Vətəninin mənəvi bütövlüyünü görmək istəyən şairin büstü bu gün deşik-deşikdir.. Bu, sadəcə şeirə, sözə yox, həmçinin dövlətə, millətə qarşı edilən tarixi səhvdir. Bəli, tarixi səhv.

Büst sadə anlayış olsa da, dahilərin siması əks olunubsa üstünə toz belə düşsə hörmətsizlik olar, qaldı ki, qəsdən deşsinlər.
Fikir versəniz, görərsiz ki, şəkildəki büst əsasən alın və çənə hissələrindən deşilib. Bəlkə də, bu, bir mesajdır insanlara.
Beyni ilə fikirləşib ağzı ilə səsləndirdiyi fikirləri üçün bu gün, bəlkə də, o büst belə haldadır. Ümidvaram ki, İranın ikinci böyük şəhəri olan Məşhəddə yerləşən o büstə şəhərin icra başçısı Seyid Məhəmməd Pejman tərəfindən diqqət və qayğı göstəriləcəkdir.
Seyid Məhəmmədhüseyn Behcət Təbrizi dövründə və zəmanəmizdə Şəhriyar deyə tanınan böyük Azərbaycan şairidir. Məhəbbət lirikasının böyük korifeyləri Hafiz və M.Füzulinin qəzəlləri ilə müqayisəyə qadir olan sevgi şeirləri, dünya həyatının mahiyyəti barədə fəlsəfi düşüncələri əks etdirən hikmətli qəsidələri, insanı xəyal aləminə aparan, real həyat müşahidələrinin məhsulu kimi yaranan lirik poemalar müəllifi olan sənətkarı Azərbaycan şeirinin ən yüksək zirvələri sırasına ucaldan, ilk növbədə onun vətənpərvərlik duyğuları aşılayan, vətənə, millətə sədaqət və inam hissi verən, milli həmrəylik ideyasını təbliğ edən əsərləri olmuşdur.
Şəhriyar klassik şeirlərin bütün şəkillərində yazmış, ədəbiyyatı yüksək məzmunlu qəzəl, qəsidə, məsnəvi, qitə və rübailərlə zənginləşdirmişdir. Hansı üslubda yazmasından asılı olmayaraq onun başlıca mövzusu Vətəninin mənəvi bütövlüyünü görmək, can qardaşlarının xoş sədasını eşitmək idi. Ömrünün böyük bir hissəsini İranın müxtəlif şəhərlərində, Azərbaycandan uzaqlarda yaşamağa məcbur olan Şəhriyar özünün qəriblik qismətini vətənin taleyilə müqayisə edir, bu paralellikdə rəmzi bir məna görürdü:

Səndən ayrı düşsəm də mən, eşqin ilə yaşayıram,
Yaralanmış qəlbim kimi, qəlbi viran Azərbaycan...
Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik,
Ustadımız deyib heçdir vətənsiz can, Azərbaycan!
Şəhriyarın ürəyi də səninki tək yaralıdır,
Azadlıqdır mənə məlhəm, sənə dərman Azərbaycan!

Cinayət təkcə bir insanın həyatına son vermək deyil. Elə o büstü bərbad hala salanlar da qatildirlər. Aydın məsələdir ki, onlar tarix qarşısında nə vaxtsa cavab verəcəklər. Bəs, görəsən, Şəhriyarın ruhu onları bağışlayacaqmı?

Səbinə Nuri, BDU-nun Jurnalistika fakültəsinin birinci kurs tələbəsi
Butov.az