"Nur ocağı" ədəbi məclisi Brilyant Atəşin şeirlərini təqdim edir:

Gələrəm.
Seyrinə çıxmışam qoca dünyanın,
Hər eldə bir süfrə salıb gələrəm.
Silinə, qalmaya pisliyin izi,
Könül rübabımı çalıb gələrəm.

Mən şahə qalxaram dərya üzündə,
Hünər meydanında, şair sözündə
Nurlu bir didəyəm haqqın gözündə,
Tərlanam, ovumu alıb gələrəm.

Odlu könüllərə Atəşdi sirdaş,
Buzlu ürəklərə olmaram yoldaş,
Dünyanın qəlbinə yol açıb birbaş,
Fərəhin gözünə dolub gələrəm.

Gəncliyim.
Başı görünməyən çənli dağların,
Keçilməz qatından keçdi gəncliyim,
Yaşadı həyatın gözəl çağların,
Zümrüd bulağından içdi gəncliyim.

At belinə qalxdı, quştəki süzdü,
Oylaqlar, ormanlar bağrını əzdi,
Yalçın qayaları təbiət düzdü,
Bir-bir sinəsindən keçdi gəncliyim.

Atəş pis gün çəkdi, dəmin də sürdü,
Həyatda yaxşını, pisi də gördü,
Deməyin ömrünü havayı verdi,
Hər yerdə gözəllik seçdi gəncliyim.

Dəstə-dəstə.
Yel dağıdan zülflərini,
Gəl darayım sinəm üstə,
Allah qələm çəkib sənə,
Bir mələksən, boyu bəstə.

Gülsən, güllər içindəsən,
Tülək-tərlan biçimdəsən,
Sərraf kimi seçimdsən,
Oxu "Kəsmeyi-şikəstə",

Yetim Atəş şamtək sönər, ,
Taxtı-tacı yana dönər,
Sən gəlməsən ahı dinər,
Gül tökərsən dəstə-dəstə.

Aşıq Pəri məclisində.
Çiçəkləri salxım-salxım,
Bir yerə, bir göyə baxın,
Şimşək təki coşun, çaxın,
Aşıq Pəri məclisində.

Qızlar Qoşma, təcnis düzür,
Dəryada Qəvvas tək üzür,
Narunc Xatun ruhu gəzir,
Aşıq Pəri məclisində.

Gözəllər səf-səf düzülür,
Dillərdən məlhəm süzülür,
Baxanın qəlbi üzülür,
Aşıq Pəri məclisində.

Örpəyi əlvan kəlağay,
Kofta atlaz, tuman lay-lay,
Nənələrdən qalıbdı pay,
Aşıq Pəri məclisində.

Hər birisi bir mələkdi,
Qoşduqları gül, çələkdi,
Köməkləri bir Fələkdi,
Aşıq Pəri məclisində.

Təki.
Dağların başını duman bürüyüb,
Başımı bürüyən dərdi-qəm təki.
Birdən fikirlərim dolaşıq düşür,
Zildən düşüb azan, kökdə, bəm təki.

Fələyin oyunu qurtarmaq bilmir,
Cöhrələr yasdadır, dodaqlar gülmür,
İnsanı həyatda qəm yıxır, ölmür,
Barını köyrəldib yıxan nəm təki.

Yaralı könüllər çox deyib-gülməz,
Köksü dağ görməyən, dağ nədi? bilməz,
Heç nə bu Atəşin ağlına gəlməz,
Allah göndərdiyi gözəl dəm təki.

Düş.
Cibdə pulun çox olanda, əzizim,
Şahə qalxma, səni yıxar kəhər, düş. .
Dünya fani, ömür qısa, sevinc az,
Qoyma keçə ayın, ilin hədər, coş. .

Qohum didər, qonşu deyər, yad yeyər,
İnsan solar, mərəz çəkər, dad deyər,
Naxələf dost, nankor övlad ad əyər,
Zay olarsan, danışarsa, dilin boş.

Tamah sərtdi, kəndir vermə əlinə,
Qatar səni burulğanlı selinə,
Yaxşı, pisin tanıdacaq elinə,
Atəş kimi dastan söylə, şeir qoş.

Biləydim.
Bilirsən könlümdən nə keçir İndi?
Dağların döşündə gəzə biləydim.
Çıxaydım yamaca, yala, yalmana,
Dünyanın nazına dözə biləydim.

Düşəydi torpağa payızın dəni,
Döyəydi üzümə çisəyi, çəni,
Burulub qucaydı dumanı məni,
Qaçaydım, qartaltək, süzə biləydim.

Açaydım sinəmi, tutaydım göyə,
Qoyaydım payızın yağışı döyə,
Atəş bu cənnəti görməsin,niyə?
Hicranı vüsaldan üzə biləydim.

Silə yanağımdan süzülən nəmi.
Bir yanım Dəli Kür, bir yanım Araz,
Bulanır suları hər payız, hər yaz,
Oturam daş üstə,şeh vura bir az,
Yuya cöhrəmdəki kədəri, qəmi,
Silə yanağımdan süzülən nəmi.
Yağsın narın-narın mirvari yağış,
Salsın yer üstünə damladan naxış,
Bir ağac dalından bir xəlvət baxış,
İntizarla güdsün vüsalın dəmi,
Silə yanağımdan süzülən nəmi.
Hər fəslin dəyişməz bir havası var,
Yayda xoş gəlməyir nə tufan, nə qar,
Atəş də həyatda axtarıb-arar,
Ömründə həm zili, həm enən bəmi,
Silə yanağımdan süzülən nəmi.

Cavab ver.
Yenə saldın məni yanar odlara,
Qəlbim baş açmayan sirsən, cavab ver.
Dərdimi açıram dağa-dərəyə,
Sanki gözlərimdə pirsən, cavab ver.
Həmdəmim xəyallar, xəyalım odlar,
Qorsalar qəlbimi, bədənim odlar,
Dilimdə alov var, gözümdə od var,
Yanarsan haraya girsən, cavab ver.
Vermədim qəlbimi hər yetən kəsə,
Lal oldum, gözlərim tutuldu, nəsə,
Bu Atəş hay verməz hər gələn səsə,
Yolumda aslansan, şirsən, cavab ver.

Olmasaydı.
Dərd bilən dərdimi yarı bölərdi,
Özünün yığvalı kəm olmasaydı.
Yarandığı gündən insan ölərdi,
Qəlbində oyanan dəm olmasaydı.
Bədbəxt öz bəxtindən şikayət eylər,
Gülüb-danışanı bəxtəvər söylər,
Özgənin gözünün yaşını silər,
Özünün gözündə nəm olmasaydı.
Çaylar məcrasından çıxıb daşardı,
Çəməni-çiçəyi basıb aşardı,
İnsan da ən azı yüz il yaşardı,
Ürəyini yeyən qəm olmasaydı.