AZADLIQ ŞAİRİ, AZADLIQ GENERALI və ya TÜRKÜN İKİ ULUSU...

Xəlil Rza Ulutürkün şəhid oğlu - Təbrizin dünyaya gəlişini şair belə qeyd edirdi:
Qoy sənə doğulan günəş deyim ki,
Nurunla açılan al səhərəm mən.
Yeddi il yol gələn, a mənim ilkim,
Gəldiyin yollara gül düzərəm mən.
Şeirin bu bəndindən görünür ki, övladının sabahkı şəhidlik zirvəsinə ucalacağını şair öncədən hiss edirdi. Bunu mistikaya yox, uzaqgörənliyə bağlamaq lazımdır.
Xəlil Rza Ulutürk yaradıcılığını oxuduqca sanki digər bir şəhidimiz general Polad Həşimovdan xəbər verir:
Torpaq cənnət ola bilər, yaxud dönər cəhənnəmə yavaş-yavaş.
Sən Dəmirləş! Sən POLADLAŞ!
Ulu şairimizin "Yavaş-yavaş" şeiri sanki 1 ay 1 gün bundan əvvəl mənəvi varlığı ilə əbədiyyət qazanan, lakin fiziki yoxluğu ilə bizlərdən uzaq düşən Polad Həşimova yazılıb. Bunu da mistikaya yox, uzaqgörənliyə bağlamaq lazımdır. Çünki şair bu vətənin igid ərlərinin: Poladların, Mübarizlərin, Ramillərin həmişə var olacağından əmin idi!
Azadlıq istəmirəm bir həb gibi, dərman gibi
İstəyirəm
SƏMA gibi,
GÜNƏŞ gibi,CAHAN gibi!
Hər dəfə bu misralara göz gəzdirəndə azadlıq şairi Xəlil Rza Ulutürkün xalq qarşısındakı misilsiz hizmətini xatırlayıram. Ən çətin dönəmlərdə, azadlığa aparan yollarda Xəlil Rza Ulutürk hər zaman ön cəbhədə oldu. Bugünki "Azadlıq meydanının" azadlıq şairi öz əsgərlərinə - xalqına, general - şair olmağı şərəflə bacardı.
Od püskürən nitqi, qılıncdan kəsərli şeirləri ilə düşmən bağrına od ələyən şairimizin ədəbi mühitdəki yorulmazlığının, meydandakı şücaətinin davamını, hərb sahəsindəki uğur və bacarığı, səngərlərdəki misilsiz qəhrəmanlığı ilə Polad Həşimov davam etdirdi.
Ədəbiyyat generalı ilə hərb generalını səbəbsiz yerə eyniləşdirmədim.
Xəlil Rza Ulutürk bütün çətin dönəmlərdə xalqın önündə idisə, Polad Həşimov düşmənlə hər döyüş zamanı əsgərlərinin önündə idi.
Xəlil Rza Ulutürk meydanlarda Qarabağ dərdinə haqq səsini ucaldırdısa, Polad Həşimov səngərdə bu mübarizəsini davam etdirirdi.
Türk şairi Xəlil Rza meydandakı kəsərli çıxışları ilə siyasi - ictimai natiq sayılırdısa, türk generalı Polad Həşimov isə hərbi natiq idi.
Bir sözlə, hər iki böyük azərbaycanlı AZADLIQ üçün çarpışır, amalları isə bu şeirdəki kimi üst-üstə düşürdü:
Döyüşüm qəbrətək davam edəcək
Sevindirmək üçün yurdu, bəşəri
Dəmiri doğrayan polad qayçıtək
Mənim hər addımım şəri kəsəcək.
Polad Həşimov vətənə xidmətinə, sonsuz sevgisinə kimi öz əməllərindəki paklıq, niyyətindəki saflığa qədər Polad adının haqqını ödəmiş əsl vətəndaş, qorxmaz hərb adamı idi.
Polad Həşimovun arzusu Qarabağı azad görmək idi. Bəlkə də bu səbəbdən idi ki, artıq 44 yaşında general-mayor rütbəsinə, öz şəxsiyyəti ilə birlikdə yüksəlmişdi. Hər döyüşdə əsgərdən öndə durmaq, torpaqla yanaşı öz əsgər balalarını qorumaq isə Həşimovun həyat amalı, vicdan və ləyaqət hisslərinin təzahürü idi.
Ulu Tanrıdan bütün şəhidlərimizə rəhmət diləyirəm…