Xalqın kisəsindən getmək...

Elçin Əfəndiyev xalqın kisəsindən getdi. İndi mən "...Elçin Əfəndiyevin itkisi bütöv bir millətin kədər faktıdır", deyən Ustad müəllimimin acısını çox yaxşı anlayıram. Prof. Cahangir Məmmədli bizlərə altmışıncılar nəsrindən doğan əxlaqı, insani keyfiyyətləri, bəşəri duyğuları, millət sevgisini, Vətənə bağlılığı aşılayır, sevdirir və öyrədirdi. Bu məqam kənardan bəsit görünsə də, fəqət kompüter dövrünün gənclərinə müasir klassiklərimizi, onların nəsrini, nəzmini tanıtdırmaq heç də asan iş deyildi. Deyərdim, yüksək ləyaqət məsələsi idi.


Bir də bu gün ədəbiyyatımızın Qorqud Atası - Anarın kədərinin izharına çevrilən fikirlərinə dərindən sarsıldım: "...Böyük nasiri, dramaturqu, tənqidçini, ictimai xadimi, qayğıkeş ailə başçısını itirdik. Mən isə bizim nəsildən olan sonuncu yaxın dostumu itirdim".

Tələbəykən mütamadi olaraq Ustad müəllimimgilə baş çəkər, o xudmani hücrəsində yaratdığı kiçik və səliqəli kitab rəfinin ən başındaca Elçin Əfəndiyevin cild-cild, Yazıçı Anarın bir-birindən qiymətli əsərlərini görürdüm. Ötən aylarda müəllimlərimizlə birgə Ustad müəllimimiz Cahangir Məmmədlinin kənddəki kiçik bağına yığışdıq. O əsnada müəllimim məni özünün yazı otağına dəvət elədi. Burada da Elçin Əfəndiyevin, Anarın kitabları ən yuxarıdaca dayanmışdı. Həmin kitablardan aşağıda Cahangir Məmmədlinin bu yaxınlarda çapdan çıxan "Altmışıncılar nəsrinin poetikası" adlı monoqrafiyasında yaradıcılıqlarının parlaq dönəmlərini yaşayan altmışıncılar birlikdə xoşbəxt və diri görünürdülər...

Əsgər İsmayılov