Quterreş Rusiyaya etiraz etdi

Ukraynanın Donetsk, Luqansk, Xerson və Zaporojye vilayətlərinin Rusiyaya birləşdirilməsi qanunsuzdur. Bunu BMT Baş katibi Antonio Quterreş deyib. O bildirib ki, bu proses heç bir hüquqi qüvvəyə malik deyil. Baş katib vurğulayıb ki, "referendum"lar xalqın iradəsinin həqiqi ifadəsi sayıla bilməz.

İrəvan müharibəyə hazırlaşır - Erməni general: "Əmr almışıq!"

“Ermənistanın suveren sərhədlərinin bərpası ilə bağlı aydın və konkret əmr var”. Bunu sentyabrın 29-da Silahlı Qüvvələrin Baş Qərargah rəisinin müavini, general-mayor Arakel Martikyan Qeqarkunik vilayətinin Kut kəndində Ermənistanda akkreditə olunmuş səfirlərlə görüşündə bildirib. Onun sözlərinə görə, Silahlı Qüvvələrin vəzifəsi Ali Baş Komandanın əmrini yerinə yetirməkdir. Arakel Martikyanın açıqlamasından belə məlum olur ki, Ermənistan Azərbaycan ordusunu sərhəddə əvvəlki mövqelərə qaytarmaq üçün hücuma hazırlaşır. Qeyd edək ki, hakim “Mülki müqavilə” fraksiyasının deputatı, parlamentin müdafiə və təhlükəsizlik məsələləri üzrə komissiyanın rəhbəri Andranik Köçəryan bugünkü açılqlamasında bildirib ki, Ermənistan bütün mümkün ölkələrdə ehtiyaclarını ödəyə biləcək silahlar axtarır. Xatırladaq ki, Ermənistan-Azərbaycan sərhəddində son insident sentyabrın 28-də baş verib. Ermənistan hərbi birləşmələri Kəlbəcər istiqamətində təxribata əl atıb. Nəticədə Azərbaycan tərəfi düşmənə layiqli cavab verib. Bu insident zamanı Azərbaycan tərəfdən bir əsgər yaralanıb. Ermənistanın isə 3 hərbi qulluqçusu ölüb.

Rusiya XİN: ABŞ Ukraynadakı münaqişənin tərəfinə çevrilib

ABŞ reallıqdan qopduğunu nümayiş etdirib və Ukraynadakı münaqişənin tərəfinə çevrilib. Bu barədə Rusiya Xarici İşlər Nazirliyinin rəsmi nümayəndəsi Mariya Zaxarova bildirib.“Vaşinqton faktiki olaraq münaqişənin tərəfinə çevrilərək reallıqla nə qədər əlaqəni itirdiyini bir daha nümayiş etdirdi. Bunun başqa bir sübutu bu yaxınlarda ABŞ Konqresində Kiyev rejiminə 12 milyard dollara yaxın yeni yardım paketinin ayrılması ilə bağlı əldə edilmiş ilkin razılaşmadır”, - deyə Zaxarova qeyd edib. Sentyabrın 28-də Dmitri Peskov bildirib ki, Amerika tərəfi faktiki olaraq Ukrayna münaqişəsinə “daxil olub” və bu, çox təhlükəlidir. ABŞ dövlət katibi Entoni Blinken bir müddət əvvəl deyib ki, Vaşinqton Ukraynanın Rusiya ordusu tərəfindən işğal olunmuş ərazilərdə, o cümlədən Rusiya Federasiyasının referendumlar nəticəsində ilhaq etmək niyyətində olduğu ərazilərdə Amerika silahlarından istifadə etməsinin əleyhinə deyil.

Məşhur bloger Hüseyn Həsənov Rusiyadan qaçdı

Rusiya prezidenti Vladimir Putinin səfərbərliklə bağlı verdiyi sərəncamdan sonra minlərlə vətəndaş müxtəlif yollarla ölkəni tərk etməyə başlayıb. Ukraynada döyüşməkdən imtina edənlər əsasən qonşu ölkələrə qaçırlar. Butov.az xəbər verir ki, Rusiya Telegram kanallarının məlumatına görə, məşhur azərbaycanlı bloger Hüseyn Həsənov da səfərbərlikdən yayınmaq üçün Rusiyanı tərk edib. Onun hara getdiyi məlum deyil.

Vətənpərvərlik - söz və əməlin vəhdəti.

Vətənə məhəbbət, öz şəxsi mənafelərini vətən yolunda qurban verməyə
əsaslanan hissi və mənəvi bağlılıqdır vətənpərvərlik. Bu bağlılıq, həmçinin
mənsub olduğun millətin etnik, mədəni, siyasi və tarixi xüsusiyyətlərini özündə
birləşdirən milli hissiyyat, milli qürür kimi də dəyərləndirilir. Vətənpərvərliyin tarixi kökündə min illər boyu yaşamış, möhkəmlənmiş, öz ana torpağına, dilinə və
adət ənənələrinə bağlanmış dövlətçilik durur.
Xalqın və dövlətçiliyin formalaşmasında vətənpərvərlik onun inkişafının ümumimilli məqamlarını əks etdirən ictimai düşüncənin tərkib hissəsinə çevrilir.
Tarixin ən ağır sınaqlarından üzüağ, şərəflə çıxmağı bacarmış məmləkətimizin var olmasının kökündə dayanan ən ümdə səbəblərdən biri bu torpağın övladlarının Vətənə sonsuz məhəbbəti olub. Qəlbən, ruhən hər zaman Vətənə bağlı olan əcdadlarımız Azərbaycan uğrunda canlarından keçməyə hazır olublar,
şəhidlik zirvəsinə yüksəliblər. Babalarımızın əmanəti olan Vətən onların
davamçıları tərəfindən də sevilib, qorunub və bu gün də sevilməkdə,
qorunmaqdadır.
Tariximizin hansı səhifəsini vərəqləsək, orada cəsur, igid babalarımızın keçdiyi qəhrəmanlıq yollarının izinə rast gələrik. Çünki yaşadığımız torpağı qorumaq üçün Vətən uğrunda mübarizə əsas şərtdir. Məhz bu amil vətənpərvərliyi şərtləndirir. Əsl vətənpərvər isə Vətənə məhəbbətini sözdə deyil, gördüyü işdə, çəkdiyi zəhmətdə, fəaliyyətində nümayiş etdirir. Buna görə də vətənpərvərlik – söz ilə əməlin üst-üstə düşməsidir.
Vətən sadəcə coğrafi ərazi deyil, harada yaşamasından asılı olmayaraq, hər bir azərbaycanlının şan-şöhrəti, qeyrəti, vüqarı, qürur mənbəyi, bütün varlığı, taleyi, gücü, qüdrəti, əbədi səcdəgahıdır. Hər bir vətəndaş, ləyaqətli, iradəli, əqidəli, vətənpərvər şəxs millətin adı və varlığı ilə fəxr edir, onda milli xarakter və milli mənəviyyat formalaşır. Çünki, milli mənlikdə milli ideal, milli ləyaqət, milli şərəf, milli birlik hissi, azadlıq, müstəqillik arzuları, milli qürur hissi birləşir. Milli mənlik hər bir şəxsin özünün milli mənsubiyyətini ətraflı dərk etməsinə imkan yaradır. Milli mənliyi olan şəxs Vətənlə bağlı heç bir hadisəyə laqeyd qala bilməz. Ona görə ki, Vətən, torpaq məhəbbəti, millətin və xalqın qayğıları onun şəxsi istək və arzularını üstələyir, onu xalq üçün çalışmağa daim sövq edir.
Doğma yurda sədaqət həm də mövcud çətinliklərdən qorxmayıb vətəndaşlıq mətanəti göstərmək deməkdir. Hər bir ölkənin gələcəyi onun gənclərinin düşüncə tərzindən, intellektual səviyyəsindən, milli ruhundan və digər amillərdən asılıdır.
Azərbaycan gəncliyi bütün dövrlərdə ölkənin taleyüklü məsələlərinə münasibətdə həlledici məqamlarda öz sözünü deyib. Ölkəmiz müstəqillik əldə etdikdən sonra gənc nəslin üzərinə daha böyük məsuliyyət düşmüşdür. Müstəqilliyin əldə edilməsində olduğu kimi, onun qorunub saxlanmasında da gənclərin rolu
danılmazdır. Gənc nəsil həm də xalqın əsrlər boyu yaratdığı ənənələri, milli
mədəniyyəti yaşadır və gələcək nəsillərə ötürür. Onlar dövlətin həm bu günü, həm də gələcəyidir. Bu gün Azərbaycanda həyata keçirilən gənclər siyasətinin, gənclərə göstərilən diqqət və qayğının əsasında ölkə üçün layiqli vətəndaş və sağlam nəslin yetişdirilməsi dayanır. Müstəqilliyin üçüncü onilliyini yaşayan Azərbaycana məhz milli şüura malik vətənpərvər gənclər lazımdır. Vətəni sevmədən, qorumadan, ata-babalarımızın keçdikləri yollara nəzər salmadan, onların qəhrəmanlıq nümunələrini öyrənmədən vətənpərvər yetişmək
olmaz. Vətənə məhəbbət insanın qəlbində yaşayan, onu vətənin çiçəklənməsinə təhrik edən ən güclü mənəvi-əxlaqi hissdir. Bu hissi hələ uşaqlıq illərindən aşılamaq başlıca vəzifədir. Hərbi-vətənpərvərlik tərbiyəsi bu gün böyük əhəmiyyətə malikdir.
Zəngin tarixi keçmişimizdən tutmuş bugünkü tariximizə qədər gənc nəslə
örnək olası kifayət qədər qəhrəmanlıq səhifələrimiz var. Müstəqillik əldə edəndən bu günədək ölkəmizdə həyata keçirilmiş islahatlar, görülmüş quruculuq işləri, insanların rifahı üçün yaradılmış imkanlar, gənclərə qayğı, onların cəmiyyətdəki roluna verilən önəm vətəndaşlarımızda vətənpərvərlik hissini, Vətənə sevgini daha da möhkəmləndirmişdir. Bütün bunların nəticəsidir ki, 44 günlük şanlı Vətən müharibəsində Azərbaycan və Ermənistan Silahlı Qüvvələrinin Qondarma Dağlıq Qarabağ Respublikasının hərbi birləşmələri arasında baş vermiş hərbi münaqişədə Vətənimizin igid övladları misilsiz qəhrəmanlıq göstərərək, düşmənə gözdağı verərək tarixi ədaləti bərpa etdi.
Bu qələbə 30 illik həsrətə son qoymaqla yanaşı bütün dünyaya müzəffər Azərbaycan ordusunun gücünü bir daha dünyaya nümayiş etdirdi. Bu tarixi hadisə Azərbaycanın daxili və xarici siyasətinin, Ali Baş Komandanının dəmir yumruğu ətrafında birləşən vətəndaşların vətənpərvərlik ruhunun, dönməzliyinin qələbəsi oldu. Bu qələbə rəşadətli Azərbaycan ordusunun, qətiyyətli Ali Baş Komandanın və milli mənəvi dəyərləri ilə dünyada nümunə olan Azərbaycan xalqının qələbəsidir.
Fikirlərimi qəlblərdəki həsrəti silən o ifadələr ilə bitirmək istəyirəm: Qarabağ bizimdir! Qarabağ AZƏRBAYCANDIR!

Nurlan Cəbrayılzadə,
Bakı Dövlət Universiteti, Jurnalistika fakültəsi,
I kurs

Qansız davranışlı qanlı düşmən.

Söylədiklərim kənddə vaqe olur. Kənd əhli içməli suyun çəkilməsinə çox sevinirdi. Fəqət bilmirdilər ki, fəlakət elə bundan sonra başlayacaq. Günlərin birində kəndli oğlan su borusunun yanına gəldi. Elə kranı açmışdı ki, iş tərs gətirdi. Bu vaxt həmin kəndin sakini olan Əmir dayı da onun yanında idi. Su əks istiqamətdə axırdı. Bu an bir nəfər onlara sarı gələrək: "Mən erməniyəm, buradan uzaqlaşın" dedi. Oğlan adamı ciddiyə almadı. Axı su da, boru da kəndimizindi. Əlində cihaz siqnal verməyə başlayanda mən gərildim.
Əmir dayı ilə kəndə getmək istəyəndə irəlidən bir erməni generalı və bir neçə erməni əsgərinin gəldiyini gördüm. Arxa tərəfdə köhnə və kiçik mağaza vardı. Mən mağazanın arxasında gizləndim. Əmir dayını ermənilr güllələdilər. Mağazanın arxa tərəfindəki cığırla gedib kənd əhlinə xəbər verməliydim, yoxsa bu ermənilər bütün camaatı qırardı. Səssizcə cığırla aşağı endim. Gəlib kəndə çatanda gözlərimə inanmadım. Hərə bir tərəfə qaçırdı. Sən demə, ermənilərin su borularının yanında olmasından hamı xəbər tutmuşdu. Anam digər kənddə müəllimlik etdiyi üçün evdə deyildi. Məktəb də uzaqda idi. Tələsik xalamın yanına getdim. Nə qədər çalışsaq da anamla telefon əlaqəsi qura bilmədik. Xalamla evdə olan lazımlı əşyaları götürüb anamın yanına getmək istədik. Biz evə
çatmamış erməni əsgərləri kəndin başından yola düşmüşdülər. Evə çatdıq, vacib əşyaları götürdük. Bu vaxt anamın dar gün üçün saxladığı, rəhmətlik anasından ona tək xatirə qalan əmanəti xatırladım. Qızılı axtarmağa başladım. Vaxt da qızıl qədər qiymətli və az idi. Nəhayət əmanəti tapdım. Xalamla evdən çıxmaq istəyirdik ki, küçədə hərbi formalı bir neçə erməni qadın göründü. Onlar qonşuluqdakı evə soxuldular. Otaq pəncərəsindən baxan xalam sakitcə:
"Onlar içəri keçdilər, bizim burda olduğumuzu bilməmiş çıxıb gedək" – dedi. Qapını açıb küçəyə çıxanda hərbi formalı erməni qadın onun qolundan tutaraq qəzəblə bağırdı. Sonra qolunu arxaya tərəf buraraq qırdı. Və yerə uzadıb güllələdi. Gözlərim önündə baş verən hadisəyə təslim olaraq yerimdəcə dondum. Və anidən buz kimi gözyaşlarıma hakim ola bilmədim. Bu vaxt hıçqırağımı eşidən erməni cəlladının mən olan səmtə addımladığını eşitdim. Qeyri-ixtiyari, gücsüz və don bağlamış bədənimlə arxa otağa keçdim. Üzüstə çarpayının altında uzandım. Birazdan cəllad qadının üzərində qan ləkəli qara rəngli ayaqqabıları göründü. Allaha dua etdim ki, məni ölü bilsin, ya da burada kiminsə olduğunu bilməsin.
Bir anlıq səs kəsildi. Getdiyini zənn etdim. Bu an əllərini saçıma dolayaraq məni üzüstə kənara sürüdü və boğmağa başladı. Deyəsən üstündə silah yox idi. Olanları dəqiq xatırlaya bilmirəm. Məndən güclü olsa da onun boğazından yapışmağa fürsət tapdım. Hər ehtimala qarşı üzərimdə saxladığım köhnə xəncəri çıxarıb ona vurdum.
Çox qorxmuşdum, sanki əllərim, ayaqlarım bağlanmışdı. Hərəkət edə bilmirdim, amma gözlərimlə cəllad qadının gəbərdiyini seyr edirdim. Özümü tez ələ alıb otaqdan çıxdım. Qapının kandarında xalamın qolu qırıq cansız bədənini görəndə vahimələndim. Göz yaşıma hakim ola bilmədim. Səsimi digər qaniçən erməni cəlladlarının eşidə biləcəyindən ehtiyatlanıb qaçmağa başladım. Yola çatdım. Yolun digər istiqamətində düşmən irəliləyirdi. Aşağı əyilib gözlədim ki, onlar uzaqlaşsınlar. Xeyli vaxtdan sonra gözdən itdilər. Yoluma davam edərək kəndə sarı üz tutdum. Kəndin mərkəzinə çatanda hər yerdə qadın, qoca, uşaq cəsədləri gördüm. Bir ana körpəsini qorumaq üçün ona ağac budağı kimi sarılmışdı. Digər tərəfdə yanında partlayan bomba ilə bütün daxili orqanları çölə tökülmüş gənc oğlan cəsədi vardı. Yeni doğulmuş körpə isə ananın qucağında ağlayırdı. Körpəyə yaxınlaşmaq istəyəndə səsə üzü çapıq, uzun saqqallı erməni cəlladının gəldiyini gördüm. Tez tərpənib düşmən tankı ilə əzilmiş maşının arxasında gizləndim.
Maşının içində bir ailə məhv olmuş, əzilmişdi. Erməni cəlladı körpəyə yaxınlaşdı, onu qucağına alıb: "Səsini kəs! Gələcəkdə sən də bizi öldürən bir türk əsgəri olacaqsan, sən indi ölməlisən" deyərək körpənin ağzına vurdu. Körpə burnunun qanını içə-içə ağlayırdı, düşmən belindəki xəncəri çıxarıb körpənin ürəyinə sancdı. Sonra soyuq silahdakı qanı yalamağa başladı.
Bunları görəndə elə bildim yuxudayam, amma bu həqqiqət idi. Qansız davranışlı qanlı düşmən getdikdən sonra özümü ələ alıb yoluma davam
etdim. Axşam düşmüşdü. Qaranlıq və vahiməli qalın meşənin içi ilə gedirdim. Bu zaman qarşıda maşın səsi eşitdim. İşığı meşənin qaranlığını aydınladırdı. Qalın gövdəli ağacın arxasında gizləndim. Onların mənə tərəf gəldiyini də hiss edirdim. Qismətdən məni görmədilər. Saqqallı, bəstəboy və piyli erməni mənə yaxın yerdə dayanmışdı. Onlar maşının arxasından uşaqları endirdilər və həmin yerdə bir quyu qazdılar. Saqqallı düşmən uşaqları soyundurub quyuya atdı, üstlərinə də heyvan (bu, öküz leşi idi. İy gəlməsinin qarşısını alırdı) leşi tulladı. Torpağı üstünə tökdülər. Uşaq gözlərimlə həmyaşıdlarımın müsibəti az qala gözlərimə qaranlıq çökdürdü, nəfəsim dayanmaq üzrə idi. İstədim qışqırıb səsimi göylərə "Allahım, bu necə vehşilikdi?" deyə duyurum, səsim çıxmadı.
Onlar getdikdən sonra yoluma davam etdim. Ac-susuzluğumdan betər gördüklərim məni fiziki və mənəvi məhv etmişdi.
Qarşıda bir ev gördüm. Ora tərəf yaxınlaşdım. İçəridə erməni əsgərləri qədəh döyüşdürür, azərbaycanlı qızına işgəncə verirdilər. Qızın gözünün
qabağında atasını yuxarıdan asaraq diri-diri yandırırdılar. Qoca kişinin alov tutub yanan bədəni insanı dəhşətə gətirirdi. Bədəni ilpədici (oxu: vahiməli, dəhşətli) vəziyyətdə idi. Qoca kişi çox əzab çəkirdi, sanki cəhənnəm odunda yanırdı. Onun üçün ən acısı isə qızına cəhənnəm şeytanlarının - ermənilərin işgəncə verməsi idi. Allahım, bu məxluqlara heyvan da demek olmaz…
Kəndə çatmağıma az qalmışdı. Axır ki mənzil başına çatdım, anam orda məni gözləyirdi məni gördüyünə çox sevindi, amma xalamı yanımda görmədi mən başımıza gələnləri ona danışdım. Sağ gəlib çıxmağım bir möcüzə idi.
Aradan illər keçdi. Böyüdüm, müəllim oldum. Başıma gələnləri şagirdlərimə söylədim. Düşmənin vandal münasibətini heç vaxt unutmamağı, onlara qarşı daim ayıq-sayıq olmağı tapşırdım.

Südabə Məmmədova,
BDU-nun Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

Qansız davranışlı qanlı düşmən.

Söylədiklərim kənddə vaqe olur. Kənd əhli içməli suyun çəkilməsinə çox sevinirdi. Fəqət bilmirdilər ki, fəlakət elə bundan sonra başlayacaq. Günlərin birində kəndli oğlan su borusunun yanına gəldi. Elə kranı açmışdı ki, iş tərs gətirdi. Bu vaxt həmin kəndin sakini olan Əmir dayı da onun yanında idi. Su əks istiqamətdə axırdı. Bu an bir nəfər onlara sarı gələrək: "Mən erməniyəm, buradan uzaqlaşın" dedi. Oğlan adamı ciddiyə almadı. Axı su da, boru da kəndimizindi. Əlində cihaz siqnal verməyə başlayanda mən gərildim.
Əmir dayı ilə kəndə getmək istəyəndə irəlidən bir erməni generalı və bir neçə erməni əsgərinin gəldiyini gördüm. Arxa tərəfdə köhnə və kiçik mağaza vardı. Mən mağazanın arxasında gizləndim. Əmir dayını ermənilr güllələdilər. Mağazanın arxa tərəfindəki cığırla gedib kənd əhlinə xəbər verməliydim, yoxsa bu ermənilər bütün camaatı qırardı. Səssizcə cığırla aşağı endim. Gəlib kəndə çatanda gözlərimə inanmadım. Hərə bir tərəfə qaçırdı. Sən demə, ermənilərin su borularının yanında olmasından hamı xəbər tutmuşdu. Anam digər kənddə müəllimlik etdiyi üçün evdə deyildi. Məktəb də uzaqda idi. Tələsik xalamın yanına getdim. Nə qədər çalışsaq da anamla telefon əlaqəsi qura bilmədik. Xalamla evdə olan lazımlı əşyaları götürüb anamın yanına getmək istədik. Biz evə
çatmamış erməni əsgərləri kəndin başından yola düşmüşdülər. Evə çatdıq, vacib əşyaları götürdük. Bu vaxt anamın dar gün üçün saxladığı, rəhmətlik anasından ona tək xatirə qalan əmanəti xatırladım. Qızılı axtarmağa başladım. Vaxt da qızıl qədər qiymətli və az idi. Nəhayət əmanəti tapdım. Xalamla evdən çıxmaq istəyirdik ki, küçədə hərbi formalı bir neçə erməni qadın göründü. Onlar qonşuluqdakı evə soxuldular. Otaq pəncərəsindən baxan xalam sakitcə:
"Onlar içəri keçdilər, bizim burda olduğumuzu bilməmiş çıxıb gedək" – dedi. Qapını açıb küçəyə çıxanda hərbi formalı erməni qadın onun qolundan tutaraq qəzəblə bağırdı. Sonra qolunu arxaya tərəf buraraq qırdı. Və yerə uzadıb güllələdi. Gözlərim önündə baş verən hadisəyə təslim olaraq yerimdəcə dondum. Və anidən buz kimi gözyaşlarıma hakim ola bilmədim. Bu vaxt hıçqırağımı eşidən erməni cəlladının mən olan səmtə addımladığını eşitdim. Qeyri-ixtiyari, gücsüz və don bağlamış bədənimlə arxa otağa keçdim. Üzüstə çarpayının altında uzandım. Birazdan cəllad qadının üzərində qan ləkəli qara rəngli ayaqqabıları göründü. Allaha dua etdim ki, məni ölü bilsin, ya da burada kiminsə olduğunu bilməsin.
Bir anlıq səs kəsildi. Getdiyini zənn etdim. Bu an əllərini saçıma dolayaraq məni üzüstə kənara sürüdü və boğmağa başladı. Deyəsən üstündə silah yox idi. Olanları dəqiq xatırlaya bilmirəm. Məndən güclü olsa da onun boğazından yapışmağa fürsət tapdım. Hər ehtimala qarşı üzərimdə saxladığım köhnə xəncəri çıxarıb ona vurdum.
Çox qorxmuşdum, sanki əllərim, ayaqlarım bağlanmışdı. Hərəkət edə bilmirdim, amma gözlərimlə cəllad qadının gəbərdiyini seyr edirdim. Özümü tez ələ alıb otaqdan çıxdım. Qapının kandarında xalamın qolu qırıq cansız bədənini görəndə vahimələndim. Göz yaşıma hakim ola bilmədim. Səsimi digər qaniçən erməni cəlladlarının eşidə biləcəyindən ehtiyatlanıb qaçmağa başladım. Yola çatdım. Yolun digər istiqamətində düşmən irəliləyirdi. Aşağı əyilib gözlədim ki, onlar uzaqlaşsınlar. Xeyli vaxtdan sonra gözdən itdilər. Yoluma davam edərək kəndə sarı üz tutdum. Kəndin mərkəzinə çatanda hər yerdə qadın, qoca, uşaq cəsədləri gördüm. Bir ana körpəsini qorumaq üçün ona ağac budağı kimi sarılmışdı. Digər tərəfdə yanında partlayan bomba ilə bütün daxili orqanları çölə tökülmüş gənc oğlan cəsədi vardı. Yeni doğulmuş körpə isə ananın qucağında ağlayırdı. Körpəyə yaxınlaşmaq istəyəndə səsə üzü çapıq, uzun saqqallı erməni cəlladının gəldiyini gördüm. Tez tərpənib düşmən tankı ilə əzilmiş maşının arxasında gizləndim.
Maşının içində bir ailə məhv olmuş, əzilmişdi. Erməni cəlladı körpəyə yaxınlaşdı, onu qucağına alıb: "Səsini kəs! Gələcəkdə sən də bizi öldürən bir türk əsgəri olacaqsan, sən indi ölməlisən" deyərək körpənin ağzına vurdu. Körpə burnunun qanını içə-içə ağlayırdı, düşmən belindəki xəncəri çıxarıb körpənin ürəyinə sancdı. Sonra soyuq silahdakı qanı yalamağa başladı.
Bunları görəndə elə bildim yuxudayam, amma bu həqqiqət idi. Qansız davranışlı qanlı düşmən getdikdən sonra özümü ələ alıb yoluma davam
etdim. Axşam düşmüşdü. Qaranlıq və vahiməli qalın meşənin içi ilə gedirdim. Bu zaman qarşıda maşın səsi eşitdim. İşığı meşənin qaranlığını aydınladırdı. Qalın gövdəli ağacın arxasında gizləndim. Onların mənə tərəf gəldiyini də hiss edirdim. Qismətdən məni görmədilər. Saqqallı, bəstəboy və piyli erməni mənə yaxın yerdə dayanmışdı. Onlar maşının arxasından uşaqları endirdilər və həmin yerdə bir quyu qazdılar. Saqqallı düşmən uşaqları soyundurub quyuya atdı, üstlərinə də heyvan (bu, öküz leşi idi. İy gəlməsinin qarşısını alırdı) leşi tulladı. Torpağı üstünə tökdülər. Uşaq gözlərimlə həmyaşıdlarımın müsibəti az qala gözlərimə qaranlıq çökdürdü, nəfəsim dayanmaq üzrə idi. İstədim qışqırıb səsimi göylərə "Allahım, bu necə vehşilikdi?" deyə duyurum, səsim çıxmadı.
Onlar getdikdən sonra yoluma davam etdim. Ac-susuzluğumdan betər gördüklərim məni fiziki və mənəvi məhv etmişdi.
Qarşıda bir ev gördüm. Ora tərəf yaxınlaşdım. İçəridə erməni əsgərləri qədəh döyüşdürür, azərbaycanlı qızına işgəncə verirdilər. Qızın gözünün
qabağında atasını yuxarıdan asaraq diri-diri yandırırdılar. Qoca kişinin alov tutub yanan bədəni insanı dəhşətə gətirirdi. Bədəni ilpədici (oxu: vahiməli, dəhşətli) vəziyyətdə idi. Qoca kişi çox əzab çəkirdi, sanki cəhənnəm odunda yanırdı. Onun üçün ən acısı isə qızına cəhənnəm şeytanlarının - ermənilərin işgəncə verməsi idi. Allahım, bu məxluqlara heyvan da demek olmaz…
Kəndə çatmağıma az qalmışdı. Axır ki mənzil başına çatdım, anam orda məni gözləyirdi məni gördüyünə çox sevindi, amma xalamı yanımda görmədi mən başımıza gələnləri ona danışdım. Sağ gəlib çıxmağım bir möcüzə idi.
Aradan illər keçdi. Böyüdüm, müəllim oldum. Başıma gələnləri şagirdlərimə söylədim. Düşmənin vandal münasibətini heç vaxt unutmamağı, onlara qarşı daim ayıq-sayıq olmağı tapşırdım.

Südabə Məmmədova,
BDU-nun Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi

"Nur ocağı" Süleyman Sultansəncərin şeirlərini təqdim edir:

Şəhidim
Vətən qorumağa cəbhəyə getdin,
Bu Vətən,bu torpaq mənimdi dedin,
Atilan gúlləyə, sinəni verdin.
Qızı qan içində yatan Şəhidim!

Yağı gûlləsindən dônmədin gerì,
Əlində qumbara getdin irəli,
Bir an seyr etdin sonsuz gôyləri.
Qızıl qan ıçındə yatan Şəhidim!

Sipər etdin hər gûlləyə sinəni,
Ana bildin doğma olan Vətəni,
Sən qorudun lazım olan cəbhəni,
Qızıl qan içində yatan Şəhidim!

Sultansəncər qəm, gədərlə ağlayır
Ah-naləsi sinələri dağlayır,
Gecə-gúndû sizlərə yas saxlayır.
Qızıl qan içində yatan Şəhidim!

Türk xalqını birləşdirək!
Üz sürtərək daşımıza,
Məqsəd qoyaq qarşımıza,
Çarə qılaq başımıza
Turk xalqını birləşdirək!

Biz qoruyaq mûsəlmani,
Qoy tôkûlsûn dûşmən qanı,
Təmizləyək bu cahanı.
Túrk xalqını birləşdirək!

Bayrağimiz dalğalansın,
Yurdumda tonqal qalansın ,
Yağı dûşmən noxtalansın.
Tûrk xalqını birləşdirək!

ALLAH sevən ordumuz var,
Həccə gedən yolumuz var,
Qılınc vuran qolumuz var.
Tûrk xalqını birləşdirək!

Səngər edək bu dağları,
Parçalayaq yağıları,
Yerə sərək dığaları.
Tûrk xalqını birləşdirək!

Tûrk Dûnyası qoy ayılsın,
Yer ûzûnə səs yayılsın,
Bayrağımız dalğalanşın.
Tûrk xalqını, birləşdirək!

Düz demişdi Kamal Paşa,
Həm dostlara, həm qardaşa,
Dünyanı gəz, azad yaşa.
Türk xalqını birləşdirək!

Ümüdümüz Türkiyədir,
Türklər üçün şəbəkədir
Haqqı deyən bir ölkədir.
Türk xalqını birləşdirək!

Bütün dünya azad olsun,
Ürəklərdə fərəh dolsun,
Süleyman, düşmənin ölsün,
Tûrk xalqını birləşdirək!

Ana ahı
Yandırdı qəlbimi bir ana ahı,
Pənah bildi göydə uca ALLAHI,
Dedi, - bu balamın nəydi gûnahı?
Çiçəyi burnunda haqqa qovuşdu.

Yaman dəyişibdir, Allah, halımız,
Şəhid qarşılayır,hər an Xalqımız,
Oda düşüb yanır yaman canımız.
Bizim başımıza gələn nə işdi?

Yatmadıq, gecələr nazını cəkdik,
Məşəqqətə düşdük, zülmlər əkdik,
Yenicə "Allaha şükürlər" - dedik.
Qara xəbər gəldi, bağrımız bişdi.

Nə vaxt qurtaracq bu qanlı dava,
Haçan kəsiləcək barıtlı hava,
İlahi, şadlansın bu el, bu oba,
Vallah, ah-nalələr qəlbimi deşdi.

Bilibdir
Oxu, şikəstəni,oxu, a qardaş,
Dağlarda gül açsın hər qaya, hər daş,
Ìsa bulağında , quranda bardaş.
Deyərik Vətənim geri dönübdür.

İçək, Laçınımın buz bulağından,
Yeyək Əriməzin bal-qaymağından,
Baxaq Qaragôlû, Ìşıqlı dağdan.
Sanarıq göylərdən şəfəq enibdir.

Zövq alaq,Qarabağ, Mildən, Muğandan,
Pəri çınqılından, Lülpər dağından,
Bizim aşıb-daşan, Arpa çayindan,
Çalxanan ləpələr üzə gülübdür.

Mərd oğullar aldı, səni yağıdan,
Vətən, sinən dolub yağan ağıdan,
Sultansəncər, ölsün yurdum dağıdan,
Çəkdiyim həsrəti Allah görübdür.
Gedək
Biz hardan biləydik, qardı yolumuz,
Sınıb ayağımız, donub qolumuz,
Soyuqdan,şaxtadan solub gülümüz,
Şaxtalı dağlara biz necə gedək?

Yarali qar altda qalıb, inləyir,
Güclə ana deyir,ana səsləyir,
Ölüm göz ağardıb"səsin kəs"-deyir,
Ölümsüz çağlara biz necə gedək?

Süleymanin töküb yara sinəsi,
Məzarlardan başqa,yoxdu kimsəsi
Düşmənlərdə qalıb, cənnət guşəsi,
Səfalı bağlara biz necə gedək?

Şìrin õz yolu
Aslanlar qocalsın, şir qocalmasın,
Aslanın õöz yeri,şirin öz yeri,
Meşələr heç zaman şirsiz olmasın.
Aslanın öz yeri, şìrin öz yeri.

Şìrdi meşələrə ağalıq edən,
Bôyûk təhlûkənin üstûnə gedən,
Düşməni ovlayıb ətini didən,
Aslanın oz yeri,şırin õz yeri.

Meşədə gələrsə Aslan nəhrəsi,
Batır heyvanların o saat səsi,
Bu Aləm məst edir bil ki, hər kəsi,
Asıanın õz yeri,şirin õz yeri.

Sûleyman, gör burda nələr görürsən,
Təbiət qoynunda dövran sürürsən,
Qardaş, yaşadıqca sən də bilirsən,
Aslanın õz yeri, şirin õz yeri.

Yuxu
Kəhər atı minib yaylağa qalxdım,
Yerlə yeksan olmuş kəndlərə baxdım,
Əriməz dağında qala ucaltdım.
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Qaragöldə düşüb,atı suladım,
Daşın öpdüm,torpağını yaladım,
Ìşıqlı dağında tonqal qaladım,
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Findiqlidan Gõöy bulağa hərləndim,
Baxıb yurd yerinə yaman kövrəldim,
At otladı,qəm kədərlə əyləndim.
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Həkəri çayından qaçaraq keçdim,
Sərin bulaqların suyundan içdim,
Dəryazı götürüb,otundan biçdim,
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Kənardan Laçının havasın aldım,
Oturub daş üstə xəyala daldım,
Dağıldı dağ, dərə od tutdum yandım.
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Laçına bənzəyən bir şəhər gördüm,
Kəhəri çevirib, arxaya döndüm,
Tapmadım Laçını mən şamtək söndüm.
Sən demə bir şirin yuxu görürmüşəm.

Süleyman olaydı çin bu yuxun kaş,
Gələydi yanına yad qohum, qardaş.
Oturub Lülpərdə quraydın bardaş.
Sən demə bir şirin yuxu görmüşəm
Nə yatıb nə yuxu mən görəydim kaş.

LAÇIN HƏSRƏTI
Zirvəsində daş olaydım,
Səmasında quş olaydım,
Yaylasında kaş olaydım,
Laçınımin dağlarında!

Gôy bulaqdan su ìçəydim,
Fındıqlıda ot biçəydim,
Qara gõldə yer seçəydim
Laçınımın dağlarında!

Gava enib qoz çırpaydım,
Qalacığa,siçiriyaydım,
Əriməzə yol açaydım.
Laçınımın dağlarında!

Qara gôldən su çəkəydim,
Zəmilərə çiliyəydim,
Qırx bulaqda dincələydim.
Laçınımın dağlarında!

Sultansəncər mərd olacaq,
Erməniyə od qoyacaq,
Yəhərləyib at çapacaq.
Laçınımın dağlarında!

Dünya
Kim bilir başına nələr gələcək,
Bəxtin ağlayacaq,yoxsa gûləcək,
Tanrı fərmanıdı hamı őləcək.
Çox karvanlar yola salacaq, dünya!

Ölüm qəfil gələn ömrə qonaxdı,
Görünmür zamanı bilinmir vaxtı,
Şahların altından alacaq taxdı,
Qurdla qiyamətə qalacaq, dünya.

Çıxan qan damarda durmaz bil onu,
Geydirib hərəyə bir fəndlə donu,
Süleyman, gələcək günlərin sonu,
Səndən də heyfini alacaq, dünya.

ƏMİMOĞLU
Dəmir bilək qurd ürəkli cəngavər
Rüstəm Zal misallı xan , əmimoğu.
Sinəsini sipər edən qoşuna,
Ay canımdan gedən can, əmimoğlu.

Nə deyim fələyə çərxi-zamana,
Yeyib içdiyimiz of döndü qana,
Yandı qohum-qardaş kül oldu ana,
Axdı gözlərimdən qan, əmimoğlu.

Sənsən Süleymanın özü, a Mehman,
Söndürmə ocaqda közü, a Mehman,
Gəl yalqız buraxma bizi, a Mehman,
Bax mənim halıma yan əmimoğlu
Eylə zülmətimi dan, əmimöğlu.

Salamlar olsun
Ordumuz önündə lal olub susur,
Titrəyir erməni irin -qan qusur,
Qısıb quyruğunu,tülkü tək pusur,
Şanlı Ordumuza salamlar olsun.

İlham dəmir yumruq çaxdı başına,
Ağır zərbə dəydi təməl daşına,
Acı zəhər qatdı yağlı aşına,
Şanlı Ordumuza salamlar olsun!

İgidlər yağını dirədi dağa,
Yerini göstərdi, qanmaz, axmağa,
Əbədi dərs verdi siz tək alçağa,
Şanlı Ordumuza salamlar olsun!

Süleyman, Laçındı Vətənin sənin,
Ürəkdən silinsin, qalmasın qəmin,
Xoş gəlsin dövranın, şad olsun dəmin,
Şanlı Ordumuza salamlar olsun!
Ulu Azərbaycan bəxtiyar olsun!

“Nur ocağı” Arzu Tahirqızının şeirlərini təqdim edir:

SABAHINIZ XEYİR OLSUN.
Ey yurdumun insanları,
Sabahınız xeyir olsun.
Bu dünyanın mehmanları,
Sabahınız xeyir olsun.

Qoy cahana yayılsın səs,
Olmasın bu dünya qəfəs,
Ürəklərdə çoşsun həvəs,
Sabahınız xeyir olsun.

Baxışlardan silək qəmi,
Xoşbəxt olsun,gülsün hamı
Haqqdan alaq biz ilhamı,
Sabahınız xeyir olsun.
Dörd yanınız çəmən, çiçək,
Güllər açsın ləçək-ləçək,
Hər bir arzu olsun gerçək,
Sabahınız xeyir olsun.

Sağlam olsun qoy canımız,
Ağrımasın bir yanımız,
Gülsün Azərbaycanımız,
Sabahınız xeyir olsun.
MƏNİM ORDUM
Azərbaycan-- ANA yurdum çox tufana sinə gərdi,
Köksü üstdə sağalmayan neçə dərdi...
Vardı birdə, güclü ordum,
Hər bir əsgər igid, ərdi.
Dayanıb bu millətinin,
Azərbaycan adlı məğrur,
yenilməyən, əyilməyən, amma qəlbi yaralanmış, öz "yarı"ndan atalanmış,
əsrlərlə parçalanıb düşmənlərə yem olunmuş dövlətinin keşiyində.
Bu sevgini Anaları aşılayıb, doğulandan beşiyində...
Dur ey düşmən, bir dayan,
Nədir axı niyyətin?
Deyəsən, darıxmısan,
içmək üçün ölümün o "ləzzətli şərbət"in"?
Belə tez unutmusan Ordumun şücaətin?
Çalışdığın məqsədin yalnızca bir röyadır,
Hətta boş bir xülyadır.....
Çox nahaq can atırsan, göz dikirsən elimə,
Başdan-başa bir cənnət qoxuyan hər gülümə.
Sən ordumun önündə tab gətirə bilməzsən,
Bir də ayağa dursa,
Bir də tətiyi çəksə,
Sən bir daha bir ömür heç özünə gəlməzsən.
Mənim ordum qüvvətli,
Dağ vüqarlı, qeyrətli,
Şərəfi-şöhrətiylə,
yenilməz qüdrətiylə rəşadətli ordudur.
Yurdu "Odlar Yurdu"dur!
O qoymaz yağı düşmən parçalasın yurdunu,
Dağıdıb yelə versin ocağını, odunu.
Ayıq-sayıq dayanır ,o düşmənin önündə,
Canını qurban eylər Vətənin dar günündə.
Mətindir,qəhrəmandır, ayıqdır gündüz -gecə,
Sən ona xəyanəti necə düşündün, necə?
Onun əli tətikdə, gözü torpağındadır,
Xalqı üçün azadlıq, sülhün sorağındadır.
Tanıyır düşmənini,
bilir onun o mənfur, o xain niyyətini,
Hər gün, hər an hiss edir onun xəyanətini.
Aman verməz yağıya, gözlərini oyar o,
Torpağına göz dikən, murdar, yağı düşməni gözü yaşlı qoyar o.
Anasın ağlar qoyar,
Sinəsin dağlar qoyar...
O, daima sayıqdır -- yuxu, rahatlıq bilməz,
Vətən gözü yaşlısa, onun da qəlbi gülməz.
Qurban gedib Vətənə, ucalsa şəhadətə,
Bunu səadət bilər qovuşaraq Cənnətə.
Bir qarış belə verməz, torpağını, elini,
Düşməninə qoxlatmaz,
otuz il həsrət qalan "Xarıbülbül" gülünu.
Qarış-qarış alaraq,
tarixin zaman-zaman payladığı torpağın,
Kəsər mənfur düşmənin o bir daha qulağın.
Mənim ordum Şanlıdır...
İgiddir, müzəffərdir.
Tək amalı zəfərdir...
Onu tanıyır dünya,
Onun Vətən sevgisi, bir ümmandır, bir dərya...
O, yazdı tarixlərə igidlik salnaməsi,.
Bu vəhdəti,dözümü, birliyi, iradəsi,
Dolandı diyar-diyar dastanı, əfsanəsi...
Ordum sənə əmanət...
Onu qoru ,Allahım...
Nizamı pozularsa, heç açılmaz sabahım.
Qoru Şanlı Ordumu.. minlərlə Şəhidiylə yaralanmış yurdumu...
Qoru sən millətimi -- xalqımı, dövlətimi,
Bu AZƏRBAYCAN adlı dəyərli sərvətimi.
Sən qoru ki, ordum da güc toplasın özündə,
"Azərbaycan" nidası hər kəlmə, hər sözündə.
Vətən sevgisi qəlbdə, "Azadlıq" , "sülh" dilində,
Qorusun, bəxş etdiyin "Vətən" əmanətini...

Bayatılar
Açılan dandı, Allah,
Torpağım qandı, Allah,
Yurdum hey Şəhid verir,
Ürəyim yandı, Allah.

Qadadı, qandı ağrım,
Kül oldu , yandı bağrım,
Hər bir Şəhidim üçün,
Min kərə yandı bağrım.

Yurdum qana bələndi,
Başıma köz ələndi,
Yenə də payız gəldi,
Tarixim təzələndi.

Səbuhim, yetim balam,
Bülbültək ötüm, balam,
Bir qərənfilə dönüm,
Qəbrində bitim, balam.

Əzizim o tay, bu tay,
Vətən olub neçə pay,
Cəmi Şəhidlərimə,
Deyirəm elə laylay.

Həsrət ürək dağlayır,
Ürək qübar bağlayır.
Bu nakam balalara,
Ürəyim qan ağlayır.

Vətən göyü qaralı,
Ürək yardan aralı,
Coşqun, Vətəni seçdin,
Yarın qaldı yaralı.

ŞƏHİD XƏBƏRİ
Yenə qəlbim qan ağlayır,
Gələn Şəhid xəbərinə.
Bir də "Əhsən" söyləyirəm,
Əsgərimin zəfərinə.

Qürurlanıb sevinməyi,
Yasaq etdim mən özümə,
Həbs eylədim öyünməyi,
Leysan tökən bu gözümə.
Mən şadlanım, gülüm necə,
Vətənimin Şəhidi var.
Boyanıb al qana gecə,
Dünya olub başıma dar.

Neçə-neçə anaların,
Ürəyinə dağ çəkilib.
O vüqarlı ataların,
Beli vaxtslz, tez bükülüb.

Saçlarını yolur Ana,
Bacı nalə, ah qoparır,
Necə dözsün bu hicrana,
Canlarından can aparır.

Hələ qardaş, boynun büküb,
Qol-qanadı qırılıbdır.
Gözlərinə qüssə çöküb,
Bu həyatdan yorulubdur.

Tutulmamış neçə xonça,
Yol gözləyən yar qalıbdır.
Gözü yaşlı məsum körpə,
Dünyaları qaralıbdır.

Uzaq, yaxın, elim, obam,
Şəhidinə yas saxlayar,
Sönübdü gur yanan sobam,
Ürəyimi qəm dağlayar.

Ey Allahım, yetiş dada,
Qoru igid əsgərimi.
Torpağımı vermir yada,
Müzəffər et, ləşkərimi.

Kəlağayım
Allı-güllü, rəngarəngdi,
Gül butalı kəlağayım.
Naxış-naxış bir ipəkdi
Gül butalı kəlağayım.

Min rəng qatır işvə, naza,
Bənzəyir bir güllü yaza,
Yaraşır gəlinə, qıza,
Gül butalı kəlağayım.

Xalqımızın qismətidir,
Namusudur, ismətidir,
Haqdan gələn nemətidir,
Gül butalı kəlağayım.

Tariximi araşdırır,
Gözlərini qamaşdırır,
Dünya bizə yaraşdırır,
Gül butalı kəlağayım.

Arzu, götür sal başına,
Nur çiləsin göz qaşına,
Ucalıqdır bu yaşına,
Gül butalı kəlağayım.

ÜSTÜNƏ
Hər kəlməsi bir dürr, inci, cəvahir,
Söz deyilməz sözlərinin üstünə.
Yaradan öz sevgisiylə yaradıb,
Sürmə çəkib gözlərinin üstünə.
Səndən ayrı buz bağlayıb bənizim,
Çoşmur çayım, dalğalanmır dənizim,
Çox aradım yollarında ,əzizim,
Düşmür izim, izlərinin üstünə.

Ayrı düşüb ürək, könül sirdaşım,
Həsrətindən selə dönüb göz yaşım,
İnsafa gəl, ağrıyanda bu başım,
Al körpətək dizlərinin üstünə.

Həmdəmimsən, uca tutdum xətrini,
Verdiyin gül itirməyib ətrini,
Təkrar oxu hər şe(i)rimin sətrini,
Su çiləsin közlərinin üstünə.

Uçurma gəl sevgi adlı qalanı,
Tapılmaz heç nə döngəsi, dalanı,
Arzu duysa saxtalığı, yalanı,
Xətti çəkər düzlərinin üstünə.

" MƏN BELƏ DÜNYANIN NƏYİNDƏN YAZIM"
Bu həyat üzümə çox az-az gülüb,
Bilmirəm düzündən, əyridən yazım.
"İnsanlar yaşayır, insanlıq ölüb"
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım".

Namərdə qul edir o bəzən mərdi,
Çəkdirir yetimə əzabı, dərdi,
Yazdırır kasıbçün qanunu, şərti,
Mən belə dünyanın nəyindən yazım.

Başlar dumanlıdı, ürəklər yara,
Haqqdan danışanlar çəkilir dara,
Günüm də qaradır, bəxtim də qara,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Qəlbim qan ağlayır, gözlərim dolur,
Açmır ümidlərim, saralır, solur,
Gündüzüm gecəmtək qaranlıq olur,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Etibar, həm inam, düz ilqar itib,
Ədalət ləkində nadanlıq bitib.
"Qardaşıma dəysin, ox məndən ötüb",
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"
Çoxdur oğru görüb qolun bükməyən,
Vicdan tarlasında haqqı əkməyən,
Yetimin başına sığal çəkməyən,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Varsa Yaradana asi düşənlər,
Özgə gözündəki çöpü eşənlər,
İncidib, qəlb qırıb, yara deşənlər,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Vicdan kölgəsində çoxdur yatanlar,
Namusu, isməti, arı satanlar,
Sərvəti, kürsünü yüksək tutanlar,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"
Məhəl qoyan yoxdir artıq mizana,
Ümidlər bağlanır bürclər yozana,
Pozulur qanunlar, düşmür nizama,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Çoxalıb doğrunu, haqqı görməyən,
Xalqın dərdlərinə qulaq verməyən,
Bircə gün Vətənçün , ömür sürməyən,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

Arzu təngə gəlib bu halətindən,
Qurtara bilməyir əsarətindən,
Bir zərrə tapmırsa , ədalətindən,
"Mən belə dünyanın nəyindən yazım?"

YUXUMA GƏL
Yuxuma gəl görüm səni,
Saçlarımı oxşa, gülüm.
İntizarın üzür məni,
Gəl, ürəkdən qəmi silim.
Yuxularda qarşıma çıx,
Gözümə bax, gülsün gözüm,
Titrəyərək əlimi sıx,
Dodağımda donsun sözüm.

Yığım yoldan baxışları,
Səni kimdən xəbər alım?
Yuxularda yağışlarıı,
Tez-tez yağdır,qurban olum.

Düşüb sevgi yağışına,
Damlasında rəqs eləyək.
Məftun olub naxışına,
Sevgimizə nur çiləyək.

Yetişməyib hələ əcəl,
Qoyma bulud kimi dolum.
Heç olmasa yuxuma gəl,
Yuxularda xoşbəxt olum.

SƏNİ SƏNSİZ SEVƏCƏYƏM.
Gözlərimdə həyat eşqi,
Görüşünə gələcəyəm.
Sən sevsən də,sevməsən də,
Səni sənsiz sevəcəyəm.

İnləyəcək könül sazım,
Açılacaq güllü yazım,
Sənsən eşqim, xoş avazım,
Səni sənsiz sevəcəyəm.

Sən dilimin təranəsi,
Gülüşümün pərvanəsi,
Saf duyğumun nişanəsi,
Səni sənsiz sevəcəyəm.

Sən günəşim, parlaq ayım,
Allah yazan sevgi payım,
Son ümidim, son harayım,
Səni sənsiz sevəcəyəm.

Ümidlərim pərən-pərən,
Yoxdu gedən, yoxdu gələn,
Sən ey gözlərindən gülən,
Səni sənsiz sevəcəyəm.

Sənsiz solar bağda gülüm,
Sənsən günüm, ayım, ilim,
Söyləyirəm, eşit, gülüm,
Səni sənsiz sevəcəyəm.
Dost kimdir
Dostluğun tərifin istəsən əgər,
Onu dost qədrini biləndən soruş.
Dostunun dərdini öz dərdi bilib,
Onunla ağlayıb, güləndən soruş.

Kəsdiyi çörəyi müqəddəs tutan,
Ən ağır günündə hayına çatan,
Yanıb acısına dərd-qəmə batan,
Gözündən yaşları siləndən soruş.

Həyat girdabında sınaqdan keçən,
Dostluq şərbətini sevgiylə içən,
Qeyrətlə, ismətlə qəlbinə köçən,
Hər hissi səninlə böləndən soruş.

Arzu, sən dostluğu ucuz sanmadın,
Mənasız odlara düşüb yanmadın,
Özün də dostluqda az sınanmadın,
Dostluğu yaşadıb öləndən soruş..

Nəyi var ki, bu dünyanın.
Qamaşdırıb gözümüzü,
Camalı fani dünyanın,
Yaşamağa dəymir düzü,
Nəyi var ki, bu dünyanın?

Günü əzab, gecəsi dərd,
İnsanların çoxu namərd,
Silləsi də dəyir çox sərt,
Nəyi var ki, bu dünyanın?

Başları edir dumanlı,
Ürəklər ümid, gümanlı,
Çoxları saxta imanlı,
Nəyi var ki, bu dünyanın?

Yox ədalət, yoxdu vəfa,
Çoxdü zülüm, zillət, cəfa,
Sürmədik heç zövqü səfa,
Nəyi var ki, bu dünyanın?

Qurbanam.
Vətən, burdan Göyçəyədək sancılan,
Dalğalanan bayrağına qurbanam,
Addım-addım caynaqlardan sıyrılan,
Qan qoxulu torpağına qurbanam,

Köksüm üstə sanki xəncər saplanıb,
Qəlbdə nifrət, düşmənə kin toplanıb,
Mərd oğullar xilasına yollanıb,
Cənnət olan qucağına qurbanam.

Yer tapmıram ürəyimi ovudum,
Yağış olum bu yanğını soyudum,
Şəhid, bu ağrını necə unudum,
Vətən qoynu - yatağına qurbanam.

Tor toxuyur zaman-zaman qəm mənə,
Şəhid adlı dağ çəkilir sinəmə,
"Ana, dik dur, qəddin əymə, göynəmə"
Son yazdığın varağına qurbanam.

Yadın, doğman həsrətinə dözməyir,
Gəlişini göz yaşıyla izləyir,
Nazlı yarın vüsalını gözləyir,
Bəzəkli bəy otağına qurbanam.

Vətən dərdi ürəyində göynəyən,
Düşmənini nifrətilə çeynəyən,
"Vətən, sənə canım fəda" söyləyən,
Bayraq öpən dodağına qurbanam.

Yağıların istehkamın sökmüsən,
Belin qırıb, qollarını bükmüsən,
Göyçəyədək zəfər yolu çəkmisən,
Dastan yazan sorağına qurbanam.

Anam
Dilimin ən şirin sözü, nəğməsi,
Ömrümün sönməyən çırağı Anam.
Ağarıb saçları, gülmür çöhrəsi,
Mən oldum ömrünün sınağı Anam.

Baxıb qovruluram gendən, uzaqdan,
Yorulub baxışlar, çökübdür , niyə?
Həyatın ən çətin sınaqlarından,
Mərdliklə keçmisən, Anasan deyə.

Görünür əlinin qabarlarında,
Sayı bilinməyən zəhmət, kədər var.
Üzündə göyərən damarlarında,
Köksünə yük olan qüssə, qəhər var.

Alnında iz açan dərin qırışlar,
Keşməkeşli ömrün xatirəsidir.
Gözümdə toqquşan kövrək baxışlar,
Ağır günlərinin nişanəsidir.

Gülüşü gizlənib küncdə, bucaqda,
Arayıb axtarsan görünmür izi.
Beş arzu boy atıb isti qucaqda,
Şirin layla olub, dilinin sözü.

Ana, istəmirəm üzündə kədər,
Unut acıları, dərd-qəmi unut.
Qoy qalan ömrün də keçməsin hədər,
Xoşbəxt gülüşünlə qəlbimi ovut.

Arzu heç düşünmür sənsiz bir həyat,
Bu ömrü səninlə istəyir qoşa.
O dərdli könlündə quraq toy-büsat,
Gələcək illəri kədərsiz yaşa.


AZƏRBAYCAN
Azərbaycan- qarış-qarış ürəyimə yığdığım,
Yağış olub damla-damla sinəsinə yağdığım,
"Oxxayyy", deyib, havasını ciyərimə aldığım,
Bir Vətəndir- parçalanmaz, bölünməz.

Hər daşını, qayasını doğma VƏTƏN saydığım,
Torpağına, millətinə sonsuz sevgi duyduğum,
Yaralanmış sinəsinə, sığınıb baş qoyduğum,
Bir Vətəndir- parçalanmaz, bölünməz.

Tarixinə boylanaraq, od-alovsuz yandığım,
Ağrısını-acısını ürəyimdə sandığım.
Bir yaralı bülbül olub köksü üstə qonduğum,
Bir Vətəndir- parçalanmaz, bölünməz.

Caynaqlarda param- parça qızıl qana bürünən,
Ərdəbildən Göyçəyədək yaraları görünən,
O tay, bu tay insanları "ANAM" deyib, öyünən,
Bir Vətəndir- parçalanmaz, bölünməz.

Azərbaycan! Qurban olum "Odlar yurdu" adına,
Ta Təbrizdən Dərbəndəcən tüstüləyən oduna,
Gələr bir gün-- millətimiz çatar sənin dadına,
Bir Vətənsən- parçalanmaz, bölünməz.
GENERALIM
Polad kimi iradəylə düşmənlərin bağrın yaran,
Milyonların ürəyində sevgisinə bir taxt quran,
Millətinə, ordusuna, əsgərinə arxa duran,
Amalıyla el yolunda mətin duran generalım!

Sən oyatdın içimizdə buxovlanmış qeyrəti, sən,
Dünya agah oldu xalqın, yenilməyən qüdrətindən!
Şəhidlərin, igidlərin qoruduğu dövlətindən,
Yaşı cavan, qəlbi talan, ömrü viran generalım.

Sevdin doğma vətəninin hər dağını, dərəsini,
Tutdun müqəddəs yolunu, qurdun səngərdə yerini.
Kabinetə sığınmadın, tək qoymadın əsgərini,
Cürətilə düşmənlərin əzmin qıran generalım!

Sən xalqının vüqarını oz adında daşıyırsan!
Ucalsan da zirvələrə ürəklərdə yaşayırsan,
Bu zəfəri, qələbəni sən də bizlə yaşayırsan!
Parçalanmış Vətənimi bütöv quran generalım!

Arzun idi azad olsun, bütövləşsin Azərbaycan,
Zəfər yolu, qalibiyyət yolun seçsin Azərbaycan!
Şəhid olan hər igidin yerinə doğular min can!
Qanıyla yeni tarixin möhrün vuran generalım!


XOCALI
O gecə Xocalı yuxu yatmadı,
O gün cərxi-fələk tərsinə döndü.
Onun köməyinə kimsə çatmadı,
Xocalıda həyat o gecə söndü.
Qocaya,cavana,qıza, qadına,
Xəstəyə qıydılar,qətl elədilər.
Baxmayıb günahsız insan ahına,
Zəmi kimi biçib, məhv elədilər
Fəryadlar, nalələr ucaldı göyə,
Günahsız körpələr qana boyandı,
Gəlməzdi kimsənin heç gümanına,
Xocalı o gecə ,vaxtsız oyandı.
Yerlə yeksan oldu gör neçə ailə,
Fəlakət toxumu səpildi yerə,
Bu necə dəhşətdi, necə faciə,
Şər qalib gəlmişdi o gecə xeyrə.
Ana, bacıları aldılar əsir.
Qaçanlar yollarda güllələndilər.
Bu dəhşət insanın nəfəsin kəsir,
Xocalı məhv oldu, "dillənmədilər".
Bu qanlı faciə, bu fəryad, ölüm,
Titrətdi yer-göyü, qopdu qiyamət,
Bu necə qırğındı, bu necə zülüm,
Qurdu qaniçənlər qanlı cinayət.
Tariximiz boyu bu faciələr,
Millətimin əzmin qırıb, əymədi,
İnsanlığa doğru yağan güllələr,
Dünyanın bağrına nədən dəymədi?
Xalqın qan yaddaşı--bir tarix daha,
Unutmaq olarmı yaşananları?
Əmanət eyləyək uca Allaha,
Bu dərdi qəlbində daşıyanları.
Dualar ucalsın ərşin yanına,
Məhv olsun dünyada sülhü sevməyən.
Haqq versin cəzasın, batsın qanına,
Sülhə səs verməyib, boyun əyməyən.

VƏTƏN EŞQİM
İncitməyin, toxunmayın qəlbimə,
Qollarıma, qanadıma qıymayın.
Ürəyimdə "Vətən" eşqi kök salıb,
Məni mənsiz, qibləgahsız qoymayın.

Vətən mənim mənliyimdir, adımdır,
Bu məhəbbət dünya boyda bir dəniz,
Vətən məni isidəcək odumdur,
Hər qarışı həm müqəddəs, həm əziz.

Məmləkətim bölünübdü:-- dərdləri,
Qəlbimdə bir yara açıb, göynəyir.
Aradakı məftilləri, bəndləri,
Nifrətim də ,həsrətim də çeynəyir.

Qan ağlayır, köksüm altda ürəyim,
Gecə- gündüz qəlb evimi didir qəm.
Doğru yolda Allah olsun köməyim,
Hicranımı, həsrətimi atım mən.

O tay, bu tay bir bayrağa sığınaq,
Bütöv olsun Azərbaycan elimiz.
Bir ocağın istisinə yığılaq,
Ayrılmasın bir-birindən əlimiz.


AĞLAMA
Xoşbəxt sandığımız o günlər bitdi,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.
Həsrət kölgə saldı üstünə, getdi,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.

Məhəbbət dediyin adi bir yalan,
Ummuram mən səndən təsəlli, filan.
Etmisən onsuzda ömrümü talan,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.

Qoşa gəzdiyimiz yerləri unut,
Bir təsəlli axtar, qəlbini ovut,
Gözündən sellənən yaşları qurut,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.

Yollara, izlərə baxıb ağlama,
Duyğuya sarılıb könül dağlama,
Ümidini artıq mənə bağlama,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.

Arzunu incitdin sən bilə-bilə,
Adımı bir daha gətirmə dilə,
Səndən ayrılıram mən gülə-gülə,
Arxamca ağlama...ağlama gülüm.

Şair Sakit Məmmədovun gözəl şerinə yazdığım nəzirə.
Bir sevgi ağlayır
Bir səhər ömrünə həsrət yol alır,
O odlu məhəbbət qəlbində qalır,
Ürəyi qırılır, gözləri dolur,
Qalmayır bir əsər dözüm,təpərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Vağzalı çalınır....qəlbi göynəyir..
El-oba yığışıb şadlıq eyləyir,
Hamı tərif deyir, sağlıq söyləyir,
Onun qəlbi isə yanır kədərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Ömrünü əridər bu həsrət, kədər,
Keçəcək bu ömür birtəhər, hədər,
Varmı bu acıdan daha da betər,
Boğazı göynəyir tez-tez qəhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Nə gözəl təsadüf...qonşu olublar,
Bəzən seviniblər, bəzən dolublar,
Çöbanyastığını birgə yolublar,
Bir nübar ediblər bağda bəhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Toy-düyün olanda qəlbi döyünmüş,
"Bir gün bizə qismət", deyə söyünmüş
Dostlar arasında hətta öyünmüş,
Ağ atıyla gəlir tutmuş yəhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Bu necə qismətdi, bu necə dərddi,
Ayrılıq nə yaman ağırdı, sərtdi,
Həyatmı, yoxsa ki, insan namərddi?
Yeməyi olacaq ağu-zəhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Hər gün dikiləcək gözləri yola,
Gözlərdə bir həsrət, yaş dola-dola,
Elə xəyalında girib qol-qola,
Kəndə gələcəklər birgə şəhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən".

Daha tükənəcək dilində sözlər,
Yaddaşından getməz o qara gözlər,
Yandırar ayağın getdiyi izlər,
Bir ümid gözləyər gələn səhərdən,
"Bir sevgi ağlayır qonşu çəpərdən"..

Şəhidlərimin sözü
Gör nə qədər yurduma, elimə şəhid gəlib,
Neçə ana naləsi göyə, ərşə yüksəlib,
Ürəklər sızıldayıb,, fəryad qəlbimi dəlib, ,
Kül olub ümidləri, yanmır ocağı, közü,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

Mən də yandım, alışdım, ahım ucaldı göyə,
Mənimdir bütün Şəhid, mənimdir bu faciyə,
Xalqı xoşbəxt yaşasın, yurd azad olsun deyə,
Könüllü yollandılar, düşünüb oğul-qızı,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

Ehtiramla yad edib, hər gün sizi anırıq,
Doğma balamız kimi yandırırsız, yanırıq,
Sizi qiblə yerimiz, and yerimiz sanırıq,
Ürəkdən gülməz daha biz Anaların üzü,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

Siz ən böyük ürəyə, qeyrətə sahibsiniz,
Dünyanın nəzərində, ən böyük qalibsiniz,
Siz sorğusuz, sualsız cənnətə layiqsiniz,
Silinməz cığırlardan ayaqlarının İzi,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

Bu torpağın ən böyük xilaskarı sizsiniz,
Azadlıq tarixində çox müqəddəs izsiniz,
Siz bu xalqın bu günü, ən yeni tarixsiniz,
Vüqarla demək gərək, yalnız doğrunu, düzü,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

Arzu hər gün yaş tökür, baş əyir ruhunuza,
Param-parça bölünən, əliniz-qolunuza,
Özünü qurban deyib, gəlsəniz, yolunuza,
Qalıbdır bu yollarda qanlı yaş axan gözü,
Dillərdə dastan olub Şəhidlərimin sözü.

QADIN
Solğun baxışında kədər kölgəsi,
Dərdi gözlərindən oxunan qadın.
Halını soruşsan, titrəyər səsi,
Sualın qəlbinə toxunan qadın.

Yazılmış bəxtinə qayğılı günlər,
Ömrünün baharı payıza dönmüş.
Səni xoşbəxtliyə aparan yerdə,
Həyat yollarının işığı sönmüş.

Bütün qəm - kədəri bir yerə yığıb,
Sən şələ tutmusan incə çiyninə.
O kiçik köksünə de necə sığıb,
Geydin libasın tək yoxsa əyninə?

Boğubsan ürəkdə həsrət çənini,
Amma gözlərinə gücün çatmayıb
Sussan da içinə atıb qəmini,
Gözlərin öz kədər yükün atmayıb.

Sevinci çox qısa, gülüşü qırıq,
Taleyi uzaqdan oxunan qadın.
Qəlbi param-parça,hey sarıq-sarıq,
Baxışlar ruhuna toxunan qadın.