"Nur ocağı" Elşən Mikayıloğlunun şeirlərini təqdim edirBELƏ YAŞAYIRAMBilmək istəsəniz,mən kiməm deyə,
Onda nəzər salın sətirlərimə,
Nə dosta yenildim,nədə düşmənə,
Qürur-mürvətimlə yaşayıram mən.
Əyilmədim elin qohum yadına,
Arxa çevirmədim,mən yaltağına,
Atam Mikayılın şərəf adına,
Layiq,qeyrətimlə yaşayıram mən.
Doğruya,doğruyam yalan dünyada,
İtirməm haqqımı düz ola-ola,
Nəzət yetirmədim,dünya malına,
Halal zəhmətimlə,yaşayıram mən.
Ən zəngin sərvətim,sevən qəlbimdir,
Süfrəmdə çörəyim,alın tərimdi,
Mənim olmayana,deməm mənimdir,
Dərin hikmətimlə,yaşayıram mən.
Mən Elşənəm,vətənimdən dağlıyam,
Samuxlu balası,Eldar oğluyam,
Canımla,qanımla elə bağlıyam,
Yurda hörmətimlə,yaşayıram mən.
MƏNİMYenə duyğularım ilhama gəldi,
Ruhumu dindirdi,məhəbbət mənim.
Daha istəmirəm nə qəm,nə kədər,
Qəlbimdə qonaqdır,səadət mənim.
Mənim bu həyatda vardır amalım,
Namusdur,qeyrətdir dövlətim,varım,
Ən yüksək vüqarım,dağlarda qarım,
Atama duyduğum, fəxarət mənim.
Qocaya,cavana eylərəm hörmət,
Yaxşiya,yamana verərəm qiymət,
Öyüd,nəsihəti dinlərəm əlbət,
Qəlbimdə yurd salıb səxavət mənim.
Hər kəsin dərdini,öz dərdim sandım,
Yersiz danışmadım,həddimi qandım,
Xeyir-şər önündə məğrur dayandım,
Vardır ürəyimdə mərhəmət mənim.
Haqqın yolu ilə getmişəm hər an,
Dinim İSLAM olub,kitabım QURAN,
Elşənə saf sevgi verib yaradan,
Allaha sevgimdir,ibadət mənim.
ODLAR YURDUMSəs saldın dünyaya, cəsarətinlə,
Əyilməz,vüqarlı dəyanətinlə,
Azadlıq yolunda ləyaqətinlə,
Yazıldın tarixə, qürurlu anım,
Mənim odlar yurdum, Azərbaycanım.
Müzəffər ordumun Vətən qeyrəti,
Düşmənin gözündə qoydu niyyəti,
Bitdi qəlbimizdə torpaq həsrəti,
Azaddır Qarabağ, nə xoşdur halım,
Mənim odlar yurdum, Azərbaycanım.
Qurbanam hər qarış torpağına mən,
Dağına,düzünə,yaylağına mən,
Əbədi enməyən bayrağına mən,
Elşənəm yolunda alışım yanım,
Mənim odlar yurdum Azərbaycanım,
Mənim odlar yurdum,Azərbaycanım.
ELDARIM
Qoynunda doğulub,mən boy atmışam,
Aldığım nəfəsim,canım Eldarım,
Suyunla,havanla qidalanmışam,
Damarımda axan,qanım Eldarım.
Ceyrançöl aranın ceyran oylağın,
Kəkliklə,turacla boldu yaylağın,
"Ellər Oyuğu"dur ucalan dağın,
Sən mənim qürurum,arım Eldarım.
Yurduma vurğunam canım,qanımla,
Uşaqlıq illərim,hər xoş anımla,
Ellərə səs salan Eldar şamınla,
Bitməyən sərvətim,varım Eldarım.
Nəğməkar şairəm,aranlıyam mən,
Qüdrətli elimin bir oğluyam mən,
Eldarlı balası Samuxluyam mən,
Elşənəm şöhrətim,şanım Eldarım.
SƏBƏBİ SƏNSƏNYaman yorulmuşam,toxunma mənə,
Yorğun varlığımın səbəbi sənsən.
Gəlib təsəllimi verirsən mənə?
Sönən həyatımın səbəbi sənsən.
Sənsiz gündüzlərim gecəyə döndü,
Hər axşam gecəmin ulduzu söndü,
Ürəyim aylarla sənsiz döyündü,
Özün ki,bilirsən səbəbi sənsən.
Mən nələr çəkmişəm,bilməzsən ey yar,
Məni mənim qədər sevənlər anlar,
Ürəyim sıxılır tutmayır qərar,
Xəstə ürəyimin səbəbi sənsən.
Sən məni boş ver də,özündən danış,
İndi öz közündə alovlan,alış,
Mən daha barışdım,get sən də barış,
Bitən eşqimizin səbəbi sənsən.
DÜNYADoğulandan kədərini,qəmini,
Yorulmuşam çəkə-çəkə, a dünya.
Yaşamağın tapammadım səmtini,
Acılarım yekə-yekə, a dünya.
Qocalmışam əsa tutmur əlim də,
Dinənmirəm söz də yoxdu dilimdə,
Tükənmişəm,nisgil dolu sinəmdə,
Qəm toxumu əkə-əkə, a dünya.
Yaradıbdır belə məni Yaradan,
Nə sökən olmuşam,nə də yaradan,
Elşənə vurduğun saysız yaradan,
Bağrım olub ləkə-ləkə, a dünya.
ÖMÜR DEYİL KİKim bilir, həyatda mən nə çəkirəm,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Qəm bitən sinəmdə,kədər əkirəm,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Quruca canımdı,daşıyıram mən,
Cansız bir bədənə,oxşayıram mən,
Hər kəs elə bilir,yaşıyıram mən,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Uzaq məmləkətdə,qərib diyarda,
Nə vaxtdır həsrətəm qohuma,yada,
Bu nə yaşamaqdır,qoca dünyada,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Tükənib taqətim,səbrim,dözüm də,
Qalmayıb nuru da,görmür gözüm də,
Şaxtalı,boranlı Sibir düzündə,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Həyata maraq da qalmayıb daha,
Ümüdüm qırılıb,gələn sabaha,
Allahım yazmasın bunu günaha,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Elşənəm baxmayın cavan yaşıma,
Nələr gəlməyibdir mənim başıma,
Bir gün yazarsınız məzar daşıma,
Mənim yaşadığım ömür deyil ki.
Elşən Mikayıloğlu