əslində. Amma o dörd günün, soyuq şimal şəhərinin mənə qazandırdığı ən böyük hədiyyə sən idin.
İndi başqaları ilə birlikdə yenə həmin şəhərdəsən. Bu dəfə bir-birimizdən ayrıyıq. Şübhəsiz, şəhər artıq sənə tanışdır. Çünki artıq ikinci dəfədir orda olursan. İlk dəfə birlikdə həmin küçələrdə addımlamışıq...
Əgər bu dəfə sənə 409 nömrəli otağın açar- kartını versələr, eyvana tez-tez çıx. Ordan çay gözəl görünür. Bir də siyirmələrə bax. Bəlkə də, qeydlər apardığım hansısa vərəq orda alıb. Xəttimi başa düşsən oxuyarsan.
Bilirəm, tez acırsan. Əgər nə isə almaq üçün mağazaya gedəndə satıcı qadın səni tanıyıb, mənim harda olduğumu soruşsa dəyərsən ki, vətəndədir, mənim üçün burnunun ucu göynəyir.
Oteldəki ofisiantlar da, yəqin, təəccüblənəcəklər. Axı bizi birlikdə görməyə öyrəşiblər.
Kimdənsə fotolarını çəkmək üçün xahiş edəndə tapşır, diqqətli olsun, düzgün mövqe seçsin, telefonu eninə tutsun. Axı özün gözəlsən. Fotoların da gözəl olsun.
Ermənilərlə rastlaşmağınız da istisna deyil. İşdir, universitetdə ki, könüllülər arasında yenə ermənilər olsa özünü təmkinli və soyuqqanlı apar. Kimsə konflikt yaratmağa çalışsa icazə vermə. Ötən səfərdə olanları yadına sal.
Mütləq qalın geyin. Ele bil ki, yanındayam və hər dəqiqə xəstələnəcəyin haqda sənə xəbərdarlıq edə bilərəm.
Axşamlar darıxsan mesaj yaz. Narahat olma, yatmayacam. Saatlar arasında fərqin olmaması çox yaxşıdır.
Əgər qayıdanda kiminsə bileti bilavasitə Moskva olarsa və o, sizdən tez uçarsa təbəssümlə "hələlik" deməyi unutma. Ya da demə. Nə vacibdir ki, tarix təkrarlansın?
Hə, bir də tez qayıt. Bacardığın qədər tez. Və daha heç vaxt getmə...


Kənan Novruzov