Sahil Babayev: “Bu ilin 10 ayı ərzində 41 min şəxsə əlillik təyinatı aparılıb”

“Bu ilin 10 ayı ərzində 41 min şəxsə əlillik təyinatı aparılıb”.
Bunu Milli Məclisin Əmək və sosial siyasət komitəsinin bu gün keçirilən iclasında əmək və əhalinin sosial müdafiəsi naziri Sahil Babayev deyib.
O qeyd edib ki, komissiyanın tərkibində aidiyyəti dövlət qurumlarının ekspertləri dəvət olunur.
"Narazılıq edən kiçik qrup qalıb və 4-5 dəfə komissiyada olub, dəfələrlə deyilib ki, sizə əlillik təyinatı düşmür. Amma insan bununla razılaşmaq istəmir, onların hüququnu tanıyırıq və gedib 2 aydan sonra yenidən sənədləri ilə müraciət edir. Bir daha qəbul edirik və cavabı yenidən bildiririk. Bu gün müharibə ilə bağlı 6300 şəhadətləndirilmiş vətəndaş olub. Şəhadətlənmə əlillik üçün yox, yüngül yaraya da verilir ki, ona birdəfəlik sosial sığorta ödənişi verilsin. Onlardan 4021 nəfərə əlillik təyin edilib. Psixi xəstəliklərlə əlaqəli əlillik təyinatında isə 4021 nəfərin 43 %-i məhz kəllə-beyin travması və bunun nəticəsində yaranan psixi pozuntularla əlaqəli vermişik”,- deyə nazir bildirib.

Nazir pensiya üçün kişi və qadınların yaşını açıqladı

“Bu gün Azərbaycanda pensiya yaşı kişilər üçün 65, xanımlar üçün 63-dür”.
Bunu Milli Məclisin Əmək və sosial siyasət komitəsinin bu gün keçirilən iclasında əmək və əhalinin sosial müdafiəsi naziri Sahil Babayev deyib.
“Biz Milli Məclisə nazirliyin fəaliyyətinə dair hesabat təqdim edirik. Bu gün Azərbaycanda median pensiya 360 manata çatıb. Bu isə median əməkhaqqının 70%-dən azdır. Məbləğ olaraq götürəndə artım son 4 il ərzində 2,5 dəfədir. Kifayər qədər ciddi artım var. Orta pensiya üçün rəqəmlər də açıqlanıb. Cari il üçün 483 manat, növbəti il üçün yaşa görə pensiya 516 manat proqnozlaşdırılır. Median pensiya nəyə görə orta pensiyadan aşağıdır? Bu əməkhaqqı sistemində də, pensiya sistemində də eynidir”, - o bildirib.
Nazir deyib ki, hər kəs Azərbaycanda ən yüksək əmək haqları və pensiyalar olmasını arzulayır.
“Nominal rəqəmin yüksək olması hamımızın arzusudur. Nominal rəqəmin arzu etdiyimiz səviyyəyə çatmasını biz də istəyirik. Hələ o səviyyəyə çatmamışıq. Bunu bir günə etmək çox böyük çağırışlar, fəsadlar törədə bilər. Ona görə də dinamikaya baxmaq lazımdır", - deyə nazir bildirib.

Dərələyəz icması xalq qəhrəmanı Balo bəy Vəkilovun məzarını ziyarət edib

Naxçıvanda keçirilən “Qərbi Azərbaycana qayıdış” festival-konqresində iştirak edən Dərələyəz icmasının üzvləri Xalq qəhrəmanı Balo bəy Vəkilovun məzarını ziyarət ediblər.
Bu barədə Dərələz icmasının sədr müavini Möhübbət Səmədoğlu məlumat verib. O, bildirib ki, icma rəhbəri professor Mahirə Nağıqızının təşəbüsü ilə Naxçıvanda səfərdə olan Dərləyəz İcmasının üzvüvələri 25 noyabr 2023-cü il tarixində Naxçıvan şəhər qəbristanlığında uyuyan Xalq qəhrəmanı Balo bəy Vəkilovun məzarını ziyarət ediblər. Məzarın önündə çıxış edən professor Mahirə Nağıqızı bildirib ki, Müzəffər Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə torpaqlarımızın azad edilməsi onu göstəriki biz qəhrəman xalqıq. Bu qəhrəmanlıq tarixi şura əsaslanır. Odur ki biz tariximizi yaxşı öyrənməliyik.
Sonra professor Mahirə Nağıqız 1918-1920-ci illər erməni-müsəlman qırğınlarına toxunar bu dövrü Azərbaycan tarixinin ən mürəkkəb və çətin dövrü adlandırmışdır.Professor M.Nağıqızı:” Bir tərəfdən Andoluda erməni dövləti yaratmaq istəyən qüvvələrin xülyaları boşa çıxmışdı. Digər tərəfdən isə Çar Rusiyası süquta uğarmışdır. Fürsətdən istifadə edən ermənilər Qafqaz Hərbi dairəsindəki silahları ələ keçirmiş, Osmanlıda qırğınlar törədən Andranik Ozanyana saxta general rütbəsi verilmişdi. Belə bir şəraitdə Azərbaycan öz müstəqilliyini elan etmişdir. Andarnik Ozanyanın hərbi dəstləri Anadoludan Azərbaycan ərazisinə daxil olaraq silahsız mülki əhaliyə qarşı kütləvi qətllər həyata keçirirdi.



Belə bir şəraitdə məhz Xalq Qəhrəmanı Balo bəy Vəkilov Çivə özünümüdafiə taborunu yaradaraq Şərur-Dərələyəz qəzasında Andarnikin qoşunlarına qarşı milli mücadiləni təşkil etmişdir.Təsadüfi deyil ki, ermənilər nə qədər mübarizə aparsalarda Çivə kəndini aylarla mühasirədə saxlasalarda kəndi təslim edə bilməyiblər. Belə qəhrəmanlar unudulmamalıdır. Keçmişinə sahib çıxmayanın gələcəyi olmaz deyib atalar. Balo bəy Vəkilov kimi qəhrəmanlarımızın ehtiramını saxlamaq hər birimizin borcudur”.
M.Nağıqızı tarixçi alim Əli Əliyevin xatirələrində Balo bəy Vəkilov haqqında yazılanların maraqlı bir mənbə olduğunu da söylədi.
Sonra o, Balo bəy Vəkilovun irsinin tədqiq edilməsi onun haqqında ayrıca kitabın yazılması, səndli filimin çəkilməsinin zəruriliyini vurğuladı. M.Nağıqızı onu da qeyd etdi ki, Balo bəy Vəkilov haqqında onu görən tanıyan şəxslərin şəxsi xatirlərini də toplamaq olduqca vacibdir və bu işləri təxirə salınmadan həyata keçirmək lazımıdr.

Sonra Balo bəy Vəkilovun oğlu görkəmli dövlət xadimi Tofiq Vəkilovun da məzarı ziyarət edilmişdir.
Qeyd edək professor Mahirə Nağıqızı ilə bərabər Dərələyəz icmasının üzvləri Möhübbət Səmədoğlu, tarix üzrə fəlsəfə doktoru Leyla Calalova, həkim Mehparə Calalova, hüquqşünas Səməd Vəkilov, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Könül Həsənova, filologiya elmləri doktoru Könül Səmədova, pedaqogika üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Nazilə Abdullazadə və digər qonaqlar Naxçıvan Xalça və İplik İstehsalı Müəssisəsi Məhdud Məsuliyyətli Cəmiyyətinin direktoru Rövşən Vəkilov, müsəssisənin əməkdaşı Ülvi Əsgərov, Şərur rayonu Dan Yeri kədinin sakini müharibə veteranı Tofiq Calalov, kənd sakini Yusif Yusifli də iştirak ediblər.
Tədbirin sonunda hüquqşünas Səməd Vəkilov Dərləyəz icmasının rəhbəri professor Mahirə Nağıqızına vəkilovlar ailəsi adından təşəkkürünü bildirib.
Qeyd edək ki, Azərbaycan tarixində müstəsna xidmətləri olmuş vəkilovlar nəslinin nümayəndəsi Xalq qəhərmanı Balo bəy Cəlil bəy oğlu Vəkilov 1898-cu ildə Şərur-Dərələyəz qəzasının Çivə kəndində doğulub.İlk təhsilini mədrəsədə alıb.



Uşaq yaşlarında (1905-1907) erməni-müsəlman qırğınlarının şahidi olmuşdur. 1918-ci il hadisələri başlayandan Balo bəy ermənilərin elə ilk hücumlarından sonra silaha sarılır. Könüllülərdən ibarət güclü müdafiə dəstəsi yaradır. Dəstədə Əhməd bəy (Amo), İsmayıl bəy, Əli bəy, Hüseyn bəy, Qafar bəy, Yusif bəy, Kərbəlayı Əşrəf bəy, Kərbəlayi Firudin bəy, Paşa bəy vəkilovlar və kəndin qəhrəman əhalisidə şücaətlə iştirak edirlər.
Qüvvələrin qeyri-bərabər olmasına baxmayaraq kəndin camaatı igidliklə vuruşur, ermənilərin bütün hücumlarını dəf edir, onlara sarsıdıcı zərbələr vururdu. Bir müddətdən sonra Naxçıvan və Qərbi Azərbaycanın əhalisi kütləvi şəkildə öz doğma yurdlarını tərk edərək İran ərazisinə keçmək zorunda qalırlar. Həmin vaxtı Balo bəyin rəhbərlik etdiyi Çivə müdafiəçiləri də İrana keçməli olurlar. İrandan geri qayıtdıqdan sonra Balo bəy Bakıya gedir, Məhəmməd Əmin Rəsulzadə ilə görüşür.
Məhəmməd Əmin Rəsulzadə öz kəndlərinə qayıtmağı məsləhət görür. Bu dövrdə Dərələyəzin əhalisinin bir hissəsi Qarabağa köçür. Balo bəy və Çivə müdafiəçiləri isə öz kəndlərinə qayıdır. Yenidən döyüşlər şiddətlənir. Bu döyüşlərdə Balo bəy və müdafiəçilər özlərini məğlubedilməz qəhrəman kimi göstərirlər. Ermənilər Balo bəy və Abbasqulu bəy Şadlinskinin başına mükafat təyin edirlər. Lakin yenə də bu igidləri öldürmək azğın düşmənə qismət olmur.
30-cu illərin ağır repressiyalarında Balo bəyin də adı repressiya olunanların siyahısına salınır. Lakin Balo bəyə olan xalq sevgisi onun gizlənməklə repressiyadan xilas olmasına kömək edir. Lakin Naxçıvanda olan vəzifəli ermənilərə Balo bəyin sağ qalması ağır gəlirdi. Böyük Vətən müharibəsi başlayanda ermənilər Balo bəyi müharibəyə göndərməyə cəhd etsələr də onun yaşının çoxluğu ermənilərin murdar niyyətini həyata keçirməyə mane olur.



1943-cü ildə Balo bəy Naxçıvanda dükanda satıcı işləyir. Balo bəy burada da ermənilərin hiyləsindən xilas ola bilmir. Ermənilərin şahidlik ilə Balo bəyi guya ticarətdə etdiyi saxtakarlığa görə həbsinə nail olurlar. Məhkəmə hətta Balo bəy haqqında ölüm hökmü çıxarır (gələcəkdə oxucuları məhkəmə sənədləri ilə tanış edəcəyik), lakin hökm icra edilmir. Balo bəy iki il həbsdə olur. Sonra isə Naxçıvan MR Nazirlər Sovetində işləyən əmisi oğlu İlyas Vəkilovun köməyi ilə həbsdən azad olur. Ömrünün sonuna qədər Naxçıvan şəhərində yaşayan Balo bəy Vəkilov 1982-ci ildə Naxçıvan şəhərində vəfat etmiş və Naxçıvan şəhər məzarlığında dəfn edilmişdir.

Bu öhdəliyi yerinə
yetirən kişilərə yeni hüquq verilir

Üç yaşınadək uşağını təkbaşına böyüdən kişilərə yeni hüquq verilir.
Bu, Milli Məclisin Əmək və sosial siyasət komitəsinin bu gün keçirilən iclasında müzakirəyə çıxarılan Əmək Məcəlləsinə təklif edilən dəyişiklikdə əksini tapıb.
Dəyişikliyə görə, üç yaşınadək uşağını təkbaşına böyüdən kişilər gecə vaxtı yerinə yetirilən işlərə yalnız onların yazılı razılığı ilə cəlb edilə biləcəklər.

ÜZÜ DÖNSÜN AYRILIĞIN...

Ürəklərdə yalnız xoş xatirələriylə yaşayan Elgün Rzayevi amansız əcəl 6 ildir, bizdən ayırıb. Ömür-gün yoldaşı Aydan Rzayevanın statusunda paylaşdıqlarını və ili ərəfəsində qələmə aldıqlarımı saytın izləyicilərinə təqdim edirəm.

* * *
Bu gün yoxluğunun 6-cı il dönümüdür. Çiyinlərimdə ağır yüklə, ürəyimizdə çox böyük dərdlə səni sənsiz göz yaşları ilə anırıq. Səndən sonra hər şey, çox şey dəyişdi. Bir sənin yoxluğuna öyrəşə bilmədim. Qəbullana bilmədim sənsizliyi, mənim hörmətli, ziyalı dostum, sirdaşım, həyat yoldaşım. Evimizin günəşi idin. Artıq 6 ildir ki, o günəş doğmur. Çox çətindi yoxluğun. Nə vaxtsa qayıdarsan deyib, özümüzü inandıraraq yaşayırıq. Əslində isə dönməyəcəyini bilirəm. Sənsiz ruhən ölsəm də, cismən yaşayıram. Nə bilim, bəlkə də ölmüşəm, bilmirəm. Günəşli bir gündə evdən çıxdın, bir daha qayıtmadın. Yoxluğun qəlbimizin ən ağır dərdidir, əzizim. Adını çağırmaq istəyirəm. Səni evimizdə istəyirəm. Yaşamağını istəyirəm. Yenə birlikdə olmağımızı istəyirəm. Ancaq əlimdən heç nə gəlmir. Allahın qisməti belə imiş. Bir də nə vaxt görüşərik, bilmirəm. Bircə onu bilirəm ki, sənsizliyə tab gətirmək ağırdır, dözülməzdir. Sən güllərdə, çiçəklərdə yat, mənim xoşbəxt adamım. Cismən yanımda olmasan da, ruhumda, gözlərimdə, ürəyimdə, evimizdə, baxdığım hər yerdəsən.
Aydan Rzayeva

* * *
Ayrılıqların ən dəhşətlisi olan ölüm... Dörd hərfli sözün vahiməsi necə dəhşət... O ki yarımçıq qırılmış ömür ola... Yolu başa çatmayan səfər ola... Belə ömürləri qələmə almağın ağırlığı bilsəniz necə çətin...
Elgün Rzayev Vaqif oğlu 1977-ci ildə Lənkəran şəhərində anadan olub. 1983-cü ildə Lənkəran şəhər 4 saylı beynəlmiləl orta məktəbin 1-ci sinfinə gedib, 1993-cü ildə həmin məktəbi bitirib. 1993-97-ci illərdə Bakı Menecment Universitetinin Beynəlxalq iqtisadı münasibətlər və menecment fakültəsində gömrük işi ixtisası üzrə bakalavr dərəcəsi alıb. 1997-2001-ci illərdə Lənkəran Dövlət Universitetinin İnzibati İdarəetmə fakültəsində gömrük işinin təşkili və idarə edilməsi üzrə yenidən təhsil alıb, 2001-ci ildə hərbi xidmətə çağırılıb. Bir il Sərhəd Qoşunları Dəstəsində xidmət edib. Hərbi xidmətdən sonra sahibkarlıqla məşğul olub. 2007-ci ilin yanvarından 2013-cü ilin noyabrınadək Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin Lənkəran şəhər şöbəsində çalışıb. Və oradan təqaüdə çıxıb. Yenə də sahibkarlıqla məşğul olub.
40 illik yarımçıq ömrün qısa, yığcam bioqrafiyası.
“Astarada 1 nəfərin ölümü, 6 nəfərin yaralanması ilə nəticələnən zəncirvari yol-nəqliyyat hadisəsi baş verib. Ağır qəzada Rzayev Elgün Vaqif oğlu ölüb”. Bu xəbər ildırım sürətilə yayılır. Bir payız günü. Noyabrın 12-si. Aydın, günəşli hava. Nə duman var, nə də qar, yağış... Ömür qisməti bura kimiymiş.
Elgün Rzayevin ailə üzvləriylə görüşəndə anası Tərifə müəllimə, qayı-nanası Naibə xanım da onlarda idi. Gözlərinin yaşı qurumamış anaları dinləmək çox ağırdı mənə. Elgünü tanımamağıma təəssüflənirlər. Nə yaxşı ki, şəxsən tanımamışam. Onsuz da onun doğmalarının, əzizlərinin ovqatındayam. Göz yaşlarımı boğa bilmirəm. Tanısaydım, daha çətin olacaqdı... Söhbətlərdən aydın olur ki, Elgün Rzayev bir evdən, bir ailədən yox, eldən gedən oğullardandı. Uşaqlıqdan sanki yaşından tez böyüyüb. Xarakteri xeyirxahlıqla, qayğıkeşliklə yoğrulub. Sözündə, danışığında kim olubsa, əməlində, işində də o olub. Sözünün, əməlinin ağası... İştirak etdiyi hər yerdə xoş aura, gözəl atmosfer yarada bilib. İlk tanışlıqdan hamının yaddaşında dost kimi qalıb.
2006-cı ilin 14 yanvarında qapılarında toy çalınıb. Ailəyə Aydan adlı gəlin gəlib. Həmin ilin noyabrın 27-də nübar qızları Gülay dünyaya göz açıb. 2011-ci ildə Gülayın Leyla adlı bacısı ailəyə daha bir sevinc gətirib. Normal, xoşbəxt ailə həyatı yaşayırlar. Aydan Rzayeva Lənkəranda V.Əliyev adına 4 saylı humanitar təmayüllü məktəb-liseydə dərs deyir. Peşəsini sevən Aydan müəllimə məktəbin sevilən müəllimlərindəndir. Dəfələrlə məktəb rəhbərliyinin, Lənkəran Şəhər İcra Hakimiyyətinin başçısı Taleh Qaraşov cənablarının Fəxri Fərmanlarıyla təltif olunub. Gülay məktəbin əlaçı şagirdlərindəndir. Leyla da ötən il məktəbə qədəm qoyub. Anasının sinfində təhsilə başlayıb. Hər şeyin düz xətlə getdiyi bir dövrdə əcəl macal vermədi...
Onlara qonaq gedəndə avqust ayının 4-ü idi. Bir gün əvvəl balaca Leylanın doğum gününü qeyd ediblər. Atasının yoxluğunu dərk etməyən Leylanın gözləri yolda qalıb. Axı atası hər il onları müxtəlif yerlərə aparıb, doğum gününü qeyd edərdilər. Aydan özünə yer tapa bilmir. 12 illik birgə ömürdə bir gün də ayrı qaldıqları yadına gəlmir. Hər yerə bir gedib, bir qayıdıblar. 9 ayın ayrılığına necə dözüb, tab gətirməyinə özü də inana bilmir.
Həyatda hamımız müəllimlərimizi ən güclü insan bilirik. İlk məllimimizə olan sevgini isə ilk məhəbbət kimi ömrümüz boyu qəlbımizdə yaşadırıq. Aydan müəllimə ötən dərs ilində birinci sinfi götürmüşdü. Sentyabrdan noyabrın 12-nə cəmi 2 ay vaxt keçmişdi. Amma müəllimlə şagirdləri arasında qeyri-adi bağlılıq yaranmışdı. Leylası da həmin sinfın şagirdlərindəndi. Həyat yoldaşının qəfıl ayrılığından sarsılan Aydan müəllimə işdən çıxmağı, işlədiyi məktəbə bir daha qayıtmamağı qərarlaşdırır. Fəqət məktəbin təcrübəli direktoru Yeganə Əsgərova Aydan müəlliməni bu fıkrindən daşındırır.
Atasının yoxluğunu bir dəfə də dilinə gətirməyən 11 yaşlı Gülay bu əbədi ayrılığın nə olduğunu dərk edə bilmədiyindən atasının yolunu gözləyir. Hiss və duyğularını kağızlarla bölüşür. Onlarda olanda mənə yaxınlaşıb əlindəki dəftəri göstərərək - ilk dəfə anama şeir yazmışam. Atama oxumuşdum, çox xoşuna gəlmişdi. Sonra bacıma, müəllimlərimə yazdım. Onların da xoşuna gəldi. İndi atama yazıram... Baxışları kövrəldi, gözləri nəmləndi... Dəftərindəki dörd bəndlik şeirini mənə verdi ki, evdə oxuyum. Hisslərini evdəkilərdən gizlətməyə çalışırdı.

Ən gözəl varlıqdır o həyatda,
Bir an unutmazsan onu dünyada.
Canındır sənin, varındır sənin
Həmişə qoruyan atandır sənin.

Zəhmətkeş, qayğılı bu gözəl insan,
Hər zaman sevibdir səni o insan.
İndi niyə gəlməyirsən, ay ata?
Bəs nə vaxt gələcəksən, ay ata?

Hər zaman qoruyub səni hər anda,
Unutmaq olarmı səni bir an da?!
Həmişə sevirəm səni qəlbimdə,
Həkk olub qalmısan sən yaddaşımda.
Darıxıram sənin üçün hər zaman,
Gözləyirəm mən yolunu hər zaman.
Bilirəm ki, gələcəksən, unutmazsan sən bizi,
İnanırıq gələcəksən bir zaman...
Əlbəttə, qızcığazın misraları bugünkü ovqatının təzahürüdür. Kin bilir, bəlkə də, bu istedadlı qız gələcəkdə “Gülay Elgünqızı” imzası ilə tanınıb atasının adını soyadında yaşadacaq...
Əvvəldə dediyım kimi, bir evdən, bir ailədən yox, eldən gedən oğul haqqında hamının qəlbində az qala bir kitablıq söz var. Amma hamısını yazıya gətirə bilmədim. Ən yaxınlarının ürək sözlərini qələmə aldım.
Böyük əmisi Yaşar Rzayev: - Elgün hamımızın əzizi, hamımızın sevimlisi idi. Yaşından asılı olmayaraq hamıyla ünsiyyət qurmağı, hamıyla dostluq etməyi bacarırdı. Qohum-əqrəba arasında problemi olan hər kəs ona müraciət edirdi. Dost-tanışı çox olduğundan hamının probleminin həllinə nail olmağı baçarırdı. Gözlənilməz qəza nəticəsində aramızdan qəfil getməsi hamımızı sarsıdıb. Özümüzə gələ bilmirik. Məzarı nurla dolsun.
Kiçik əmisi Rafail Rzayev: - Elgün qohum-qardaş arasında sevilən-seçilən bir oğul idi. Dost yolunda, qohum-qardaş yolunda canından keçməyə hazır bir oğul idi. Onun üçün müşkül məsələ, aça bilmədiyi qapı yox idi. Təəssüf ki, əcələ qalib gələ bilmədi. Hadisədən bir az əvvəl işimizə nazirlikdən müfəttişlər gələcəkdi. Həmişə olduğu kimi, Elgünlə danışdım. Narahatlığa heç bir əsas olmadığını bildirdi. Müfəttişlər gələnə kimi mehmanxana, yeməkxana problemi həll olundu. Gəlib müfəttişlərlə də tanış oldu. İlk tanışlıqdan aralarında xoş münasibət yarandı. Aradan bir həftə sonra bu faciəli hadisə baş verdi. Müfəttişlər eşidən kimi zəng vurdular. İşgüzar, istiqanlı bir cavanın vaxtsız gedişinə təəssüfləndilər. Onun yeri ömrümüz boyu qəlbimizdə boş qalacaq. Ruhu şad olsun.
Bibisi Hacı Elazə xanım: - Ürəyimizin əziz parası olan Elgünün yoxluğundan danışmaq mənə çox ağırdır. Faciəli qəzadan sonra özümüzə gələ bilmirik. Elgün hamımızm ümid qapısıydı. Çətinliyə düşən kimi Elgünü axtarırdım. Münasibətdə təmənnasız idi. Xeyirxahlıqdan, yaxşılıq etməkdən zövq alırdı. Haqqında günlərlə danışsam, qurtarmaz. Təsəllimiz yadigarları olan 2 qız balasıdır. Hamımız sevimli Aydanına arxa-dayaq olub Gülayla Leylanı atalarının adına layiq böyütməkliyik. Yeri cənnətlik olsun.
Qayınatası İntiqam Hüseynov: - Elgünü balalarımdan ayırmırdım. Bu hörməti, bu məhəbbəti özü qazanmışdı. Hər iki ailədə qohumluq münasibəti yüksək səviyyədə qorunurdu. Elgün xarakterinə uyğun olaraq hər işdə ehtiyatlı idi. Maşın sürməkdə də beləcə. Onun qədər ehtiyatlı maşın sürən ikinci şəxs tanıya bilmirəm. Bu faciə - maşın qəzası necə baş verdi, inana bilmirəm. Əlimizdən heç nə gəlmir. Təsəllimiz övladlarıdır. Allah qorusun.
Deyirlər, bu fani dünyada insanı əcəli öldürmür. İnsan onu sevənlərin bitib qurtardığı yerdə ölür. Bu mənada Elgün Rzayev onu tanıyanların qəlbində zaman-zaman yaşayıb ölümsüzlük qazanacaq.

Sevda ƏLİBƏYLİ,
“Söz” jurnalının baş redaktoru








[/center]

YARIMÇIQ ÖMÜR
“QƏMLİ VAGZALI”

Ta uşaqlıqdan bəri həmişə toylarda çalınan “Vagzalı” havası məni sümükdən silkələyib. Gah sevinmiş, gah qanadlanıb oynamış, gah da kövrələ-kövrələ ağızdolusu sidq-ürəkdən hamıya- “Allah xoşbəxt eləsin, toyları mübarək olsun! Cavanların addımları qoşa, yastıqları cüt, kəbinləri bir olsun”, - demişəm. Ailə təməlinin xoşbəxtlik dirəkləri üzərində ucalıb tamamlanmasını arzulamışam... Amma yazımın əhatəsində olan indi eşitdiyim bu “Vağzalı” məni göyüm-göyüm göynətdi. Çünki gəlinsiz, bəysiz çalınırdı bu “Vağzalı”. Bu musiqinin sədaları altında xoşbəxt gəlin kəlağayısı yellənmirdi. Ömrü də toyu kimi yarımçıq qalmış bəy tək doğulmuşdu, bu dünyadan da tək gedirdi...
Camaat qədəmi gödəlmiş addımlarla yaslı-yaralı, leysan bürünmüş qara bulud kimi loğalaq-loğalaq baba evinin həyətindən çıxırdı... Bir tabutun içərisində nişan üzüklü, otuz yaşına çatmamış, nakam ömürlü bir cavan qəmli “Vağzalı”nın kədər dilli sədaları altında doğmalarının çiyinlərinə şırım, ürəklərinə dağ çəkə-çəkə haqq dünyasına yol almışdı.
Tüklərim biz-biz olmuşdu, göz qapaqlarım yaş gilələrinin ağırlığına dözmürdü. Göz yaşımı gizlətmək üçün gün eynəyi taxmışdım. Həmişə mənə sevinc gətirən, fərəh gətirən “Vağzalı” indi mənə nə deyirdi? Hansı müjdədən xəbər gətirirdi? Nə soruşum ondan?..
Bu an bir ana ah-naləsi, bir ana fəryadı hamımızı yandırıb-yaxdı, pörşələdi:
-Əzizinəm, balabanı,
Asta çal balabanı.
Hamının balası gəldi,
Bəs mənim balam hanı?!.- deyərək göynəsə də utana-utana bükük boynunu arxadan gələn izdihama çevirib hamımızdan üzrxahlıq etdi:
- Bağışlayın, ay camaat, ay ağsaqqallar... deməyin ki, bu qadın saymazlıq edir... ocağım sönüb... yuvam dağılıb... körpə balam, bircə balam Səbuhim gedib...
Onun oğul itgisindən fəryad edən baxışları sanki hamıdan imdad istəyirdi, dərdinə şərik axtarırdı...
Bəlkə də ürəyində dünyadan nakam gedən ömür-gün yoldaşı Tələti haraylayırdı, - niyə məni tək qoyub getdiniz? Mənə əmanət qoyub getdiyin tək oğul ciyərparəmi, Səbuhimi mən qoruya bilmədim, ay Tələt, - deyirdi. Yaman tək qoydunuz məni... İndi sən balanı qarşıla, ay Tələt... Gəlir, vallah, gəlir... Səbuhin “Vağzalı”yla gəlir... Amma toy “Vağzalı”sı ilə yox, qəm “Vagzalı”sı ilə gəlir... Ömrü yarımçıq balam, mənim də bütün arzularım yarımçıq qaldı... İndi mən, çiyni qəm xurcunlu yazıq anan, həsrətlə yolunu gözləyən nişanlın Aynura nə cavab verim? Deyim Səbuhini hara göndərmişəm? Onu necə ovundurub, başını necə yozum...
Ağır şələli, ağır intizarlı, bəxti qara bir ana bu dərdi necə çəksin? Nakam oğul, nakam ər, toy-düyünü yarımçıq qalmış “yar” dərdini, necə çəksin?.. Axı mənim dərd götürəsi iki çiynim var, bala, biri atanın, biri sənin... Qoy hənrin hopmuş nəvə həsrətli qoynum da sənin məhəbbət qaranquşun olan Aynurun olsun. Bax, onda hər ikinizin uçan həniri ömrüm boyu mənim nəfəsim olacaq. Mən bu ruhlarla, bu hənirlərlə nəfəs ala-ala sizlərə qovuşacam.
Tabutunun qabağında bu “Vağzalı”nı özüm çaldırdım, bala. Bu “Vağzalı”da sənin hənirini axtarıram. Ruhum bacalar gəzir... Qoşa arxa itirmişəm, ay Allah...
Sənin hənirini eşitmədim, bala, amma öz təskinliyimi tapdım. Bu, könül ovunduran təskinlik deyil... “Qəm təskinliyi”, “Dərd alovudu”. Bu “alovu” sizin yanınıza gələndə söndürəcəm. Sizin nakam ruhunuzun şeh damcılarını özümlə gəzdirəcəm, qoymaram gözlərim qurusun.
Musiqi çaldırmaqda məni qınama, bala. Qoy bu musiqi hər üçümüzün də son ömür karvanının “Kədər notu” olsun.
Bu da bir taledir, bala, indi sizin haqq dünyanızda “Toy Vağzalısı”yla “Qəm Vağzalı”sı qucaq-qucağa səslənir. “Toy Vağzalısı” atanla mənim idi, “Qəm Vağzalı”sı sənin oldu...
Bu ah-naləni çəkən oğul anası Səkinə müəllimə idi... dayım qızı Səkinə, mənim ömür-gün yoldaşım Sonanın kişik bacısı Səkinə Nadir qızı idi.
İlin saralan fəsli olan payızın sozalan günəşi kimi 21 sentyabr 2023-cü il tarixdə payızın girdiyi gün madar oğlu Səbuhinin də ömür günəşi saralıb söndü. Dünyanın qəza-qədəri çox olduğu kimi kədəri də böyükdür.Təzadlarla dolu həyata bir bax. Məhz bu gün müzəffər ordumuz ildırım sürətli, şimşək işıqlı cəsarətiylə Qarabağımızı bütövləşdirib qələbə çaldı. Şəhid verdik, iki yüz illik tarixi zəfər çaldıq. Qoy Səbuhi də bu fədailərin biri olsun. Axı o da Vətən borcunu verib gəlmişdi. Bütün şəhid analarının kədəri və dərdin gözünə qürurla baxmaları Səkinə müəllimə üçün bir təskinlik olsun. İnsan oğlunun əlacı dözmək, çarəsi səbrdir. Allah səbrini versin!
Səkinə xanım 1992-ci ildə Tələt Əhməd oğlu ilə ailə həyatı qurmuşdu (onlar ana xətti ilə qohum idilər). Bu cütlüyün şirin ailəli günlərindən ömür payı qədər əziz olan bir oğul övladları varis kürsüsündə oturmuşdu. Heyf... bu kürsü çilikləndi, pul-pul oldu. Qamqalaqları yazıq Səkinənin ətəyində ömür boyu çırtaçırtla yanacaq.
Tələt ailə həyatını gec qursa da, çox sevinirdi. Bir xatirə yadıma düşdü. Təzə evlənmişdilər. Bir gün süfrə başında oturmuşduq. Rəhmətlik dayıoğlu Xasayla (Tələtin qaynı) bunu çox ürəkdən təbrik etdik. Və təməli möhkəm olan, şirin ailə həyatı, qoşa qarımaq arzuladıq. O da çox utana-utana cavablandırdı ki: “Minnətdaram və indi çırağı gur yanan təmtəraqlı ailə sarayıma baxanda hiss edirəm ki, mənim maddi hər şeyim varmış, amma mənəvi dünyamı zənginləşdirən çiyindaşım yoxmuş. Şükür ki, onu da tapdım. Çox sağ olun!”.
Yazıq hardan biləydi ki, tapdığını vaxtsız itirmək nə qədər ağır imiş... Ömür də getdi... oğul da getdi...
Bu yazımda kədərə köklənsəm də, könül rübabım pəs də olsa bu ailəyə təskinlik sədasını inildəyə-inildəyə çatdırır.
Mən burda böyük qardaş, böyük əmi Akifə də möhkəm dözüm, səbr, ailə başbilənliyi, yolgöstərənliyi və tutumlu ağsaqqal təpəri arzulayıram. Çünki Akifin içərisində zəngin bədii təfəkkür və təlatümlü ibrətamizlik duyğusu var. Qoy o, sütunu sınmış bu ailəyə çiyin versin, dərd həmdəmi, təskinlik məlhəmi olsun.
Həyatın çox qəribəlikləri var. Bir qəribəlik də odur ki, həmişə görürsən ki, ailədə, nəsil-kökdə, qohumluqda və el-obada bir nəfər örnək olur və hamı da ondan umur, qayğı gözləyir, bərk ayaqda onu haraylayır. Nadiruşağında da bu başbilənlik Sadəddin müəllimin (Səbuhinin dayısı) üzərinə düşüb. O, Səbuhiyə həm dayı, həm qardaş, həm tay-tuş, həm də dost idi. Sadəddin həmişə deyərdi ki, elə bilirəm mənim üç oğlum var, heç nəyə də məhəl qoymuram. Səbuhi də dayısı üçün eləydi.
Səbuhinin də son köçünün mənzili Sadəddinin evi oldu. Allah köməyi olsun. Axı qardaş bacının son güman yeridi. Burda yadıma böyük şairimiz Söhrab Tahirin Cənubi Azərbaycanda tənha qalan bacısının diliylə yazdığı bir şeir düşdü.
Mən sənin bacınam, alışdım, aman,
Düşdü saçlarıma düşdü ağ duman.
Mən səni gəzirəm, səni hər zaman,
Ey mənim ömrümün dayağı, qardaş!
Qoy Sadəddin Səkinəyə həm ata, həm qardaş, həm oğul dayağı olsun! Allah onun əlindən, o da Səkinənin əlindən bərk tutsun. Onda bütün doğmaların ruhları şad olar.
Bu gün dilimiz dönməsə də... yasını tutduğumuz Səbuhi, ta uşaqlıqdan çox ayıq, təfəkkürlü, yaşından əvvəli düşünən bir cavan idi. Biz yaş fərqimizə baxmayaraq onunla dayı-bacıoğludan əlavə, dost və yoldaşlıq edirdik. Təbiətində bir az əsəbilik və səbirsizlik vardı, amma tez də yumşalırdı, - di yaxşı, nə deyirsən edək, - deyirdi. Həmişə nərd oynayardıq bəzən də “tası” bitirməyə səbri çatmazdı, danlayardım, axırda düzəlişərdik.
Həftə sonları, bəzən də daha tez-tez bizə gələrdi. Elmə, mütaliəyə, musiqiyə, rəssamlığa çox meyl göstərərdi. Hər dəfə bizə gələndə mənim kitab rəflərimi səliqə-səhmana salar, onun üçün maraqlı olan siyasi, bədii, klassik ədəbiyata aid olan kitabları seçib oxumaq üçün götürərdi. Demək olar ki, mənim kitablarda, jurnallarda, qəzetlərdə çap olunan, bəzən də əlyazmamda olan siyasi və publisistik bütün yazılarımı çox böyük həvəslə oxuyar və özünəməxsus şirinliklə təhlil və tərif verərdi. Mən də onu əhatəmdə olan yüksək titullu yazıçı, şair və jurnalist dostlarımla tanış edərdim.

Soldan: Vəliyəddin İsmayılov, Səbuhi, Yusif Hüseyn və Nəsib Nəbioğlu
Musiqiyə, xüsusən saza böyük meyl göstərirdi. Mənim də və özünün də sazı vardı. Bütün saz havalarını ona öyrətməyimi istəyirdi. Görərdin ki, bəzən mənim və digərlərinin barmağında inləyən qeyri-adi “gülləri” vurmağa xəsisliklə can atardı və öyrənərdi. Çox şirin barmaqları vardı...
Həmyerlimiz şair Kamil Təbib demişkən: Heyf ki...
-Qızıl qələm tutan əllər
Bir-birinə bağlı gedir...
Səbuhinin sərt, ciddi xüsusiyyətləri ilə yanaşı özünəməxsus, kənardan sezilməyən kövrəkliyi də vardı.
Heç yadımdan çıxmaz, 2012-ci ilin avqust ayının 26-sı idi. Atası Tələt həkimlərin ciddi səyinə baxmayaraq Kaspar xəstəxanasında ömrünü tapşırdı. Çox ağır anlar idi. Səbuhinin baxışları əmisi Akifin, anasının və mənim üzümdə qalmışdı. Novcavan bir oğulun atası gözünün qabağında həyatla vidalaşmışdı. Səbuhi elə bil donmuşdu, amma təmkini yerindəydi. Biz mərhumu Bərdəyə aparmalıydıq. Gecə saat 2-3 radələriydi. Səbuhi çox ciddiliklə dedi ki, siz gedin, mən gələrəm.
Uşağı yola gətirmək çətin idi. Bibiləri ağlaya-ağlaya onun başını sığalladılar. Akif onu ovundurdu, dedi, qadan alım, gəl, bizim maşınlarla gedək. İnadından dönmədi ki, dönmədi. Dedi, mən gedib atamın maşınını götürüb o biri əmioğluyla gələcəm...
Nə isə... biz kəndə çatanda Səbuhi də maşınla gəldi. Akif əmisinə və mənə dedi ki, siz məndən inciməyin, üzr istəyirəm, nə olar uşaq olanda, mənim də duyğulu bir düşüncəm var. Həmişə biz kəndə atamın maşını ilə gələrdik. Babamın, nənəmin qəbrini ziyarət edərdi, sonra bizi ovundurardı. İndi mən istəməzdim ki, həmişə təmtəraqla bizi aparan atam ömrünün axır köçündə yad maşınla ata ocağına getsin. Onu tək buraxmaq istəmədim. İstədim ki, öz maşınıyla onun karvanına qoşulum, axirət dünyasına yola salım, - deyib kövrəldi.
Akiflə hər ikimiz axşamkı təkidimizə görə heyfsiləndik...
Taleyin işinə bax... Ona görə deyirlər ki; “Gəlimli-gedimli, bir ucu ölümlü dünya”. İndi də qəm karvanlı, gəlimli-gedimli bu dünyada həyat tamını tam dadmamış bir cavanın ömür karvanı qubr evində sona çatır... Ata, bala ruhları qovuşur... Eh... tale yazan belə yazıb. Bəlkə də ata rahatdır... harayına oğul çatdı... Amma... amma oğulun harayına kim çatacaq?!
Bərdə rayon Mirzəxanlı kənd qəbirstanlığının girişində gözəçarpan yerdə qoşa qəbir üzü qibləyə haqq dünyasına qovuşan iki mehman saxlayır. Bir başdaşında tutqun sifətli, ciddi baxışlı ərən bir ata, bir başdaşında xoşsifətli, gülərüzlü, həyat duyğulu, nakam arzulu bir oğul şəkildən hər gələnə səssiz-səssiz baxır, hey baxırlar. TƏLƏT... SƏBUHİ...
Amma bu sükutu pozan bir ana sızıltısı, bir vəfadar səsi hamımızı hönkürtülü bir kədərə bürüdü. Heç kəs yerindən tərpənmirdi, elə bil ayaqlar altında torpaq donmuşdu.
Göz yaşımı yağış kimi,
Dağa-daşa səpəm, gərək.
Başdaşını dodağımda
Əridincə öpəm gərək...
...Ağır addımların səsi kəsilirdi... Ana nəfəsi od yağdırırdı.
Anan nə çağdadı, gəl,
Ah-naləm dağdadı, gəl.
Üzüyün sandığımda,
Qurbanın bağdadı, gəl...
Of... Ay Allah...
Allah hər ikisinə, bütün qəbr əhlinə, cəmi şəhidlərə qəni-qəni rəhmət eləsin, məkanları cənnət olsun!
Səbuhi unudulmaq üçün yox, yad olunmaq üçün əbədi dünyasına qovuşdu...

Vəliyəddin MİSİROĞLU,
yazıçı-publisist,
Azərbaycan jurnalistlər Birliyinin üzvü,
"Qızıl Qələm mükafatı” laureatı.
13 oktyabr 2023-cü il.

Tibb Kollecində "Narkomaniya və tütündən istifadəyə qarşı" maarifləndirmə tədbiri keçirildi.

QHT-lərə Dövlət Dəstəyi Agentliyinin maliyyə dəstəyi ilə "Miqrasiya Sahəsinin
İnkişafı" İctimai Birliyi tərəfindən keçirilən və Şəhidlərimizin əziz xatirəsinə bir dəqiqəlik sükutla başlayan tədbirdə giriş sözü ilə çıxış edən 2 saylı Baza Tibb Kollecinin direktoru Dilarə Məmmədəliyeva, narkomaniyaya qarşı maarifləndirmə tədbirlərinin tələbələr üçün əhəmiyyətini, Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatı tərəfindən, tütündən istifadənin xüsusilə gənc nəslin sağlamlığına zərərləri barədə son məlumatını qeyd etdi və gənclərə hər zaman sağlam həyat tərzini seçmələrini arzuladı.
Layihə rəhbəri Vidadi Fətullayev çıxışında, narkomaniya və zərərli vərdişlərə
qarşı ölkəmizdə aparılan maarifləndirmə tədbirlərində dövlət qurumları ilə yanaşı
qeyri-hökumət təşkilatları,media və ictimaiyyətin də fəal rol almasının vacib olduğunu qeyd etdi.Dövlətimiz tərəfindən vətəndaşların sağlamlığı sahəsində həyata keçirilən islahatlardan bəhs edən QHT sədri, cəmiyyətimizin fəal üzvləri kimi tələbələri, Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin gənclərimizə verdiyi dəyərli tövsiyyələrə əməl
etməyə, narkomaniya bəlasına və zərərli vərdişlərə qarşı qətiyyətli mübarizəyə dəvət etdi.
Tədbirdə çıxış edən Narkotiklərlə Mübarizə üzrə Dövlət Komissiyası (NMDK) İşçi Qrupunun məsul əməkdaşı Vasif Quliyev və Yasamal rayon İcra Hakimiyyətinin Narkomaniya ilə mübarizə üzrə Komissiyasının məsul katibi Rasim Əliyev, Azərbaycan Prezidentinin
imzaladığı və 2019-2024-cü illəri əhatə edən Dövlət Proqramı və təmsil etdikləri qurumların bu istiqamətdə fəaliyyətləri haqqında tədbir iştirakçılarına ətraflı
məlumat verdilər.
Çıxış edən tədbir iştirakçıları ölkə
rəhbərliyinə, gənclərə göstərilən qayğı və etimada görə minnətdarlıqlarını
ifadə etdilər.
Maarifləndirici bukletlərin paylandığı tədbirin sonunda Bakı Uşaq və Gənclər Teatrının təqdimatında narkomaniya faciəsindən bəhs edən "Həyatla Oyun" tamaşası göstərildi.

Vidadi Fətullayev
"Miqrasiya Sahəsinin İnkişafı” ictimai birliyinin sədri

Yasamal rayonunda Narkomaniyaya qarşı maarifləndirici tamaşa göstərilib

QHT-lərə Dövlət Dəstəyi Agentliyinin maliyyə dəstəyi ilə «Miqrasiya Sahəsinin
İnkişafı» İctimai Birliyi tərəfindən icra edilən «Narkomaniya və tütündən istifadəyə qarşı mübarizə ilə bağlı maarifləndirmə tədbirləri» layihəsi çərçivəsində, 2
saylı Bakı Baza Tibb Kollecində Bakı Uşaq və Gənclər Teatrının təqdimatında «Həyatla Oyun» tamaşası göstərilib.
Azərbaycanın ərazi bütövlüyü uğrunda canından keçmiş şəhidlərimizin xatirəsinə bir dəqiqəlik sükutla başlayan tədbirdə çıxış edən layihə rəhbəri Vidadi Fətullayev, 2019-2024-cü illəri əhatə edən Dövlət Proqramı,bu sahədə ölkəmizdə hüquq-mühafizə orqanları və müvafiq dövlət qurumları tərəfindən görülən işlər, 102 və 802 qaynar xəttləri haqqında məlumat verdi, narkomaniya və tütündən istifadəyə qarşı mübarizə və maarifləndirmə işlərində dövlət qurumları ilə yanaşı ictimaiyyətin də fəal rol almasının vacib olduğunu qeyd etdi və gəncləri narkomaniya bəlasına və zərərli vərdişlərə qarşı birlikdə mübarizə aparmağa çağırdı. Tədbirdə çıxış edən Yasamal rayon İcra Hakimiyyətinin azyaşlılarla iş üzrə şöbəsinin məsul işçisi Emin Babayev dövlətimizin gənclərə qayğısından, Yasamal rayonu ərazisində gənclər arasında narkomaniyaya qarşı həyata keçirilən maarifləndirmə tədbirlərindən və onların əhəmiyyətindən danışdı və tələbələrə uğurlar arzuladı.Narkomanlığa və Narkotik Vasitələrin Qanunsuz Dövriyyəsinə Qarşı Mübarizə üzrə Dövlət Komissiyasının İşçi Qrupunun məsul əməkdaşı Şahin İsmayılov, təmsil etdiyi qurumun fəaliyyəti, narkotik vasitələrin insan sağlamlığına zərərləri barədə məlumat verdi və maarifləndirici tamaşanı hazırlayan teatrın yaradıcı heyətinə təşəkkürlərini bildirdi.
Maarifləndirici buklet və kitabçaların paylandığı tədbirin davamında, aktyorların yüksək peşəkarlıqla təqdim etdiyi tamaşa tədbir iştirakçıları tərəfindən böyük maraqla və alqışlarla qarşılandı.

Vidadi Fətullayev
«Miqrasiya Sahəsinin İnkişafı» ictimai birliyinin sədri

“Qayıdış Könüllüləri” Proqramına qeydiyyata yenidən start verilir

Azərbaycan Respublikası Prezidentinin işğaldan azad edilmiş ərazilərdə müvafiq xüsusi nümayəndəliklərinin, Azərbaycan Respublikasının Gənclər Fondunun, Azərbaycan Könüllü Təşkilatları İttifaqının dəstəyi və “Böyük Qayıdış” Gənclər Təşkilatının təşkilatçılığı ilə həyata keçirilən “Qayıdış Könüllüləri” Proqramına müraciətlər növbəti dəfə açıq elan edilib.
Ali Baş Komandan İlham Əliyevin işğaldan azad olunmuş ərazilərimizdə həyata keçirilən işlərə gənc nəslin, xüsusilə də kökləri bu torpaqlara bağlı olan gənclərin daha geniş cəlb olunması çağırışına uyğun olaraq başladılan “Qayıdış Könüllüləri” proqramının əsas məqsədi, işğaldan azad olunmuş ərazilərdə könüllülük fəaliyyətini dəstəkləmək, əslən həmin bölgələrdən olan gənclərin öz doğma torpaqlarında yenidənqurma və bərpa işlərində, eləcə də bölgənin zəngin tarixi-mədəni irsinin təbliğində iştirakını təşviq etmək və Böyük Qayıdış prosesinə töhfə verməkdir.
Proqrama işğaldan azad olunmuş rayonlardan olan 18-29 yaş arası hər bir gənc təhsil səviyyəsindən asılı olmayaraq 30 sentyabr 2023-cü il tarixinə qədər https://qayidish.konullu.az saytından qeydiyyatdan keçərək müraciət edə bilər.
Könüllü qruplarda təmsil olunmaq üçün gənclər ardıcıl olaraq müsahibə, baza təlimləndirmə kursu və imtahan mərhəsinə cəlb olunurlar. Təlimlər əvvəlcədən müəyyən edilmiş peşəkar təlimçilər tərəfindən “Könüllülük fəaliyyətinin əsasları”, “Könüllü xidmətin təşkili”, “Gənclərin ideoloji hazırlığı”, “Yumşaq bacarıqlar”, “Psixoloji inkişaf”, “Liderlik və natiqlik bacarıqları” və “Minalardan qorunma qaydaları” mövzularında həyata keçirilir. Təlimlərin keçirilməsində məqsəd gənclərin könüllülüyün prinsip və dəyərləri, könüllülük kodeksi, vətəndaşlar və xarici qonaqlarla ünsiyyət qaydaları, tapşırıqların yerinə yetirilməsi və subordinasiya, peşəkar fəaliyyətlərdə emosiaların idarəolunması, situasiyalardan çıxış yolları, effektiv ünsiyyət, Azərbaycan Gənclər siyasətinin priorotetləri, həmçinin təhlükəsizlik qaydaları haqqında bilik və bacarıqlarının artırılmasıdır.
Proqrama cəlb olunan könüllülər Azərbaycan Respublikası Prezidentinin işğaldan azad edilmiş ərazilərdə müvafiq xüsusi nümayəndəliklərinə müxtəlif fəaliyyət istiqamətləri üzrə dəstək göstərəcək, həmçinin mütəmadi olaraq burada keçirilən tədbirlərin təşkilində iştirak edəcək, buraya səfər edən yerli və xarici qonaqlarla işləyəcək, bərpa və yenidənqurma işlərinə, qayıdışa hazırlıq və məskunlaşmaya könüllü dəstəyinin göstərilməsinə cəlb olunacaqlar.
Qeyd edək ki, hazırda proqram çərçivəsində “Şuşa Könüllüləri”, “Ağdam Könüllüləri” və “Zəngilan Könüllüləri” qrupları fəaliyyət göstərir. Sözügedən qruplar üzrə fəaliyyət göstərən könüllülər müvafiq ərazilərdə müxtəlif könüllü fəaliyyətlərinə cəlb olunur və aktiv iştirak edirlər. Növbəti mərhələdə digər işğaldan azad olunmuş inzibati ərazi vahidlərinə uyğun olaraq könüllü qruplarının yaradılması nəzərdə tutulub.

Şirin nəvə

Qaymaq kimi dodağı, findiq kimi burnu var,
Belə sirin nəvədən, gōrəsən harada var?
ADAdı onun adı, şirin, şəkərdi, baldı.
Hərdən desin, Ay Nənə,
Nənə desin can Nənə!

Şükr olsun Yaradana, onu bizə pay verdi,
Elə bil ōmrümüzə, Günəş verdi, Ay verdi,
Nənəsi çağıranda, Nənəsinə hay verdi.
Sanki dedi Ay Nənə,
Nənə dedi, can Nənə!

Sevir Ülüş xalası, Sevir Zəhra bibisi,
Uzaqdan sevələyir, onu Samiq dayısı.
Tək Rüqəyya balamın xoş diləyi, arzusu
Atası Məhəmmədin şirin, şəkər yavrusu!

Babaları uzaqdan həsrətini cəkirlər,
Hədiyyəsin, payını arada gōndərirlər.
Kənarda olsalar da, onu əzizləyirlər
Ada deyər, ay baba,
Baba deyər can baba!

Ofuş nənəsi ona cici paltarlar alır,
Yəmən nənəsi də ki, nənni, araba alır.
Böyük nənə Gülfirə, götürür qucağına,
Xəstələnsə dolanır, gah solu, gah sağına
Böyüyüb İnşəallah,
Çağıracaq ay Nənə,
Nənə deyər can Nənə!

Adını biz çağırdıq, ömrünü Tanrı versin.
Qoy Sənə cansağlığı, qoy Sənə tale versin!
Layiq övlad olasan Vətəninə, elinə
Qoy təriflər söylənsin işinə, əməlinə.

Hərdən bir də deyəsən
Ay mənim Yəmən nənəm,
Mən də deyim, can Nənə! can Nənə!

Yamən Orucova
01.09.2023